Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
21-06-2020
West-Vleteren
In tegenstelling tot onze professionele collegae kunnen wij onze klassiekers wel afwerken. Zoals u, de trouwe lezer dezes, weet staat in juni telken jare de rit naar de Sint-Sixtus Abdij op het programma. Sint Sixtus is de patroonheilige van de groei der bonen en de hopende vrouwen. Bij hals-, buik- en rugpijn roept men hem aan. En dat komt goed van pas. U moet namelijk weten dat Remi deze week een frigo heeft proberen te verplaatsen en hierbij kreeg af te rekenen met een verschot in de rug. Ons bezoek heeft dus niet alleen een zythologisch karakter maar staat ook in het teken van het welzijn van onze ploegmakker. En misschien ware het gewoon slimmer om de volgende keer dat er een frigo moet verplaatst worden moeder de vrouw in het gareel te steken.
Terzake, nu! We staan om tien uur met veertien Placora-Vispaleizers aan de start. Enkele teammakkers geven verstek omwille van werk of fietsen op een andere locatie. Jammer, maar het zij zo. Aolus waait uit de goede hoek. Onder leiding van Leo rijden we naar zijn geboortestreek. Onze nestor zal gedurende de hele rit niet uit de top drie zijn weg te slaan.
Na 52 km staan we al op de voorplaats van café In de Vrede, bij tegelijkertijd met onze oud-ploegmakker Pascal M. die samen met enkele van zijn collegae eveneens richting Westhoek is getrokken. Het is een prettig weerzien en het doet ons plezier vast te stellen dat het met Pascals gezondheid de goede kant uitgaat.
Plaats genoeg op het buitenterras. We installeren ons in het zonnetje en binnen de kortste keren voorziet de ober van van West-Vleteren blond of bruin 8°. De hele bende bestelt ook een croque In de Vrede, met uitzondering van uw dienaar die de boerenstuutte met hennepot niet aan zich voorbij wil zien gaan. Van Roger is nog steeds geen spoor
Nadat de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd zijn twee werken van barmhartigheid die we hoog in ons vaandel dragen vatten we de terugweg aan. Sint-Sixtus heeft zijn werk gedaan, Remi is fitter dan ooit. Steve Flitser neemt het voortouw en leidt ons via Krombeke richting Bulskamp waar we nog een koffiepauze inlassen. Met Aolus in de rug dreigen we immers te vroeg terug in het lokaal te zijn.
We rijden dan over Steenkerke naar het vertrouwde woensdagparcours. Even is er opschuddig wanneer Zorro van zijn lijn afwijkt en zo schouder aan schouder komt met uw dienaar. Gelukkig hebben we beiden genoeg fietservaring om ons recht te houden en komen we er met de schrik van af.
Even traditioneel als de West-Vleterenrit is de maatjeshappening die er op volgt. Sponsor Het Vispaleis heeft voor een tonnetje van deze Hollandse lekkernijen gezorgd en waard Samir zet er enkele flessen Jonge Klare bij. We kunnen u melden, waarde lezer, dat deze kleinoden der zee malser en sappiger zijn dan vorig jaar. U kunt ze aankopen tegen een zacht prijsje in Vishandel Het Vispaleis op de Boulevard de Midi.
Ondertussen is Butler Ronny aangekomen. Hij kwijt zich plichtsbewust en con brio van zijn taak en zorgt voor de perfecte bediening. De PDF en Sexy Lexy schuiven ook mee aan, de sfeer is top.
We zien Postman Dan nog passeren, maar onze materiaalmeester heeft jammer genoeg geen tijd om even binnen te springen.
Op zondagmorgen is het viertal Leo, Steve, Wim en Zorro voldoende gerecupereerd voor een ochtendritje. Waarlijk toprijders.
Het weerbericht voor volgende week ziet er veelbelovend uit. Met voorspelde maxima van 30 + zou het wel eens kunnen dat de gezondheidsregel in voege treedt zodat de woensdagrit ingekort wordt tot aan de kinderboerderij aan de Rattevalle. We rekenen er op dat het terras klaar is voor ons!
De zonovergoten zaterdagmorgen veroorzaakt om 13u30 een ware toeloop naar de startplaats. Met niet minder dan zestien eenheden staan we klaar voor een tocht naar ? Wel dat hangt van de windrichting af. Uw dienaar is er ten volle van overtuigd dat Aolus Zephyr aan het werk heeft gezet en dat er dus een bries uit het zuidwesten waait. De nautisch onderlegde ploegmakkers spreken hem evenwel tegen en beweren precies het tegenovergestelde.
Een mens moet zijn beperkingen kennen en dus legt schrijver dezes zich neer bij de beslissing om naar Lissewege te rijden. Toch kan er niet onmiddellijk vertrokken worden want Zorro heeft te kampen met een leeglopende achterband. Hij probeert het euvel te herstellen maar slaagt daar maar half in. Onze onfortuinlijke Portugees zal dan ook vroegtijdig moeten afhaken. Het eerste oponthoud.
Rich neemt het voortouw en loodst de bende via Bredene Blauwe Sluis, Klemskerke, Zuienkerke en zo verder door de Uitkerkse Polders naar het pittoreske dorpje. Even voor Wenduine moeten we halthouden want Christ is zijn puffertje kwijt. Ploegmakkers Kurt en Steve maken rechtsomkeer om het kleinood te zoeken. Het tweede oponthoud.
Er zijn stukken waar de wind gevoelig weerwerk biedt. Geert G. trekt manmoedig de kop, hierin bijgestaan door Wimco, uw dienaar en de onvermijdelijke Leo. Wanneer we het dorpsplein van het keerpunt bereiken is het even zoeken naar een terras dat voldoende Corona-ruimte biedt. De waard van Willem Van Saeftinghe doet het nodige om tafels en stoelen in twee bubbels op te stellen.
Voor de liefhebbers van lokale geschiedenis: Willem Van Saeftinghe was een lekenbroeder die in 1302 meehielp de Fransen in de sauteuse te hakken. Niet dat dit de Placoras een zorg kan wezen; zij concentreren zich op een frisse pint, een uitzondering met een warme (!) choco niet te na gesproken.
Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen en flirten we met de 35 per uur. Dan weerklinkt er plots een metaalachtig geluid in het peloton. Rich kijkt ongerust naar zijn vehikel, sommige ploegmakkers denken dat het Rich zijn knieën zijn. We houden opnieuw halt. Derde oponthoud. Zoveel is duidelijk: Rich zit met een mechanisch probleem en het zijn niet zijn knieën. Gelukkig zijn we niet ver van Casa Pilot Pascal zodat Rich per automobiel naar het lokaal kan gebracht worden.
Gezien het gevorderde uur nemen we de kortste weg naar huis. In het lokaal wacht de PDF ons op en zorgt Kyra, en dit tot grote vreugde van Zorro die er ook opnieuw bij is gekomen, voor spijs en drank. JP Bakker trakteert de hele bende omdat het zijn verjaardag is. De perfecte sluiter van een toffe dag.
Op zondagmorgen trekken er opnieuw een vijftal Placoras op uit. Steve Flitser stuurt een fotoreportage door zodat iedereen kan genieten van hun avonturen. De ochtendlijke rijders worden bij aankomst verwelkomd door Butler Ronny die in volle revalidatie is.
Als het weer het toelaat rijden we volgende zaterdag naar West-Vleteren. Vertrek om 10u00. Bij aankomst wachten ons maatjes ze zijn beter dan vorig naar en een druppel. Maar eerst is er nog woensdag!
Eindelijk! We mogen weer. Nog voor het vertrek worden we op de parking van Bel & Bo verwelkomt door Lien, die net als de vijftien (!) ploegmakkers uitkijkt naar de après van deze toch wel historische woensdagrit.
De rit verloopt zonder grote incidenten. In het eerste deel voeren Wimco, Danny G., Leo en uw dienaar het commando. Er wordt aan een strak doch regelmatig tempo gereden waarbij niemand in de problemen komt. Rich zorgt voor de veilige begeleiding aan kruispunten en oversteken.
Aan het keerpunt in Stuivekenskerke is er een aflossing van de wacht. J.P. Bakker en Zorro worden nu de locomotieven, hierbij bijgestaan door de rest van het peloton. Aolus is wel niet nadrukkelijk aanwezig, maar echt meegaand is hij nu ook weer niet.
De spurt op de brug zorgt niet voor enige afscheiding zodat er strak wordt doorgereden. Tussen Rattevallebrug en Wilskerke is er even opschudding wanneer een brede Audi zich tussen het peloton murwt, ondanks de duidelijke richtlijnen van de baankapitein. Er zijn van die chauffeurs .
Na de versnelling richting Leffinge wordt de eindspurt voorbereid. Met de wind op kop wordt de kat uit de boom gekeken. Geert Pirelli maakt van een kleine aarzeling in de kopgroep gebruik om het hazenpad te kiezen. Uw dienaar doet nog een ultieme jump om hem bij te halen, maar de vogel is gaan vliegen.
Dan volgt de blijde intrede in het lokaal. De PDF staat ons op te wachten, waard Samir zorgt voor de ontsmettingsgel en wijst iedereen zijn plaats in de bubbel. Beste lezer, u kunt zich niet voorstellen hoe die eerste pint gesmaakt heeft. Omwille van hygiënische redenen krijgt iedereen afzonderlijk een bakje met versnaperingen, dank u Samir.
Er volgt nog een officieel moment wanneer Wimco een door Remco ondertekend teamshirt overhandigt. Een kleinood dat een mooie plaats verdient. Christ komt ook nog binnen gewaaid; wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt moet hij zijn fietslichtjes ontsteken
Volgende zaterdag wordt een terrasjerit gereden, start om 13u30; de week erop gaat voor een dagtrip richting West-Vleteren, gevolgd door een maatjesfestijn. We houden ons fit!
Veertien Placora-Vispaleizers staan om 18u op de Bel&Bo-parking klaar aan de start voor de klassieke woensdagrit. Hoeft het gezegd dat de versoepeling van de Coronamaatregelen het onderwerp van gesprek zijn?
De blikken speuren naar de overkant van de Torhoutsesteenweg in de hoop al enige beweging in het lokaal te kunnen vaststellen. Tegelijkertijd vragen we ons af hoe we volgende week met zijn allen van de après zullen kunnen genieten? Uw dienaar krijgt opdracht te informeren bij waard Samir. De denkpiste dat de eerste tien die over de eindmeet bollen voorrang moeten krijgen wordt een delicate discussie.
Met Aolus als metgezel tijdens de heenweg wordt er vlotjes voortgang gemaakt. Renaud en uw dienaar doen het kopwerk tot aan het spaarbekken en draaien hierbij een gemiddelde van om en bij de 32 per uur. Het heeft ons de gelegenheid van de gedachte te wisselen over het wel en wee van KVO en wat de volgende naam voor het stadion hoort te zijn. Renaud suggereert Tommelein-Arena. Wanneer Leo overneemt stokken de gesprekken. De snelheidsmeter wordt de hoogte ingejaagd en bereikt pieken van 40+!
Op de terugweg wordt netjes in twee waaiers samengewerkt. Rich zorgt als vanouds voor de begeleiding bij het kruisen van wegen zodat alles in de grootste veiligheid verloopt. Steve Flitser creëert een nieuwe olympische discipline, met name de biathlon wielrennen / fotografie. Nestor Leo blijft zijn topconditie etaleren door zowel de spurt op de brug als bij de aankomst binnen te halen.
Voor de laatste keer moeten we onmiddellijk na de aankomst huiswaarts rijden. Laat ons hopen dat Pluvius volgende week in zijn kot blijft; anders is alle moeite voor niets geweest.
De traditie wil dat het Pinksterweekend een triptiek vormt en dus hebt u recht op drie verslagjes voor de prijs van één. Het fenomeen van de vurige dansende tongen blijft een intrigerend fenomeen.
Op zaterdag staan we met twaalf Placora-Vispaleizers om 13u30 vertrekkensklaar. Oude bekende D.B. staat er plotseling ook, maar zal onderweg afhaken.
Op aangeven van Denis rijden we via Stalhille en Houtave over Dudzele naar Damme. Denis heeft een ritje van 75 km in de aanbieding; uitelindelijk zullen het er 87 worden. Aolus kan niet nalaten om zijn aanwezigheid kracht bij te zetten samen met zijn vriend Zeebries, dit tot frustratie van wegkapitein Rich.
Ondanks de tegenstand van de Koning der Winden houden we er een meer dan behoorlijk tempo op na. De twee Geerten, Wimco, Danny G. en nestor Leo wisselen elkaar netjes af. Uw dienaar nestelt zich gezellig in de buik van het peloton.
In Damme aangekomen wordt er even een rustpauze ingelast. Geen terrasje natuurlijk, hoewel Rich erin slaagt om in een ijspaleis een Viven op de kop te tikken!
De terugweg voert ons over Brugge en de Legeweg naar Jabbeke, Oudenburg en zo door de Schorre naar huis. In de laatste kilometers blaast Aolus ons opnieuw tegemoet en is het harken geblazen. Tot een echte eindspurt komt het niet want twee zwarte BMWs met fils à papas hinderen een veilig verloop.
Geen fotoverslag want zowel Steve Flitser als stand-in Renaud hebben verstek gegeven.
De 87 km lange zaterdagrit heeft zijn sporen nagelaten, want op zondagmorgen staat Kurt moederziel alleen aan de start! De dappere eenling is dan ook genoodzaakt om er een solorit van te maken.
Aan één dag recuperatie hebben we genoeg. Op Pinkstermaandag staan dertien Placoras om 9u30 paraat. En het zijn niet van de minste: Postman Dan maakt zijn grote rentree en ook Christ is van de partij.
We besluiten om aan een gezapig tempo te rijden, Aolus en zijn kompaan Zeebries indachtig. De rit gaat over Bekegem naar Jabbeke, Varsenare, Brugge om via Zuienkerke naar Wenduine te rijden en zo via de Driftweg terug naar huis.
Het is echt genieten, meer hoeft hier niet over gezegd worden. Postman Dan nestelt zich netjes in de groep en kan zonder problemen de rit uitrijden. Een topprestatie na een lange en niet eenvoudige revalidatie!
Minder goed nieuws van Butler Ronny die na zijn gal te hebben uitgespuwd nu geplaagd wordt door een cyste op de meniscus. We wensen hem vanzelfsprekend een spoedig herstel.
Tot slot kan ik u melden dat de Veluwe-uitstap tussen 7 en 12 september zal plaatsvinden. Als de geruchten waar zijn zullen we kunnen spreken van een memorabel evenement. Zowel de PDF, lokaalhouder Samir als sponsor Jos zouden hun deelname hebben toegezegd.
Kracht 5, bijwijlen 6 uit het noordwesten. Uw dienaar ziet de strijd met Aolus voor deze keer niet zitten en geeft forfait voor de zaterdagrit. Zijn ploegmakkers laten de forse bries niet aan hun hart komen. Ze staan met zn negenen op de afspraak.
De rit gaat begrijpelijkerwijs via de Duinenweg richting Franse grens. Er zijn geen meldingen van incidenten, dus kan er van uitgegaan worden dat er fors getrapt, zwaar gehijgd en weinig gesproken werd. Steve Flitser heeft nog overschot en kan nog een hele fotoreportage maken.
Op zondag staan Steve Flitser en Geert Pirelli op de parking voor een duo-rit. Flandriens in hart en nieren!
Weerman Frank voorspelt een zomers week. Het zal woensdag dus volle bak zijn. Uw dienaar bereidt zich in stilte voor.
Trouwe lezers van deze pagina weten hoezeer de leden van WTC Placora-Het Vispaleis hebben uitgekeken naar de versoepeling van de coronamaatregelen zodat er opnieuw in groep kan gefietst worden.
Woensdagavond was het zo ver. Met elf staan we op de afspraak, met in achtneming van de anderhalvemeterregel. Rich heeft de functie van baankapitein op zich genomen en is compleet uitgerust met fluit en pannenkoek. Hij staat klaar om een formidabele prestatie neer te zetten: voor ieder kruispunt spurt hij naar voren om het verkeer attent te maken van onze komst.
We starten aan een gezapig tempo. Met de wind in het voordeel gaat de snelheidsmeter niet boven de 30. Het is immers zaak om even te checken in welke mate iedereen over de goede benen beschikt. Ampel gelegenheid dus om over koetjes, kalfjes, KVO, de koers en de voorhanden zijnde programmas op Netflix te praten.
Vanaf Stuivekenskerke krijgen we de wind op kop. Het tempo zakt evenwel niet, integendeel. Er wordt nu regelmatig van koptrekkers gewisseld met als gevolg dat we vlugger wind op dan wind mee zullen rijden. We beschikken over een coronaconditie!
Met de afwezigheid van Steve Flitser neemt Renaud de taak van rijdende fotograaf op zich. U krijgt bewegende beelden van de beklimming van de brug over de autostrade!
Tijdens de eindspurt toont Leo dat hij nog altijd de oude is. Hij wint met sprekend gemak en verklaart nadien dat hij niet gespurt maar alleen een beetje rapper gereden heeft.
Na een korte hydratatie keert iedereen huiswaarts want op donderdagmorgen staat er opnieuw een rit gepland. Het is immers Riemtje Ramtje en dus hoogdag. Om 9u30 starten acht Placoras richting Koekelare voor wat licht klimwerk. De Poggio wordt fluks genomen en via een ommetje langs het Kasteel van Wijnendaele groeten we Maria van Bourgondië en Zwarte Pol die er beide, zij het met enige honderden jaren verschil, geschiedenis hebben geschreven.
Opnieuw een toertje van een kleine 55 kilometer. In de laatste rechte lijn spurt Wimco van de kop af. Uw dienaar is net iets te laat in de reactie en strandt op een halve decameter met Leo in het wiel. Hij zat, u had het al geraden, op vinkeslag.
Zo de kop is er nu echt af. De weersvoorspelling voor volgende zaterdag is niet echt gunstig. Weerman Frank heeft immers de aanwezigheid van Aolus aangekondigd
U hebt eventjes voor het weekendverslag op uw honger blijven zitten, waarde lezer. Dit komt omdat uw dienaar gewacht heeft tot alle meldingen van de gereden ritten binnen waren. Immers, de Corona-cup behoort vanaf heden tot verleden! Vanaf woensdag worden de groepsritten hervat en zult u opnieuw van een gezamenlijk verslag kunnen genieten.
Tijdens de Corona-lockdown reed Placora-Het Vispaleis meer dan 21.000 km. Als dit geen prestatie is!.
Maar nu het ultieme Corona-verslag. Rich, Remi en uw dienaar hadden om 13u30 afgesproken aan Bel & Bo. In extremis staat ook Zorrootje op de afspraak. De richtlijnen in acht nemend verdelen we ons in twee duos met de nodige afstand.
De weerman had voor het eerst sinds langs een matige westenwind voorspeld. Sta ons toe, waarde lezer, hier toch enige terughoudendheid over te uiten. Aolus blaast ons toe van uit NNwestelijke richting. Het adjectief matig ervaren we als een understatement. Stevig beantwoordt meer aan de werkelijke toestand.
De rit gaat via Leffinge, Schore en de Lange Lis-route naar Veurne. Aan Booitshoeke probeert een US-Postaanhanger zich in de wielen te voegen. Social distance heeft voor de Armstrong-adept een Trumpiaanse connotatie. Het vergt uw dienaar enige overredingskracht, en een kort maar krachtig manoeuvre, om de roekeloze tot een ander inzicht te brengen.
Op aangeven van Rich rijden we tot voorbij Adinkerke om via het duikertje naar De Panne te rijden. De twijfels van uw dienaar worden werkelijkheid: de doorgang is met betonblokken versperd, want we moeten de grens over. En zo komt het, waarde lezer, dat uw dienaar en hij verklaart dit met de hand op het hart voor het eerst buutn de schreve loopt. Bij thuiskomst biecht hij dit dan ook onmiddellijk op aan vrouwlief die het voorval voor één keer met de mantel der liefde bedekt.
Op de terugweg is er eindelijke terugwind. Na 85 km staan we voor de gesloten deur van het lokaal. Een selfie voor de neergelaten rolluiken is de povere troost die we onszelf kunnen bieden.
Woensdag afspraak om 18u00 voor de traditionele Stuivekenskerkerit. En vergeet niet dat er donderdagochtend ook gereden wordt, want het is oogdag. Het einde van de coronatunnel is in zicht, maar we zijn er nog niet. In normale tijden hadden we deze week in De Veluwe gezeten voor onze jaarlijkse clubuitstap. Misschien kunnen we dit in september .
Het licht aan het einde van de corona-tunnel begint almaar feller te schijnen. Als we de kwaliteitskrant HLN mogen geloven kunnen wielerliefhebbers vanaf 18 mei met twintig de baan op. Tot zo lang worden de gruppettos beperkt tot drie.
Het dient gezegd, WTC Placora-Het Vispaleis houdt zich strikt aan de regels. Het buddy-systeem is op natuurlijke wijze gegroeid. Zo kan je de Vets (Ronny, Noël en Leo) tegenkomen, rijden Denis, Wim en Danny G. vaak samen, net zoals Kurt en Steve of Rich en uw dienaar. Pilot Pascal trekt de baan op met Renaud en dan zijn er nog de solo-artiesten Geert G. en Geert Pirelli, Postman Dan, Christ,
Een blik op het ritoverzicht leert dat er ondanks corona flink gereden wordt. Bij een laatste controle stond de gezamenlijke kilometerstand op 19.027 km. Noteer hierbij dat er enkele ploegmakkers hun kilometers nog moeten invoeren en de kaap van 20.000 is niet zo veraf!
Ik weet niet of het ene aan het andere verbonden is, maar sinds het uitbreken van de pandemie waait de wind uit het oosten. En mag dit in het binnenland dan al gematigd zijn, aan de kust stuurt Aolus de zeebries dagelijks het veld in om ons het leven lastig te maken.
Zo ook gisteren. De Vets tonen hun inzicht en ervaring door al s morgens op pad te gaan. Aan Nieuweghe-brug worden ze door de huisfotograaf gespot die hen stante pede op de gevoelige plaat legt.
Een bijzondere vermelding voor de revaliderende Postman Dan is zeker op zijn plaats. Onze materiaalverantwoordelijke is volop bezig aan de heropbouw van zijn conditie; hij heeft al zeven ritten en meer dan 400 km op het conto staan. Gisteren maalde hij opnieuw 60km+ en zal er ongetwijfeld staan wanneer we met zijn allen er op uit kunnen trekken.
Om 13u15 vertrekken Rich en uw dienaar aan Bel & Bo; een kwartiertje later zullen Denis, Wimco en Danny G. dit ook doen. Strava zal later op de dag tonen dat iedereen ongeveer hetzelfde parcours heeft gevolgd: richting Brugge, daarna Damme om zo via Lissewege en Dudzele terug naar Oostende te rijden. Een ritje van om en bij de 90 km., zonder terrasstop!
Vreemde kanttekening: Denis, Wimco en Danny G. trekken een verschillend tenue aan om zo de indruk te kunnen wekken dat ze niet in groep rijden
Zoals hierboven vermeld is de zeebries opnieuw nadrukkelijk aanwezig. Het is op de heenweg voortdurend beschutting zoeken tussen bomenrijen en hagen. Heel veel volk ook op de baan, de Vlaming lijkt de fiets opnieuw ontdekt te hebben. Op de terugweg passeren we enkele collega-Eastenders die met pech langs de kant van de weg staan.
We zijn tevreden wanneer we in Wenduine de Driftweg bereiken en eindelijk kunnen genieten van enig windvoordeel. Zowel bij Rich als uw dienaar is de brandstof bijna op. De frisse pint bij thuiskomst zal meer dan smaken.
De weersvoorspelling voor begin volgende week zien er niet al te goed uit: wind, regen en frisse temperaturen. Waarschijnlijk kan pas vanaf woensdag opnieuw gereden worden. Hou het veilig en misschien volgende week het eerste groepsverlag.
Het Corona-beest zit nog altijd onder ons; klassieke ritten blijven uit den boze. De uitdaging is om uitdagingen te vinden. Vorige woensdag luidde de opdracht om het woensdagparcours aan af te haspelen aan een gemiddelde van 27,5 km per uur. De winnaar wachtte een palet Maes-pils!
Niet zo eenvoudig, bleek uiteindelijk: zowel uw dienaar als Rookie Alain konden hun snelle benen niet in bedwang houden en eindigden met 28,5 gemiddeld ruim een kilometer te snel. Rich slaagt er uiteindelijk in om de 51 km aan een gemiddelde van 27,6 te rijden. Naar eigen zeggen viel hij bij momenten bijna om!
Zaterdag viel letterlijk in het water. Pluvius was na vele weken afwezigheid opnieuw present en bezorgde de tuinliefhebbers onder ons een aangename dag. Wat niet gezegd kan worden van de wielerhebbers die knarsetandend de regendruppels telden. Maar een mens kan niet alles in het leven hebben: een dik wijf en veel plaats in je bed. Deze uitspraak ons door de PDF toebedeeld straalt veel levenswijsheid uit.
Zondagmorgen is een ander verhaal. Uw dienaar wordt gewekt met een natte zoen van Raoul (dat is, voor alle duidelijkheid, de poes) en vroege zonnestralen. Een spurt naar de bakker, twee boterkoeken, een pistoleetje en een kop koffie later zit hij op de fiets.
Het wordt een rustige rit. Gistel, Oudenburg, Bekegem, Snellegem, Jabbeke, Varsenaere, Stalhille, Klemskerke, Bredene en zo opnieuw via Oudenburg naar huis. Heel wat volk op baan. Op het jaagpad is er bijna sprake van file; een oproep aan de collega wielertoeristen om toch eens van het platgereden pad af te wijken
Thuisgekomen staat de WhatsApp niet stil. Heel wat ploegmakkers zijn er ook op uit getrokken en posten tijdens het aperitief hun rit door . Positief nieuws van de Vets die ook hun kilometers afmalen. Uit de commentaren leren we dat het solo-rijden bij velen begint te wegen. Hopelijk stuurt de Veiligheidsraad de maatregelen bij en kunnen we weldra opnieuw in groep rijden. Tot dan houden we het veilig.
Begin volgende week wordt voorspeld dat Aolus nadrukkelijk aanwezig zal zijn. Geen prettig vooruitzicht
De Corona-crisis blijft maar duren en dus blijven we op onze honger zitten: geen groepsritten en geen terrasjes. Dit wil niet zeggen dat de Placoras bij de pakken blijven zitten. De Strava-meldingen blijven binnen stromen en op zaterdag gaan er velen voor een langere rit.
Velen spreken af met een buddy, zo ook uw dienaar die in Steve Flitser een compagnon de route vindt. En dat niet alleen; hij is ook een levende GPS en een bron aan fotomateriaal. Volgens WhatsApp trekt Remi samen met Denis op pad. Ook Zorro, Rich en Geert Pirelli trekken op pad.
En dan is er nog Geert G. die richting De Paters is getrokken en er met beteuterd gezicht voor een gesloten Café De Vrede staat. Hoe dan ook niet slim, want iedere bierkenner weet dat de abdij tijdens de Goede Week gesloten is. Pater Trappist moet dan immers aan de klok trekken.
In eerste instantie overwegen Steve en uw dienaar om richting Hooglede te rijden, maar Aolus beslist om de rit dan toch maar richting Nederlandse grens te sturen. Via de Oude Sarah-route bereiken we Brugge, waarna we naar Moerbeke rijden om uiteindelijk in Middelburg te stranden.
Geen Trumpiaanse muurtoestanden, wel Heras-hekkens die de weg richting Kaasland versperren. Het is een vreemd zicht Erger is dat er in het pittoreske Middelburg twee terrassen zijn die in andere tijden door de Placoras gefrequenteerd worden maar nu een desolate aanblik bieden.
We vatten dan maar de terugweg aan via Hoeke (nog een terras) en Oostkerke (nog een terras). Richting kust werkt Aolus geen beetje mee, wel integendeel. Het is bijwijlen skarten. Maar eens de Driftweg bereikt gaat het een stuk makkelijker en bereiken we zonder problemen de thuishaven.
Een bijzonder leuke rit en een unicum in het wielerleven van uw dienaar: meer dan 100 km gereden en nergens gestopt om een pint te drinken! Dit wordt thuis ruimschoots gecompenseerd met een heerlijke Margarita. De ploegmaten doen zich te goed aan schuimend gerstenat of zwoele Sangria. Het virtuele aperitief raakt stilaan ingeburgerd.
De weersverwachting voor volgende week kondigt zich in eerste instantie minder gunstig aan. Vanaf woensdag zal het dan opnieuw een stuk aangenamer zijn.
Wat doet een wielertoerist zoal in Corona-tijden? Uitdagingen zoeken, dus. En zo gebeurt het dat het voorstel wordt gelanceerd om de woensdagrit als een tijdrit te rijden. Er worden afspraken gemaakt over start en aankomst, uw dienaar gaat zelfs ter plaatse om fotos te nemen. Er wordt ook een coëfficiëntentabel opgemaakt die uiteindelijk in de vuilnisbak zal verdwijnen; maar das voor later.
We staan allemaal op scherp, zoveel is duidelijk. Danny G. kan zich zelfs niet bedwingen en rijdt de rit een dag te vroeg! Triomfantelijk meldt hij op WhatsApp zijn gemiddelde van 29 per uur. De rest zal zijn tenen moeten uitkuisen.
Wanneer uw dienaar bij het ochtendgloren door het raam kijkt, stelt hij tot zijn genoegen vast dat er stralende zon aan de blauwe hemel staat. Na enkele boterhammen met choco is hij klaar voor de uitdaging.
De wind zit niet echt mee; je hebt nooit het gevoel dat je een duwtje in de rug krijgt. Tijdrijden is waarschijnlijk één van de lastigste wielerdisciplines. Het is dus zaak om niet te forceren en toch een goed gemiddelde te rijden.
Na 51,2 km stelt schrijver dezes tot zijn groot genoegen, en tot zijn verbazing, vast dat hij aan gemiddeld 32,1 per uur heeft rondgereden. Het tovert voorwaar een glimlach op zijn lippen.
En dan is het afwachten. Via WhatsApp stromen de resultaten binnen. We krijgen het gevoel van wat er in een duivenmelker moet omgaan. Iedereen geeft het beste van zichzelf en levert topprestaties. Wie zal uiteindelijk de zegepalm of correcter het pallet Maespils mogen in ontvangst nemen? Feit is dat enkele fotos en uitspraken boekdelen spreken. Choco en skarten zijn veelgelezen uitdrukkingen.
Geert Pirelli is als laatste vertrokken en houdt er de spanning in. En ja, zoals het in ieder spannend verhaal hoort, zet hij de topprestatie neer met een gemiddelde van 32,3! Omdat de coëfficiëntenrangschikking niet klopt gaat iedereen akkoord met de rangschikking volgens gemiddelde. En dat geeft het onderstaande resultaat:
1. Geert Pirelli 32,3
2. Uw Dienaar 32,1
3. Steve Flitser 32,0
4. Wimco 31,6
5. Rookie Alain 30,5
6. Danny G. (*) 29,0
7. Rich 28,5
8. Remi 28,4
We stellen, samen met u, vast dat er enkele grote kanonnen ontbreken in de uitslag. Zijn ze volgende week wel van de partij?
(*) Een dag vroeger vertrokken
We kunnen ook melden dat onze collegae East Enders de uitdaging hebben overgenomen. Benieuwd naar hun resultaten.
Maar het beste nieuws van de dag is dat Postman Dan opnieuw zijn carbonnen ros van stal heeft gehaald. 54 km op de teller en naar zijn zeggen zo stijf al seen plank. Alle herbegin is moeilijk, dus even doorbijten Dan. Je hebt al voor hetere vuren gestaan!
Daar is de lente, daar is de zon. En eindelijk zijn we verlost van die gure noordooster! Uw dienaar hoefde dan ook niet lang te twijfelen over het antwoord op de vraag: lange of korte broek?
Voor het eerst in de volledig nieuwe Placora Het Vispaleis outfit klaar voor de traditionele zaterdagrit. Zoals de Corona-regels het voorschrijven gaat iedere Placora zijn eigen weg. U zult merken, waarde lezer dezes, dat er zeer verscheidene parcoursen werden afgelegd. U kon zowat over de hele provincie een lichtblauwe trui tegenkomen: van Knokke tot Torhout tot Veurne werd er gereden.
Op wat de vooravond van de Ronde van Vlaanderen had moeten zijn kiest uw dienaar voor een rit naar Knokke-brug. In korte broek en ingesmeerde kuiten gaat de tocht over Leffinge en de Zwarteweg naar Schore. Aan de brug over de autostrade staat er politiecontrole om mogelijke dagjesmensen heen te wijzen. De arm der werd zwaait mij supporterend toe.
Nog voor de IJzer gaat het linksaf richting Keiem. Even voor Beerst kruis ik Remi die ook aan zijn zaterdagtocht bezig is. Er wordt geïnformeerd naar de gezondheid, vastgesteld dat gesloten cafés en restaurants een positieve invloed hebben op de bankrekening en de toestand van KVO wordt onder de loep genomen.
Na deze korte babbel gaat het naar Diksmuide om dan via de IJzer naar het keerpunt te rijden. En nog altijd valt de tegenwind niet te onderschatten. Op de terugweg gaat het best vlot; de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30 per uur.
Tussen Nieuwpoort en Westende kruis ik nog een ploegmaat; ik denk in eerste instantie dat het Denis betreft. Bij aankomst zal blijken dat dit niet het geval kon zijn aangezien hij richting Knokke heeft gereden. Wie het dan wel was ? Hallo, Antoine Allary ?
Thuisgekomen houden we ons aan de afspraak voor de gezamenlijke apero. Samen met de Strava-statistieken stromen de fotos van schuimende glazen bier toe. Met de uitzondering van Steve Flitser die van zomerse Sangria geniet. Het is duidelijk dat individuele Corona-ritten een positieve invloed hebben op de fysieke conditie, zie de afgelegde afstand (allemaal 60km+ en de gemiddelde snelheid 26+)
Er is ook nieuws van de oude garde die het goed stelt en zich op hun manier voorbereid op wat komen zal. De weersvoorspelling van de komende ziet er veelbelovend uit. Hou het Strava-klassement in de gaten! En hou het veilig.
Het zijn moeilijke tijden, ik hoef het u niet te vertellen. En toch, fietsfanaten kunnen en mogen naar buiten. Heel wat andere sportievelingen moeten hun favoriete hobby helemaal on hold plaatsen, terwijl de wielertoerist nog op pad kan.
WTC Placora - Vispaleis heeft, net als hopelijk alle andere wielertoeristenclubs, zijn verantwoordelijkheid genomen en alle groepsactiviteiten tot nader order opgeschort. Maar betekent dit dat er niet meer gefietst wordt? En dat u, waarde lezer, gespeend blijft van verslagen van ons wedervaren? Een volmondig "Wel neen!" weerklinkt als antwoord op al deze vragen.
Deze hoogtechnologische wereld biedt heel wat mogelijkheden om virussen die het wat hoog in de bol hebben gekregen het hoofd te bieden. WhatsApp, Strava, Skype en andere conference calls zorgen er voor dat het groepsgevoel bewaard blijft.
Na een week van druk overleg tussen de leden kwam uiteindelijk volgende regeling uit de bus: we rijden op zaterdag individueel, wie kan gebruikt Strava om zijn rit te registreren en om 17u00 drinken we gezamenlijk een virtuele pint. Het resultaat van deze regeling vindt u in het fotoalbum. In de marge hiervan heeft Steve Flitser de Strava-clubpagina nieuw leven ingeblazen. Uw dienaar moet eerlijk bekennen dat hij het bestaan hiervan helemaal vergeten was! Alle Strava-ritten worden netjes opgelijst en er wordt zelfs een klassement gemaakt. Onze ploegfotograaf - en bij uitbreiding ITC'er - is zelfs bereid om online bijscholing te geven aan wie zich onzeker voelt in de wereld van bytes en bits.
Een klassiek ritverslag als dusdanig moet u dus niet verwachten. U zult het moeten stellen met het persoonlijk wedervaren van uw dienaar. Met een strakke oostenwind trek ik mijn windstopper over mijn Placora - Het Vispaleis-vest. Vol goede moed zet ik mijn helm op mijn hoofd, om dan vast te stellen dat mijn voorband plat staat! Het euvel wordt evenwel binnen de tien minuten verholpen, zodat de rit richting Brugge aangevat kan worden.
Via de Gistelsteenweg rijd ik over Bekegem naar Snellegem en Varsenare om zo in Sint-Andries Brugge het keerpunt te bereiken. Uiteindelijk valt de wind nog mee. Zoals de medische experten adviseren hou ik het op een rustig tempo en is er tijd om te genieten van de ontluikende lente.
Na enig zoekwerk in Brugge om de weg naar het kanaal te vinden gaat het dan opnieuw naar Oostende. Met de wind in het voordeel fietst het een stuk vlotter. Tussen Brugge en Nieuweghe is het druk op het jaagpad, maar iedereen houdt zich aan de afspraak voldoende afstand te houden. Wat ook opvalt zijn de vele wandelaars: echtparen lijken elkaar opnieuw te ontdekken, hoewel er bij sommigen toch een pijnlijke grimas op het gelaat te bespeuren is.
Tussen Nieuweghe en Oudenburg is het een ander verhaal. Een of andere oetlul zet zich vrolijk in mijn wiel om zo uit de wind te zitten. Vertragen, versnellen, het dringt niet tot de kerel door dat wat hij doet niet erg verstandig is. Uiteindelijk moet ik hem op de mijn eigen vriendelijke doch dringende wijze aanmanen hiermee op te houden, of dat ik ingrijpende acties zal ondernemen. Deze tussenkomst werpt zijn vruchten af...
Nog dit, tussen Oudenburg en Gistel kruis ik Renaud V., die ook zijn rit aan het volmaken is.
Een kleine twee uur na het vertrek sta ik opnieuw voor mijn garagedeur. Niettegenstaande het een leuke uitstap was, mis ik het vlotte ronddraaien van een pelotonnetje, de onderlinge plaagstoten en vanzelfsprekend de zonnige terrassen. Maar we laten de moed niet zakken. Een ding is zeker: onze tijdritcapaciteiten zullen spectaculair gestegen zijn!
Na aankomst staat de WhatsApp roodgloeiend van de posts en foto's die de ploegmakkers doorsturen. Voor zover ik weet zijn Remi, Steve, Christ, Renaud, Denis, Geert Pirelli, Rich en uw dienaar op pad getrokken. WTC Placora - Het Vispaleis leeft!
Alle inspanningen van Denis van vorige week ten spijt ( alleen op pad en dus geen geldige rit, cfr art. 3 , hoofdst. 2, § 4bis van het intern reglement) staat de
zaterdag rit van 7 maart geboekstaafd als de eerste officiële rit van het seizoen 2020-21.
We heetten allen Kurt welkom op zijn tevens allereerste officiële rit voor PLACORA-VISPALEIS.
Er was trouwens ruime belangstelling voor die eerste rit, getuige de vele flashy new outfits die er jammer genoeg bij velen nauwelijks in slaagden de (weer) in omvang
toegenomen silhouetten enigszins te verhullen.
Maar soit, 't seizoen moet nog goed en wel beginnen en de voornemens zijn veelbelovend.
Onder het commando van Geert Klakke liet het peloton zich gewillig op sleeptouw nemen richting De Panne .
Aan km paal 32 , na stevig stoempen tegen de felle wind in vonden de kop trekkers het welletjes en werd de terugweg ingedraaid waarbij vooral het laatste stuk
kustbaan tussen Middelkerke en Oostende iedereen precies vleugels bezorgde.
't Vliegpleintje werd vakkundig ingepalmd en Samir was zodanig onder de indruk van de nieuwe tenues dat hij ons zijn volledig assortiment versnaperingen
met lekkere frietjes als toetje voorschotelde.
Op die manier wordt het natuurlijk heel moeilijk het lichaam snel terug in shape te krijgen maar mentaal bezorgde het ons wel een boost van jewelste.
We mogen gerust spreken van een geslaagde opener , zelfs in de afwezigheid van onze dienaar die we (hopelijk ongehavend) volgende week terug in onze
Heel wat twijfels of er zou kunnen gereden worden. De weersvoorspellingen waren alles behalve hoopgevend en ook de buienradar zag er niet rooskleurig uit. Er is dan ook heel wat overredingskracht nodig om uw dienaar uit zijn zetel te krijgen. Uiteindelijk trekt Remi aan het langste eind en sta ik samen met Zorro, Renaud en Kurt aan de startplaats.
U merkt het, waarde lezer, heel wat afwezigen: sommigen zijn afgeschrikt door het weerbericht, anderen bevinden zich in zonniger of sneeuwrijke oorden, nog anderen moeten bekomen van het Corona-virus.
Het dient gezegd, de Belgian Cats hebben puik werk geleverd. Het eerste gedeelte van het parcours ligt er spic en span bij. Geen papiertje, geen blikje, geen stukje plastic kunnen we ontwaren. We rijden aan een strak tempo langs het bekende parcours. Er doen zich geen incidenten voor waardoor we ruim op tijd aankomen in Den As en zien hoe Wout Van Aert als eerste over de lijn bolt in de Krawatencross. Wimco komt ook nog langs, fier als een gieter op mooie overwinning van zijn Remco.
Geen foto's deze keer van ons wedervaren; onze sympathieke portrettentrekker geeft verstek, slachtoffer van het eerder aangehaalde virus. U moet het dus stellen met het Strava-overzicht.
Deze week is er de jaarlijkse algemene vergadering. Afspraak volgende donderdag om 19u in Den As, waar Linda en André ons trakteren op - u raadt het nooit - Chinees!
Uw dienaar verkeert nog altijd niet in optimale conditie. Hoest- en niesbuien wisselen elkaar aan een gestaag tempo af. Te weinig om ziek te zijn, te veel om topprestaties neer te zetten. Aan het weer zal het zeker niet gelegen hebben. In weerwil tot wat Frank en Sabine voorspellen staat er een lekkere late winterzon aan de hemel. Aolus is dan wel nadrukkelijk van de partij, in de duinen heeft hij weinig in de pap te brokken.
De Placora's staan opnieuw met een ruime vertegenwoordiging aan de start. Geert G. gaat samen met Pilot Pascal, Renaud en nazaat voor een langere rit. Rich, Geert Pirelli, Steve Flitser, Remi, Zorro en uw dienaar kiezen voor het traditionele parcours.
Al in het eerste gedeelte wordt het uw dienaar duidelijk dat hij het beter kalmer aan zal doen. Zijn hartslagmeter zendt enkele waarschuwingssignalen uit met de melding dat gas geven geen zin heeft. Met slappe benen rij je geen duinen op. Remi en Steve Flitser verkeren in soortelijke omstandigheden waarop er zich op natuurlijke wijze een drie-eenheid vormt. We laten onze gezellen voorop rijden en volgen op eigen tempo.
Op de terugweg komen we Christ tegen. Hij zit voor het eerst dit seizoen op de mtb en ontdekt het heraangelegde parcours. We nemen onze ploegmaat mee in het wiel en werken zo samen de rest van de te volgen weg af.
We zijn juist op tijd in Den As om de spannende eindspurt van de veldrijdende Hollandse dames te zien. Geen Oostenrijkse chocomelk vandaag, vanwege te hoge buitentemperaturen. Wel een colaatje om terug op krachten te komen!
Hoef ik u het vervolg van de avond te beschrijven, waarde lezer? De glorieuze overwinning van ons KV'tje en de daaraan gekoppelde quasi zekere redding doen de flanellen benen vergeten. Met deze opstoot van adrenaline kunnen we een week verder en maken wij afspraak voor een nieuw verslag.
Het was wikken en wegen: rijden of niet? Deze Hamletiaanse twijfel heeft alles te maken met de hoest- en niesbuien die uw dienaar en schrijver dezes teisteren. Uiteindelijk kiest hij, net als de Shakespeareiaanse held voor de actie, en staat hij om 14u aan het Duinenkerkje. Hij is er bovendien niet alleen: elf ploeggenoten en een ruime delegatie Eastenders staan er klaar om de duinen in te duiken. Weet ook dat om 13u30 al een eerste peloton vertrokken is voor een langere tocht.
Steve Flitser en Zorro'tje hebben hun enthousiasme niet kunnen bedwingen en staan te pronken in de nieuwe outfit, niettegenstaande de duidelijke bede dit niet te doen. Het weze hen vergeven, want ze staan er werkelijk beeldig mee.
In het eerste gedeelte van de rit heeft uw dienaar weinig last van zijn aangetaste luchtwegen. Er wordt aan een leuk tempo gereden, iedereen kan goed volgen. Voorbij Lombardsijde ontmoet schrijver dezes evenwel de man met de hamer en is hij genoodzaakt om het rustiger aan te doen. Voordeel is dat, en we citeren hier Rich, "de isolatie los komt". Verdere details over wat dit inhoudt willen we u besparen.
Terug in Den As doet de Oostenrijkse choco zijn werk. Gastrijder Boudewijn trakteert ons ten afscheid van zijn winterseizoen. Geert G. herinnert penningmeester Remi er aan dat we er nog een te goed hebben op kosten van de clubkas, wat dan ook wordt rechtgezet. Intussen vallen ook de andere mtb'ers en de PDF binnen. Als klap op de vuurpijl komt Wimco langs om op passende wijze de verjaardag van zijn idool te vieren. Tevens onderneemt hij verwoede pogingen om de fanclub van de sterwielrenner uit te breiden. Geert P. geeft jammer genoeg niet thuis...
Bij leven en welzijn zijn we volgende week opnieuw van de partij, hopelijk in betere gezondheid. Op voorstel van Geert G. overwegen we een dagrit richting De Panne. Bevestiging hiervan volgt.
Opnieuw grote opkomst aan het Duinenkerkje. Zowel de Placora's als de Eastenders zien het zitten om er een leuke tocht van te maken. Bij de blauw-witte garde pronkt Danny G. met een nagelnieuw ros. Hij kiest samen met Noël voor de verharde weg; Renaud rijdt met enkele EE naar Koksijde, Steve Flitser, Rookie Alain, Zorro'tje, Rich, Remi en uw dienaar houden het bij het klassieke parcours.
We vermelden graag de aanwezigheid van de twee dames die vorige week en de week daarvoor ook al van de partij waren. Kunnen we hier al spreken van de "Placorettes"? Feit is dat ze meer dan hun mannetje kunnen staan op de weg en in de duinen.
Rich neemt het voortouw langs een parcours dat er opnieuw als een snelweg bij ligt. Toch is het opletten geblazen: even voorbij de Krokodil staat een ziekenwagen geparkeerd aan de duinen. Later zullen we vernemen dat een onfortuinlijke medesporter ongelukkig is neergekomen op een houten paaltje. Niks ernstigs, maar toch...
We draaien aan Lombardsijde, in Westende maken Rich en Zorro'tje nog een extra lus. De rest van ons gezelschap wendt de steven richting Den As. Veel tijd om te hydrateren is er immers niet, want later op de avond moet KV'tje de wei in voor een cruciale wedstrijd. U kent intussen al de uitslag, waarde lezer, en zult dus uw dienaar de nogal zwaarmoedige toon van dit schrijfsel vergeven.
Volgende vrijdag vindt vanaf 19u30 de officiële overhandiging plaats van de nieuwe uitrusting. We zullen er zaterdag dus piekfijn uitzien!
De winter geeft verstek. Zowel Koning Nix als zijn gemalin Frigida hebben zich nog niet vertoond. Temperaturen rond de 10° C doen eerder aan het Vlaamse voorjaar denken. En toch, het mtb-seizoen is in volle gang. Niet minder dan negen Placora's geven elkaar om 14u rendez-vous aan het Duinenkerkje. En dan is er nog Renaud die al om halftwee vertrokken is samen met enkele semi-profs voor een monsterrit.
De traditie wil dat op de tweede zondag van januari in Lombardsijde een corrida wordt gelopen. Weliswaar niet met stieren, maar wel op een parcours dat ons klassieke traject doorkruist. Geert G. stelt daarom een alternatief voor dat zowel de weg- als de duinenliefhebber zal kunnen smaken.
En dat doen we zeer zeker. We maken een ommetje door Middelkerke en rijden dan via de Duinenweg naar Lombardsijde Dorp, waar we net op tijd zijn om Michel Wijnsberghe goede moed toe te roepen.
Richting Nieuwpoort dan, waar het technische gedeelte start. Remi maakt er op korte tijd tweemaal kennis met Moeder Aarde. Eerst verkijkt hij zich op een boordsteen waardoor hij een onzachte landing maakt. Enkele hectometers verder blijkt een poortje voor hem te smal (of is hij te breed) en blijft hij even haken. Deze val kunnen we het best als "elegant" omschrijven.
Het mag de pret niet derven, want Geert G. troont ons mee door enkele schitterende stukjes bos en duin. Noël is ook van de partij en hij weert zich bijzonder verdienstelijk. In de duinen rijden mag dan al niet zijn favoriete tijdverdrijf zijn, hij doet flink zijn best. En hij is bijzonder alert. De opmerking "dat er veel zand in de duinen ligt" mag daar het ultieme bewijs van zijn.
Aan het kerkhof van Oostduinkerke maken we rechtsomkeer. Uw dienaar waarschuwt voor de invallende duisternis, een bekommernis die volgens sommige ploeggenoten gewoon betekent dat hij dorst krijgt en naar Den As wil. Ik vertrouw op uw inzicht, waarde lezer, om hier zelf de passende interpretatie aan te hechten.
Op de terugweg nemen we nog twee duinenstroken voor onze rekening. De laatste is er teveel aan voor Geert G. Een toevallige passant blijft haken aan een tak waardoor hij tegen de vlakte gaat. De onfortuinlijke Geert kan hem niet ontwijken en maakt een spectaculaire tuimelperte. De blauwe plekken zal hij er moeten bijnemen...
Het is tegen halfvijf wanneer we de eindbestemming halen. We hebben meer dan 50 km op de teller en ja, uw dienaar heeft gelijk: de duisternis is ingevallen. In Den As is het zoeken naar een plaatsje, want de collega Eastenders zijn ook in grote getale komen opdagen. De PDF en Leo hebben in extremis een tafeltje kunnen bemachtigen zodat we ons teusje toch uit onze handen kunnen zetten. Denis komt ook nog langs en trakteert het Placora-gezelschap voor zijn verjaardag. Dat we er nog veel mogen mogen, Denis!
Ondertussen is een afgepeigerde Renaud binnengevallen. Slachtoffer van een hongerklop werkt hij vlug enkele stuutjes met gekapt naar binnen om weer op zijn positieven te komen.
Het was een heel fijne namiddag, niet in het minst dankzij onze gids Geert G. Tot volgende week!
