Net zoals het vroege winteroffensief van november/december jl. geen prelude was op een strenge winter in januari en februari heeft ook de stralende lente haar verwachtingen niet ingelost…: kl…..zomer dus, en eigenlijk al de hele grote vakantie. Of hoe mooie liedjes niet lang duren… niet klagen, ik weet het, en het went ook wel, al is stralend warm zomerweer  iets waaraan je helemaal niet hoeft te wennen, wegens de inherent hoge verwenfactor natuurlijk.

Hier is het dus inmiddels niet meer of minder dan overleven geblazen, met Johan aan het werk en ikke thuis met de kids, met goddank af en toe soelaas met een dagje  KIDO-club (kinderopvang). Speeltuinbezoek dus (Bokrijk – Kessel-Lo), en sportoase (zwembad), en een halve dag gaan fietsen, en binnen knutselen, tekenen en kleuren…. Tja oneindig zijn de alternatieven niet, en niet in het minst mijn creatief vermogen om deze druilerige dagen met succes door te komen. Ik zal –net als vorig jaar- toch wel blij/opgelucht zijn om ze binnen goed twee weken weer aan de goede zorgen van de juffen over te geven.

Maar belofte maakt schuld, we zijn half juli zo een 10 dagen in de Vendée geweest, en al laten de foto’s het anders vermoeden, het weer was niet schitterend, net als overal anders in Europa overigens.  Zeker geen strandweer en enkele verzopen dagen ertussen, wat ons uiteindelijk heeft doen beslissen om op vrijdag ipv maandag terug richting België te rijden. Maar toch was het al bij al  leuk: we hebben het er erg naar onze zin gehad en ook het fietsen met de kinderen is  goed meegevallen: Jennifer heeft zonder ook maar de minste klacht twee dagen van 30 km verteerd, en ook Angelo heeft geen enkel moment zijn goed humeur verloren. Maar het is en blijft dan ook een aantrekkelijke formule: bij aankomst staan de fietsen klaar en de bagage wordt van de ene verblijfplaats naar de andere gebracht, en ook de transfer(ry) naar île d’Yeu was tot in de perfectie geregeld.

Maar de Vendée dus: een strook Atlantische kust ten zuidwesten van Bretagne, met grootschalige oester- en schaaldierenkweek, met eeuwenoude artisanale zoutwinning, vlak als een biljarttafel (beetje holland-achtig) maar met dan weer een zuiders aandoende typische bouwstijl: lage witte (vissers)huisjes met oranjerode mediterrane daken en heel veel bloemen. Mooi. Charmant. Rustig: weinig tot geen buitenlandse toeristen. En erg lekker: we hebben onze portie jodium via oesters en crustacées probleemloos op peil gekregen.

Ons schema:

-          Dag 1:  reisdag via Parijs en aankomst in eerste B&B, fietsen keuren en zadels op maat zetten

-          Dag 2: fietsdag in de buurt van de B&B

-          Dag 3: fietstocht naar het presqu’île de Noirmoutier, via de passage de Goix, de verbindingsweg die tweemaal per etmaal bij vloed onder water loopt en waar trouwens de Tour dit jaar gestart is.

-          Dag 4: fietstocht op Noirmoutier en kletsnat geregend ter bestemming gekomen

-          Dag 5/6: overzet naar île d’Yeu, waar we eveneens twee dagen gefietst hebben, met een natte en een droge dag

-          Dag 7: terug naar ons startadres om de auto op te pikken en naar een hotelletje in de buurt te rijden waar we dan enkele dagen zouden blijven.

-          Dag 8 en 9; regen en regen en regen

-          Dag 10:  we pakken onze biezen en vertrekken richting huis: meer zuidwaarts was geen optie want de kranten wisten ons te melden dat we het voor zonzekere dagen  ten zuiden van Rome of Madrid moesten gaan zoeken.

Al lijkt bovenstaande gore ellende, het was niet zo. Zoals de foto’s aantonen  was het vooral  plezant. De kinderen (en ook wij) hebben er erg veel van genoten, en vooral het actieve, het fietsen dus, bleek een schot in de roos, er was heel wat minder sleur dan bij het huren van een huisje, omdat elke dag natuurlijk ook noodzakelijk wat anders bracht en er voor de kinderen ook nog voldoende gelegenheid was om met een klein strookje  zon met overgave in de Atlantische golven te gaan stoeien.

Hieronder een eerste selectie: deze komt uit de reeks foto’s van Johan, ik probeer binnenkort een tweede serie te brengen, een aanvulling met de resultaten van mijn gefotografeer.

Ik zou zeggen: kijk en geniet mee.

Tot binnenkort



goed gestart ...



de vendée-stijl ..


île d'Yeu: een beetje bretagne op zijn best ...


artisanale zoutwinning, volgens een eeuwenoud procédé




no comment natuurlijk


le grand large ...


passage de goix 1

passage de goix 2

en deze keer bij vloed en regen ...


île d'Yeu







île d'Yeu

laatste bestemming: gelukkig met (overdekt) zwembad, want buiten regende het de hele dag met bakken uit de lucht


en A. liet de regen duidelijk niet aan zijn hart komen


zorgpapa


île d'Yeu, tussen twee buien..


en we lieten het zoals gezegd niet aan ons hart komen ...

15-08-2011 om 00:00 geschreven door ben