Dag lieve lezer

Winter in zicht.

Na het winteruur valt de winter ongegeneerd ons leven binnen: donker reeds om kwart over vijf en ’s ochtends  wakker worden met kunstlicht.

En het leven verplaatst zich van de tuin en van buiten naar binnen: de tuin blijft de ganse dag nat, de rozen hebben hun wintersnoei gehad, de bomen zijn zo goed als kaal, en de verlichte keukentafel wordt centrum van het (gezins)leven:  we komen er aan na school, eten er samen een stukje fruit, de verhalen van school hebben er hun plaats nodig, er wordt gekleurd, voorgelezen, en gegeten.

Ook ’s morgens vormt ze het natuurlijke middelpunt van de start van de dag: ontbijt, haren kammen, schoentjes aandoen, …. het leven buiten valt stil en schurkt zich binnen behaaglijk in het warme schemerdonker.

En iets moois én ook ontroerend en om je zeker niet te onthouden: de kinderen, na zeven maanden en zeven dagen, beginnen écht te genieten van hun leventje hier, durven voor het eerst aan te geven dat ze hier blij zijn en dat ze graag hebben dat we in de buurt zijn en dat we er zijn voor hen. Komen hun knuffel(s) halen, eisen elk op hun manier hun eigen portie aandacht op en laten zich begot meer en meer benaderen zonder voorafgaande voorwaarden.

Nu pas wordt ook voor ons duidelijk hoe onzeker en bang Jennifer is (geweest) en hoe boos Angelo was (en ongetwijfeld nog steeds is): maar we genieten mee van hun eerste (on?)voorwaardelijke overgave hier.

Als ik voor mezelf praat, wil ik graag vertellen dat de kleine geneugten van het gezinsleven meer in reliëf komen én geapprecieerd worden: ik  blijk me steeds minder te ergeren aan wat ik allemaal  ben kwijtgeraakt ten voordele van bijvoorbeeld samen op weg naar de winkel een kinderhandje dat spontaan mijn hand  zoekt, een warme en blije glimlach als ik ’s morgens de kamer binnenkom, de verwachtingsvolle vraag wie er ’s avonds gaat zijn als de school gedaan is en ze op het bankje zitten te wachten …

Winter in zicht.

Maar onder wat ingeslapen is en dood lijkt kiemt nieuw leven.

(mijn ingezaaide cirkel in de tuin is al terug mooi groen)

en dat kiemen is vooral rustig, onverstoorbaar en sterk.

’t is maar dat we het weten, we geloven erin.

Tot de volgende.

10-11-2008 om 21:47 geschreven door ben