Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
21-02-2021
Van de eerste keer plat
We hadden het al aangekondigd: bij mooi weer zou er voor de eerste keer in 2021 met de koersfiets worden gereden. Het enthousiasme bij de Placora-Vispaleizers is zodanig dat we verplicht zijn om ons in vier (!) Coronabubbels op te splitsen. Bubbel 1 (Remik, Danny G., Wimco en uw dienaar) vertrekt om 13u00,Bubbel 2 (Rich, Renaud, Pilot Pascal en Geert GPS) vertrekt om 13u30, Bubbel 3 (Leo, Noel en Butler Ronny) starten om 14u00. En daar is dan ook nog Bubbel 4 (Steve Flitser en Geert Pirelli) die het nog steeds bij de MTB houdt.
Zoals u merkt, waarde lezer, een hele organisatie; maar als het moet, moet het. Het is dan ook jammer vast te stellen dat niet alle fietscollegas zich aan de regels houden
Wie gedacht had om tijdens de eerste kilometers meer te weten te komen over de KVO-opstelling of de koers van de Bitcoins komt bedrogen uit. Onze vriend Aolus is immers ook van de partij en biedt fors weerwerk. We zijn verplicht om rond te draaien en halen op sommige stukken met moeite 25 per uur!
We rijden het woensdagparcours al zij het met een kleine afwijking: we rijden door tot Nieuwpoort in plaats van Rattevallebrug. Een voorbij Stuivekenskerke kunnen we even op adem komen. De snelheid gaat nu de hoogte in en flirt met de 35. En slaat het noodlot toe.
Even voor Sint-Pieters-Kapelle rijdt u dienaar plat. Wat dan volgt hoort eerder thuis in een slapstick filmpje. Het duurt meer dan twintig (!) minuten vooraleer we klaar zijn met een nieuwe band te leggen. Geen van ons viertal lijkt een bedreven mecanicien te zijn, zoveel is duidelijk. Wimco is van oordeel dat de Goodyear-buitenband van koppige kwaliteit is. Dit stelt ook Bubbel 3 vast wanneer hij ons kruist. Onze collega Eastenders rijden in massa voorbij.
De rest van het traject leggen we rustiger af, al is het maar om een nieuwe platte band te vermijden. We komen rond 15u30 aan, nog altijd mooi op tijd om onze helden aan het werk te zien tegen Eupen. Even klaart de hemel helemaal open, tot er even voor zes een donkere wolk voor de zon schuift.
Zo, het buitengewone winterseizoen zit er op. Volgende zaterdag volgt de officiële openingsrit, maar er zal naar alle waarschijnlijkheid ook op woensdag gereden worden. Tenminste, door zij die met pensioen zijn!
De winterprik laat zich voelen, maar dat schrikt de Placora-Vispaleizers niet af. Zeker nu Helios het op een akkoordje met Demeter heeft gegooid en zijn gouden oog op ons laat schijnen.
Niettemin is het aangewezen geen risico te nemen. Voor het vertrek controleert uw dienaar of alle uiteinden ingeduffeld zijn en de waterleiding geïsoleerd. Het voorval dat Rookie Alain jaren geleden heeft meegemaakt is hij niet vergeten en wil hij zeker niet meemaken.
Aan de gekende plaats van vertrek staan ook Remik, Rich en de net vernoemde Rookie Alain. Gezien het feit dat het parcours er hard bevroren bijligt besluiten we om ook het duinengedeelte tussen Mariakerke en Raversijde er bij te nemen. Het is pas de tweede keer dit winterseizoen dat uw dienaar dit doet en hij stelt vast dat de ondergrond danig gewijzigd is. Grote zandstukken, nu bevroren en berijdbaar maar eens de dooi ingezet zal er bijna geen doorkomen aan zijn.
In Raversijde haalt Champ Denis ons in, maar dat zal niet voor lang zijn. Onze wegkampioen heeft in het Provinciaal Domein af te rekenen met een bandbreuk en moet afhaken.
Eens in de duinen in het volop genieten, maar toch ook uitkijken. De paadjes liggen er keihard bij, wat een ander rijgevoel geeft. En hier en daar liggen er diepe voren waar je best omheen rijdt.
In Lombardsijde houden we halt voor de traditionele selfie. Tot tweemaal toe zelfs, want we willen er ook eentje in de sneeuw. In het gedeelte tussen het Militair Kamp en de Koninklijke Baan is het ook uitkijken voor een stukje parcours dat fors geaccidenteerd is.
Het eerste duinendeel op de terugweg biedt weinig problemen; alleen oppassen voor de stukken waar de toplaag gedooid is, wat hier en daar een slippertje kan veroorzaken. En is er nog een verrassing. De parcoursbouwer heeft een wijziging in het traject aangebracht tussen Camping Cosmos en de Westendelaan verplicht ons om al onze technische vaardigheden aan te wenden. Een goede raad voor wie er voor de eerste maal passeert: klein voorblad want het is kort draaien en keren. En alle lof voor de lieden die zich hier kosteloos voor engageren. Topwerk!
Naar goede gewoonte rijden we het stuk tussen Lombardsijde en Westende tweemaal. Op de terugweg moet Remik tussen Middelkerke en Raversijde even de rol lossen. Uw dienaar keert terug op zijn stappen om hem bij te staan, maar onze penningmeester valt nergens te bespeuren. Pas bij de aankomstplaats zal hij hem terugzien. De olijkaard was binnendoor gereden via het Provinciaal Domein!
Opnieuw een prachtige rit. En bij thuiskomst is het nogmaals genieten, ditmaal van een warme Schotse of Oostenrijkse choco (al naar gelang de melk die is toegevoegd).
Volgende zaterdag wordt droog weer voorspeld. Tot dan!
In het vorige verslag kon u lezen dat schrijver dezes niet van plan was om de mountainbike vandaag van stal te halen. De weersvoorspellingen voorspelden weinig goeds en het Wèreldploegsje moest al om kwart over vier aantreden tegen de Kanaries. Zijn fiets stond netjes gepoetst te blinken in de garage.
De hele ochtend scheen er een vroeg lentezonnetje en die verleidde hem ertoe om dan toch maar te antwoorden op het verzoek van ploegmakker Remik om een kort tochtje te maken. Ondertussen ontving hij fotos van Geert GPS en Renaud, Wim en Dennis en melding van IJzeren Kurt die de hunkering alleen maar groter maakte. Er zou toch gereden worden.
De beslissing was nog maar pas genomen of daar verschenen de eerste wolken al! Het blauwe zwerk veranderde in een grijze koepel. Even sloeg de twijfel toe, maar uiteindelijk overwon de wilskracht.
Samen met Remik en Geert Pirelli werd besloten om er een simpele rit heen en terug naar Lombardsijde te rijden. Wimco en Champ Dennis komen ons nog begroeten na hun 75 km lange wegrit. Nog altijd geen Steve Flitser. Onze portrettentrekker moet een Velux installeren, een race tegen de tijd. Het spreekt vanzelf dat hij daar con brio in slaagt. Rich had ook gemeld mee te rijden, maar wanneer hij om 13u35 nog niet is wordt besloten om te vertrekken.
Heel vreemde vaststelling: het parcours ligt er drassiger bij dan vorige donderdag. Nochtans had het niet meer noemenswaardig geregend. Het is zaterdag, en dus zijn er de gebruikelijke obstakels: wandelaars, loslopende honden en de onvermijdelijke idioot die tegen richting rijdt.
En wie duikt daar plots wanneer we even halthouden aan het militair kamp? Juist, Rich! Onze baankapitein had het blijkbaar niet zo goed begrepen en was rechtstreeks doorgereden in de gedachte ons in te halen. Hij reeed de lus Westende Lombardsijde zelfs twee keer! Met zn vieren vatten we dan de terugweg aan.
De wind waait van uit het oosten en het begint te druppelen; gelukkig is daar Geert Pirelli die voor beschutting zorgt. Onze bandenmagnaat kan bogen op een bijzonder goede vorm. Dat belooft voor binnen enkele weken.
We zijn mooi op tijd terug om de topprestatie van onze voetbalhelden mee te maken. Wat een weelde, toch! Het is bijzonder of er volgende week zal kunnen gereden worden. Wait and see
Na de zondvloed van gisteren deden de zonnestralen vanmorgen heel wat Placora-Vispaleizers naar de WhatsAppp grijpen om af te spreken voor een namiddagritje. Uiteindelijk staan we met zn achten op de afspraak.
We willen de kritische lezer van deze regels en ja, die zijn er er nogmaals op wijzen dat de corona-regelgeving strikt in acht wordt genomen. In deze betekent dit dat we ons in twee groepjes opsplitsen op basis van leeftijd, schoonheid, snelheid en vermogen. We onderstrepen dat de volgorde waarin de groepen worden vermeld niks wil zeggen over de kwaliteiten van zij die er deel van uitmaken.
Zo, dit gezegd zijnde rijden Noël, Christ, Remik en Butler Ronny terug van weggeweest in groep A, Zorro, Denis, Rich en uw dienaar in groep B. Aangezien we onafhankelijk van elkaar rijden kan schrijver dezes helaas geen verslag uitbrengen van wat er zich in groep A afspeelde.
Groep B gaat er onder leiding van Rich gezwind vandoor. Het is toch ongelooflijk dat ondanks de vele liters water die er gisteren uit de lucht zijn gevallen het parcours er perfect bij ligt. De grote plateau kan nog steeds voor grote delen worden gebruikt, het gaat dus goed vooruit.
De weersvoorspellingen hadden ons gewaarschuwd en ja het is van dat. Wanneer we in Westende de duinen opdraaien krijgen we een regenvlaag over ons heen. Geen zware bui, maar Schotse mist waarvan je even goed nat wordt. Toch zetten we door; het gedeelte tussen Westende en Lombardsijde wordt tweemaal afgelegd.
Wanneer we het laatste duinengedeelte in Westende willen aanvatten is er even een samensmelting met groep A. Zij hebben een lichtere versie gereden; Butler Ronny heeft het al voor bekeken gehouden. Het was immers zijn wederoptreden en forceren is geen goed idee.
We rijden nu met een reglementaire tussenafstand terug naar de plaats van vertrek. Opmerkelijk: de put aan Prins Karel staat kurkdroog. Heeft iemand de stop gevonden om hem uit te trekken?
Zaterdag speelt ons Wèreldploegsje en wordt er slecht weer voorspeld. De kans dat uw dienaar de namiddag in zijn zetel zal doorbrengen is redelijk groot.
De druilerige woensdagmorgen weerhoudt zes Placora-Vispaleizers niet om op het gekende uur aan de startplaats van de klassieke duinenrit te staan. Remik, Geert GPS, Danny G., Rich en uw dienaar zijn van de partij. Bovendien is er een gastrijder. Ian, collega (of is het nu al ex-collega) van Rich, is de rangen komen versterken.
Uit de kennismaking leren we dat Rich onder de collegas gekend was omwille van zijn arbeidsvreugde en nooit aflatend aanstekend enthousiasme. Hij zal wreed gemist worden, zoveel is zeker.
Op de heenrit waait er een licht briesje ons tegemoet; in de duinen voel je daar nauwelijks iets van. Het parcours ligt er nog altijd pico bello bij, met dank aan de vrijwilligers die instaan voor het onderhoud.
Aan de Krokodil beklimmen we op aangeven van Geert de watertoren om er de obligate selfie te trekken. Wat een achtergrond!
Even voor Westende wordt ons pelotonnetje voorbij gestoken door Mieltje Butseraen. De schrik slaat uw dienaar om het hart. Met alle respect voor de sympathieke kok, maar is zijn fysieke conditie er zo op vooruit gegaan? Of is die van schrijver dezes de dieperik in gedoken? Dan volgt de opluchting: bij nader toezien stellen we vast dat Mieltje de trotse eigenaar is van een elektrische MTB en zo kan hij gezwind door duin en zand spurten.
We rijden de anderhalve toer; het kan een indruk zijn, maar we hebben het gevoel dat we dat steeds maar vlugger afhaspelen. Danny G. verklaart zelfs dat hij het MTB-en leuk begint te vinden. En dat amper vier weken voor de start van het wegseizoen.
Een kleine twee uur en half na ons vertrek staan we weer in de schaduw van James Ensor. Het was alweer een bijzonder aangenaam ritje. Afspraak volgende zaterdag, als het weer het toelaat. En donderdag eerst supporteren voor ons Wèreldploegsje. Zullen ze er in slagen de top vier in te duiken? We hopen het van harte!
U zult het mij vergeven, waarde lezer, om dit verslag te starten met een lofzang aan ons Weireldploegsje dat gisterenavond Apen op onnavolgbare wijze op zijn doos heeft gegeven. Er is er maar één aan de zee!
Terzake nu. We staan met een ruime delegatie aan de startplaats. Renaud V., Pilot Pascal, Geert GPS, Geert Pirelli, Rich, Rookie Alain, Zorro, Remik en uw dienaar houden er afstand van elkaar. We besluiten om in drie pelotonnetjes te rijden. Renaud V., Pilot Pascal en Geert GPS, versterkt door Eastender en oud-lid Paul J. zullen de volledige kustlijn tot aan De Panne afrijden! Rich, Geert Pirelli en Zorro vatten het plan op om tot Oostduinkerke te rijden. Na de esbattementen van vorige woensdag houden Rookie Alain, Remik en uw dienaar het bij het klassieke traject.
De drukte op het parcours valt best mee. Werpt de infocampagne zijn vruchten af, want er zijn geen tegenliggers en wandelaars gaan galant opzij.
In Lombardsijde vinden ons drietal Zorro terug. Onze sympathieke Portugees heeft noodgedwongen de fiets een maand lang op stal moeten laten staan; rustig hernemen is een wijs besluit.
Na een leuke rit van 45 km wacht uw dienaar een heerlijke Schotse chocolade. Strava meldt dat de twee andere pelotons het ook tot een goed einde hebben gebracht.
We krijgen melding dat Wimco en Denis een rit met de wegfiets hebben gemaakt. Over een maand al start het officiële wegseizoen en zit de winterwerking erop. Tempus fugit, of zoals de Zuid-Afrikanen het zouden zeggen De tijd vliedt baai vluch.
Nogal verrassend kan er op woensdagmiddag gereden worden. Frank en Sabine zat er we alweer niet helemaal op We staan met zeven Placora-Vispaleizers op de afspraak en delen ons op - netjes volgens de voorschriften in twee groepjes.
Danny G., Noël en Remik worden groep A, Rookie Alain, IJzeren Kurt, Geert GPS en uw dienaar groep B.
Er staat een stevige bries vanuit het zuidwesten. In duinen voel je er maar weinig van. De paadjes liggen er nog altijd perfect bij, het overgrote deel van het parcours kan op de grote plateau worden afgewerkt.
In no time staan we in Lombardsijde, tijd voor de traditionele selfie. Net als vorige maandag rijden we het gedeelte tussen Westende en het militair kamp tweemaal. Groep A neemt evenwel een short cut; groep B haalt hen voor Middelkerke terug in.
Noël is zodanig in de zone dat hij in het laatste deel er nog een extra stukje aanbreit. Dit maar om te zeggen dat iedereen in topvorm verkeert!
Het heeft geen zin om nog melding te maken van de weersvoorspelling voor komend weekend, gezien de lage betrouwbaarheidsfactor. Het is een beetje zoals met Pfizer en de levering van vaccins: we zien wel.
De sneeuw van vorige zaterdag is volledig verdwenen. Niets kan ons tegenhouden. De ketting gesmeerd, de bidon gevuld. Om kwart voor twee staan Rich, Remi en uw dienaar klaar aan het Duinenkerkje. Ze zijn evenwel niet alleen. Rookie Alain en Christje zijn ook van partij! Van een leuke verrassing gesproken.
Zoals gebruikelijk spreken we af om de rit op het gemak af te werken. Belofte die we al vergeten zijn nog voor we de eerste duinenstrook inrijden. Gelukkig worden we enigszins opgehouden door twee collega-rijders en kan iedereen aansluiten.
Tussen Middelkerke en de Krokodil worden we zodanig door gesprekken over zonnepanelen, warmteboilers, de VREG en de bedenkelijke rol van de overheid in beslag genomen dat we de afslag voor een duinenstrook missen! Gelukkig herpakken we ons en wordt de rest van het parcours zonder problemen afgewerkt.
In Lombardsijde splitsen we ons in twee groepjes. Remik en Christje gaan voor het anderhalve parcours. Rich, Rookie Alain en uw dienaar besluiten om de Full Monty te rijden, dit wil zeggen tweemaal het parcours tussen Westende en Lombardsijde.
De paadjes liggen erbij als de E40. Grote stukken kunnen op de grote plateau gereden worden, wat de gemiddelde snelheid in de hoogte jaagt.
In Middelkerke is ons groepje even samen; Remik neemt net als de Drie-eenheid het stukje tussen Middelkerke en Raversijde nog mee, Christ rijdt rustig op eigen tempo naar de eindstreep.
Twee uur, eenendertig minuten en vierendertig seconden beweegtijd later staat uw dienaar opnieuw aan zijn voordeur. Een pittig ritje, volop genoten!
Carpe Diem ofte Pluk de dag schreef Horatius in Ode, Boek 11 of zoals mijn grootmoeder placht te zeggen Je moet het pakken als je het kunt. Na de overvloedige regenval van vannacht en vanmorgen kondigde er zich deze dinsdagmiddag een drogere periode aan. Weerman Frank voorspelde voor woensdag opnieuw nattigheid en dus besloten Remik, Danny G. en uw dienaar het zekere voor het onzekere te nemen en de midweekrit met een dag te vervroegen. Er werd afspraak gemaakt om 14u aan het Duinenkerkje.
Vooraleer te vertrekken passeren en dit zonder af te spreken - zowel Remik als uw dienaar langs huize Postman Dan om de champagnekroontjes af te geven. Het medisch rapport van onze ere-materiaalman is bemoedigend. Nog even doorbijten en hopelijk is hij tegen de zomer opnieuw de oude (maar dan wel in verjongde versie).
Zoals hierboven al gemeld had Pluvius de vorige nacht de hemelsluizen opengezet, in die mate dat er zelfs plassen staan op de duinenpaadjes! Niet dat dit een negatieve invloed heeft op de staat van het parcours, wel integendeel. We zoeven door de duinen en staan in geen tijd in Lombardsijde.
Wanneer we aan het militair kamp even halthouden om op adem komen worden we toegeroepen door onze PDF die zijn fietsrondje aan het maken is. Van verre meldt hij ons dat KVtje vanavond met 4-0 zal winnen. Uw dienaar houdt het bij 2-0, Remik zegt 2-1.
We zetten de klassieke tocht verder zonder dat er zich meldenswaardige incidenten voordoen. Het is merkelijk kalmer dan de vorige dagen en de weinige wandelaars die zich op het traject bevinden ruimen vriendelijk baan. Zouden zij deze regels lezen ?
Volgende zaterdag moet ons Weireldploegsje al om 16u15 de wei in. Er zal dus vroeger vertrokken worden, waarschijnlijk 12u30 of 13u00. Via WhatsApp zullen de leden verwittigd worden.
Koning Winter is in het land. Zijn aanwezigheid weerhoudt een pak Placora-Vispaleizers er niet van om de MTB van stal te halen. Renaud, Pilot Pascal, Geert GPS, Geert Pirelli, IJzeren Kurt, Steve Flitser, Remik, Champ Denis, Rich en schrijver dezes staan om 13u30 aan het Duinenkerkje. En ze zijn niet alleen. Ook onze burgervader, met zijn weelderige krullenbol onder de fietshelm, staat er samen met zijn Noordzee-fietsvrienden. En het winterzonnetje is ook van de partij.
Zoals de regels het voorschrijven delen we ons op in bubbels. Renaud en Pilot Pascal zullen er samen met Paul J een extra lange rit van maken tot aan De Panne. De rest vormt groepjes van vier om het klassieke parcours te rijden.
De vorst heeft er voor gezorgd dat de paadjes er bijzonder vlug bij liggen. We zoeven door de duinen. Rich ondervindt nog last van zijn tuimeling van vorige woensdag. Hij bewijst trouwe KVO-supporter te zijn: de linkerzijde van zijn torso kleurt rood-groen-geel! Het rijden gaat hem niet zo vlot af. In Westende besluit hij om de duinen links te laten liggen.
Elk nadeel heeft evenwel zijn voordeel: onze wegkapitein neemt de taak van Steve Flitser over en zorgt voor de fotoreportage. Waarvoor dank!
Op de terugweg spelen we het klaar elkaar kwijt te raken! In Westende vergeten Steve Flitser en uw dienaar om de tweede lus te rijden. We denken even dat er iets met onze kompanen aan de hand is, rijden het stukje opnieuw, waarna het pas tot ons doordringt dat we vergeten zijn af te slaan
Met ons beidjes rijden we dan maar terug naar huis, terwijl we onderweg nog de duinenstukjes erbij nemen. Flitser heeft op het einde last van chocomousse-benen. Het kan de beste overkomen.
Een heel leuke rit, die wordt afgesloten met een Schotse choco. Tot de volgende keer en hou het veilig!
De voorbije dagen was er maar weinig gelegenheid om van de mountainbike te genieten. Grauw en kil weer is niet de beste motivator om er op uit te trekken. Bovendien durft de buienradar wel eens een foute voorspelling doen. Het was een week geleden dat er op uit werd getrokken.
Al een hele tijd laat Euros, god van de Oostenwind, zijn adem over ons stervelingen waaien. Dit doet Rich en uw dienaar besluiten om de mtb-tracks in en om Bredene, De Haan en Wenduine te verkennen. We zijn per slot van rekening Drie Koningen, en kwamen de Wijzen niet uit het Oosten? Remik, Danny G. en IJzeren Kurt houden het bij het klassieke parcours.
Het dient gezegd, het eerste deel van het traject is niet veel soeps. We moeten wachten tot voorbij Bredene om de bosjes in te duiken en te genieten van een goed aangeduid en onderhouden pad. Net als aan de westkant geldt er goed aangegeven - eenrichtingsverkeer.
Het deel tussen De Haan en Wenduine is bijzonder mooi, met hier en daar een technisch zandstukje. Hier moet er wel uit de doppen worden gekeken omdat er tegenliggers kunnen opduiken. We keren terug via een stukje strandweg en slingeren door de Potinière.
Even voor de Vosseslag maakt Rich tijdens een korte afdaling een tuimelperte. Geen armen of benen gebroken, maar een eindje verder stelt hij vast dat zn Smartphone uit zn zak is gevallen. We moeten dus op onze stappen terugkeren. Gelukkig kunnen we het kleinood recuperen dat in de struiken was beland.
Als dessert krijgen we nog een modderstuk gepresenteerd. Het kan de pret niet bederven, en na veertig kilometer zijn we terug thuis. Daar wacht ons gepimpte chocolademelk, vergezeld door het laatste stukje van de nieuwjaarsbuche.
Zaterdag wordt zonnig en droog weer voorspeld. We kijken er naar uit!
Boxing Day oftewel tweede Kerstdag, moment waarop de Brexiteers cadeautjes aan elkaar geven en koude kalkoensandwiches eten. De Placoras hebben wel wat beters te doen. Zij zijn van plan om de kerstkilos er af te rijden.
Om tien uur (!) al staan ze met zn achten aan het Duinenkerkje; weet dat dit voor Remik nog midden in de nacht is. Er wordt immers slecht weer voorspeld voor de namiddag. Bovendien valt er om 14u al een voormatch te bekijken vooraleer KVO om 18u30 OHL partij moet geven én is er cyclo-cross in Heusden-Zolder. Reden genoeg dus om er vroeg op uit te trekken.
We zijn niet de enigen die deze gedachtegang hebben gevolgd. Bijwijlen lijkt het wel of er een toertocht aan de gang is. Ganser groepen MTBrs zoeken zich een weg door duin en bos. In tegenstelling tot ons wielerploegje houden velen zich niet aan de COVID-19-regels. Pelotons die tien eenheden en meer tellen zijn geen uitzondering, van social distance is er geen sprake.
Wanneer er in Westende zowaar een file staat bij het inrijden van een duinenstrook geeft uw dienaar er de brui aan. Samen met Denis en Danny G. rijdt hij langs de Duinenweg huiswaarts. Rich, Remik, Kurt en Geert Pirelli breien er nog een extra lus aan en rijden langs het strand terug. Steve Flitser heeft ons dan al lang verlaten. De kerstbuche ligt hem blijkbaar zwaar op de maag.
Bij aankomst hebben we toch nog 37 km op de Strava-teller, een habbekrats evenwel vergeleken met 104 (!!!) km die Rich op zijn conto schrijft. We vermoeden dat zijn GPS-instellingen nog ergens verbinding hebben met één of ander vaartuig.
Er zal waarschijnlijk pas in de tweede helft van komende week opnieuw kunnen gereden worden als we de weersvoorspellingen mogen geloven.
Boxing Day oftewel tweede Kerstdag, moment waarop de Brexiteers cadeautjes aan elkaar geven en koude kalkoensandwiches eten. De Placoras hebben wel wat beters te doen. Zij zijn van plan om de kerstkilos er af te rijden.
Om tien uur (!) al staan ze met zn achten aan het Duinenkerkje; weet dat dit voor Remik nog midden in de nacht is. Er wordt immers slecht weer voorspeld voor de namiddag. Bovendien valt er om 14u al een voormatch te bekijken vooraleer KVO om 18u30 OHL partij moet geven én is er cyclo-cross in Heusden-Zolder. Reden genoeg dus om er vroeg op uit te trekken.
We zijn niet de enigen die deze gedachtegang hebben gevolgd. Bijwijlen lijkt het wel of er een toertocht aan de gang is. Ganser groepen MTBrs zoeken zich een weg door duin en bos. In tegenstelling tot ons wielerploegje houden velen zich niet aan de COVID-19-regels. Pelotons die tien eenheden en meer tellen zijn geen uitzondering, van social distance is er geen sprake.
Wanneer er in Westende zowaar een file staat bij het inrijden van een duinenstrook geeft uw dienaar er de brui aan. Samen met Denis en Danny G. rijdt hij langs de Duinenweg huiswaarts. Rich, Remik, Kurt en Geert Pirelli breien er nog een extra lus aan en rijden langs het strand terug. Steve Flitser heeft ons dan al lang verlaten. De kerstbuche ligt hem blijkbaar zwaar op de maag.
Bij aankomst hebben we toch nog 37 km op de Strava-teller, een habbekrats evenwel vergeleken met 104 (!!!) km die Rich op zijn conto schrijft. We vermoeden dat zijn GPS-instellingen nog ergens verbinding hebben met één of ander vaartuig.
Er zal waarschijnlijk pas in de tweede helft van komende week opnieuw kunnen gereden worden als we de weersvoorspellingen mogen geloven.
U hebt waarschijnlijk met gefronste wenkbrauwen de titel van dit verslag gelezen, waarde lezer. Waar slaat dit nou op, hoor ik u zich afvragen? Een woordje uitleg is hier dus op zn plaats.
Al enkele weken sukkelt uw dienaar met een weerspannig versnellingsapparaat. De ketting van het middelste voorblad naar het grootste voorblad verplaatsen lukt pas na heel wat gefrunnik. Vorige week al had Zorro de raad gegeven om het vijsje naar rechts te draaien, maar dit bleef zonder resultaat.
Gisteren was het opnieuw van dat. Deze keer moeide Steve Flitser zich met de zaak. Onze fotoreportagemaker heeft meer in zijn mars dan alleen maar leuke kiekjes trekken. Hij beschikt ook over technische vaardigheden waar uw dienaar alleen maar kan van dromen. Binnen de kortste keren had het defect geanalyseerd, gerepareerd én een ezelsbruggetje aangeleerd voor hoe je al dan niet een vijs moet aandraaien. We verwijzen u graag naar YouTube https://www.youtube.com/watch?v=7gp0yKlBPnk&t=18s voor de technische uitleg.
Goed, dan weet u dat we met enige technische problemen hadden af te rekenen tijdens onze zaterdagrit dit traditiegetrouw richting Lombardsijde ging. Uw dienaar was niet de enige, evenwel. Ook Noël moest beroep doen op schroevendraaier en umbraco. Zijn spd-pedalen stonden te strak waardoor hij moeite had om uit zijn pedalen te klikken. Ook hier bracht Flitser soelaas.
Ik kan u ook melden dat het heerlijk fietsweer was; totaal onverwacht, overigens, want s morgens zat alles nog potdicht en regende het onafgebroken. Wanneer rond halftwaalf de eerste tekenen van verbetering in de lucht komen, schiet ook de WhatsApp op gang. Wimco spreekt af met de twee Geerten voor een wegrit; Rich, Remik, Noël, Steve Flitser en uw dienaar kiezen voor de duinen.
Kerstverlof, coronacrisis, de gevolgen laten zich raden: veel wandelaars, loslopende honden, gelegenheidsmountainbikers en pipos die tegen de richting in het parcours afrijden. Vooral die laatsten vormen een gevaar. Zelfs wanneer ze erop gewezen worden op de gevolgen van tegen richting rijden reageren ze agressief en beantwoorden ze de waarschuwing in een vocabularium dat niet geschikt is voor gevoelige oren. Stupid is as stupid does, zou Forest Gump verklaren.
Ondanks al deze incidenten is het opnieuw een bijzonder leuke namiddag. Bij aankomst aan het Duinenkerkje kruisen we een aantal collega-Eastenders die met de mtb een wegrit naar Diksmuide hebben gemaakt. Ze zitten zodanig onder de modderspatten dat ze wel lijken door de loopgraven gereden te hebben. Benieuwd of de weg-Placoras er ook zo uitzagen!
De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet rooskleurig. Hopelijk is er op woensdag een gaatje in de bewolking.
U vroeg zich de voorbije dagen af waar het verslag bleef, waarde lezer. Welaan, weerhouden door omstandigheden buiten zijn wil om was uw dienaar niet bij machte om deel te nemen aan de mtb-uitstappen die zijn ploeggenoten ondernamen.
Via WhatsApp kon hij vaststellen dat op zaterdag alleen Steve Flitser er op uit was getrokken. De dreigende wolken én het ruime sportaanbod op de televisie zaten daar ongetwijfeld voor iets tussen. Maandag was er wel ruime belangstelling en werd er sportbubbelgewijs de duinen in getrokken.
Gisteren waren we met zn vijven. Conform de regelgeving willen we ons in twee groepjes opsplitsen, maar Geert GPS geeft aan er een solorit van te willen maken. Dus rijden IJzeren Kurt, Zorro, Remik en uw dienaar westwaarts.
Hét gespreksonderwerp is de partij tussen RSC Anderlecht en KVO. Niet zozeer het niveau van de rood-geel-groenen staat ter discussie, dan wel de commentaar die Anderlechtsupporter nr.1 Gilles Debilde op Eleven Sports ten beste gaf, hierin gul bijgetreden door Okra Frank.
We vorderen vlot, het parcours ligt er vlot berijdbaar bij. Als er zich al eens een probleem voordoet, dan is dat in de vorm van een uitstekende boomstronk of weerbarstige wortel.
IJzeren Kurt voert het commando, gevolgd door Zorro, uw dienaar en Remik die de rangen sluit. Uw dienaar laat er zich toe verleiden in Zorros wiel te kruipen. De rakker heeft dat al vlug door; hij versnelt, vertraagt, om dan opnieuw te versnellen. Het resultaat kunt u raden: in Lombardsijde hangt uw dienaar zijn tong op zn buik!
We rijden de lus Westende Lombardsijde tweemaal. Bij de eerste passage menen we in de verte Butler Ronny te ontwaren. Onze vet heeft zijn kleinzoon in zn zog; zo leidt hij een nieuwe generatie Placoras op door de jeugd de trucen van de foor te leren. De toekomst is verzekerd!
Rond vier uur komen we aan. 45 km, mooi weer, leuk gezelschap. Het was een aangename rit. De weersvoorpelling voor komende zaterdag is nogal twijfelachtig. Wait and see
En Placora gaat mee met zn tijd. U kunt ons nu ook volgen op Instagram via de tag Placoracycling.
Nood dwingt wet. Het oorspronkelijk plan was om op woensdag de mtb van stal te halen. Het sombere en druilerige weer doet ons evenwel besluiten om de rit een dagje uit te stellen. Een wijze beslissing, want nu kunnen we genieten van een aangenaam winterzonnetje.
We staan met zeven op de afspraak, en dus verdelen we ons corona-gewijs in de twee gekende sportbubbels. Rich, Steve Flitser, IJzeren Kurt en Zorro bij de rappe mannen; Remi, Danny en uw dienaar bij de ervaren groep.
IJzeren Kurt toont de weg door het Provinciaal Domein; even voor Middelkerke duiken we dan de duinen in. Rich neemt dit wel heel letterlijk , want onze pre-gepensioneerde gaat in een bocht onderuit. De rijkunsten van Geert Pirelli blijken navolging te krijgen.
Voor het overige geen meldenswaardige feiten, tenzij een weerbarstige wandelaar met loslopende hond die obstinaat de weg versperd. Het weze duidelijk dat de coranamaatregelen bij tal van lieden heel wat frustraties veroorzaken.
Het gaat zodanig goed vooruit dat we besluiten om het parcours tussen Westende en Lombardsijde tweemaal te rijden. Danny G. slaagt er zelfs in om voor de eerste keer de zandstrook zonder voet aan de grond door te komen, waarvoor onze welgemeende felicitaties. En daar blijft het niet bij: op de terugweg neemt hij, samen met uw dienaar, er het technisch stuk aan de manege er bij. De overige ploegmakkers laten dit voor wat het is !
Even moet er gestopt worden omwille van een klein mechanisch mankement: de ketting van uw dienaar is er af gelopen, maar dit is echt een detail in een voor de rest bijzonder aangename uitstap. De weersvoorspelling voor zaterdag is weinig rooskleurig. Als het echt te gortig is wordt overwogen om zondag of maandag (voor de gepensioneerden) te rijden.
Het moeten niet altijd de duinen zijn, sprak IJzeren Kurt eerder deze week. Naar zijn zeggen lag er in Jabbeke en omstreken een prachtig parcours op ons te wachten. En gezien Frank Deboosere oostenwind voorspelde was dit het uitgelezen moment om de woorden van onze spoorwegman op hun waarheid te testen.
Het had enige voeten in de aarde figuurlijk gesproken dan vooraleer er een coronaveilige afspreekplaats gevonden was. Uiteindelijk werd dit De Bunker aan Stene dorp. We zijn met zn achten en splitsen ons dus net als vorige week op in onze vertrouwde bubbels.
IJzeren Kurt had bij zijn aankondiging onze vrees op slijk bij hoog en laag bezworen. We zijn evenwel nog maar goed en wel vertrokken wanneer er zich een polderstrook aankondigt die de MTB tot aan de trapas in de modder doet wegzakken. Gesakker en gevloek alom, met uitzondering van Geert Pirelli dan. Onze bandenmagnaat schiet als een pijl uit een boog naar voren maar moet deze onbezonnenheid met een spectaculaire tuimelperte bekopen. Hij belandt met hebben en houden midden in een plas en tovert zichzelf om tot slijkduivel!
Het dient gezegd, het vertrouwen in de wegkapitein na dit voorval is enigszins geslonken. Ten onrechte, zal blijken. De rest van de rit wordt een combinatie van road / off-road met prachtige stroken door de bossen van Vlaanderen. Jabbeke, Tillegem Bos, Beisbroek, Snellegem een leuke beleving
We rijden aan een gematigd tempo, niemand komt in de problemen. Toch een speciale vermelding voor Noël die de hele tour zonder verpinken afmaalt!
Tot slot nog even de heldendaad vermelden die enkele collega-Eastenders deze week hebben verricht. Respect jongens!
Maak u geen begoochelingen, waarde lezer. De titel van dit verslag slaat niet op de alom bekende film over Noord-Engelse werklozen, maar op het feit dat we deze keer het volledige duinenparcours hebben afgelegd.
De voorbije dagen vingen we immers niets dan lovende kritieken op over de verbeteringen die werden aangebracht door de parcoursbouwers. En inderdaad, er was geen woord van gelogen.
In bijna zomers omstandigheden staan we met zijn zevenen aan het Duinenkerkje. We verwelkomen onder andere Danny G. die voor het eerst de MTB van stal heeft gehaald. Remi is er ook, dankzij de technische ondersteuning van Steve Flitser die bewijst dat hij meer in zijn mars heeft dan enkel kiekjes trekken.
We rijden richting Nieuwpoort en nemen, zoals hierboven al gemeld, alle duinenstroken. Iedereen rijdt vlotjes mee, nergens komen we in de problemen tenzij enkele balorigen langs de Duinenweg die vinden dat we te veel plaats in beslag nemen. Steve Flitser zorgt voor de fotoreportage die u op de FB-pagina kunt bekijken.
In Lombardsijde stelt Rich voor om door te rijden tot Nieuwpoort en zo het definitieve winterparcours vast te leggen. Zo gezegd, zo gedaan. Opnieuw enig tumult wanneer langs het vaartje een collega-MTBster het nodig vindt om midden op het parcours een telefoongesprek te houden en zo de weg te versperren!
Rich brengt ons tot aan het bosje aan de kinderboerderij. Dat blijkt echter niet zon goed idee te zijn. De voorbije regenval heeft het parcours in een modderpoel herschapen. We zijn verplicht om na deze zeer glibberige strook halt te houden en sakkerend het slijk van tussen de derailleur en voorblad te halen.
Op de terugweg nemen we het stukje langs de IJzer. Op de plek waar vorige week Remi in de problemen kwam gaat nu Butler Ronny onderuit. Hij doet dit op een verbazend elegante manier en allemaal zonder erg.
We hebben nu de wind mee. De stroken tussen Lombardsijde en Middelkerke liggen er nu als autostrades bij. De technische strook aan het sportpark zorgt nog voor spektakel, ondanks de bewering van Steve Flitser dat het een makkie is. Rich en uw dienaar nemen het voortouw; alles gaat naar wens tot Rich op de laatste helling blokkeert en in het zand moet bijten. Het levert enkele indrukwekkende fotos op.
In het laatste gedeelte heeft Butler Ronny dan nog af te rekenen met problemen aan het versnellingsapparaat. Hij moet als een koffiemolen de laatste kilometers afmalen. Gelukkig is Rich er om hem een duwtje in de rug te geven.
We nemen afscheid van elkaar aan de startplaats en hopen dat er zaterdag kan gereden worden.
Na COVID-19 worden we sinds vandaag geconfronteerd met een oude bekende: de vogelgriep. Wat heeft dit nu met WTC Placora te maken, hoor ik zeggen waarde lezer. Welnu, voor wie het nog niet mocht weten, er wordt gezegd dat er in ons ploegje een aantal rare vogels zitten van divers pluimage. Er rijden ook wel eens stervende zwanen in ons peloton. Dat het vogelvirus opnieuw de kop opsteekt zou dus enige invloed kunnen hebben op het wedervaren onzer leden.
Om halftwee staan er elf (!) Placoras bubbelgewijs aan de laatste rustplaats van James Ensor. Tel daar nog eens Wimco en Danny G. die een ritje met de koersfiets achter de rug hebben, dan kom je uit op dertien eenheden die een sportieve prestatie op het conto hebben. We noteren in de rand van dit verslag de toestand waarin de fietsen van beide heren verkeren. Om het kort te stellen: onze MTB is de afgelopen maand nog niet zo vuil geweest!
En dan vertrekken we. De MTBers splitsen zich volgens snelheid en afstand op in drie groepen: de super rappen, de hele rappen en gewoon de rappen. Uw dienaar voegt zij bij die laatste omdat hij van plan is een ingekorte versie te rijden. Opi One is namelijk later op de middag van dienst.
Samen met Noël, Remi en terug van weggeweest Butler Ronny gaat het Lombardsijdewaarts. Het stuk tussen Oostende en Middelkerke wordt nog steeds overgeslagen. Misschien wel ten onrechte, want op zijn terugweg stelt uw dienaar vast dat er door de parcoursbouwers heel wat werk is verzet om alle traject berijdbaar te maken. Hiervoor onze eindeloze bewondering en dankbaarheid!
Aan het militair kamp verlaat uw dienaar zijn drie metgezellen; zij gaan nog door tot Oostduinkerke. Het weer is er ook naar.
Net zoals vorige week heel wat wandelaars en gelegenheidsfietsers op de weg. Het blijft dus uitkijken. Na een toertje van 38 km kan uw dienaar zijn warm bad opzoeken. En onze lezers die al bij het lezen van onze avonturen al vermoeid zijn hoeven zich deze keer geen zorgen te maken.
Later op de avond komen de Strava-statistieken en de fotos van de ploegmakkers binnen. Ook hier niets anders dan lovende verslagen van een rit die tot aan Oostduinkerke reikte. Tot volgende week. En hou het veilig.
Op Wapenstilstandsdag is het niet meer dan normaal dat de rit in het teken van de gevallen jongens staat. We blazen verzamelen aan het Duinenkerkje voor een MTB-tocht rondom de Nieuwpoortse Ganzenpoot waar 106 jaar geleden Cogghe en Gheeraert de sluizen opendraaiden en zo de Duitse bezoekers tot staan brachten.
We herdenken in het bijzonder de cylisten die met hun tweewieler door weer en wind het vaderland dienden en lang niet over dezelfde technische wonderpaardjes beschikten als wij. Hoewel, Geert Pirelli terug van weggeweest heeft al van voor de start af te rekenen met krakende tandwielen. Ploegmaat Kurt heeft geprobeerd om dit te verhelpen, maar veel resultaat kent zijn tussenkomst niet. Met het gezegde krakende wielen lopen het langst in het achterhoofd besluit onze bandenmagnaat de tocht toch maar aan te vatten.
Denis staat er ook. Helaas, onze kampioen beschikt nog niet over het geschikte rijwiel om door zand en grind te crossen. Maar gezien de moeilijke berijdbaarheid van het duinenparcours tussen Oostende en Middelkerke laten we dit deel voor wat het is en kan Denis een eind met ons meerijden. Vanaf Westende duiken we de duinen in en nemen we definitief afscheid van onze metgezel met de raad om zo vlug mogelijk de bestelling te placeren.
In de Nieuwpoortse jachthaven groeten we even de zeehonden. Rich maakt van de gelegenheid gebruik om het onderscheid tussen een zeehond en een zeeleeuw duidelijk te maken. Ook het verhaal van onze PDF en zijn bijzondere hond algemeen bekend bij de ingewijden - wordt nog eens bovengehaald.
Aan de kinderboerderij maken we dankzij Kurt kennis met enkele voor ons tot op heden onbekende MTB-paadjes. Het dient gezegd, de Nieuwpoortenaars houden ervan om te zigzaggen!
Via het poortje, waar uw dienaar zoals gebruikelijk aan blijft haken, rijden we dan naar het traject achter de Oostduinkerkse begraafplaats, om dan zo terug te keren naar de vaart en de Ganzenpoot. Opnieuw verrast Kurt ons met enkele nieuwe stukjes; we hebben hier waarlijk te maken met Tone bis.
Is het karma we zullen het waarschijnlijk nooit weten maar in het stuk waar in 1914 de gevechten het hevigst waren krijgt Remi af te rekenen met mechanische problemen. Onze penningmeester verkeert in een zodanige vorm dat hij er zich niet van bewust is dat zijn ketting nog op zijn groot voorblad ligt. Wanneer hij een korte maar nijdige helling moet beklimmen blokkeert alles en heeft hij nog geluk dat zijn derailleur niet tussen het achterwiel slaat.
Gelukkig zijn Kurt en Steve er om de nodige bijstand te verlenen en kunnen we allengs onze weg vervolgen. We rijden opnieuw richting Lombardsijde om het laatste stukje duinen te verwerken. In Westende is de brandstof bij Remi en uw dienaar zo goed als op. Met ons tweeën leggen we het laatste gedeelte langs de Duinenweg af, terwijl de ploegmakkers onversaagd de ultieme stroken verwerken.
De Strava-teller wijst meer dan 60 km aan wanneer schrijver dezes zijn garagepoort opentrekt. In slaap vallen zal geen probleem zijn. Tot zaterdag!
