08-11-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

17-09-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

 Schatbewaarder, meester Tovenaar; Gerard de Bruyne.

Afgelopen weekend begaf ondergetekende zich frivool richting Kust om de zoveelste Oude klepper Parade bij te wonen. Een must voor de rechtgeaarde motorliefhebber, althans voor de prille bloemekes van de jaren 20 en eerder.  Jaarlijks kan je er zo’n 70 deelnemers met hun schatjes bewonderen, en in actie zien treden.

  Een van de deelnemers, die op een halve marathon van de startlijn resideert, is Gerard. En Gerard,  debuteerde ook al op de trektocht.  Ik ontmoete  Gerard al op de allereerste  editie die toen nog Breughel rally heette, ergens begin jaren 90 van de vorige eeuw, met zijn 1903 Peugeot.Ik herinner me dat een volledig nieuwe wereld open ging wanneer het deurtje van de benzinetank op zijn motor geopend werd.  Heel de uitleg over trilbobines, zwevende soupappen en riemspanningen , restauraties die jarenlang duurden vloeiden over me heen, en de passie voor het heel oude spul begon dieper en dieper te wortelen.

Gerard was dit jaar met een nieuwe troetel op de klepper, zijn alcyon V twinneke uit, dacht ik me te herinneren 1914.  Als het niet correct is hoor ik het wel. En Gerard vertelde dat hij aan zijn klein verzamelinkje nog enkel stukken had toegevoegd, sedert mijn laatste bezoek een 3 tal jaren geleden.  Vermits ieder jaar de kust onze vakantiestek is, dit jaar brutaal terug langs bij Gerard om de laatste aanwinsten te aanschouwen.

Zoals steeds altijd van harte welkom in het West-Vlaamse Leffinge, en eenmaal de voordeur gepaseerd, ligt er vlakbij de schatkamer.  Een vijftal motoren, tot in perfectie gerestaureerd, staan hier in dit solide thuis, te pronken.  Zoals gezegd, Gerard is al een hele tijd bezig, maar sedert zijn pensioen zit er nog meer vaart in de uitbreiding van de collectie.  Dit jaar had Gerard zijn moto reve meegebracht naar Neerglabbeek, helaas door het slechte weer alleen tentoongesteld. 

Kleine anekdote volgt;  het kader van de moto Reve,  is van BSA.  Nou zou je denken, dus niet origineel…  Jammer voor de doemdenkers, want ” niet origineel” past niet in de woordenschat van de restaurateur.  Moto Reve, een Zwitsers producent, wilde voor zijn motoren gebruik maken van Bowden kabels, en zonder toelating van de Engelsen die hier patent op hadden, zou dat onkies zijn.

Er werd  een oprecht aanbod uitgedokterd. Moto Reve mocht bowden kabels gebruiken/produceren, wanneer ze  BSA frames voor de motoren mochten leveren.  Voila zo simpel zit de vork in de steel.

Verder staat er nog een mooie  1917 Rover V twin in het kamertje, waarbij het verhaal gaat dat dit model geproduceerd werd voor het Russisch leger. Ze bestelden er enkele duizenden. Maar voor ze geleverd konden worden, was de oorlog voorbij, en kwamen de motoren nooit in Rusland aan. Gerard heeft er dus eentje van, te herkennen aan een ingeslagen kenteken op het carter ‘war product’!!!  Speciaal aan deze uitvoering is ook de afgeschermde kettingaandrijving op het achterwiel, want de burgerversies hadden riemaandrijving.

Verder staan er nog een triumph model H 1916 , de Peugeot uit 1903  in het kamertje, en aan de muur prijken  schilderijen van Gerard met enkele van zijn  mechanische kinderen, getekend door ondergetekende. In een hoekje een nog werkend, aantrekkelijk telefoontoestel uit de 20ger jaren.  Uit een kast met allerlei auto/moto mobilia haalt Gerard een paar koperen plaatjes.  Deze heeft hij gekregen van de dochters van de kantonnier die even verderop woonden, en stellen nog maagdelijke taxplaatjes voor, uit de tijd dat men nog, per gewicht berekend, taks moest betalen wanneer men met paard en kar gebruik wilde maken van met kasseien verharde wegen, of  met ander materiaal verharde wegen.  Dwaze belastingen zijn dus van alle soorten, maten en tijden.

Met affectie opgehangen aan de muur, het oude diploma van zijn vader die op zijn 19^e  afstudeerde als mecanicien. Het grappige hieraan is dat, opgemaakt te Brussel, 1937, men een poging waagde om dit in het Nederlands te doen. Kijk en lees zelf het resultaat op de foto. Naast een hele hoop vertaalfouten springen vooral de vetgedrukte letters in het oog.  Diploma van auto-wetktiugkundige .  Ga daar maar aan staan !!!  De  franstaligen is dit nooit opgevallen.

Dat onze ex- eerste minister het Vlaams volkslied niet kent……   allee, in vergelijking hiermee  is dat een niemendalletje. 

Deze is niet bijzonder groot of uitgerust met speciale apparatuur, maar wat hier verwezenlijkt wordt, grenst aan het ongelooflijke. Degenen die moeite hebben de tong binnensmonds te houden raad ik aan niet verder te lezen, of op z'n minst een plasticje over hun electronisch klavier te leggen.

  Het eerste wat in het oog springt is een FN, met 4 cylindertjes, bouwjaar 1908. Dit is het laatste nieuwe project van Gerard, waar hij zijn toverkunsten al op heeft mogen botvieren. De Carburator was niet helemaal compleet wat het binnenwerk betreft, en Gerard toverde gewoon een nieuwtje tevoorschijn. Denk nu niet dat het gaat om een simpel
gasschuifje of venturie zoals we dat kennen uit de moderne (1920) periode. Neen, met tandwiel draaiende walsen met daarin een halve conische opening die met een draaibeweging vergroot of verkleint wordt. Dit is maar een klein voorbeeld van wat Gerard zo allemaal met extreme precisie moet fabriceren, naar het origineel natuurlijk.Ander voorbeeld is de metalen pedaalvoet, kunstig gevormd, helemaal nagebouwd. Gelukkig is de FN vrij compleet, enkel dient er nog veel afgewerkt te worden.
 
Naast de Fn hangt het frame met motor en tank van een aandoenlijke Clement, bouwjaar 1904 a 5, rond heel begin vorige eeuwwisseling. Een soort versterkt fietsframe met daaraan een motortje en benzinetank op de bagagedrager.  Het frame van deze fiets was  tijdens een poging de oude klepper te rijden, door de vorige eigenaar, na enkele honderden meters in 2 gebroken, en nu, enkel jaren later kon Gerard hem verwerven. Het frame is ondertussen hersteld, en alles mooi als nieuw gemaakt, ook het gebroken houtenvoorspatbord. Gerard houdt van restaureren, alles terug in de staat brengen zoals het was toen de motoren nog in de winkel stonden. 

Een kattenpis verderop staat de Alcyon waarmee Gerard afgelopen weekend de klepper reed. Onder de motor een kommetje met enkele druppels olie. Het motortje is quasi olielekvrij !!!  De Alcyon zit nog in z’n eerste verflaag, en omdat iedereen  Gerard aanraad dit zo te laten, en niet te gaan restaureren, zit hij een beetje te twijfelen. Hij zou graag aan de slag gaan om er een nieuwe van te maken. Ieder zijn smaak. Enkele weken geleden reed Gerard met zijn Nimbus 4 cyl kachelpijp, waarmee hij ook al de trektocht deed, een rit in Nederland. Alles verliep prima, maar bij thuiskomst zat plots de motor vast. Klepstelen waarschijnlijk ietsie pietsie te nauwkeurig gemaakt, en met  het hete weer van afgelopen week, + de rit, uitgezet. Geen probleem voor de magister magius, om de boel even uit elkaar te sleutelen en te modificeren.

Om terug te komen op de magische kunsten van Gerard nog even terug naar de Clement. Een van de ontbrekende onderdelen was het koperen typeplaatje op het motorblok. Gerard maakte  “gewoon” een nieuw met behulp van de fotografische ets methode. Hij vond een foto van een origineel op het internet, en maakte, alsof het niets is, een replica. Volledig zoals het vroeger ook gedaan werd, in een donker kamertje met een cliché, fixeermiddel etsvloeistof, amoniakdamp en andere chemische toestanden,  ook al had hij in dit geval hulp van de computer.  Fantastisch fraai gemaakt, en niet van een origineel te onderscheiden. Hetgeen wijzelf in een donker kamertje presteren is ook de moeite, maar kunst is er weinig aan. In het verleden deed Gerard bij zijn restauraties ook het nikkelwerk zelf, maar nu beperkt hij dit tot de voorbereiding. Gerard werkt enkel voor zichzelf, dus nu niet zijn deur gaan platlopen om van alles te produceren. Enkel voor een zeldzame ruil/wederdienst, kan je interesse bij hem opwekken.

Een waarlijk meester in zijn vak. Zijn geheim zit hem er in dat hij heel erg geduldig is, koppig als een ezel, en nooit opgeeft. Geen zomerse bevlieging dus, deze hobby. Het gebeurt wel eens dat hij zijn projecten enkele weken laat rusten om tot bezinning te komen, en een oplossing te vinden voor een bepaald probleem, maar het wordt hoe dan ook opgelost. De witte vlag werd nog  nooit gerezen.  Op de vraag,  wanneer de projecten FN en Clement zullen voltooien, heeft hij dan ook geen antwoord, de toekomst zal het uitwijzen.  Hij hoopt enkel nog lang gezond te blijven zodat hij zijn hobby kan blijven beoefenen, en misschien zijn toverkunsten kan verdergeven aan een nieuwe opgroeiende generatie.

Gerard,  bedankt voor de hartelijke ontvangst, en vele spannende, leerrijke verhalen. Met deze heb je het diploma van Schatbewaarder verdient, en we zullen er op toezien dat er geen taalfouten in vermeld staan.

01-09-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

26-08-2012 om 14:56 geschreven door gilletman  

De schatbewaarders.

Ooit zei eens iemand tegen me,  in een discutie of je je geliefde mobiel zou willen/moeten verkopen ;  “wij als bezitters van oude motoren en auto’s zijn maar van weinig betekenis.  We hebben de eer en genoegen een tijdje zorg te mogen dragen voor deze kunstschatten. Maar vroeg of laat moet je er afstand van doen.  Je moet jezelf zien als een schatbewaarder. “

Onder deze nieuwe rubriek “ de schatbewaarders”, zou ik  derhalve de mensen en hun schatten, hun hebben en houden willen belichten. 

Niet zo heel lang geleden las ik in een lokaal gemeenteblad over het bestaan van een verzamelaar van Belgische automobielen.  Hierin stond deze zijn naam wel vermeld,  maar geen adres, en op het gemeentehuis was men ook al niet zo happig dit prijs te geven.

Het toeval wil dat slechts 2 weken  later,mijn speurneus  op een Belgische wagen bij een treffen viel.  Natuurlijk meteen kennis gemaakt met de bezitter en een uitnodiging in de wacht gesleept om zijn colectie bij een volgende gelegenheid te bezoeken. 

Nog eens 2 weken verder was het zo ver.  Met de stoute schoenen richting centrum des landes. Hier werd ik hartelijk ontvangen door onze verzamelaar, welke al een heel tijdje meegaat in het milieu van Belgisch erfgoed.   Zijn verzamelwerk begon evenwel  niet met Belgisch materiaal, maar met een Peugeot quadrilette die hij al op 16 jarige leeftijd kocht, en nog steeds in zijn bezit heeft.

Hij kocht de auto, en samen met zijn vader werd er ijverig geknutseld, en de hobby uitgebreid. Er kwam ook nog een Renault NN in de garage, volgens M, de lievelings auto van zijn vader. Maar al vlug ging hij als patriot over op Belgische merken, vooral al omdat in de gemeente waar M. woont  in de vroege jaren van de automobiel  een topmerk werd geproduceerd, waar M dan ook ijverig , en succesvol jacht op heeft gemaakt.

Na het hartelijke ontvangst ging het dus richting Ali Baba’s grot, een eind van de woonplaats van M. "Sesam open U".  En al direct kwam ik oog in oog te staan met een van de paradepaardjes  ‘Exelcior typ Albert’  Gecaroseert door d’ieteren met een Open Pheaton boddy.  Een topstuk dat in geen enkel verzameling of treffen zou misstaan.

Onder de motorkap een dikke 6 cylinder die iets in de buurt van 5 liter veslurpt, of was het nu 6 ….. Doet er niet toe, hij is wellicht even snel als hij er uitziet.  M vond deze voiture in het verre australiê, en had er heel wat voor over om hem een heel dikke 20 jaar geleden naar het geboorteland te doen terugkeren. M stak iedere vrije minuut en heel veel geduld en centen in de restauratie . Het resultaat is subliem.   En net zoals de excelcior waarvan er mischien geen enkele 2^de  exemplaar meer is zocht M wereldwijd  naar ander zeldzaam Belgisch erfgoed. In de garage hangt ook nog een schitterend emaile bord welk pretendeert dat excelcior hofleverancier was aan van Belgisch koningshuis. Met name koning Albert was zot van het merk, en bezat er ettelijke. Vandaar dat ook dit type, welk voldeed aan eisen van de koning, naar hem vernoemt werd.

Direct naast de Excelcior staat dan een tweede niet  te versmaden  stuk techniek met kunstvormen. Even een dweil leggen voor de opvang van kweil . Een absoluut lievelingstuk van M is de Sava.  Uiteraard Belgisch, extreem zelden,  maar even Belgisch als een zak friet met mayonaise. Slechts één andere is M bekend.  Ook achter deze auto moest M jaren jagen. Hij stond in Schotland, maar werd pas van de hand gedaan na het overlijden van de schotse schatbewaarder. Maar ook hier moest M diep in de zakken tasten, maar moest en zou hem bezitten.  Niet alleen een mooi sportief uiterlijk, maar ook onder de hoed mag eens geproeft worden.

4 cylinders met bovenliggende nokkenas, kopzijklepper met dubbele ontsteking aan weerszijden van de cilinders.  Een auto met waarlijk sportieve rijeigenschappen, en derhalve de favoriet  van M. wat rijden betreft.  En wat voor een mooi daschbord. Koperen klokken overal , en idem zekeringsbox. Rood lederen bekleding pas uitstekend bij de rode wielen en chassis.  Een kunststuk waar de kunst met een heel dikke K, gewoon vanaf druipt.  Alleen al over deze auto zou een boek geschreven kunnen worden.

Naast de Sava staat dan een wat meer bekend merk. Fabrique national……….  Of te wel FN.  Zeer bevallige open vierzitter in een mooie originele staat. M is bijzonder trots op de originaliteit van dit wagentje, en wat het rijden betreft, de meest betrouwbare.  Niet sterk of snel, maar gewoon goed. Volgens het principe van Henri  Ford, welke zei, wat er niet op zit kan ook niet kapot. Simpel en goed.

Een eindje verderop kijkt dan het hoofd van de god van de jacht en oorlog ons eerbiedig aan.  Goed geraden,  Minerva, de Belze rolls, is ook van de partij. Dit maal in de vorm van een berline, typ AC zescilinder schuivenmotor.  Oerdegelijke  Belgische kwaliteit, maar je hebt er wel een chaufffeur voor nodig als je niet van werken houd.  En zo was het ook in de goede oude tijd.  Wie gezien wilde worden, liet zich rijden. Dat deed je vooral niet zelf.  Zwetend binnenkomen in de opera of onder de Beau monde, is geen gezicht.

Weet je trouwens waar het woord chauffeur vandaan komt????  Neen ?  alee, we zullen het hier uit de doeken doen.  De goede opletter weet dat de eerste mobielen op stoom en electriciteit liepen. En er is geen stoom zonder vuur.  Het woord is in frankrijk ontstaan, waar een knecht  eerst de stoomketel moest gaan opstoken vooraleer er gereden kon worden.  Denk aan het woord chauffage, dat we voor onze verwarming gebruiken.  Deze knecht was de chauffeur,  stookte dus de stoomketel warm en reed daarna met het vehikel……..  en bleef de chauffeur ook na het stoomtijdperk.

Allee, weer iets bijgeleert op een stomme dinsdag.

Schoon is dat, weeral afgeweken van ons programma, maar zo ging het er dus ook aan toe tijdens het bezoek aan deze verzameling. Tal van anekdotes vielen te beurt, en voor ik het wist was een hele namiddag verstreken.  Maar we zijn nog lang niet aan het einde.

De Peugeot en Renault  eerder al vernoemt stonden ook nog in de garage, met daarnaast nog een stukje Belgische automobiel historie.  Onlangs is er nog een reportage over op TV geweest, en is het merk weer helemaal in de mode.  Imperia.  En  wat we dan hier te zien kregen was voor mij toch wel het topmodel van dit merk. Een sport cabriolet 1936.  Het is kwestie van smaak, maar deze smaakte alleen maar naar meer, meer, meer.  Tja wat moet je er nog meer van zeggen.  Schitterend.

Met de auto’s zijn we nu rond, maar er komt toch nog een vervolg.  Nieuwsgierig??? 

Op een verhoogje staat een rijtje motorfietsen.  Belgisch uiteraard.  Direct in het oog springend staat vooraan een jawel, Minerva.  Een vroeg model 1905 als ik me niet vergis. Nu ja, Minerva motoren zijn niet zo lang gemaakt, dus ze zijn eigenlijk allemaal vroeg.  Dit is een wel heel mooi exemplaar, waar niet aan gepruts en vebouwd is. Daar houd M niet van. Zodra niet origineel of met enige twijfel, staat er een domper op de liefde.  M heeft er nooit een rally mee gereden of deze moto tentoongesteld, hier dus weer een primeurke .

Dat geld voor al zijn motoren.  Naast de Minerva staat er een Gillet Tour du monde met riemaandrijving, een wat courantere verschijning.  En dan volgt een koppel  285T’s.

Voor de kenners, inderdaad FN motoren. Type met platte koperen tank, in mooie originele staat. En als laatste in het rijtje, hetgene waar iedere moto liefhebber zijn vrouw voor zou willen inruilen, al was het maar voor een dag of 7,  het ultime verzamelobject,  een FN 4 cylinder uit 1911. Als je mond nu nog niet is opengevallen,  tja dan ben je geen echte zou ik zo denken.  Ook deze laatste in originele staat en bijna nooit op straat geweest de laatste 25 jaar………………… de motoren staan een beetje dicht op elkaar, en het is moeilijk een behoorlijk foto te maken.  Er zal nog wel eens een dag komen dat ondergetekende zal aanbieden hem eens te mogen poetsen, alleen dat al is een plezier.

En wie niet van lezen houd heeft pech, want we zijn nog niet aan’t einde.  M laat ook al eens vrienden en kennissen hun bolides in zijn garage overnachten, alleen schijnt dit een sprook je van 1000 en 1 nacht te zijn.  Een wonder mooie renault AX uit de hele vroege jaren staat hier al 20 jaar onder een doek. Een echte sleeping beauty, en hetzelfde geld voor een Chevrolet uit de jaren 20.

Van schatbewaarders gesproken, moest hier een diploma of rapport  voor bestaan, waren de laatste 2 zeker gebuist.  Verder geven aan anderen en betere zou ik durven zeggen.  En nog zijn we niet aan’t eind van het verhaal. M verzamelt ook allerlei automobilia zoals auto radiatoren, olie busjes, en vooral, wat ik dan persoonlijk ‘ vet ‘ vind zijn die wondermooie oude affiches en reclame panelen. M koestert  een heel arsenaal van originele vroege affiches van allerlei aard, voor mij echte topstukken van kunst.  Dan nog enkele hoge Bi’s, oude gramafoonspelers en opname apparaten.

In de living staat nog een pronkstuk, een soort juke box, maar dan een hele vroege. Lijkt op een staande klok, maar met een muziekwerk erin.  Destijds stonden deze apparaten in café’s en de betere herbergen. Je moet er een 10 centiem stuk inwerpen, en de schijf begint te draaien en speelt een muziekje. Dit exemplaar bevat ook nog een aantal belletjes.  Demonstratie volgde op verzoek. Waneer het muziekje gedaan was viel het geldstuk naar beneden, en hiervandaan komt het spreekwoord,  " zijne frank is gevallen........... "   Einde verhaal.

Bij een glas bier en koffie volgen nog heel wat levensverhalen van M, een schitteren man van doodgewone afkomst, zonder pretentie.  Het was een aangename namiddag om hier door te brengen, welke zeker vervolgt wordt.

En dan nu de bijhorende beelden, (ver genoeg naar beneden scrollen) Veeeeel kijkplezier en zet alvast een emmertje klaar !!!!!!

13-08-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

Vervolg Minervadag.  (dit artikel eerst lezen om dit vervolg te begrijpen!!!!!!)

Met enige vertraging liepen er nog beelden binnen waarvan het zeker  niet onthouden mag  worden ze te publiceren.  Zoals in het hoofdartikel vermeld,  was het een dag van mooie auto’s, lekker eten en a volonté  bubbels en wijn .  Het warme weer zorgde voor een tropisch sfeer, danig dat zelfs de palmbomen  door aangespoelde kokosnoten langs de schelde oevers begonnen onspruiten.  Maar  ook zorgden het zonneke , bubbels  en een stukje zandstrand ervoor dat in Jonckheer ’s kopje  een en andere bubbel  begonen  te stijgen. Of was dat een  meter lager??

 Enfin, bij mooie auto’s horen natuurlijk ook de passende mooie vrouwen, en daar de Joncheer zonder caros zat, besloot hij zich als Baron voor te doen,  en met   zijn beste Antwaarps/Tagaloks , met Manilaans accent, een plaatselijke schoonheid met tropische roots te versieren.  In zijn hoofdje klonk het liedje …

""Toen ik in Antwaarp kwam,  ze stond  bij m’n voiteur, , ik sprak haar effe an, en stelde mien aigen veur…………….  ""  Listig lokte hij haar in de automobiel, niet wetende dat in de Filipijnen oldtimers beschouwt worden  als oude afgedankte rommel…..        Maar voor een foto doen ze alles.  Poto poto !!! (want op zijn filipijns wordt de f niet uitgesproken)  Het land heet dan ook de pilipines en er wonen pilipijners.   Filip, koning van Spanje had destijds beter magelhaan de opdracht gegeven de F te  exporteren en te ruilen voor een boot vol goud. Maar ja, hij was ook de slimste niet, en nu is het te laat.

Ondanks dat er geen wind stond (zie bomen op de achtergrond)   ging jonckheers  hoofdje immer maar dichter exotische oorden .  En Minerva, Bruno, die keken  argwanend toe.  En hiermee is de Jonckheer dan ook weer betrapt.

Dit verhaal eindigt zoals het vorige begon, de monocle van de Baron viel in de soep bij het zien van deze  concurerende  beelden…………

Op heterdaad betrapt !!!!!!!!!!!!!!

01-08-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

Getrokken uit de Vlaamsche klei ……………(foto inzet minerva coupé chauffeur en sarolea moto)

Minervadag   Antwerpen.

Slechts enkele dagen voor dit evenement, werd de soep bedorven toen  de monocle van het oog van Baron de Lunatic, er in viel. Dit bij het zien van  een advertentie getiteld ‘minervadag’.   En daar hij onlangs nog in aanraking kwamen met uit de Vlaamse klei getrokken automobielen in Lommel, was de belangstelling al direct groot.  Nog niets op de kalender, mooi weer, en meer dan interessant aanbod, daar moest niet lang over nagedacht worden !! En gelijk had ie. Toevallig was ook compagnon Joncheer Jacob Jacobson nog niet bezet.  Van de inrichtende club nooit gehoord ??? BHV, staande voor Belgian Vehicel Heritage, bestaat al sedert 1997.  Hoe is’t mogelijk???  

Jammer nou dat er niet meer reclame van gemaakt werd, want een treffen voor vooroorlogse auto’s en motoren,  met de nadruk op Belgische merken is een niet te versmaden lekkernij voor de zotte Baron & co.

Kortom, zondag morgen op tijd uit de veren om mobiel op te laden en richting Antwerpen te tutteren.  Zonder al te veel grote problemen,  wat  gefoeter met de lier , te korte trekkabel  en als gevolg andere onnozele tijdrovende prullerijen. Als je dan net terug komt van vakantie uit Frankrijk en Duitsland,  valt het op in welke erbarmelijk slechte staat de Belgische autosnelweg richting Antwerpen is.  Hobbel en bobbel en levensgevaarlijke spoorwegvorming.

Maar al dat nemen we er graag bij, met het doel een schone dag  in Antwerpen te gaan beleven.  Net op tijd aangekomen aan’t strand van st. Anneke,  waar deze 2 Limburgers al wel ooit van hoorden, via de strangers ,  maar er nog nooit waren. Alweer een belevenis voor in't levensregister.  Mobiel afgeladen en richting Schelde voor de inschrijving. De ontvangst was heel erg hartelijk, zodanig  dat de mannen van de Limburgse zandbodem zich  direct thuis voelden op de boomse klei.  Meteen al deed de voorzitter van de club uit de doeken welke schoonheden hij thuis  in de garage  zoal verstoken houdt.  Hier echter zwijgen we over als een blinde vink, die wel al een glimpje mocht opvangen, want dat is stof voor een volgend verhaal. Alweer afgeweken van de essentie, maar hopelijk is de lezer alweer een beetje lekker gemaakt, om dit blog met regelmaat te volgen, en af te stevenen op de 20.000 ste bezoeker.

Direct in het oog springend een oud strijder, behangen met een paar kilo medailles uit de goede oude tijd, toen de Minerva waarin hij voor ons poseerde nog bijna  nieuw was, en je om te vloeken nog een abonement moest hebben op de biechtstoel.  'T was door het gewicht van het metaal dat hij een beetje mank en scheef liep, en niet door een  oorlogsverwonding. Maar toch, ook hier weer plaats te kort voor alle verhalen die  als waterleliebladeren   boven op de schelde   kwamen drijven. Op z’n plat Antwerps gemengd  met  plat Engels , voor ons Limburgers niet altijd evident om de rode draad te volgen.  

Voor dat we het goed beseften was de oorlog voorbij, en tijd om ons naar het doel van de dag te brengen, namelijk een goed gevulde Brunch tafel,  een hand worp verderop. Bij ons gooiden ze toen nog met stenen, bewijs genoeg dat deze stad zonder naam destijds veel moderner was. Oakland aangeslingert en hopla, met een klein interval vertrekken ongedwongen een dik dozijn antiekelingen richting lekker lekker. 

Ter hoogte van de Captain's Lounge,  werden we weerom hartelijk ontvangen door sponsor, zaakvoerder Franck De Boeck, met een glaasje bubbels.  Vooralleer aan tafel te gaan nog wat kiekjes maken van al  de mooie voertuigen hier aanwezig, en de vele belangstellenden de nodige uitleg geven over geshowde vehikels. Hoewel de nadruk zou moeten liggen bij clubleden met Belgische voertuigen, waren slechts 3 Minerva’s aanwezig. Maar niet getreurd, al waren het er maar 3, op welk treffen zie je er meer???   Belgisch ook nog een Sarolea motorfiets (foto inzet boven) en een fiets van merk Mercure, de voorloper van minerva ( motor) fietsen, met cardanaandrijving.  Verder was de A Ford bijna in de meerderheid met ook drie voertuigen, en als je daar de Oakland bij optelt waren de Amerikanen met zijn 4. Engeland stuurde 2 MG’s , een Humber en een Sunbeam,  en de fransen werden vertegenwoordigt door peugeot.  Ook enkele naoorlogse  amerikanen en een citroen doken uit het scheldewater op. 

De gesprekken gingen verder tijdens een heerlijke brunch met spek en eieren, visschotels, groenten brood en wijn a volonté. En achteraf werd er niemand gekruisigd. Het was zeker geen laatste middagmaal.  Gratis voor de clubleden, en slechts een kleine administratieve bijdrage voor buitenstaanders.  Wie er niet was had dus heel dikke pech, en stof tot nadenken voor over een volgende minervadag.
 Er werd getafeld tot  een heel stuk in de namiddag, adressen uitgewisseld, korte toespraak  van de voorzitter en prijsuitreiking.   Daar de voertuigen tot 16h. hier ter plaatse moesten blijven, begaven de Baron en co zich via de voetgangers tunnel naar Centrum Antwerpen waar een triatlon ambiance in de keet bracht. Bovendien was er nog een rommel en proefmark gaande.  Een kreemke ging er als toetje nog wel bij.  Koffie was er ook nog, en daarna afscheid genomen en tot weerziens gezegd met wederzijdse uitnodigingen voor volgende treffens.

Ik zou zeggen, heb je interesse in vooroorlogse wagens,motoren, neem contact op met BVH, want  binnenkort is er weer een ritje Hoboken - Lier.  Contact adres  bvh@belgianvehicleheritage.be

24-07-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

Sedert enkel jaren organiseert de toeristische dienst van stad Lommel een treffen/toerrit/barbeque voor oude wagens en hun chauffeurs/bezitters. En Jaarlijks trof ik hier fantastische, zeldzame wagens aan, die ik meesal enkel uit de boekjes kende.
Dit jaar had de organisatie extra haar best gedaan om Belgische merken naar Lommel te krijgen. Geen echte overvloed, maar wat er te zien was, was zeker de moeite waard om naar lommel af te zakken.  Ondergetekende  nam ook deel, maar omwille van slechte weersomstandigheden, en kleine carburatorproblemen, bleef het oudste ingeschreven voertuig, de Oakland op stal, en moest de trouwe A ford dienst doen.
Getuige; zie foto's

15-07-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

27-06-2012 om 18:41 geschreven door gilletman  

25-06-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

22-06-2012 om 20:20 geschreven door gilletman  

(Vervolg op het verhaal vakantieliefde en  dolkoene mannen in hun puike kisten.)

Velen stellen zich mischien de vraag hoe het nu gesteld is met de race ambities van de zotte Baron, die  het idee had zijn eigen race wagen te bouwen.  Het is nu anderhalf jaar geleden dat hij deze droom  begon te realiseren,  en inderdaad, er komt vordering in de zaak.

Intussen zitten daar weer een kerst, krokus , paas en en andere velofdagen tussen, en het carosseriewerk en enkele technische inovaties zijn  op  afwerkings niveau geraakt, ondanks dat gezondheid en goesting niet altijd optimaal zijn.

 De carosserie is een combinatie van aluminium en staalplaatwerk  over een  essenhouten frame. Daar waar delen niet gelast moesten worden werd gekozen voor aluminium en klinkwerk,  staaldelen werden met bajonet  aan elkaar gelast en de naden met tin dichtgesoldeert.  Gevolg bijna geen gebruik van kunststof producten, hetzij enkel om heel fijne oneffenheden uit te vlakken.  Grootste moeilijkheid en tijdrovend was het maken van de spatborden en  achtersteven van de carosserie.  Maar  ook het vervaardigen van kleinigheden zoals  de ophanging van de spatborden, spoilers en dat  soort prullaria . Eigenlijk kan je stellen dat je voor ieder onderdeel dat er gemaakt moet worden   gemiddelt  minimaal 2 volle dagen nodig hebt. Ook voor de dingen die mislukken en je dan opnieuw moet maken.  Gelukkig beperkten die zich in dit geval.  Soms zijn ze wel goed , maar niet mooi, en dan begin je ook weer opnieuw. Vergeet niet dat het de allereeste keer is dat de baron aan zulk project begon. Nooit eerder metaal bewerkt.

Toch is er nog heel veel werk aan de winkel. Carosserie moet nog een paar aanpassingswerkjes ondergaan,  mooi strak maken, lakken etc….

Qua techniek moeten alle leidingen, electro nog  bedacht en uitgevoert, de tank heeft nog een beurt nodig en de bekleding van vloer en zitjes nog vervaardigt.  Ook het raam dient nog van glas voorzien, en allerlei afwerkingen aan spatborden, lichten,  etc etc.    het zal minimaal nog eens een jaartje duren vooralleer dit alles voltooid is.  Momenteel word er nagedacht/gewerkt aan de uitlaat die er vooral erg sportief moet uitzien. 

Wordt vervolgt………………………………

09-06-2012 om 15:16 geschreven door gilletman  

Shoppen in de GB.

Met Carrefour ging het de laatste tijd niet zo goed,   er waren dan ook koopjes te doen in de GB.

Daar het kroost van Baron de Lunatic zich in een opgroeifase bevind, wordt het huidige verplaatsingsvehikel een beetje te eng.  Tijd dus om van de solden te profiteren en en passant een overzees uitstapje te maken naar de GB.  (Groot Britagne)

Het oog van de Baron is gevallen op een vier persoons open phaeton uit zijn lievelingsperiode, de goede oude tijd, voor Wereldoorlog 1 .  Liefst dan nog een Amerikaan omwille van de degelijkheid, simpel van techniek, want wat er niet op zit gaat ook niet stuk, maar dan toch voorzien van de nodige paarden om geen sukkeltje te zijn in het verkeer.  Zulk een exemplaar werd ontdekt bij een fabrikant van tuin en wegenbouw machines over de plas.

De tocht over het water vormde geen probleem, vooral om dat er in dit geval onder het water gereist werd.  Met Jonckheer Jacob Jacobsen als navigator en ervaren engeland vaarder,  geen vuiltje aan de lucht om linksrijders te trotseren.  Een vriendelijke Nederlander wonende aan de andere kant van het kanaal wilde zijn collectie reduceren  en  dus moest hetgeen zijn echtgenote het minst beviel, de deur uit,  tot Happy -nis van Baron  de Lunatic de Neerglabbeek.

  Het betreffende vehikel werd een  7 tal jaar geleden aangekocht om er de beroemde rally Parijs – Peking  mee te gaan rijden.  Ware het niet dat zijn engelse Gentlemen vrienden hem dan zouden hebben gelyncht.  “ This car is the only example left over in europe, and you wil wrack it !!!! “  Shame on you….  Derhalve besloot hij wijselijk maar een ander voertuig voor deze beproevingsrit aan te kopen en te laten aanpassen voor deze monsterrally. Hij vertelde voluit over zijn belevenissen doorheen Mongolië en andere min of meer exotische streken en enkele maanden zonder echtgenote.

Tijd voor een proefrit waarop de baron voor de aankoop op stond. Je wil er immers zeker van zijn dat de kat die in de zak zit niet overleden is nog terwijl je de zak aankoopt.  Da auto stond reeds klaar, met koude motor, en starte onmiddelijk. Voor de verkoop was er nog even een verse batterij aangekocht.  (niet origineel bij deze auto uit 1910, maar wel heel erg handig wanneer  uitgerust met een startmotor)  Een grootvolumige auto met zo’n 45 PK draai je niet zo maar even aan de praat.

Dan volgde een stevige rit zowel over de  landerijen als door het piotoreske stadcentrum om het kunnen van de Amerikaan te demonstreren.  Ook enkele beklimmingen werden ingecalculeert.

 Tijdens een stevige rit van een 20 tal kilometers  deed de  eigenaar  de werking van alles uit de doeken, en vertelde dat hij in de 7 jaar dat hij de auto bezit, er hoop en al 100 km mee gereden had.  Zonde, dood zonde……….    Langs de andere kant First klas geprecerveert.    Okay dan volgde nog een inspectie op de brug van een vriendelijke buurman, en hup de koop werd onmiddellijk gesloten.  België is bijna een schat rijker. De terug tocht naar het vaste land gebeurde niet zonder slag of stoot.   Pech met het trekkend voertuig zorgde voor wat gewrevel en een dagje oponthoud, maar uiteindelijk arriveren de Baron en Jonckheer veilig terug in eigen haven.

Nu nog uit de doeken doen over welk vehikel het gaat???????  

Okay dan maar.  Het merk is een Oakland, zoals gezegd van Amerikaanse oorsprong. Dit specifieke model is het model K met 40/45 PK  sportstourer boddy met optionele kap.  De nieuwprijs van deze tourer was 2500 US dollars zonder opties.  Een goede middenklasser dus.  Een der laatste echte Oaklands, want de fabriek werd kort daarop overgenomen door het beter bekende Pontiac. Dit is het enige exemplaar van dit type bekend in europa, in de states zijn er nog 2.  Ondanks Amerikaanse makelij, staat het stuur aan de linkerkant.Een indianen verhaal, gisteren nog gehoord, vertelt dat dit gedaan is om de bestuurder toe te laten dat hij met zijn revolver dan makkelijker achter zich om kan schieten. Een beetje hetzelfde als het waarom bij de indian motorfiets het gashendel links staat. Voor de genen die het niet weten  trouwens, is Pontiac, overnemer van de Oakland, de naam van een beroemd opperhoofd.  Tot daar ons  indiaans waar de indiërs helemaal niks mee te maken hebben. Die baggeren nog wat af op hun waterbuffels.

De Baron had de auto voor een eerste echte lange rit willen inschrijven voor ‘trektocht der pioniers’, maar de weergoden beslisten daar anders over.  Hopelijk kan deze machiene tijdens de volgende zomermaanden wel van start.

04-06-2012 om 16:47 geschreven door gilletman  

 Terug- blik   “Trektocht    der    Pioniers   2012.”

De vijfde Trektocht zit er op.  Van heel wat fenomenen is het bekend dat men zich niet moet afvragen of ze zich zullen manifesteren, maar wanneer.  Zo ook op 3 juni 2012, liet de zon zich niet blikken, in tegenstelling met de 4 vorige afleveringen.

En ondanks dat, de  niet aflatende regen en kou, was de opkomst eenvoudigweg fantastisch te noemen.  Laten we stellen dat de echte “die hards”  nu echt wel door de filter gehaald zijn. En dat betreft  meer dan 50% van degenen die zich hadden aangemeld.

Zeer begrijpelijk ook dat enkele bezitters hun dierbare oldtimers wilden sparen van vocht en drek. Of omwille van veiligheid, beperkt zicht, remkracht, de tocht niet wensten aan te vatten.  Het kan hen onmogelijk kwalijk genomen worden.

Sommigen beschikken blijkbaar ook over een goed weer kalender, want op 2 juni verscheen reeds een uitzonderlijk mooi exemplaar van een in 1911 gebouwde Hudson aan de startlijn.  24 uur en heel veel zonneschijn  te vroeg. Langs de andere kant heeft deze dienst gedaan als proefkonijn welk de rit feilloos uitnavigeerde aan de hand van roadbook en bepijling.

Even samenvatting van de rit zelf.  Al vanaf een uur of 7 begon het te druppelen, en eigenlijk hield dat niet meer op tot aan het einde van de dag. Het enige verschil zat hem in de hoeveelheid van de neerslag, de ene keer wat meer, de ander wat minder. Voor de rest goed constant vochtig. Desondanks overweldigende opkomst, gezellige boel aan de koffietafel. Internationaal ook, met de komst van Noël Whitall  uit Engeland, en hier en daar viel er ook een woordje Duits te klappen, Nederlands accent niet te vergeten. In totaal melden een veertigtal mensen zich vooraf aan , en een dertigtal kwamen ook opdagen.

Helaas kwam al snel het nieuws dat onze drankvoorzieningswagen ook met panne te kampen had. Euvel werd verholpen door omlading in een ander voertuig.

 De start verliep voor het oudste voertuig , een crestmobile  (Vincent Mahy) uit 1902 niet van een leien dakje. Na van de aanhanger te zijn geladen starte hij vlot een draaide mooi. Echter niet lang. Sleutel sleutel…..  uiteindelijk bleek het een electronisch probleem te zijn!!!!!!   Als laatste ging het dan door de druipende regen, in de kielzog van een moderner voertuig richting eerste stopplaats. Welliswaar via afgekorte route. En net ter plaatse gekomen bij Walter Langers van Lanz buldog museum, dook een ander maar bekend technisch probleem op, waarop de rit moest afgelast worden.  Exit Crestmobile. Ondertussen had ook de geweldig imposante Studebaker 8 cylinder (Mark Geekens) de strijdbijl begraven. Maar al snel werd deze vervangen door een Sears Highwheeler 1909.  Ook de FN van Frank Stevens zag het al snel niet meer zitten, maar Frank zelf gaf niet op.  Hij heeft het op zijn minst geprobeerd. De Salmson Van Jos Cox kreeg een klepveerprobleempje en ook die moest uiteindelijk  de strijd opgeven.

 De motoristen hebben hun best gedaan de route te willen rijden. Helaas door slechte zicht van aangewaasemde brillen, druilregen, besloten de meesten moderner vervoer in te schakelen. Jammer, want het pallet zag er fantastisch uit, Moto reve, scot, harley, rover,indian,humber,favourite,FN,minerva………… Tom van Calster echter, trotseerde met zij PA de gehele route, een groepje amilcars volgend.  Moest er een prijs uitgereikt worden voor de meest moedige motorrijder, zou Tom die met zekerheid in de wacht gesleept hebben. Een andere prijs voor Bruno Costers die jaar op jaar met zijn trouwe Humber helemaal vanuit het Antwerpse de tocht naar Neerglabbeek aanvat. Weer of geen weer. Pechprijs zou waarschijnlijk kunnen  gaan naar Vincent Mahy met de vooraf beschreven Crestmobile. Ondanks alles heeft hij werkelijk alles gegeven om maar te kunnen rijden. ‘Thats the spirit’

Ook zeker een vermelding waard is de deelname van Jean Tilmans met zijn Stanley Steamer 1913………… Het was niet de eerste keer dat Jean aan de start verscheen, het is en blijft een imposante verschijning. Altijd weer meer dan geweldig om te zien in alle fase’s.

Ondergetekende kreeg helaas niet veel mee van het bezoek aan het Lanz Buldog museum, maar daar er toch wel wat tijd werd doorgebracht, demonstratie van de koolzaad motor e.a. neem ik aan dat dit best in de smaak viel van de bezoekers. Dank dus aan dhr. Langers voor zijn uiteenzetting.

Het gros van de doorgefilterde hard core, reed verder naar het Boederbos, beeldentuin van kunstenaar  Leo Camps die vanaf vandaag geinspireert is door automobielen en hun bestuurders. Van de nood werd een deugt gemaakt, want sommigen zagen de kans ook nog even een bezoek te brengen aan het museumpje van Jos Nuyts, op een boogscheut  van het Boenderbos.

Een lange wandeling door het bos en tuin, met broodjes, drank werd gevolgd door de verplaatsing naar ons einddoel “Happy Old Iron”

Altijd zeer in de smaak vallend, zeker van degenen die er nog nooit waren.

Om het met de woorden van Noël Whitall te zeggen; “ I would not have believed you, if i had not seen it with my one eyes”

Voila,  tot hier een korte uiteenzetting van  de gebeurtenissen op 3 juni 2012 te Neerglabbeek en omstreken.

Rest er nog een dankwoord uit te spreken, dit jaar vooral aan de deelnemers zelf die alle weergoden trotseerden, en een prachtig pallet exclusieve echte oldtimers te voorschijn toverden. Duimpje omhoog.  Geen kwantiteit maar kwaliteit.!!!!!!!!!

 De Mensen die instonden voor de koffietafel, het opruimen de afwas,

Walter en Ria die dit jaar de route uitstippelden, de roadbooks samenstelden en route controleerden.

Jaak Jacobs voor de bepijling van de route, andere

Bruno Costers voor de medewerking aan het blog (foto’s)

Walter Langers,  Leo Camps ,Mark Geerkens voor ontvangst in hun musea, Martin Larminier voor de mooie badges die elke deelnemer ontving, al onze sponsors.....

Thieu Nies voor de  drankverzorging…

Als afsluiter zou ik simpelweg zeggen,  tot volgend jaar……………

Wie graag een foto uit het album van Bruno wenst per mail, kan die aanvragen  bij bc@belgacom.net

Video  links    
                                       http://youtu.be/E8Hwcg8gJBY
                                       http://youtu.be/o9Zytm-0nzk
                                       http://youtu.be/E8Hwcg8gJBY
                                       http://youtu.be/Hdf-Nw78B8U
                                       http://youtu.be/vnCDc82RGaI

04-06-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

Bijlagen:
the onley way 2012.docx (456.4 KB)   

16-02-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

In het leven geroepen door collega Baron de Crawhez, in het begin van de vorige eeuw en als grondlegger van de huidige formule races,   wordt tegenwoordig om de 4 jaar Circuit des Ardennes georganiseerd. Ergens begin juli Te Bastogne wordt de herdenkingsrit gedurende 4 dagen in verschillende klassementen gereden. Dag 1 voor de alleroudsten, dag 2 + veteranen, dag 3 + vintage en dag 4 + klassiekers.

Een evenement om naar uit te kijken en een mooie vakantiestart van te maken. Wij waren er bij en schoten enkele beelden tijdens de voorbereiding van de Pre run op vrijdag. Op eigen wielen reden we de toer naar Bastogne de dikke 200 km lange pre run, daaropvolgende nog maals 250 km toerrit en de weg helemaal terug naar huis, met tussendoor nog wat verplaatsingen richting Hotel.

Fantastische ervaring die om de paar jaar herhaalt mag worden.
Helaas gingen veel foto's verloren omwille van een pc virus, maar toch nog een deel kunnen redden. Hieronder het bijhorend beeldverslag van dag 2.

12-01-2012 om 00:00 geschreven door gilletman  

Oude bolides en kunst.

Men kan het eenvoudigweg niet ontkennen dat oude voertuigen, het koesteren ervan, hand in hand gaan met een vorm van waardering voor kunst.
Heel wat liefhebbers van oude motoren, auto's zijn ook beroepshalve bezig met een of andere vorm van kunst en/of vormgeving.
Architecten, schilders, webdesigners, auteurs en acteurs zijn op dit vlak actief.
Onze oude liefdes zijn vaak zelf ook onderwerp omwille van hun oogstrelende lijnen, de passie die er van uitstraalt.
Zelfs de organisatoren van de Trektocht bezwijken bij het zien van al dit moois, en trachten het te vereeuwigen op foto, doek, audio.
Maar ook in het verleden waagden talenten zich aan het vastleggen van bewegende bolides.
Dit jaar op een beurs het genoegen gehad een boek op de kop te tikken met daarin een 50 tal houtskooltekeningen van races uit de jaren voor WO II.  Geweldige actie tekeningen waarvan men alleen maar kan dromen om zelf deze gave te beheersen.
Ondergetekende waagde er zich aan om Gerard de Bruyne in een kwartet, te vereeuwigen samen met een deel van zijn collectie. En eindelijk na een periode van 2 jaar werd het laatste deel met zijn triump afgerond, nog net voor het jaareinde. Daarmee ontvangt Gerard, trouwe deelnemer aan de trektocht, een voltooid Nieuwjaarscadeau.


Kwaliteit van de weergegeven beelden op het blog, is wel slechts een fractie van het echte werk.

30-12-2011 om 20:01 geschreven door gilletman  

14-11-2011 om 00:00 geschreven door gilletman  

Vakantievondst.

Als je dan toch al op vakantie gaat omdat je bijvoorbeeld vooraf geboekt hebt, dan ben je genoodzaakt er het beste van te maken, ondanks negatieve weersvoorspellingen.  Zo ook de auteur van dit artikel. Maanden vooraf gereserveerd om een weekje naar de Ardennen te trekken en terloops nog  Circuit des Ardennes mee te maken.  Zo iets doe je natuurlijk per oldtimer, en met de hele familie.

Goed op tijd vertrokken richting zuiden met het weer dat er nu eenmaal geboden word. Cabrioletje met dickeyseat en aanhangertje  deden meer dan hun uiterste best.  Tegenslagje, de geplande route kon niet worden gevolgd wegens wegwerkzaamheden, net voor de stad Luik waar het echt niet leuk is om  rijden.  HEEEEEL veel tijd verloren op de doortocht over deze Calvarieberg. Dan nog een aantal fransozen tegenkomen, die  halsstarrig niet willen begrijpen dat je met zo'n auto niet op je plaats bent op een autosnelweg;  Je moet het eens nadoen, tegen 25 kmh tegen een ellenlange berg opzeulen !!!!!  Dan mag het 20 graden vriezen en nog heb je het warm !!!!!!

Uiteindelijk toch  geslaagd Luik en snelweg achter ons te laten, maar dan sloeg het weer om. Koud en regen, en een open schoonmoederszit, met daarin vrouw en kind…..  Bovendien op natte en steile wegen weinig tot geen remkracht. (Net zo hartverwarmend als op de snelweg). Op goed geluk een hotelletje trachten te zoeken, maar alle hoteliers waren wegens het slechte weer zelf op vakantie!!!!!!!!!!!!     Door met de lichten aan en aanhanger te rijden, ook nog het geluk gehad dat de batterij plat liep. En nog meer geluk dat er in zo’n aanhanger plaats is voor een reservebatterij….  Sleutel  sleutel…… in de regen. Volop vakantiepret en avontuur in overvloed, of was het zondvloet?

Goed wat kilometers door de nattigheid, en hopla, een dikke toevalstreffer, op 40 km van het doel, in  de middel of nothingnis en voor de inval van  komplete duisternis, een hotelletje van 20 kamers met geen enkele gast behalve die andere ezel, die in de weide achter de gehuurde kamer stond te snotteren, en het nodig vond om al bij het krieken van de dag, de kraaiende  Haan uit te hangen. Leuk voor de kinderen.

Maar dan komt er toch nog een goede draai aan het verhaal.  Met oldtimer in de garage van de hoteleigenaar, komen nostalgische gesprekken naar boven. De hoteleigenaar vertelde hoe hij in zijn jonge jaren de koeien ging melken in een hoger op gelegen weide, en dat deed hij vanaf zijn 12^e levensjaar met een FN motorfiets. Eerst achterop met Pa, en even later op eigen benen. Natuurlijk volgt dan de vraag of hij die fiets nog in bezit heeft.

Natuurlijk  niet, die werd in de loop der tijd weggegeven aan een buur  een honderdtal meters verder op. U ziet hem al komen.  Ondergetekende ging deze buur opzoeken, maar wat een pech, Enkel de echtgenote was thuis, met de mededeling dat haar man in het ziekenhuis lag met een ernstige (lees fatale) ziekte.

Deze was ondertussen wel jaren verzamelaar van bromfietsen geworden, een colectie, die wel even bezichtigd mocht worden. Tussen alle brommers stak warempel  nog die enige zwarte FN.  We hielden contact, en enkele weken later mocht de FN naar een nieuwe thuis.
Weer een verhaal met een happy end.............

Vakantiegroetjes  inbegrepen.

06-09-2011 om 10:38 geschreven door gilletman