Een tweede update:

In een drafje door augustus naar september.

Augustus was goed, maar warm en vermoeiend.

Er zijn  vijf speelstraatzondagen geweest:

, 

,we zijn naar Plankendaal geweest 

, ,

enkele keren naar een hete dag aan de plas van Rotselaar, en ook een mooie warme dag naar de Efteling.

De Efteling was een regelrechte hit waar beiden na een maand nog steeds niet zijn uitgepraat: raar toch, want ik ben er zo goed als zeker van dat heel wat Efteling uit mijn kinderjaren er nog zo goed als ongewijzigd (maar weliswaar goed opgepoetst) bijstaat.

Bovendien zijn de kids af en toe  naar de KIDO (opvang) gegaan, maar al bij al hebben we heel wat gelegenheid en tijd gehad om met mekaar op te trekken. Met als gevolg dat ik zowaar écht ‘vader’ geworden ben deze zomer:  kids hebben zich aan me gehecht maar dat is ook omgekeerd zo. Ik vind ze hoe langer hoe meer een vanzelfsprekend deel van mijn leven worden, en niet langer iets wat aan mijn leven werd toegevoegd (op basis van een zelfgenomen beslissing weliswaar) en waarvoor ik bereid was verantwoordelijkheid op te nemen.

Het vertrouwen groeit: blijkbaar beseffen ze meer en meer dat wat ze ook uitspoken, wij ze niet zullen afwijzen, en meer nog, dat er na een standje toch altijd een knuffel en een dikke zoen afkunnen.

Voor A. een zekerheid, waarbij hij zich meer en meer nestelt in zijn leventje hier bij ons, in het dorp en in de school, terwijl hij bij de tweewekelijkse bezoeken thuis het zijn papa en mama meer en meer erg moeilijk maakt, blijft vooral voor J het loyaliteitsevenwicht een nog veel moeilijkere operatie.

Toch merk ik barsten in het harnas: onder het boze, grillige  nukkige kind zit een aanhankelijk meisje dat hunkert om naar buiten te komen, maar dat hierbij nog al te vaak struikelt over de eigen grenzen.

Kwetsbaar mogen en durven zijn is blijkbaar een werk van lange adem, zeker als de bruggen al enkele keren zijn opgeblazen.

Maar dit geldt ook voor mij dus: dit is meer dan een ‘contract’, meer dan een ‘verantwoordelijkheid’, en pas als ik toegeef dat het me raakt, dat ik af en toe stiekem (vertederd) naar de foto’s in mijn portefeuille ga kijken, en dat ik gewoon blij ben wanneer ik ze na 4 dagen terugzie omdat ik ze gemist heb geef ik toe dat ook ik in deze relatie kwetsbaar word en bijna (?) even bang voor scheiding.

Zelf ben ik sinds gisteravond terug van een vierdaags congres in Madrid, en weer bleek vooral J. het erg moeilijk te hebben gehad met mijn afwezigheid: weer kakapampers ‘s morgens en bovendien kaka in de broek in de klas waar ze zich voornamelijk vrijdag onuitstaanbaar blijkt te hebben gedragen. Alweer  blijkt hoe moeilijk ze het  heeft om afwezigheid en verlating uit elkaar te houden.

We zijn er dus nog lang niet. Ook Johan bevestigde dat beiden veel meer uittestend zijn geweest dan als we er beiden zijn.

waarbij ik in september aanbeland, en aan weer naar school, en aan de herfst, die er met een rotvaart zit aan te komen.

maar dat is voor een volgende bijdrage: keep an eye on it...

warme groet.

20-09-2009 om 22:29 geschreven door ben