johan en ben en jennifer en angelo wel en wee van twee zorgpapa's met hun twee zorgpagadders
27-07-2008
zomer in wijgmaal (2)
een lome zomerse zondagmiddag.
ik heb een levensgrote kater, na een bezoek van vrienden gisteren, waarbij de wijn net iets té overvloedig heeft gevloeid zowel voor, tijdens als na de bbq... ach ja moet kunnen... ik zit in de halfverduisterde living te puffen, de grote ventilator zoemt, de tv zendt op achtergrond de slotrit van de Ronde uit, johan ligt op een bedje in de tuin in de schaduw van de kersenboom, en de kids zijn niet bij hem weg te branden. en de zon brandt ook: zomer dus en het grote plonsbad in de tuin (zo een blauw rond ding met een opblaasbare ring bovenaan , een diameter van zo een 3 meter en waterhoogte van 50 cm) wordt eindelijk gebruikt: de kinderen trekken na drie minuten geheid hun zwemkleren uit om in hun blote flikker door de tuin en in en uit het bad te springen. en het wordt met de dag duidelijker hoezeer de kinderen op Johan gesteld raken; vooral Angelo is bijna even vanzelfsprekend in zijn buurt als zijn schaduw: het is allemaal 'jona' wat de klok slaat (Angelo heeft van in het begin 'jona' gezegd en jennifer heeft dat na enkele weken ook overgenomen) en voor alle probleempjes en problemen, vreugde en verdriet is hij de natuurlijke toeverlaat geworden. En het gaat hem erg goed af: hij investeert bewonderenswaardig veel in de kids, maar haalt er op het eerste zicht ook meer energie uit dan hij erin stopt. En al sta ikzelf in dit alles wat meer op de achtergrond, ik merk dat het goed is: ze beginnen zowaar wat 'thuis' te komen hier, de vakantie, de extra-aandacht, de fietstochtjes met het vanzelfsprekende ijsje, het buiten eten en leven, de ontspannen sfeer, het uitslapen (nu ja tot 8 uur...) het langere en vooral ontspannen aankleden en ontbijt, het is blijkbaar allemaal uitnodigend genoeg om wapens neer te leggen en wat achterdocht los te laten. Ook Jennifer lijkt zich al iétske meer te willen 'geven', is erg blij én zelfs reeds wat dankbaar voor wat exclusieve aandacht en komt voorwaar af en toe 'zomaar' om een knuffel vragen. Het zijn allemaal geen mirakels, en al beseffen we maar al te goed dat de weg nog lang is, we krijgen er wel de boodschap mee dat we op goede weg lijken te zijn.
en ik krijg de boodschap (ik zal maar niet zeggen het commando) dat we toch best even met de kids naar de stad fietsen: want zelfs bij het mooiste zomerweer raken de (constructieve ) prikkels uitgeput en er is natuurlijk een nieuw mooi-weer-ritueel: het ijsje weet je wel. de fiets op dus. misschien tot in leuven ? alleszins tot een van de volgende.
amai mijne frak. regen, buien, grijs, koud en weer de boodschap dat er beterschap in zit. ik heb er net een volledige week 'oppasvreugde' opzitten: de opvang zat de voorbije week nl propvol en omdat ik begin juni iéts te laat was met reserveren had ik bij deze het deksel op de neus; dus nog eens plankendaal, eens een ijsje gaan eten, tv-ochtendprogramma's, dvd's, het moeilijke is dat ze niet voor lang met hetzelfde kunnen/willen bezigzijn en steeds op zoek zijn naar nieuwe prikkels, waarbij ze zichzelf en elkaar (en mij) aardig op de zenuwen kunnen werken.. maar ze zijn ook wel best lief en aanhankelijk(er) aan het worden en zindelijkheid overdag ligt in het verschiet: ook Jennifer beseft dat het geen strijdpunt is, wegens verloren op voorhand: ik heb ze vorige donderdag haar kakaslip zelf laten uitwassen (na een gouden tip) en dit heeft blijkbaar meer opgeleverd dan alle paaien, belonen, negeren samen.. ofwel kwam het gewoon op het goede moment. dus we laten ze wel voelen dat we er erg blij en fier mee zijn, en dat blijken ze ook wel erg te waarderen
en het (wereld)nieuws sprokkel ik met brokjes bij elkaar en de ronde volg ik van ver(der dan me lief is)... de tuin is weer eens blijven liggen zoals hij er na de opknapbeurt van vorige week bijlag, maar met het warme zomerweer in het verschiet (als het maar waar is) krijg ik de rest van het werk wel gefikst op een dag of twee.
en de kids zijn net terug van een weekendje ouders en ze zijn moe. wij gaan naar bxl seffens: nationale feestdag en in tegenstelling tot zijn Vlaams equivalent is deze versie niettegenstaande stuitend royalistisch en belgiscistisch wél kindvriendelijk en spectaculair. we zijn er dadelijk mee weg: regenjassen en buggy's mee en de trein op ... volgende versie heb ik hopelijk wat foto's van dit evenement. ik heb nog ne mooie van blankenberge: wil jullie deze niet onthouden.
