Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
12-04-2020
De grens
De Corona-crisis blijft maar duren en dus blijven we op onze honger zitten: geen groepsritten en geen terrasjes. Dit wil niet zeggen dat de Placoras bij de pakken blijven zitten. De Strava-meldingen blijven binnen stromen en op zaterdag gaan er velen voor een langere rit.
Velen spreken af met een buddy, zo ook uw dienaar die in Steve Flitser een compagnon de route vindt. En dat niet alleen; hij is ook een levende GPS en een bron aan fotomateriaal. Volgens WhatsApp trekt Remi samen met Denis op pad. Ook Zorro, Rich en Geert Pirelli trekken op pad.
En dan is er nog Geert G. die richting De Paters is getrokken en er met beteuterd gezicht voor een gesloten Café De Vrede staat. Hoe dan ook niet slim, want iedere bierkenner weet dat de abdij tijdens de Goede Week gesloten is. Pater Trappist moet dan immers aan de klok trekken.
In eerste instantie overwegen Steve en uw dienaar om richting Hooglede te rijden, maar Aolus beslist om de rit dan toch maar richting Nederlandse grens te sturen. Via de Oude Sarah-route bereiken we Brugge, waarna we naar Moerbeke rijden om uiteindelijk in Middelburg te stranden.
Geen Trumpiaanse muurtoestanden, wel Heras-hekkens die de weg richting Kaasland versperren. Het is een vreemd zicht Erger is dat er in het pittoreske Middelburg twee terrassen zijn die in andere tijden door de Placoras gefrequenteerd worden maar nu een desolate aanblik bieden.
We vatten dan maar de terugweg aan via Hoeke (nog een terras) en Oostkerke (nog een terras). Richting kust werkt Aolus geen beetje mee, wel integendeel. Het is bijwijlen skarten. Maar eens de Driftweg bereikt gaat het een stuk makkelijker en bereiken we zonder problemen de thuishaven.
Een bijzonder leuke rit en een unicum in het wielerleven van uw dienaar: meer dan 100 km gereden en nergens gestopt om een pint te drinken! Dit wordt thuis ruimschoots gecompenseerd met een heerlijke Margarita. De ploegmaten doen zich te goed aan schuimend gerstenat of zwoele Sangria. Het virtuele aperitief raakt stilaan ingeburgerd.
De weersverwachting voor volgende week kondigt zich in eerste instantie minder gunstig aan. Vanaf woensdag zal het dan opnieuw een stuk aangenamer zijn.
Wat doet een wielertoerist zoal in Corona-tijden? Uitdagingen zoeken, dus. En zo gebeurt het dat het voorstel wordt gelanceerd om de woensdagrit als een tijdrit te rijden. Er worden afspraken gemaakt over start en aankomst, uw dienaar gaat zelfs ter plaatse om fotos te nemen. Er wordt ook een coëfficiëntentabel opgemaakt die uiteindelijk in de vuilnisbak zal verdwijnen; maar das voor later.
We staan allemaal op scherp, zoveel is duidelijk. Danny G. kan zich zelfs niet bedwingen en rijdt de rit een dag te vroeg! Triomfantelijk meldt hij op WhatsApp zijn gemiddelde van 29 per uur. De rest zal zijn tenen moeten uitkuisen.
Wanneer uw dienaar bij het ochtendgloren door het raam kijkt, stelt hij tot zijn genoegen vast dat er stralende zon aan de blauwe hemel staat. Na enkele boterhammen met choco is hij klaar voor de uitdaging.
De wind zit niet echt mee; je hebt nooit het gevoel dat je een duwtje in de rug krijgt. Tijdrijden is waarschijnlijk één van de lastigste wielerdisciplines. Het is dus zaak om niet te forceren en toch een goed gemiddelde te rijden.
Na 51,2 km stelt schrijver dezes tot zijn groot genoegen, en tot zijn verbazing, vast dat hij aan gemiddeld 32,1 per uur heeft rondgereden. Het tovert voorwaar een glimlach op zijn lippen.
En dan is het afwachten. Via WhatsApp stromen de resultaten binnen. We krijgen het gevoel van wat er in een duivenmelker moet omgaan. Iedereen geeft het beste van zichzelf en levert topprestaties. Wie zal uiteindelijk de zegepalm of correcter het pallet Maespils mogen in ontvangst nemen? Feit is dat enkele fotos en uitspraken boekdelen spreken. Choco en skarten zijn veelgelezen uitdrukkingen.
Geert Pirelli is als laatste vertrokken en houdt er de spanning in. En ja, zoals het in ieder spannend verhaal hoort, zet hij de topprestatie neer met een gemiddelde van 32,3! Omdat de coëfficiëntenrangschikking niet klopt gaat iedereen akkoord met de rangschikking volgens gemiddelde. En dat geeft het onderstaande resultaat:
1. Geert Pirelli 32,3
2. Uw Dienaar 32,1
3. Steve Flitser 32,0
4. Wimco 31,6
5. Rookie Alain 30,5
6. Danny G. (*) 29,0
7. Rich 28,5
8. Remi 28,4
We stellen, samen met u, vast dat er enkele grote kanonnen ontbreken in de uitslag. Zijn ze volgende week wel van de partij?
(*) Een dag vroeger vertrokken
We kunnen ook melden dat onze collegae East Enders de uitdaging hebben overgenomen. Benieuwd naar hun resultaten.
Maar het beste nieuws van de dag is dat Postman Dan opnieuw zijn carbonnen ros van stal heeft gehaald. 54 km op de teller en naar zijn zeggen zo stijf al seen plank. Alle herbegin is moeilijk, dus even doorbijten Dan. Je hebt al voor hetere vuren gestaan!
Daar is de lente, daar is de zon. En eindelijk zijn we verlost van die gure noordooster! Uw dienaar hoefde dan ook niet lang te twijfelen over het antwoord op de vraag: lange of korte broek?
Voor het eerst in de volledig nieuwe Placora Het Vispaleis outfit klaar voor de traditionele zaterdagrit. Zoals de Corona-regels het voorschrijven gaat iedere Placora zijn eigen weg. U zult merken, waarde lezer dezes, dat er zeer verscheidene parcoursen werden afgelegd. U kon zowat over de hele provincie een lichtblauwe trui tegenkomen: van Knokke tot Torhout tot Veurne werd er gereden.
Op wat de vooravond van de Ronde van Vlaanderen had moeten zijn kiest uw dienaar voor een rit naar Knokke-brug. In korte broek en ingesmeerde kuiten gaat de tocht over Leffinge en de Zwarteweg naar Schore. Aan de brug over de autostrade staat er politiecontrole om mogelijke dagjesmensen heen te wijzen. De arm der werd zwaait mij supporterend toe.
Nog voor de IJzer gaat het linksaf richting Keiem. Even voor Beerst kruis ik Remi die ook aan zijn zaterdagtocht bezig is. Er wordt geïnformeerd naar de gezondheid, vastgesteld dat gesloten cafés en restaurants een positieve invloed hebben op de bankrekening en de toestand van KVO wordt onder de loep genomen.
Na deze korte babbel gaat het naar Diksmuide om dan via de IJzer naar het keerpunt te rijden. En nog altijd valt de tegenwind niet te onderschatten. Op de terugweg gaat het best vlot; de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30 per uur.
Tussen Nieuwpoort en Westende kruis ik nog een ploegmaat; ik denk in eerste instantie dat het Denis betreft. Bij aankomst zal blijken dat dit niet het geval kon zijn aangezien hij richting Knokke heeft gereden. Wie het dan wel was ? Hallo, Antoine Allary ?
Thuisgekomen houden we ons aan de afspraak voor de gezamenlijke apero. Samen met de Strava-statistieken stromen de fotos van schuimende glazen bier toe. Met de uitzondering van Steve Flitser die van zomerse Sangria geniet. Het is duidelijk dat individuele Corona-ritten een positieve invloed hebben op de fysieke conditie, zie de afgelegde afstand (allemaal 60km+ en de gemiddelde snelheid 26+)
Er is ook nieuws van de oude garde die het goed stelt en zich op hun manier voorbereid op wat komen zal. De weersvoorspelling van de komende ziet er veelbelovend uit. Hou het Strava-klassement in de gaten! En hou het veilig.
Het zijn moeilijke tijden, ik hoef het u niet te vertellen. En toch, fietsfanaten kunnen en mogen naar buiten. Heel wat andere sportievelingen moeten hun favoriete hobby helemaal on hold plaatsen, terwijl de wielertoerist nog op pad kan.
WTC Placora - Vispaleis heeft, net als hopelijk alle andere wielertoeristenclubs, zijn verantwoordelijkheid genomen en alle groepsactiviteiten tot nader order opgeschort. Maar betekent dit dat er niet meer gefietst wordt? En dat u, waarde lezer, gespeend blijft van verslagen van ons wedervaren? Een volmondig "Wel neen!" weerklinkt als antwoord op al deze vragen.
Deze hoogtechnologische wereld biedt heel wat mogelijkheden om virussen die het wat hoog in de bol hebben gekregen het hoofd te bieden. WhatsApp, Strava, Skype en andere conference calls zorgen er voor dat het groepsgevoel bewaard blijft.
Na een week van druk overleg tussen de leden kwam uiteindelijk volgende regeling uit de bus: we rijden op zaterdag individueel, wie kan gebruikt Strava om zijn rit te registreren en om 17u00 drinken we gezamenlijk een virtuele pint. Het resultaat van deze regeling vindt u in het fotoalbum. In de marge hiervan heeft Steve Flitser de Strava-clubpagina nieuw leven ingeblazen. Uw dienaar moet eerlijk bekennen dat hij het bestaan hiervan helemaal vergeten was! Alle Strava-ritten worden netjes opgelijst en er wordt zelfs een klassement gemaakt. Onze ploegfotograaf - en bij uitbreiding ITC'er - is zelfs bereid om online bijscholing te geven aan wie zich onzeker voelt in de wereld van bytes en bits.
Een klassiek ritverslag als dusdanig moet u dus niet verwachten. U zult het moeten stellen met het persoonlijk wedervaren van uw dienaar. Met een strakke oostenwind trek ik mijn windstopper over mijn Placora - Het Vispaleis-vest. Vol goede moed zet ik mijn helm op mijn hoofd, om dan vast te stellen dat mijn voorband plat staat! Het euvel wordt evenwel binnen de tien minuten verholpen, zodat de rit richting Brugge aangevat kan worden.
Via de Gistelsteenweg rijd ik over Bekegem naar Snellegem en Varsenare om zo in Sint-Andries Brugge het keerpunt te bereiken. Uiteindelijk valt de wind nog mee. Zoals de medische experten adviseren hou ik het op een rustig tempo en is er tijd om te genieten van de ontluikende lente.
Na enig zoekwerk in Brugge om de weg naar het kanaal te vinden gaat het dan opnieuw naar Oostende. Met de wind in het voordeel fietst het een stuk vlotter. Tussen Brugge en Nieuweghe is het druk op het jaagpad, maar iedereen houdt zich aan de afspraak voldoende afstand te houden. Wat ook opvalt zijn de vele wandelaars: echtparen lijken elkaar opnieuw te ontdekken, hoewel er bij sommigen toch een pijnlijke grimas op het gelaat te bespeuren is.
Tussen Nieuweghe en Oudenburg is het een ander verhaal. Een of andere oetlul zet zich vrolijk in mijn wiel om zo uit de wind te zitten. Vertragen, versnellen, het dringt niet tot de kerel door dat wat hij doet niet erg verstandig is. Uiteindelijk moet ik hem op de mijn eigen vriendelijke doch dringende wijze aanmanen hiermee op te houden, of dat ik ingrijpende acties zal ondernemen. Deze tussenkomst werpt zijn vruchten af...
Nog dit, tussen Oudenburg en Gistel kruis ik Renaud V., die ook zijn rit aan het volmaken is.
Een kleine twee uur na het vertrek sta ik opnieuw voor mijn garagedeur. Niettegenstaande het een leuke uitstap was, mis ik het vlotte ronddraaien van een pelotonnetje, de onderlinge plaagstoten en vanzelfsprekend de zonnige terrassen. Maar we laten de moed niet zakken. Een ding is zeker: onze tijdritcapaciteiten zullen spectaculair gestegen zijn!
Na aankomst staat de WhatsApp roodgloeiend van de posts en foto's die de ploegmakkers doorsturen. Voor zover ik weet zijn Remi, Steve, Christ, Renaud, Denis, Geert Pirelli, Rich en uw dienaar op pad getrokken. WTC Placora - Het Vispaleis leeft!
Alle inspanningen van Denis van vorige week ten spijt ( alleen op pad en dus geen geldige rit, cfr art. 3 , hoofdst. 2, § 4bis van het intern reglement) staat de
zaterdag rit van 7 maart geboekstaafd als de eerste officiële rit van het seizoen 2020-21.
We heetten allen Kurt welkom op zijn tevens allereerste officiële rit voor PLACORA-VISPALEIS.
Er was trouwens ruime belangstelling voor die eerste rit, getuige de vele flashy new outfits die er jammer genoeg bij velen nauwelijks in slaagden de (weer) in omvang
toegenomen silhouetten enigszins te verhullen.
Maar soit, 't seizoen moet nog goed en wel beginnen en de voornemens zijn veelbelovend.
Onder het commando van Geert Klakke liet het peloton zich gewillig op sleeptouw nemen richting De Panne .
Aan km paal 32 , na stevig stoempen tegen de felle wind in vonden de kop trekkers het welletjes en werd de terugweg ingedraaid waarbij vooral het laatste stuk
kustbaan tussen Middelkerke en Oostende iedereen precies vleugels bezorgde.
't Vliegpleintje werd vakkundig ingepalmd en Samir was zodanig onder de indruk van de nieuwe tenues dat hij ons zijn volledig assortiment versnaperingen
met lekkere frietjes als toetje voorschotelde.
Op die manier wordt het natuurlijk heel moeilijk het lichaam snel terug in shape te krijgen maar mentaal bezorgde het ons wel een boost van jewelste.
We mogen gerust spreken van een geslaagde opener , zelfs in de afwezigheid van onze dienaar die we (hopelijk ongehavend) volgende week terug in onze
Heel wat twijfels of er zou kunnen gereden worden. De weersvoorspellingen waren alles behalve hoopgevend en ook de buienradar zag er niet rooskleurig uit. Er is dan ook heel wat overredingskracht nodig om uw dienaar uit zijn zetel te krijgen. Uiteindelijk trekt Remi aan het langste eind en sta ik samen met Zorro, Renaud en Kurt aan de startplaats.
U merkt het, waarde lezer, heel wat afwezigen: sommigen zijn afgeschrikt door het weerbericht, anderen bevinden zich in zonniger of sneeuwrijke oorden, nog anderen moeten bekomen van het Corona-virus.
Het dient gezegd, de Belgian Cats hebben puik werk geleverd. Het eerste gedeelte van het parcours ligt er spic en span bij. Geen papiertje, geen blikje, geen stukje plastic kunnen we ontwaren. We rijden aan een strak tempo langs het bekende parcours. Er doen zich geen incidenten voor waardoor we ruim op tijd aankomen in Den As en zien hoe Wout Van Aert als eerste over de lijn bolt in de Krawatencross. Wimco komt ook nog langs, fier als een gieter op mooie overwinning van zijn Remco.
Geen foto's deze keer van ons wedervaren; onze sympathieke portrettentrekker geeft verstek, slachtoffer van het eerder aangehaalde virus. U moet het dus stellen met het Strava-overzicht.
Deze week is er de jaarlijkse algemene vergadering. Afspraak volgende donderdag om 19u in Den As, waar Linda en André ons trakteren op - u raadt het nooit - Chinees!
Uw dienaar verkeert nog altijd niet in optimale conditie. Hoest- en niesbuien wisselen elkaar aan een gestaag tempo af. Te weinig om ziek te zijn, te veel om topprestaties neer te zetten. Aan het weer zal het zeker niet gelegen hebben. In weerwil tot wat Frank en Sabine voorspellen staat er een lekkere late winterzon aan de hemel. Aolus is dan wel nadrukkelijk van de partij, in de duinen heeft hij weinig in de pap te brokken.
De Placora's staan opnieuw met een ruime vertegenwoordiging aan de start. Geert G. gaat samen met Pilot Pascal, Renaud en nazaat voor een langere rit. Rich, Geert Pirelli, Steve Flitser, Remi, Zorro en uw dienaar kiezen voor het traditionele parcours.
Al in het eerste gedeelte wordt het uw dienaar duidelijk dat hij het beter kalmer aan zal doen. Zijn hartslagmeter zendt enkele waarschuwingssignalen uit met de melding dat gas geven geen zin heeft. Met slappe benen rij je geen duinen op. Remi en Steve Flitser verkeren in soortelijke omstandigheden waarop er zich op natuurlijke wijze een drie-eenheid vormt. We laten onze gezellen voorop rijden en volgen op eigen tempo.
Op de terugweg komen we Christ tegen. Hij zit voor het eerst dit seizoen op de mtb en ontdekt het heraangelegde parcours. We nemen onze ploegmaat mee in het wiel en werken zo samen de rest van de te volgen weg af.
We zijn juist op tijd in Den As om de spannende eindspurt van de veldrijdende Hollandse dames te zien. Geen Oostenrijkse chocomelk vandaag, vanwege te hoge buitentemperaturen. Wel een colaatje om terug op krachten te komen!
Hoef ik u het vervolg van de avond te beschrijven, waarde lezer? De glorieuze overwinning van ons KV'tje en de daaraan gekoppelde quasi zekere redding doen de flanellen benen vergeten. Met deze opstoot van adrenaline kunnen we een week verder en maken wij afspraak voor een nieuw verslag.
Het was wikken en wegen: rijden of niet? Deze Hamletiaanse twijfel heeft alles te maken met de hoest- en niesbuien die uw dienaar en schrijver dezes teisteren. Uiteindelijk kiest hij, net als de Shakespeareiaanse held voor de actie, en staat hij om 14u aan het Duinenkerkje. Hij is er bovendien niet alleen: elf ploeggenoten en een ruime delegatie Eastenders staan er klaar om de duinen in te duiken. Weet ook dat om 13u30 al een eerste peloton vertrokken is voor een langere tocht.
Steve Flitser en Zorro'tje hebben hun enthousiasme niet kunnen bedwingen en staan te pronken in de nieuwe outfit, niettegenstaande de duidelijke bede dit niet te doen. Het weze hen vergeven, want ze staan er werkelijk beeldig mee.
In het eerste gedeelte van de rit heeft uw dienaar weinig last van zijn aangetaste luchtwegen. Er wordt aan een leuk tempo gereden, iedereen kan goed volgen. Voorbij Lombardsijde ontmoet schrijver dezes evenwel de man met de hamer en is hij genoodzaakt om het rustiger aan te doen. Voordeel is dat, en we citeren hier Rich, "de isolatie los komt". Verdere details over wat dit inhoudt willen we u besparen.
Terug in Den As doet de Oostenrijkse choco zijn werk. Gastrijder Boudewijn trakteert ons ten afscheid van zijn winterseizoen. Geert G. herinnert penningmeester Remi er aan dat we er nog een te goed hebben op kosten van de clubkas, wat dan ook wordt rechtgezet. Intussen vallen ook de andere mtb'ers en de PDF binnen. Als klap op de vuurpijl komt Wimco langs om op passende wijze de verjaardag van zijn idool te vieren. Tevens onderneemt hij verwoede pogingen om de fanclub van de sterwielrenner uit te breiden. Geert P. geeft jammer genoeg niet thuis...
Bij leven en welzijn zijn we volgende week opnieuw van de partij, hopelijk in betere gezondheid. Op voorstel van Geert G. overwegen we een dagrit richting De Panne. Bevestiging hiervan volgt.
Opnieuw grote opkomst aan het Duinenkerkje. Zowel de Placora's als de Eastenders zien het zitten om er een leuke tocht van te maken. Bij de blauw-witte garde pronkt Danny G. met een nagelnieuw ros. Hij kiest samen met Noël voor de verharde weg; Renaud rijdt met enkele EE naar Koksijde, Steve Flitser, Rookie Alain, Zorro'tje, Rich, Remi en uw dienaar houden het bij het klassieke parcours.
We vermelden graag de aanwezigheid van de twee dames die vorige week en de week daarvoor ook al van de partij waren. Kunnen we hier al spreken van de "Placorettes"? Feit is dat ze meer dan hun mannetje kunnen staan op de weg en in de duinen.
Rich neemt het voortouw langs een parcours dat er opnieuw als een snelweg bij ligt. Toch is het opletten geblazen: even voorbij de Krokodil staat een ziekenwagen geparkeerd aan de duinen. Later zullen we vernemen dat een onfortuinlijke medesporter ongelukkig is neergekomen op een houten paaltje. Niks ernstigs, maar toch...
We draaien aan Lombardsijde, in Westende maken Rich en Zorro'tje nog een extra lus. De rest van ons gezelschap wendt de steven richting Den As. Veel tijd om te hydrateren is er immers niet, want later op de avond moet KV'tje de wei in voor een cruciale wedstrijd. U kent intussen al de uitslag, waarde lezer, en zult dus uw dienaar de nogal zwaarmoedige toon van dit schrijfsel vergeven.
Volgende vrijdag vindt vanaf 19u30 de officiële overhandiging plaats van de nieuwe uitrusting. We zullen er zaterdag dus piekfijn uitzien!
De winter geeft verstek. Zowel Koning Nix als zijn gemalin Frigida hebben zich nog niet vertoond. Temperaturen rond de 10° C doen eerder aan het Vlaamse voorjaar denken. En toch, het mtb-seizoen is in volle gang. Niet minder dan negen Placora's geven elkaar om 14u rendez-vous aan het Duinenkerkje. En dan is er nog Renaud die al om halftwee vertrokken is samen met enkele semi-profs voor een monsterrit.
De traditie wil dat op de tweede zondag van januari in Lombardsijde een corrida wordt gelopen. Weliswaar niet met stieren, maar wel op een parcours dat ons klassieke traject doorkruist. Geert G. stelt daarom een alternatief voor dat zowel de weg- als de duinenliefhebber zal kunnen smaken.
En dat doen we zeer zeker. We maken een ommetje door Middelkerke en rijden dan via de Duinenweg naar Lombardsijde Dorp, waar we net op tijd zijn om Michel Wijnsberghe goede moed toe te roepen.
Richting Nieuwpoort dan, waar het technische gedeelte start. Remi maakt er op korte tijd tweemaal kennis met Moeder Aarde. Eerst verkijkt hij zich op een boordsteen waardoor hij een onzachte landing maakt. Enkele hectometers verder blijkt een poortje voor hem te smal (of is hij te breed) en blijft hij even haken. Deze val kunnen we het best als "elegant" omschrijven.
Het mag de pret niet derven, want Geert G. troont ons mee door enkele schitterende stukjes bos en duin. Noël is ook van de partij en hij weert zich bijzonder verdienstelijk. In de duinen rijden mag dan al niet zijn favoriete tijdverdrijf zijn, hij doet flink zijn best. En hij is bijzonder alert. De opmerking "dat er veel zand in de duinen ligt" mag daar het ultieme bewijs van zijn.
Aan het kerkhof van Oostduinkerke maken we rechtsomkeer. Uw dienaar waarschuwt voor de invallende duisternis, een bekommernis die volgens sommige ploeggenoten gewoon betekent dat hij dorst krijgt en naar Den As wil. Ik vertrouw op uw inzicht, waarde lezer, om hier zelf de passende interpretatie aan te hechten.
Op de terugweg nemen we nog twee duinenstroken voor onze rekening. De laatste is er teveel aan voor Geert G. Een toevallige passant blijft haken aan een tak waardoor hij tegen de vlakte gaat. De onfortuinlijke Geert kan hem niet ontwijken en maakt een spectaculaire tuimelperte. De blauwe plekken zal hij er moeten bijnemen...
Het is tegen halfvijf wanneer we de eindbestemming halen. We hebben meer dan 50 km op de teller en ja, uw dienaar heeft gelijk: de duisternis is ingevallen. In Den As is het zoeken naar een plaatsje, want de collega Eastenders zijn ook in grote getale komen opdagen. De PDF en Leo hebben in extremis een tafeltje kunnen bemachtigen zodat we ons teusje toch uit onze handen kunnen zetten. Denis komt ook nog langs en trakteert het Placora-gezelschap voor zijn verjaardag. Dat we er nog veel mogen mogen, Denis!
Ondertussen is een afgepeigerde Renaud binnengevallen. Slachtoffer van een hongerklop werkt hij vlug enkele stuutjes met gekapt naar binnen om weer op zijn positieven te komen.
Het was een heel fijne namiddag, niet in het minst dankzij onze gids Geert G. Tot volgende week!
Het nieuws van het overlijden van Leo's Anita is deze week ingeslagen als een bom. Dit veel te vroege en onverwachte afscheid doet ons even stil staan bij de vergankelijkheid van het leven. Onze gedachten gaan uit naar Leo en de familie. We wensen onze nestor veel sterkte en hopen hem vlug opnieuw in onze rangen te mogen begroeten.
Het uitstekende mtb-weer lokt heel wat gegadigden naar het Duinenkerkje. Zowel de collega-Eastenders als een vrouwelijke Douchydelegatie staan paraat, samen met een negental Placora's.
Er wordt voor uiteenlopende parkoersen gekozen, gaande van volledig duinentraject tot alles hard road. Uw dienaar kiest als gebruikelijk voor de duinennatuur. Net als de voorbije weken liggen de paadjes er uitstekend bij. Heel veel techniek is er dus niet van doen om vlot te vorderen.
In Westende pikken we de Douchy-dames op en maken we er een gemengde rit van. De dames komen pittig uit de hoek, in die mate dat sommige heren hun tenen mogen uitkuisen. Het ontlokt bij een van de dames de uitspraak dat "een beetje trager ook wel eens leuk kan zijn". Waarvan akte!
Ondertussen hebben we Butler Ronny, Noël en Danny opgepikt die voorwaar een duinenritje maken!
Rich, Steve Flitser, Zorro en Rookie Alain doen er op de terugweg nog een lusje bij; uw dienaar rijdt samen met Remi linea recta lokaalwaarts.
In Den As verwelkomen André en Linda ons met open armen, drie zoenen (Linda) en een nieuwjaarsdrankje. De PDF komt er ook bij en na een kwartiertje wordt het zoeken naar een plaatsje wanneer alle rijders zijn aangekomen. Heel lang napraten kan uw dienaar niet omwille van verplichtingen. We gaan er van uit dat de gebruikelijke thema's zoals opwarming van het klimaat, de vorming van een nieuwe regering en de crisis in Irak niet aan bod zijn gekomen.
De milde temperaturen lokken een massa mtb'ers naar de duinen. Een ruime delegatie van zowel WTC Placora, Eastenders als Noordzee geven om 14u present aan het Duinenkerkje. Zoals het de gewoonte is vertrekt iedereen volgens zijn niveau, kunnen of goesting. Uw dienaar trekt op pad met Geert Pirelli, Rich, Steve Flitser, Rookie Alain en Remi. Renaud kiest samen met zoon Thibault Geert G. voor een langer en uitdagender traject.
Ons zestal legt er ook stevig de pees op en dat heeft zo z'n gevolgen. Op het steile klimmetje even voorbij De Krokodil stoot uw dienaar op een uitstekende steen waardoor hij het evenwicht verliest en tegen de vlakte gaat. Zonder erg, evenwel en dus wordt de achtervolging ingezet. Iets te enthousiast, dus, waardoor hij tweehonderd meter verder uit de bocht gaat en hard de remmen dicht moet knijpen.
Hoef ik u te melden, waarde lezer, dat hoongelach mijn deel is vanwege mijn ploeggenoten. Ze durven zelfs mijn integriteit in vraag te stellen door er aan te twijfelen of mijn wedervaren wel het verslag zal halen. Eén onverlaat is al van plan om een eigen verslag op te stellen! Ik mag hopen zonder spel- of taalfouten.
Voor het overige zijn er geen incidenten te melden. Omwille van avondlijke verplichtingen wordt het een eerder beperkte rit en bereiken we al om kwart voor vier Den As. Toch even vermelden voor de Thuis-adepten dat Bart Van Avermaet, beter bekend als Waldek Kosinsky, ook ons winterlokaal ontdekt heeft. Ik kan u in deze het geruststellende bericht meegeven dat hij helemaal hersteld is van het pak slaag dat hij onlangs van Jasper mocht ontvangen.
Na toch een Oostenrijkse chocomel genuttigd te hebben trekt uw dienaar huiswaarts. Op dat ogenblik arriveren ook de andere ploeggenoten. Zij hebben op hun weg de Kerstman mogen begroeten. In de bijlage kunt u genieten van enkele sfeerbeelden.
Het was al enige tijd geleden dat we Aolus en Pluvius mochten verwelkomen. Afgelopen zaterdag waren ze evenwel beiden nadrukkelijk aanwezig, in die mate zelfs dat er heel wat geWhatsApp door de lucht ging alvorens definitief te vertrekken.
Zo ook uw dienaar. Terwijl de weersverwachting in de ochtend redelijk positief lijkt, doet de aantrekkende wind, vergezeld van fikse buien hem sterk twijfelen of hij de mtb van stal zal halen. Uiteindelijk haalt de drang naar een frisse neus het op de verleiding van de luie zetel. Het rendez-vous van 14u halen blijkt door het te lange talmen niet haalbaar. Schrijver dezes ziet zijn ploegmakkers de duinen induiken wanneer hij de Dorpstraat indraait.
Het wordt dus een lange en eenzame achtervolging. In Middelkerke noopt een regenvlaag tot een kort schuilmoment; eens deze storing overgetrokken is, neemt de wind stormallures aan. De snelheidsmeter wijst op een bepaald ogenblik 9 per uur aan. Een Flandrien-rit.
Niet iedereen blijkt even doorzettend en volhardend: in Westende staan de fietsen van de Eastenders-collegae netjes gestald voor de Irish Pub... Misschien hebben ze niet helemaal ongelijk, want wanneer uw dienaar een duin wil opdraaien wordt hij met fiets en al het struikgewas ingeblazen! Met de nodige voorzichtigheid wordt het keerpunt in Lombardsijde bereikt en aansluiting gemaakt met ploegmakkers Geert G. en Zorro.
Met de stormwind in de rug wordt het zaak om mtb op het parcours te houden. In Middelkerke heeft uw dienaar dan nog af te rekenen met mechanische problemen. De linker manivelle speelt opnieuw op. Met de hulp van Geert G. en een umbraco wordt het zaakje vastgezet en kan de rest van het parcours worden afgewerkt.
In Den As gekomen serveren Linda en André ons een Oostenrijkse chocomel om op onze positieven te komen. Even later vallen ook Remi en Steve Flitser binnen. Het gure weer verplichtte hen om te schuilen in taverne Monroe ...
Nog wat later komt ook Renaud er bij. Hij heeft er een langere rit opzitten die hem tot voorbij Oostduinkerke bracht. En tenslotte mogen wij ook Rich begroeten. Hij komt gewoon van uit zijn fauteuil gewandeld...
Rest nog het blijde nieuws van een nieuw lid te melden: Kurt Quidousse zal volgend seizoen onze rangen versterken. Van een fikse verjonging gesproken!
De weersverwachting voor volgende week voorspelt rustiger weer. Laat het ons hopen ...
Vooraleer u ons wedervaren tijdens de zaterdagse duinenrit te geven, waarde lezer, hebt u recht op het verslag van onze jaarlijkse souper.
Traditiegetrouw geven we afspraak in ons lokaal Het Vliegplein. Er wacht ons een heerlijk menu met een keuze tussen garnaalkroketten, wildpaté, kabeljauw, steak, dame blanche en Irish Coffee. Smullen geblazen, dus. En dit allemaal overgoten met een top huiswijntje of een frisse pint naar keuze.
Tijdens de entre-mets spreekt uw dienaar de aanwezigen toe en wordt kampioen Rich op passende wijze gelauwerd. Ook de sponsors Chris (Placora), Jos en Gianni (Vispaleis) en Samir (Het Vliegplein) worden bedankt voor hun steun. Als klap op de vuurpijl wordt de nieuwe uitrusting geshowd. We zullen er gewoonweg schitterend uitzien.
Er is ook nog een tombola waarbij de onschuldige (?) handen van de echtgenotes van Geert G. en JP Bakker het presteren om de twee hoofdprijzen onder elkaar te verdelen.
Na het dessert wordt er nog gezellig nagekeuveld. De klok wijst 1u aan wanneer we huiswaarts trekken. Het wordt dus afwachten wie er 13u later present zal tekenen aan het Duinenkerkje.
Het valt nog mee. Zes Placora's duiken de duinen in, Renaud V. is met zoon Thibault naar Hertsberge getrokken voor de klassieke MTB-toertocht.
We zoeven zodanig door de duinen dat Rich even voor het Duits kerkhof onderuit gaat en redelijk hard kennis maakt met de ondergrond. Onze zomerkampioen laat zich niet makkelijk uit het lood slaan; hij krabbelt recht, schudt even alles op zijn plaats en zet zijn weg verder.
In de Middelkerkse duinen raken we Steve Flitser kwijt in het spoor van de Eastenders. We zullen hem pas op de terugweg opnieuw oppikken. Feit is, je hoort hem van verre aankomen!
Op het keerpunt in Lombardsijde aangekomen heeft Rookie Alain hoge nood aan enige bevoorrading. 's Middags niet eten is geen goed idee, zoveel is duidelijk.
Rond kwart voor vier komen we aan in Den As, waar de stuutjes met gekapt en smeerkaas staan te wachten. De Omer smaakt lekker fris. De PDF komt ook nog binnengewaaid en zo is de compagnie compleet.
Een bijzonder aangenaam tweeluik, dat voor enkele ploegmakkers nog een verlenging krijgt in de vorm van een verbroedering met de collegae Eastenders.
Heuglijk nieuws vanwege Rich: hij is voor de tweede maal opa geworden! Kleindochter Aster is de nieuwe ster aan de hemel; we wensen haar een prachtig leven.
U begrijpt, waarde lezer, dat de kersverse grootvader meer dan gemotiveerd op de afspraak staat. En niettegenstaande het prachtig herfstweer is de Placora-opkomst eerder beperkt. Noël is de enige vet, Renaud heeft zoon Thibaut meegebracht. Voor de rest maken Rich, Steve Flitser en uw dienaar de dienst uit.
De lichte nachtvorst heeft het parcours omgetoverd tot een waar race-circuit. We razen door duin en bos. In Lombardsijde besluit Rich om samen met Steve de duinenlus een tweede maal te rijden. Schrijver dezes wendt de steven al Den Aswaarts, niet vooraleer hij Steve Flitser spectaculair over een boomstronk ziet buitelen en hals over kop gaan. Gelukkig allemaal zonder erg en dus kan Steve zijn weg vervolgen. Pittig detail, net daarvoor had Steve Rich nog gewaarschuwd voor valpartijen. Sommigen noemen dit de Wet van Murphy, persoonlijk ga ik voor de Wet van Newton.
In het lokaal gekomen kunnen de feestelijkheden naar aanleiding van Aster's geboorte hun gang gaan. Rich trakteert het hele gezelschap en er wordt een heildronk gehouden. Hoeft het gezegd dat de sfeer er inzat? Remi komt ook nog langs, op weg naar FCB.
Volgende week wordt het een zware rit, zeker als u weet dat daags voordien het jaarlijks souper plaatsvindt...
De ochtendregen schrikt maar weinig Placora's af om de mountainbike in gereedheid te brengen voor de klassieke zaterdagrit. Na de uitstap richting Blankenberge van vorige week wordt de steven opnieuw naar Nieuwpoort gericht. Renaud en Geert G. vertrekken al om 13u30 met Koksijde als keerpunt. Geert P., Rich, Remi, Rookie Alain en uw dienaar spreken af om 14u.
Geert P. is nog steeds getekend door de onzachte aanvaring met een verkeerspaal die hij vorige zaterdag op de terugweg van Afspanning De Zeemeeuw op zijn baan vond. Hij laat zich echter niet kennen en verbijt dapper de pijn. Geen vets te bespeuren, zij nemen een snipperdag. Noël laat weten dat hij omwille van familiebezoek er niet bij kan zijn; Butler Ronny werd door de Sint gesommeerd om de stoomboot veilig in de haven te loodsen. Ook geen Steve Flitser of Zorro. De eerste moet werken, de laatste heeft nog steeds te kampen met een hardnekkige verkoudheid. U begrijpt dat wegens de afwezigheid van onze rijdende reporter, het beeldmateriaal in dit verslag zich zal beperken tot de weergave van de route.
Er is een ware volkstoeloop aan het verzamelpunt rond het Duinenkerkje: de Eastenders, de Noordzee-rijders en WTC Placora ontmoeten er elkaar. Zoals gebruikelijk wordt er in kleinere groepjes gestart, elk naar eigen kunnen en vermogen. Het parcours ligt er nog steeds uitstekend bij. In geen tijd staan we in Lombardsijde.
Rich is vragende partij om het stukje te verkennen dat eerder door Geert G. aan ons werd voorgesteld. We rijden dus via de jachthaven richting Nieuwpoort en zo naar Oostduinkerke. Het slagboomincident met Leo heeft blijkbaar de bevoegde instanties bereikt: wanneer we de bewuste plaats passeren wijst het ding naar de wolken.
Rookie Alain krijgt er maar niet genoeg van en oppert om het traject rond het kerkhof er ook bij te nemen. Het is inderdaad een prachtig stukje mkb-terrein en derhalve genieten geblazen.
Wanneer we de duinen in Lombardsijde opnieuw bereiken stelt uw dienaar vast dat zijn linker manivelle is los komen te zitten. Hij besluit om, voor alle veiligheid, de rest van het parcours aan zich voorbij te laten gaan en via de weg richting Den As te rijden. Een mens wil het lot niet tarten. De vier ploegmakkers duiken wel de duinen in en we komen ongeveer tezamen aan op het eindpunt. Het is dan al aan het schemeren!
De PDF heeft een plaatsje voorbehouden bij Linda en André en dat is nodig gezien de grote toeloop van dorstige mtbikers. De stuutjes mét smaken heerlijk, de Omer doet zijn werk. De KVO-prestatie wordt kort besproken; we slagen er zelfs in om enkele positieve elementen te vinden! En zo trekken we tevreden huiswaarts.
Niet vergeten om voor 30 november in te schrijven voor het jaarlijkse souper!
Vooraleer het relaas van onze avonturen in de Bredense duinen en Haanse bosjes te doen, toch even stilstaan bij het slechte nieuws dat onze ploegmakker Postman Dan deze week te horen kreeg. Kop op, Dan! Follow doctor's orders en we maken rendez-vous over enkele maanden op de fiets!
Hoeft het gezegd dat de stemming bedrukt is op de plaats van afspraak. Met zeven Placora's rijden we richting Bredene. Dankzij Rich zijn parcourskennis pikken we in op het parcours aan de H. Baelskaai. Via een stukje duinen en een strook polders rijden we naar de officiële startplaats. De tocht brengt ons naar het strand; gelukkig hebben we wind mee.
In De Haan is het draaien en keren door de Pôtinière alvorens de bosjes in te duiken. Remi en uw dienaar houden het op een rustig tempo, het overige vijftal steekt een tandje bij. Aan de Zwarte Kiezel staat Geert G. aan de kant: zijn ketting is tussen zijn twee voorste plateaus gedraaid. We slagen er niet in het euvel te verhelpen en dus wordt de pechdienst ingeschakeld. De takeldienst haalt Geert op en brengt hem naar een fietshersteller.
Remi en uw dienaar zijn zodoende op zichzelf aangewezen; we maken er een echte toertocht van. We rijden tot aan de Blankenbergse havengeul, even verder kunnen we ons bevoorraden. De terugweg is opnieuw een combinatie van weg, duin en grasland. We bereiken de aankomst niet vooraleer er een mederijder over het achterwiel van uw dienaar heeft gereden. Niks excuses, waarvan akte!
Aan de arrivé wacht ons een dubbele desillusie: niet allen zijn onze ploegmakkers in geen velden of wegen te bespeuren, de Blonde Betsy moet nog betaald worden ook! Op dan maar naar afspanning De Zeemeeuw, waar we onze ploeggenoten wel terugvinden in het gezelschap van Renaud en Pilot Pascal die vroeger gestart waren Dit betekent niet dat zij vroeger thuis zullen zijn.
De collegae Eastenders staan ook aan de toog, met natuurlijk verbroedering tot gevolg. Er is volle ambiance, niet in het minst door de tombola waar iedereen prijs heeft!
Tot ieders verrassing maakt Geert G. zijn opwachting. Nadat zijn fiets hersteld was heeft hij nog het volledige traject afgelegd. Dient het gezegd dat hydratatie zich opdringt? En net wanneer uw dienaar huiswaarts wil trekken zwaait de voordeur nog een keer open. Christ treedt zowaar naar binnen en daar moet op gedronken worden! U kunt tellen, waarde lezer, en hebt intussen uitgemaakt dat we met tien Placora's aanwezig zijn. Jammer dat Noël niet tot in zijn stamcafé is geraakt, net zoals de overige ploegmakkers die hier een bijzonder leuke namiddag door hun neus geboord zien.
Tenslotte een woord van dank en felicitatie aan het adres van WD Breduinia voor de puike organisatie! Hoeft het enig betoog dat fietslichtjes geen overbodige luxe bleken bij het huiswaarts keren ...?
Naschrift: na het ter perse gaan van het verslag bereikte ons het bericht dat ook Butler Ronny op de Duinentocht werd gemeld. Groot is de verbazing dat hij zich nadien in brasserie De Zeemeeuw heeft gemeld. Toch niks ernstigs, mogen we hopen?
Een prachtig herfstzonnetje lokt het zowat volledige Placora-team naar de startplaats aan het Duinenkerkje. Ook de collegae Eastenders zijn massaal aanwezig. Er vormen zich drie groepen zodat er niet in al te grote pelotons moet gereden worden. De Placora's kiezen tussen een weg / off-roadparcours of de klassieke MTB-duinentoer.
Uw dienaar gaat voor voor het laatste. Na de Chouffetocht van vorige week ligt het traject er voortreffelijk bij. Er wordt aan een hoog tempo gereden, in geen tijd staan we in Lombardsijde. Geert G. stelt voor om een extra lusje te rijden door Nieuwpoort. Zo gezegd, zo gedaan én we houden even halt bij de zeehonden die van het zonnetje aan het genieten zijn.
Het stukje dat Geert presenteert is best leuk en leidt ons tot Oostduinkerke; daar maken we rechtsomkeer en rijden langs de havengeul terug naar Lombardsijde om er opnieuw in te pikken op het vertrouwde circuit. Met de wind in de rug rijden we fluks naar Den As waar we met bijna 50 km op de teller als laatste peloton toekomen.
Onze ploegmaten vertellen er hun wedervaren, waaronder de spectaculaire val die Leo heeft gemaakt. Verblind door de zon is hij full speed tegen een barrière aangevlamd met pijnlijke blauwe plekken tot gevolg. De schade is van die aard dat hij forfait zal moeten geven voor KVO!
Niettemin is het een jolige bedoening, al die jaggers onder elkaar. De stuutjes met gekapt en de Omer gaan vlot naar binnen, Steve Flitser kijkt uit naar het culinair KVO-festijn en de eerste voorbereidingen voor de uitstap naar de Veluwe worden getroffen. Wij rijdt de 285km van Oostende naar Otterlo? Dat wordt trainen deze winter!
Op de dag dat de Brexit-deal dan toch niet gestemd wordt staan er slechts enkele Placora's om 14u00 aan het Duinenkerkje. Niet echt onbegrijpelijk gezien de weersomstandigheden: een stevige bries uit het zuidwesten en regendruppels die aarzelend uit de lucht vallen.
Renaud, Rich, Geert P en uw dienaar schudden de hand van de collega-Eastenders, doch besluiten er een gezapig tempo op na te houden. Hoewel, alles is relatief en dat blijkt al tijdens de eerste hectometers waar Renaud er fors van door gaat. Zijn drie ploegmakkers zullen hem pas in Café Den As terugzien. Met z'n drieën gaat de tocht verder. Het parcours is, dankzij de regen, best berijdbaar. Onze bandenmagnaat heeft het soms wel even moeilijk, maar plooien staat niet zijn woordenboek.
Wanneer we Middelkerke binnenrijden worden de hemelsluizen helemaal opengedraaid. We kiezen er voor om even te schuilen. Terwijl we de druppels tellen worden we aangesproken door een Limburgse schone; zij wil meer weten over het parcours. Geert P. toont zich de echte gentleman en wijst haar de weg. De stille hoop dat de juffrouw zich in zijn wiel zou zetten moet hij echter opbergen.
Na zo'n vijf minuten houdt de bui op en komt voorwaar de zon piepen. We rijden vlotjes verder zonder dat er zich problemen voordoen. Hulde aan de Choufleden die hun zaterdagmiddag opofferen om uitstekende takken en wortels te vermijden. Respect!
In Lombardsijde maken we kennis met het vernieuwde gedeelte, dat we deze keer in de juiste rijrichting afwerken. Uw dienaar toont zijn nijpend tekort aan technische vaardigheid in het tweede gedeelte. Meerdere malen verricht hij van nabij bodemonderzoek, allemaal zonder erg.
Op de terugweg begint het dan opnieuw door te regenen. Met de eindmeet in zicht wordt er doorgereden, de beloning wenkt. Bij aankomst staat Linda klaar om de drie natte honden af te drogen.
Wanneer we slijk en regendruppels uit onze ogen hebben verwijderd zien we dat Steve Flitser en Remi al in de gelagzaal zitten! De twee blauwzwarten zijn om 10 voor 2 gestart in de gedachte dat we hen zouden inhalen. Niet dus...
De collega-rijders sijpelen (u mag dit letterlijk nemen) binnen. De jarige Peter geeft een tournée général, wat op de nodige bijval kan rekenen.
En zo is het winterseizoen volledig in gang geschoten.
Nog dit, waarde lezer: de komende twee weekends zult u de bijdrage van uw dienaar moeten wissen, gezien hij - hopelijk - zonniger oorden gaat opzoeken.
Het is al vijf jaar geleden dat onze ploegmakker ons veel te vroeg verliet. Zijn fietsvrienden hebben er een mooie traditie van gemaakt om de tweede zaterdag van oktober een rit te rijden ter nagedachtenis van Georges.
Het weer zat deze keer echt niet mee. Van de voorspelde nazomer kwam niets in huis, integendeel, de miezerige regen deed veeleer aan herfst denken. Hoe dan ook, om twee uur staat een ruime Placora-delegatie aangevuld met heel wat Eastenders-collega's op de afspraak. De koersfiets is blijven op stal staan, iedereen heeft de MTB van de haak gehaald.
We splitsen ons op in twee groepen: eentje die de weg op gaat, een andere die voor de duinen kiest. Uw dienaar kiest voor de tweede.
Het dient gezegd, het duinenparcours ligt er bijzonder vlot berijdbaar bij. Dankzij de regen is het los zand vastgekoekt, nergens moet er voet aan de grond worden gezet.
Steve Flitser heeft het moeilijk, met een valpartij zonder erg tot gevolg. Ligt de oorzaak aan het feit dat hij zijn smartphone niet bij heeft en dus geen foto's kan trekken?
Tweede incident in Westende waar Renaud zijn ketting tussen zijn voorblad trekt. Gelukkig is Steve er om de nodige Ethias Assistance te verlenen.
In Lombardsijde en in Westende zijn er wijzigingen aangebracht aan het parcours. Het is iets technischer geworden, wat de pret alleen maar kan verhogen.
Een kleine twee uur na het vertrek arriveert uw dienaar helemaal uitgeregend terug aan het lokaal. Er wachten evenwel stuutjes met gekapt om op krachten te komen.
We halen nog wat anekdotes op waar Georges een centrale rol in vervulde, waarna moe maar voldaan huiswaarts wordt gekeerd.
Volgende week treedt de winterwerking in. Afspraak om twee uur aan het Duinenkerkje voor wie in de duinen gaat rijden.
