Randonnée du Hain 2013

In het vorige verslag konden we een glimp door het venster van de” Candy store” werpen, maar tegenwoordig  moet je daar eigenlijk zo ver niet  voor reizen.  Ons computerscherm als venster op de  wereld voldoet prima. Het is via dit medium, dat ik al enkele jaren de belevenissen tijdens de “Randonee du Hain”, op You tube volg.

Een evenement in het franstalig deel van België, maar als nederlanstalige ben je ook welkom, zolang je maar een mooi vers oud stuk scheurijzer meeneemt.  Men legt de nadruk op sportieve vooroorlogse auto’s,  maar ook een tourer of andere special word hartelijk ontvangen.  Om het in levende lijve mee te maken, moet je je pc afsluiten, en je hupekee…. je zittende gat op een rijdende zetel in beweging zetten. .

2013 was het moment om dat te doen.  Niet al te vroeg uit de veren richting centrum des landes. Waren we toch wat vroeger opgestaan, dan hadden we de mogelijkheid gehad om onderweg een halt te houden aan de Pikante vensters.  Verlichte ramen waarachter hooggekrukte en met stillettohakjes voorziene, vriendelijk zwaaiende dames te entertainen.  Jonckheer kon ze dan  met zijn  nieuwe grote uitschuifbare  camera lens  plezieren. Niet voor niets de dames van plezier genoemd.  Neen, DAAR stopten we dus niet, wel even aan een aantrekkelijk uitziend Legermuseum met als opschrift ‘ dit is geen amerikaanse stock’. Wat zijn we toch braaf!!!

We reden verder richting Fleurus, alwaar op het plaatselijk kasteeltje de middagstop van de randonnée voorzien was, na een helse rit van dikke 80 km, met ingebouwde beproevingen. Nog een beetje vroeg, maar toch waren de eerste, waarschijnlijk snelste deelnemers al aangekomen.  Ze hadden in afwachting van de anderen het  Varken al  uitgehangen.  Dat hing namelijk al smorend lekker te  geuren aan het spit.  Twee Bugatti’s, een Daimler Special  verrieden dat de rit er eerder onzacht aan toe was gegaan, gezien ze een mooi modderspattenpatroon  tentoonstelden. Een kunstenaar zou het niet beter kunnen.   En inderdaad, naar het schijnt waren de gekozen wegen alles behalve gladgestreken.   Terwijl  het varkentje rustig verderdraaide, ariveerden  een 40 tal toffe bakken, en werden de equipes nog voor ze zich aan kanibalisme konden bezondigen, ontvangen met champagne, en lekkere hapjes. Een soepje,  Foie grass, mosseltjes in speciale saus,  en een ferm glas witte wijn.  Daarna aan tafel, ging het er  het wel heel gezellig aan toe. Stoere leuzen werden luidkeels  uitroepen, en het ongelukkige varkentje naar binnengewerkt , met de nodige andere ingrediënten.   Het tafelen duurde enkele uurtjes, vooralleer het nog een 50 km verder, richting een wijnhandel ging waar het evenement werd afgesloten. Nu is het weer een jaartje  wachten tot een volgende aflevering.

Tijdens het  feestmaal was het moment aangebroken om wat mooie beelden te schieten van de toch wel uitzonderlijke voertuigen. Dat deden we dan ook, waarvan hieronderstaand een overzicht.

In de meerderheid Bugatti met 4 stuks, kenners mogen de types zelf benoemen,  en op gelijke voet Ford model A roadster, eveneens 4 exemplaren, en eigenlijk toch in de meerderheid door  nog een  ford; model T tourer.  Verder zagen we een wonder wonder  mooie Ballot 8 cylinder racemonster en een Ballot met geweven spatborden.  Volgens de bestuurder  is het rijden hiermee een van de 2 geneugten des levens, het gene waarbij je je kleren volledig aan mag houden.

Dartmont, Amilcar, Salmson,Morgan,Citroên treffle, Austin seven, vertegenwoordigden de cyclecars.

 2xLagonda, Chevrolet, Morris Bullnose, Alvis, Citroen ,Auburn verdedigden de eer der tourers.

MG,, een Belgische Imperia, Frazer nash kamen dan weer op voor de groep ‘Sport’

Specials waren er in de vorm van; Daimler, 2 Fiats,en een  Delahaye brandweerwagen.

Bmw, Ferari, Dodge. Waren er uit een wat latere periode.

Bijlagen:
rally de hain (131).jpg (140.7 KB)   

21-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Noa’s    Ark.

Als vervolg verhaal in de rubriek schatbewaarders, vonden we eindelijk de weg naar een unieke collectie hier ter lande.  Al enkele jaren geleden kwam er een contact in stand door het elektrische vehikel welk in het titelblad vernoemd word. Hiervan kan je een video op You tube bekijken; de Allison Electric 1902.

In deze verzameling van de helaas overleden schatbewaarder, bevind zich ook een elektrisch voertuig, waarschijnlijk de enige van dit merk, aan deze kant van de Atlantische oceaan. Namelijk een Ohio Electric. 

Er ging dus ruim 2 jaar overheen vooralleer er een geschikte gelegenheid  plaatsvond om in levende lijve dit overblijfsel te ontmoeten.

Op een vroege zondagochtend ging het richting westen, en na een vlot ritje van een 2 tal uurtjes kwam ik ter plaatse in een schitterende groene omgeving die een en al rust uitstraald. Te midden daarvan een grote snoepwinkel.     Daar de gastheer nog niet gearriveerd was, kon ik het niet laten al eens door het raam te piepen, en al een eerste indruk te krijgen van wat er de komende uren op me af zou komen. Als een watertandend kind voor de vitrine van een snoepwinkel. “ The candy store” zou een gepaste naam zijn voor dit automotive lekkerland. Het deed me meteen denken aan een aflevering van Pipi Langkous. 

Na enkele spannende minuten arriveerde de man die instaat voor het onderhoud van de collectie, en bij het openen van de deur waande ik me direct in de Ark van Noa…………….

Deze laatste verzamelde zoals u weet van alle dierensoorten een paartje, met het oog op het voortbestaan van het specimen. Het bewaren en voortbestaan van zeldzame voertuigen was ook het doel van deze schatbewaarder. Enige vooropstelling was, dat de voertuigen eerder niet voldeden aan het courante, of op z’n minst moest er een boeiend en/of straf verhaal aan vast zitten.

En dat laatste geldt in dit geval voor elk van de wagens in deze collectie. Noah, zo zullen we onze begeleider noemen, deed van elk voertuig  hier aanwezig, het verhaal. Ik heb ze niet op de vingers geteld, maar het moeten er een 50 tal geweest zijn. Een van de feiten is dat elk voertuig hier in perfect rijdende staat is. En ondanks dat zien ze elk jaar slecht een enkele keer het daglicht. Ze worden hier gekoesterd, in topconditie gehouden.Maar er is een tijd geweest dat ze wel degelijk deelnamen aan evenementen en rally’s wereldwijd. Enkele van de verhalen die me bijgebleven zijn, is dat van een monsterrit met een T Ford doorheen Noord Afrika, samen met compagnon en vriend Mahy, u weet wel. En het avontuur met een Humber langsheen Zuid Franse wegen. Deze laatste, de Humber uit 1908, is trouwens  mijn persoonlijke  favoriet uit deze stoeterij . Hij komt uit Brazilië, en werd ingezet op een plantage, waar de Heren des tijds over hun landerijen  cruisten. Aan de linkerachterkant van dit voertuig hangt nog de zinken bak waarin de geweren bewaard werden, voor het schieten van groot wild, of het in toom houden van opstandige slaven…………. Een gigantisch voertuig met veel  blinkend koperwerk en met bruin leder beklede body, nog in originele toestand verkerend.  Edwardian vakwerk !

Een prachtvoertuig, waarvan nog slecht 2 exemplaren bestaan, en er soms bezoekers van heinde en verre, speciaal naar België afzakken.

Over België gesproken, natuurlijk bevinden zich er enkele Belgisch gefabriceerde mobielen. Een schitterende Germain tourer 1914, een aloude Nagant, ook uit iets vroegere periode,  en met erg apart en spannend verhaal.Helaas te lang en breed, en soms een tikkeltje te venijnig, om hier uit te smeren.

Ontdekt  in Australië en met veel kommer en kwel naar Europa overgebracht. Een FN met mooie race body. Een prachtige 2 zits - roadster Minerva uit 1926 typ WW , die ondanks zijn sportieve uiterlijk, geen makkelijke jongen om te besturen is. Chauffeur zijn was geen luxe. Een wat later exemplaar van Imperia, eigenlijk een kopie van de Duitse Adler is ook te aanschouwen.

 Een groot deel  bestaat uit Amerikaanse wagens.  Iedereen is op de hoogte van de Duitse grundlichkeit, maar destijds, tijdens de Belle epoque, en daarvoor, stond Amerikaanse kwaliteit mee aan de top. De meest waardevolle auto, volgens taxateurs, is een Franklin uit 1902. De oudste wagen is een Benz uit 1898, met origineel chassis en techniek.  Ook nog oud; een Oldsmobile curved dasch 1902. Een van de eigenaardigste wagens is een mooie driecilinder tweetakt,Paige  Detroit  eveneens helemaal nog in zijn originele lak . Andere Amerikanen; Buick 1913, Caddilac 1909,  een Reo met chassis nr 8, en 2 andere luchtgekoelde Franklins.

Noa legt uit hoe het komt dat deze 4 cilinder motoren niet warmlopen, dankzij een vernuftig uitlaatsysteem, welk de pas ontbrande, en dus heetste gassen versneld afvoerd. Ook het kleppensysteem van een model is bewonderenswaardig, daar in- en uitlaatklep in elkaar verwerkt zijn. 2 in een dus. Bij een vroeg model is de viercilinder ook dwars in de auto geplaatst. Niks dus dat Morris als eerste op dat idee kwam!

Een model N Ford 1907 is van de partij, naast enkele T Fords. Dan nog de reeds genoemde Ohio Electric, zeer mooi dans son jus exemplaar.

Ook een Amerikaanse highwheeler , Sears and Roebuck Oklahoma staat in het rijtje. Deze wagen was een Postorder bouwkit, die je dus na levering zelf, of bij je plaatselijke ‘black smith’  in elkaar moest steken.  Uit een wat latere periode staat er een Railton, een Engels merk, maar eigenlijk gebaseerd op de Amerikaanse Hudson. Ook nog van Hudson een mooie Essex Roadster, Een prachtige Paige Tourer uit de jaren 20 en een Willy’s Knight, met Daimler schuivenmotor vallen te bewonderen.

De favoriet wat Noa betreft, is een kleine Renault AX 1912.  Licht en vinnig, start als een pluimpje en draait als een goedgesmeerd klokje. Aangenaam om rijden. Andere Fransozen zijn enkele  gigantische Renaults, Een  met zeer hoog uitgevoerde carrosserie, welke het vroeger toeliet in te stappen zonder dat je je hoge hoed moest afnemen. De andere een Renault Nervastalla uit de 30 er jaren staat de show te stelen met zijn Amerikaans aandoend uiterlijk, en een motor die lijkt op de 8 cilinder van Packard.  Een 1908 Peugeot taxicab staat naast de eerder besproken Humber, en is ook al geen kleine jongen .Een mooi Citroentje boulanger (bakker) model staat in nog ongerestaureerde toestand in een nabijgelegen schuur. Een kleine le zebre mag hier ook nog verblijven samen met een Peugeot, je weet wel met inklapbaar metalen dak uit de dertiger jaren is ook aanwezig, en een nog wat later uit de jaren Hotchkiss Gregoire 1952.  Nooit gezien of van gehoord dit model. Volledig uit een stuk aluminium gegoten chassis, boxermotor, een mooie aerodynamische carrosserie. Slechts enkele exemplaren van vervaardigd, en zodanig duur in productie dat deze mee bijgedragen heeft tot faillissement van de fabriek.

 En zeldzame Italiaan is de Lancia Lambda,  allereerste auto met onafhankelijke wielophanging, en een Lancia racewagen uit Argentinië, met evenzeer een pracht van een storry aan vastgeplakt.  Duitse en Engelse auto’s zijn hier niet zo dik gezaaid. Enkele DKW’s, de al eerder genoemde Benz, een Hanomag komisbrot, eerste ontwerp van mr. Porche, EMW, Mercedes sl,  Nog enkele dwergautootjes en Amerikaanse wagens uit de jaren 50 vullen de nog beschikbare plaats volledig op, en een  Austin seven met leuk verhaal als vondst in Nieuw zeeland. De ontdekking werd gedaan tijdens de Pacific rally in het magische jaar 2000, bij 2 oudjes die het wagentje voor de juiste prijs wel wilden meegeven.

.Daarmee komt er ook een abrupt einde aan de beschikbare tijd. Zoals steeds lijken de uren korter wanneer je je amuseert, en met volle teugen geniet van bijzonder aangenaam gezelschap. Noa zou makkelijk een dik boek vol kunnen pennen met de verhalen die hij beleefde sedert midden jaren zeventig. Wie weet krijgt hij ooit de tijd dat ook te doen. Het zou de moeite waard zijn.  Deze collectie is in ieder geval compleet. Niets zal er nog bij komen en niets zal er weggaan,  maar hopelijk mogen nog velen genieten van deze nalatenschap.

Mogelijk zitten er hier en daar wat foutjes ingeslopen wat exacte data of benamingen betreft, of zelfs typ en taalfouten zijn niet vreemd. Degene die het juiste antwoord daarop heeft, mag het altijd melden, en we passen het aan.

13-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

12-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

10-09-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Hot spot; Barbecue………..

Wat is er meer toepasselijk om de grote vakantie degelijk af te sluiten dan een lekkere Barbecue temidden van een schone omkaderingen en schoon gezelschap. Voor ons betekend dat een omgeving van Groen en rust,  innig versmolten met nostalgische technologie!!! Moet er nog meer zijn?

Onze wensen werden meer dan vervuld met de uitnodiging door volgende schatbewaarder. Een persoon op  gerijpte leeftijd, welke zijn schaapjes geteld en min of meer op het droge heeft, en met volle teugen geniet van zijn passie, zodra hij daar de tijd voor kan maken, het enige wat hem nog te kort schiet.

Al heel wat watertjes doorzwommen, en uiteindelijk in de positie gekomen waarin men zich wat kan permiteren. We kwamen met hem  in contact al enkele jaren geleden op Circuit des Ardennes. Zijn naam was nog maar net een weekje of twee eerder vernoemd door iemand die hem bestempelde als verzamelaar van American La france wagens. Daarna bleef het een tijdje stil tot dat we hem enkele weken geleden depaneerden met zijn 1929 Caddilac V8. We kregen daarop een uitnodiging voor de jaarlijkse barbecue, en meteen een ticket om een deel van de colectie te bewonderen.

De verzameling omvat voornamelijk Amerikaanse voertuigen, uit verschillende epoques. Met een zwaartepunt rond de jaren 20 en 30, de periode waarin kwaliteit nog hoog in het vaandel gedragen werd.

2013 zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als een jaar met een bijna niet te evenaren, pracht van een zomer. Net nu, dit weekend stond het zonnetje een beetje te watertanden. Zou ik of zou ik niet. Maar Pluvius stuurde zijn gazanten in povere getalen uit, en vanaf de latere namiddag mochten ze helemaal op verlof. Ideaal Barbecue weer.

 Welkom geheten werden we direct op onze wenken bediend. Glaasje bubbels, het nodige klein gerief en een open garage om ons aan de schone dingen des levens te vergapen En dat deden we. Zoals gezegd staat hier slecht een deel van de verzameling. Direct in het oog springend de kop van Minerva. Een zeldzame en schitterende open phaeton, model AX viercilinder in Buggatti blauw en met rood lederen bekleding. Daarnaast prijken 2 cadilacs, beiden in onberispelijk zwart en in cabrio versie. Een late veertiger en een begin 50 model, met al een electrisch bediende kap. Twee dromen van americanen voor veel liefhebber van dit genre.

En vlak bij de ingang nog een gigantische cadilac uit de jaren 20. Open pheaton 7 zittter met typische artilerie wielen, welke regelmatig gebruikt word. Toen al met een V8 motor uitgerust.

Als je een beetje verzameld kan het je niet kwalijk genomen worden dat je alle details zoals bouwjaren, pk’s niet allemaal kan onthouden. Dus daar moeten we een beetje op onze honger blijven.

Maar de barbequegeur maakt daar weer veel van goed. Er staat nog een cabrio Mercedes uit de 70er jaren die eventueel verkocht mag worden, en een replica van een Mercedes SSK 1929. Niet het enige exemplaar, want elders staan er nog een  stuk of 3. Ook in’t zwart, allee, we bedoelen de kleur. Het ronken der motor word even gedemonstreerd. Een moderne musclecar in een oud kleedje. Om echt mee te rijden een van de lievelingsstukken.  Dan nog een paar Amerikaanse schepen uit de vijftiger jaren, deze keer in het rood, eentje met en eentje zonder dak. De voertuigen staan vrij dicht op elkaar vandaag, wat het moeilijk maakt goede foto's te maken.

Tussenin staan enkele motocycletjes, wondermooi gerestaureerd, een monet goyon en een terrotje. Zie zo, hier hebben we ons ding gedaan en men roept ons ter tafel, want het kippetje heeft haar rondjes rond de kerk gedraaid.

 Aanpalend aan de garage een gigantische schuur, helemaal ingericht als een stamcafee uit de twintiger a dertiger jaren. Met authentieke toog en toebehoren. De Kassa stond er wel, maar behoefde niet te rinkelen. Het geheel is aangekleed met een tiental lichtere motoren die aan muren en tussen de gebinten zijn opgehangen; Whizzers, terrots, motobecane dat soort stuf. En wat ontwaard ons getrainde oog in een hoekje achter de discobar? Nog een verdere Minerva. Hij staat een beetje verloren en onbereikbaar in een hoekje, met een in V vorm gespleten voorruit en grote koplampen ons aan te staren. Het is een grote limousine, naar eerste schatting midden jaren 20. Later leren we dat deze een zescylinder schuivenmotor heeft, en niet enkel een saloon is, maar ook een cabrio , want het bovendeel van de carosserie kan in 2 delen afgenomen worden. Dus 3 modellen in een; saloon, coupé chaufeur en open pheaton. Mooi toch wat de topmerken in die tijd al bedachten.

Na dit intermezzo lieten we het smaken, en vocht was er enkel in de vorm van drank en zweet. We veronderstelden dat we het deel van de verzameling op deze lokatie gezien hadden, maar niet dus. Onze charmante Gastheer, die tussendoor het jonge kroost probeerde warm te maken voor onze hobby, door met hen in de Rollce Royce Phantom over de grasvelden van het domein te cruisen, en demonstraties gaf met een oude fendt tractor…   Pop Pop Pop…. Een wandelingentje door het domein brengt ons bij een echte Belgische stoommachiene die hier op een verhoogje staat te pronken. Ooit deed deze hier in de omgeving dienst om allerlei werktuigen aan te drijven, droeg bij aan de industriële revolutie in dit deel van het land.

Het ging richting garage gelegen naast de woning om nog enkele exemplaren, van amerikaans vernuft te bekijken. Als eerste stonden we oog in oog met een gigantische Packard roadster.  Dikke 8 cilinder in lijn onder de kap, en toch slechts 2 zitplaatsen op een ruim 6 meter lang schip. Die Amerkiaantjes toch !!!

Daarnaast staat een oude overland uit de jaren 10, een speedster model, eveneens 2 zitplaatsen, tonneke er achter en klaar is kees. Een rond stukje glas gemonteerd op de stuurkolom, daar moet je het mee doen om de vliegen tussen je tanden uit te houden. Maar ik heb even gelogen, want er is nog een derde zitje gemonteerd op de rechter treeplank. ’t Zal voor schoonmoeder geweest zijn.

Hiernaast nog een jaren vijftig rood slagschip met vleugeltjes, en red bull was er nog niet. Maar de aandacht trekt als snel naar de red Bull  die hiernaast staat.

We schuiven  een beetje op en hier staat dan de gigant der giganten, American La france brandweerwagen. Maar liefst veertien liter cilinderinhoud, een top van ver over de 100 km/h, en dat in 1910 toen wetenschappers nog dachten dat je hersenen aan deze snelheid konden gaan koken.  Kwestie van er op tijd bij te willen zijn in geval van nood. Met dikke kettingen aangedreven achterwielen, en ook alleen langs achter geremd.

En wat voor een pracht van een afwerking. Alles mooi in de nickel, en de stoelen, spatborden zijn met echt bladgoud versierd. Man o Man, er werd toen nog wat aandacht besteed aan schoonheid. Een absoluut topstuk, een jongensdroom die voor weinigen is weggelegd. Hij slurpt oneindig veel benzine, is wendbaar als een mossel in brak water, en toch willen velen er eentje in hun colectie. Voor onze gastheer onvoldoende, want hij bezit er nog een 10 tal meer, welke op een andere locatie gestald staan. Nou, stof weer voor een volgend bezoek. Een ding alvast uit de doeken gedaan, er bevind zich ook een originele Simplex uit 1908 in deze colectie, die ooit deelnam aan een beroemde rally. De Absolute top onder de la France’s

 Op zolder staat er nog een ferari, volgens onze schatbewaarder de slechtste auto die hij ooit kocht.

Wordt vervolgd……. Want een volgende uitnodiging ligt al in de bus.

04-09-2013 om 11:07 geschreven door gilletman  

Bijlagen:
franco belge 2013 (92).jpg (61.8 KB)   

30-08-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

30-07-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

29-07-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Minervadag 2013.............


Anno 2012 waren we er bij op de Minervadag te Antwerpen. Lees nogmaals het artikel 'getrokken uit de vlaamsche klei' , en u weet waarom we  een gans jaar  uitkeken  om opnieuw aanwezig te zijn op deze heugelijke dag. Net als een kind dat zijn eerste comunie mag  gaan beleven.

Met veel goesting, een azuur blauwe hemel, kon de fille ellende richting Scheldestad geen domper meer zetten op deze nasleep van de vakantie. Bij aankomst was het apperetief  reeds verdwenen in de magen van de andere dorstige aanwezigen.  De organisator kwam met een enveloppe opdagen met de vermelding dat mogelijk een prijs in de wacht gesleept kon worden.
Het antwoord daarop was eenvoudig; We hebben al gewonnen, gewoon door vandaag deze meeting te kunnen bijwonen. Simple comme ca.

Hoewel het om een louter statische tentoonstelling gaat, wij hadden onze dikke 100 km al gehad. Dit jaar was een echte Minerva dag.  6 Minerva's luisterden naar de lokroep van de Scheldesirene, en daarnaast verschenen nog tal andere merken op het appel.
Chrysler, FN, Citroën, Gillet, Sarolea, Rolls Royce, Ford............
De oudste, een FN 1914, die we vorig jaar enkel op een foto konden bewonderen. Nu rijdend en wel. Naast de wagens en motoren waren er  kunstzinnige modellen te bewonderen, het mooie vrouwvolk niet te vergeten.

Door onze late verschijning (moesten) we meteen aan tafel, waar een overheerlijk buffet werd aangeboden, met drank naar keuze a volonté. Onze proficiat aan de Ober, ons glas heeft geen enkel moment droog gestaan, al was het 30 graden in de schaduw. In goed gezelschap zoals altijd, kwamen de tongen al vlug los, al was het maar door de overvloedige alcohol.

We waren in staat ons een plaatsje te veroveren in een dubbeldekker Stampe vertongen op een volgende meeting, en daarmee gaat er weer een streepje door een van de opsommingen van ons lijstje  'THINGS TO DO BEFORE YOU DIE'  Allee, kan het nog beter?

De gesprekken gingen over van alles en nog wat, de goeie ouwe tijd en de nog betere hedendaagse, en de tijd  die vloog, verdampte ............
Voor we het goed en wel beseften vertrokken een aantal deelnemers alweer huiswaards, terwijl we ons voorgenomen hadden ook hier een gesprekje aan te knopen. Maar ja, dat zal dan voor volgend jaar zijn.  Voor degenen die het willen zal er dan ook een korte rondrit aan vast gepint worden. Hopelijk hebben we tegen die tijd een mobiel rijvaardig.

Kortom  Oude wagens, motoren, kunst, straffe verhalen, vrouwen, eten, drank, mooi weer.......  daarmee is alles samengevat, wat moet er nog meer zijn.

Als we er toch zijn, nemen we meteen de moeite om even de stad in te trekken.We mochten daarbij kennis maken met Stadsschilder Jacob Vermeersch. 80 Jaar jong en nog steeds actief. Op de dag dat Albert troonsafstand doet, ontmoeten we hem, met het verhaal dat hij en Albert samen dienst deden bij de marine 60 jaren geleden. Jacob is een internationaal bekend figuur, persoonlijke vriend van Edith Piaf en Jaques Brell en ander beroemdheden, waarvan veel tekeningen en schilderijen zijn atelier en woonkamer bevolken. Na 80 jaar heb je nogal wat te vertellen. Hij zou nog graag les gaan geven aan opgroeiende kunstenaars, maar helaas krijgt hij te horen te oud te zijn????   Te gek !!  Voor ondergetekende mag men deze mensen een medaille opspelden in plaats van sportfiguren die enkele jaren dienst doen....

Kom je in Antwerpen, je kan steeds bij hem binnenspringen en hem daarmee een groot plezier doen.

Wij kijken in ieder geval reeds uit naar Minervadag 2014...............

23-07-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

22-07-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

20-07-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

03-06-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Vervolg foto's 2013

Nog meer beeldmateriaal kan u vinden op Oldtimerweb, trektochtderpionies.jimdo.com

02-06-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

28-05-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Mission impossible...........

Verplichte literatuur op de hogere middelbare school, daar had ik een broertje dood aan, draag sterke herinneringen aan het werk ‘afscheid’ van Ivo Michiels. Ik snapte er geen Jota , nul de ballen van. Wie het ooit gelezen heeft weet dat het vol zit met flash backs, en destijds, voor mij althans, zeer moeilijk om lezen en nog moeilijker om de rode draad te vinden. Het enige wat er van is blijven hangen is dat er ergens een nat slipje te drogen hing op een gladde steen.

Onlangs, niet zo lang en pas geleden in ditzelfde Belgenland,kreeg ik er zelf een van; flash back. Dit bij de ontmoeting van onze volgende schatbewaarder . Deze story zal dus maar weer eens beginnen in het verleden. Dat heb je nu eenmaal met dat ‘old- time’gedoe.

We schrijven het jaar 2008 en begeven ons voor een 2^de keer richting Bastogne om deel te nemen aan ‘Circuit des Ardennes’, deze gelegenheid nog per motorfiets. Altijd weer mooi om er bij te zijn, maar het randgebeuren, de ontmoetingen blijken weerom zo spannend. De juiste omstandigheden zijn reeds lang vervaagd, maar ik raak toevallig in gesprek met een man die een mooie FN M13 berijd. Motards onder elkaar, dat werkt meestal wel, en toch glijd het gesmeerde gesprek richting auto’s, Belgische auto’s en al snel zitten we bij Minerva.

De persoon in kwestie wiens naam ik niet eens ken, beweert dat hij in een boerenschuur een oude kar vond welke gemaakt is van het chassis van een Minerva. Het voorste deel van het chassis was afgezaagd en er langs achter weer aangelast. Hij had het chassis gekocht, huiswaarts gesleept en beweerde dat hij van deze oude relikwiën weer een complete en rijdende wagen zou bouwen. Straf verhaal, allemaal mogelijk, maar of het op enige waarheid berust, is op dat moment in het midden te laten…. Heb zelf ook al eens een vis van 70 kg gevangen. Het bleek een kardinaalsmutsvis** te zijn !! Na Circuit des ardennes 2008 nooit meer iets van vernomen.

** lees vorig verhaal

Wie deze blog een beetje volgt, weet dat ondergetekende een dikke tijd terug ging neuzen in Aladins grot, bij een verzamelaar van Belgische auto’s en motoren. Het merk Indian kwam hier ter sprake, en de trotse verzamelaar begint een verhaal van een man die een Indian aan het restaureren is. Perfect voor een vervolg story alhier, daar zijn profiel past in onze rubriek schatbewaarders en meester tovenaars. De contacten werden gelegd. Enkele maanden verder bezoeken we de bewuste Indian knutselaar. Makkelijkshalve noemen we hem hier Fred, dat typt vlotjes anticlockwise op een azerty klavier.

De betreffende Indian is een model powerplus uit 1917. Een van de mooiste Indians wat mij betreft. Dus die willen we wel even bekijken. Wat er nog niet ter sprake was gekomen is dat deze indian niet het enige project is waar aan er geknutseld werd, want wat blijkt bij het binnen komen van Fred’s woning, Hij heeft al meer achter de kiezen.

Hij verteld over hoe hij geïnfecteerd werd met het oldtimervirus. Al op jonge leeftijd deed hij aan speedway racen. Maar wat is er sterker dan het oldtimer en motor virus??? Juist ja, goed geraden, de voortplantingshormonen. De ware Jacobine verscheen en hij ging maar meteen over tot zorgen voor mannelijk nageslacht. Full speed door de bocht des levens. De liefde voor oude motoren moest de diepvries in, en het duurde tot in het magische jaar 2000, tot dat het weer begon te dooien. Kinderen groot, maar het virus was verzwakt en de spruiten werden niet aangetast. Maar het sluimerde, een klein vlammeke wakkerde nog steeds in het tondeldooske.

Fred overtuigde vrouwlief dat er een hobby moest komen, een project, iets Belgisch…. Het werd een FN M13. 1948. Een wrak, een uitdaging. Fred zette alles op video en foto’s en toonde deze vol trots. Een huzarenstukje van techniek en moed. Menigeen zou voor deze overblijfselen zelfs het geld van het oude ijzer niet spenderen. Het duurde een klein jaar tot deze moto weer stond te pronken en te ronken. En hela hola, alles zelf gedaan. De motor werd voorzien van een moderne elektronische ontsteking, niet gekocht in de winkel, maar zelf ontworpen en gebouwd. Het chroom en nikkel werk werd zelf gedaan in geïmproviseerde baden en alle ontbrekende onderdelen werden eigenhandig nagebouwd, en dat waren er nog al wat. Toen de moto klaar was vond Fred een stapelrek die vervaardigd was uit overblijfselen van de speciale trekvoorvork van FN. Jeetje dacht hij perfect voor mijn FN, en hij vervaardigde voor deze overblijfselen prompt een kompleet nieuw balhoofd voor zijn FN, herstelde de vork overblijfselen. Het pas gespoten voorspatbord moet opnieuw aangepast worden aan deze voorvork.

Succes. Een FN m 13 is niet echt een speciale motor, en Fred overtuigde vrouwlief dat er iets exclusievers in de garage mocht staan. Dit werd de bewuste Indian powerplus, maar dan wel met een flinke dosis uitdaging. Het project begon met niet meer dan een deel van een frame en een versnellingsbak………… De rest, je raad het al kan je toch makkelijk zelf maken, niet dan???? En in het ergste geval koop je toch gewoon wat onderdelen hier en daar. Allee, we leven anno 2000 plus en met internet is niets onmogelijk. Zelf gemaakt ondertussen zijn het gegoten motorblok, de gehele inboedel van de koppeling, koppelingshuis, standaard, de achterste bladveren, oliebak en nog veel meer…..

Op zoek naar onderdelen voor de powerplus stumpert Fred toevallig over een advertentie, Boerenkar met Minerva wielen. We schrijven 2007 op onze almanak.

Begint het euroke van de oplettende lezer te vallen???? Fred trekt zijn stoutste schoenen aan en trekt eveneens naar de betreffende boer. En inderdaad, zie daar een half afgezaagd minervaframe met achteras en 2 wielen. Ondanks deze staat moest hij er toch nog flink voor betalen, maar ja, die wielen waren toch wel interessant. Het bleek te gaan om een Minerva AE chassis 1927. Een mooi chassis dat voor diverse minerva modellen werd gebruikt. En het toeval wil dat slechts enkele maanden later opnieuw een advertentie opduikt met minervaonderdelen. Op slechts een paar boogscheuten of een geweerschot bij hem vandaan. Hij gaat kijken en vind een massa, enkele duizend kilo’s aan minerva spul, onderandere een vooras, motorblokken, en nog een heleboel kleinnood. Heel veel oud ijzer dus voor wel een heel stevige prijs, niet eens wetende of er voor hem iets bruikbaars bij zou zitten.

Hij hakt de knoop door en vervoert het hele zootje richting moeder de vrouw. Wat die daarop gezegd heeft laten we in het midden, maar het begon waarschijnlijk met een G. Het heeft hem aanvankelijk wel heel wat slapeloze en mischien zelfs eenzame nachten opgeleverd.

Dit verhaal eindigt dus weer met het begin, het was deze persoon die ik in 2008 ontmoette en zijn verhaal van de boerenschurenvondst klopte dus al een bus. Hoewel nog een heel eind van de finish is er ondertussen al een en ander verwezenlijkt. Het chassis is terug in oorspronkelijke staat, Bruikbare onderdelen zijn uitgesorteerd, en het motorblok word momenteel onder handen genomen.

Er zat o.a. een groot gat aan de linkerkant welk hij eigenhandig wist te repareren, met vallen en opstaan, experimenteren, want het is eenzaam, het bestaan van minerva restaurateur. Momenteel werkt hij aan het vervaardigen van nieuwe drijfstangen. Allemaal eigen werk. Het was een hele onderneming om de bussen van de schuivenmotor, die op 5000 ste van een mimimeter nauwkeurig in elkaar passen, na zoveel jaren aangekoekte olie uit elkaar te krijgen. Als een druppel olie zich vast zet, dan doet ie het goed. Ook hier weer word alles zorgvuldig gedocumenteerd en opgeslagen in een map, op cd,s. Weinig mensen bezitten nog de kennis om dit soort restauraties aan te vatten, nog maar te zwijgen over de moed die je daarvoor moet hebben. Ga er maar aan staan. Net zoals voorgaande schatbewaarder Gerard, hier moet je vooral geduld voor hebben. Niets wat moet….

Fred ging ook al aan de slag om de radiatormantel eigenhandig uit een stuk koperplaat te vervaardigen. Een heel proces, mal maken, van deze mal een afgietsel maken en dan hameren maar, in elkaar solderen, een eerste proefstuk is klaar, maar niet tot volle tevredenheid, het kan beter en dus begint hij gewoon overnieuw. Hij legt ook heel de werking uit van de schuivenmotor, toont alle onderdelen, alsook het gebrevetteerde remsysteem van Minerva dat niet op 2 maar 4 remschoenen werkt.

De 6 cilindermotor die er in moet komen word een AB type, welk origineel ook toegepast werd op het AE chassis. De carrosserie?? Daar is nog veel tijd voor om over na te denken, want ondertussen staat er ook nog de Indian op afwerking te wachten. En ook liggen er nog overblijfselen van een Aermacchi " alla verde" uit de speedway periode. Met al deze projecten nog voor de kiezen zegt Fred verzadigt te zijn. Er zal dus niets bijkomen, en er zal ook nooit iets weg gaan. Ook hij werkt uitsluitend voor zichzelf, of er moet een interessante ruil  kunnen plaatsvinden. Tijd om tijd.
 

Hij droomt ervan er ooit een 'Grote' rally mee te kunnen rijden als ultieme kers op de taart.  We wensen Fred veel succes en hopen hem ooit te ontmoeten in een rijdende Minerva, zelf zittend op de passagiersstoel.  Eveneens hopen we lezers geinspireert te hebben zelf een project aan te vatten. Alles kan ....

08-04-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

07-04-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Vervolg

06-04-2013 om 00:00 geschreven door gilletman  

Deze motoren bleken opvallend duurzaam: In 1914 werd er nog steeds een gebruikt om een ​​houten molen aan te drijven. In 1904, bouwden de broers een tweede type motor, dit keer een 950 cc drie cylinder in lijn met luchtkoeling, kopkleppen en een vijf-gelagerde krukas. Deze was uitgerust met een nieuw type ontsteking, waarbij de sterkte van de vonk werd versterkt door gebruik van een vonkspleet.  De motor kon ook draaien in beide richtingen!

Het  jaar daarop besloten, Ben en Willy autofabrikanten te worden.,Ze ontwierpen ‘althans dat beweerden ze,  's werelds eerste cycle-car ". Het was de bedoeling dat deze auto’s konden rijden aan een kostprijs van een penny per mijl. Afgezien van de ‘tiller’ besturing, was de kleine Jowett  een geavanceerd ogend voertuig, waarvan het uiterlijk geen kritiek zou krijgen de komende tien tot vijftien jaar later. Hij woog minder dan de helft van het gewicht van een Mini, en had een watergekoelde horizontale twee-cilinder boxer motor van 816cc, in eenheid met een drie-versnellingsbak; eindaandrijving was door wormwiel. Het koppel bij lage toerentallen en overbrengingsverhoudingen waren bij uitstek geschikt voor de heuvels in Bradford en Yorkshire, terrein waar slechte wegen waren en geen eisen gesteld werden voor gebruik van hoge snelheden of snelle acceleratie. De boddy was een open tweezitter.

De broers beweerden dat hun experimenten hebben aangetoond dat de balans van de boxermotor  gelijk stond aan eender welke andere  motor met minder dan zes cilinders.Om dit te bewijzen zetten ze een potlood recht  op de radiatordop, gedurende meerdere  minuten per keer. De kleine auto's (de broers bouwden voor zichzelf elk een) trokken veel aandacht. Op dat moment kregen ze een opdracht van Alfred Angas Scott, bouwer van de eerste van de beroemde Scott motorfietsen. Dit werk belette hen  enkele jaren de autoproductie op te bouwen .

Echter, in 1910, Scott opende hij zijn eigen fabriek in Saltaire, en de Jowetts besloten dat het tijd was dat ze hun lichte auto in serieproductie te nemen, en openden een fabriek voor dit doel in Grosvenor Road, Bradford.  Het ontwerp van de auto werd geleidelijk verbeterd tot aan het uitbreken van de oorlog, de meest opvallende verbetering zijn is de vervanging van de  tiller besturing. (sturen met een stok ipv stuurwiel) zie allison video.

 Twaalf voertuigen werden gemaakt onder vorm van de verbeterde versie met stuurwiel, gelanceerd in 1913 en nog eens 36 werden gemaakt voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, toen de fabriek werd overgedragen om munitie vervaardigen. Twee tiller stuur exemplaren overleefden.

 

Tussen de oorlogen.

Jowett Cars Limited was een nieuwe particuliere onderneming opgericht in juni 1919 om auto’s te produceren en verkopen.Het werd later een naamloze vennootschap die genoteerd aan de London Stock Exchange in 1935.

Dat jaar, 1919, werd een nieuwe bouwplaats gekocht bij Springfield, Bradford Road, Idle, buiten Bradford, de site van een oude steengroeve. Autoproductie  begon in de nieuwe fabriek in 1920. Het eerste voertuig was de Jowett Zeven met behulp van een vergrote versie van het vooroorlogse boxer. Eerst werd het uitgebreid tot 831 cc tot 907 cc dan in 1921 toen de vordering tot 8 pk was gedaald van reclame. Daarna waren alle Jowetts  van model 7 tot de invoering van de vier-cilinder motor in 1936. De motor ontwikkeld zijn maximale koppel bij lage toerentallen en werd al snel bekend om zijn trekkracht, betrouwbaarheid en zuinigheid.
Commerciële voertuigen op basis van het chassis werden ook gebouwd in 1922 en werden een steeds belangrijker onderdeel van de output van het bedrijf.
 Jowett werd het eerst tentoongesteld op de London Motor Show in 1921 en brak geleidelijk  uit hun lokale markt. In 1923 kwam er  spoel ontsteking en elektrische starter en werd een vierzitter de "Long Four"  geïntroduceerd als tourer, geprijsd vanaf 245 pond, gevolgd in 1925 door een gesloten sedan, de productie van de vorige korte chassis tweezitter  werd voortgezet. In 1929 kreeg de motor  afneembare cilinderkoppen om onderhoud te vergemakkelijken en remmen  op alle vier de wielen. De productie werd kort onderbroken in september 1931 toen brand uitbrak door werken.
1934 zag de lancering van de Jowett  “falcon” met vier-versnellingsbak en in 1935 was er de merkwaardig genoemde “ Wezel” Sports Tourer. De eerste vier-cilinder in lijn kwam in 1936 met de 1166 cc twin carburateur . De Jowett Tien die tot het uitbreken van de oorlog bleef naast de traditionele twee-cilinder modellen die tot 946 cc groeide in 1937. In 1935 ging het bedrijf publiek en in 1936 ging Benjamin Jowett met pensioen. Broeder William bleef tot 1940..

Tot zo ver de vooroorlogse geschiedenis van dit sterk merk.

  Kardinaal Jowett en Bugatti Paus op het Peers kerkplein.

Een van de oudere Jowett cyclecars

  Oud en...

 Nieuw

 Jowett gezinswagen

 Perfect voor slechte wegen en heuvelklim.

 Toen er nog veel publiek kwam opdagen.



Jowett tweezitter



 Nog een oud en nieuw foto.









 Jowett jupiter 'le mans' jaren 50

Bijlagen:
pizap.com10.51536581479012971364396677998.jpg (114.8 KB)