Met veertien eenheden aan de start kunnen we opnieuw spreken van een mooie opkomst voor deze zaterdagrit. We verwelkomen onder anderen Postman Dan die het erop waagt om een langere rit te ondernemen. Onze materiaalman is nog wel in volle revalidatie, het wordt afwachten of hij de volledige rit kan afmaken.

Idem dito voor uw dienaar die de afgelopen week met een opspelende linker hamstring had af te rekenen. Dankzij het oordeelkundig advies van dokter Dieter staat hij aan de start, maar ook bij hem heerst er onzekerheid.

Vanaf tien uur ’s morgens is er druk WhatsApp-verkeer over de plaats van bestemming. De noordwester maakt het ons niet makkelijk; Rich merkt terecht op dat we toch moeilijk richting Westhinder kunnen fietsen… Uiteindelijk beslissen we om naar de Drie Vijvers in Adinkerke te rijden om er de Picon te proeven.

Voor Postman Dan gaat het nog allemaal iets te snel. In Middelkerke besluit hij af te haken en op eigen tempo een ritje af te werken. Een wijs besluit, Dan. Nog even volhouden en het lukt je wel.

Onder het commando van Rich, Danny G. en Renaud rijden we binnen door naar Adinkerke en zo naar Cabourg. We steken even de landsgrens over en rijden door Bray-Dunes terug richting het vaderland. Het tempo is dusdanig dat er zelfs mogelijkheid is om de Vlaamse feestdag te analyseren in het kader van de Guldensporenslag. Immers, de Vlamingen hadden hun slag niet thuis gehaald zonder de hulp van enkele Waalse vrienden. Misschien moeten enkele politici er toch even de geschiedenisboeken op na slaan.

Terug naar de orde van de dag: het terras aan de Drie Vijvers. Onder de kundige leiding van Geert G. vinden we zonder problemen de afspanning. Alleen, die blijkt gesloten te zijn! Wat nu gezongen? Waar is de tijd dat we konden genieten van een Picon Maison in het Palais du Picon?! Toen waren er geen zulke toestanden! Er gaan stemmen op om terug te keren naar Bray-Dunes, uw dienaar stelt voor om naar de markt van Veurne te rijden, maar het is uiteindelijk Remi die met het geniale voorstel op de proppen komt om naar De Paardenvisser in Oostduinkerke te rijden.

Daar aangekomen is het even zoeken geblazen naar een plaatsje op het terras. We hebben geluk wanneer twee garnaalkruiers ons uit de nood helpen. Affligem, Rodenbach en Grimbergen van ’t vat zijn een balsem voor de droge kelen.

Nadat de dorstigen gelaafd zijn zetten we onze weg verder. Het doet vreemd aan dat Leo er niet bij is als we indraaien aan de Canadahoeve en er geen versnelling volgt. Pilot Pascal heeft het roer in handen genomen en leidt het peloton naar Oostende aan een gemiddelde snelheid van 16 knopen. Een speciale vermelding voor Christ die zich zonder probleem in het peloton kan handhaven. Een elektrische fiets is nog lang niet aan de orde. Met een gemiddelde snelheid van 28+ (volgens Rich zijn Strava 36!) hebben we er een mooie rit van gemaakt.

Uw dienaar heeft bij aankomst nog juist de gelegenheid om één consumptie in het lokaal te nuttigen, want de grootouderlijke plicht gebiedt hem om op tijd thuis te zijn.

Graag melden wij nog dat er op zondagmorgen vier dapperen een rit hebben gereden.

De weersvoorspelling voor komende woensdag is weinig rooskleurig. Het wordt opnieuw afwachten.