en inderdaad, januari brengt ons 70 minuten extra daglicht, en sinds sint lucij zijn er ’s avonds al 18 minuten bijgekomen:  zit goed dus.

en inderdaad, het is  ookberekoud geworden, met alle voor- en nadelen vandien, maar vorige vrijdag zijn we halsoverkop een slee gaan kopen en een uurtje later stonden we al (ongeveer als allereersten van deze vorstperiode alleszins) op het Zoet Water.

De Global Warming of the Earth lijkt even met vakantie. En lieve mensen, wat een ontroering: geleden namelijk van 1986 ! Ik heb me (nog steeds) kunnen inhouden om niet halsoverkop een paar schaatsen te gaan kopen, maar weet niet hoelang ik nog aan de vereliding zal kunnen weerstaan. Voor de kinderen in elk geval een ware revelatie: het grote, grote ijs en daarop met een splinternieuwe slee, die wel over het bevroren oppervlak lijkt te zweven.… we hadden ons geen mooiere afsluiter van de kerstvakantie kunnen dromen.

En de kerstvakantie zit er inmiddels op.

De kinderen zijn twee dagen naar de opvang geweest en voor de rest van de periode onder de hoede van uw dienaar gebleven.

Met ups en downs, maar gegarandeerd wat grijze haren erbij.

Te koud om naar buiten te gaan: met name angelo houdt het maximaal 40 minuten buiten uit tot hij begint te krijsen en brullen van de kou en de pijn in handjes en voetjes. Zal ons leren om op een zondagnamiddag naar de Winterwereld van Bokrijk te trekken: amper gearriveerd  konden we rechtsomkeer maken.

Maar ook binnen is het niet goed: al het beschikbare speelgoed passeert de revue, en elk stuk is goed voor 10 minuten exploreren, 10 minuten samenspelen, 10 minuten ruziemaken en vechten, en nadat de vechters gekalmeerd en de traantjes gedroogd zijn: 10 minuten opnieuw op exploratie naar wat anders en het spel herbegint…  zucht.

Tweede kerst zijn beiden naar de papa en de mama geweest voor wat bedoeld was als een verlengd weekend: van vrijdagmorgen tot zondagavond, maar zaterdag belt een vertwijfelde mama of we de kinderen niet een dag vroeger dan voorzien kunnen komen terughalen, want thuis staat  blijkbaar geen maat op hun grensoverschrijdend gedrag.

Soms denken we dat we te streng zijn, maar blijkbaar is het net het onverbiddelijke ja of neen dat het verschil maakt.

Maar beetje  bij beetje komen ze verder aan hier:

Grappig alleszins om horen hoe ze onze taal en standaarduitdrukkingen overnemen:

Angelo tegen zijn zus: ‘Jennifer, het zit me tot hiér’ en hij trekt met zijn wijsvinger een horizontale streep boven zijn hoofd.

Jennifer: ‘ik zal jou eens in de pan hakken, manneke !’

Angelo: ‘het is berekoud buiten’ en ‘stop met dat flauwe gedoe en die komedie !

Maar ook hoe ze week na week beetje bij beetje wat meer weerstand laten varen: waar Angelo tot voor enkele weken niet wou aangeraakt/geknuffeld worden  komt hij meer en meer zijn knuffels en kusjes halen en kan hij ongegeneerd genieten van op de schoot bij Johan naar tv te kijken, maar ook ik begin blijkbaar deel uit te maken van zijn lijstje 'beste vrienden'  ...

Ook Jennifer lijkt oprechter als ze haar emo-batterij komt opladen: al ben je bij haar nooit 100% zeker dat ze het écht meent, of dat ze in ruil voor haar affectie iets wil bekomen … maar dat schijnt ook minstens evenveel met haar sekse te maken te hebben als met een al dan niet vermeende problematiek: meisjes en vrouwen zouden het manipuleren ingelepeld hebben gekregen, al zijn we hier misschien net iets te weinig ervaringsdeskundig  ??

Lieve lezer, we kleumen verder, maken het binnen verder gezellig, en proberen het hoofd boven water te blijven houden op de momenten dat het ons allemaal een beetje teveel dreigt te worden. Wat tot dusver al bij al nog steeds (aardig) lukt.

En bij deze tot de volgende dus…

07-01-2009 om 20:54 geschreven door ben