9 mei

En weer heel wat te vertellen.

28 april: knie-operatie

30 april: jennifer  één zes (terwijl ik op 10 april twee vijven mocht 'vieren')

4 mei: eerste kennismaking met nieuwe school van jennifer, in tremelo, waar ze vanaf september naar het speelleerklasje zal gaan.

Ik ben op 28 april april geopereerd aan mijn r-knie: scan had uitgewezen dat er (aanzienlijk) kraakbeenverlies was waardoor mijn knieschijf tegen het bot aan kwam te schuren, met botletsel tot gevolg, wat verantwoordelijk was voor de chronische pijn van de laatste maanden.

De operatie was aangekondigd als een kijkoperatie, maar eenmaal bezig bleek de knieschijf erger beschadigd dan op de scan te zien was, waardoor de hele handel toch moest opengelegd worden om de knieschijf op te lappen. Vervolgens werd het bot ‘gepickt’ om  bindweefsel aan te maken, dat dan in de toekomst het bot tegen de knieschijf moet gaan beschermen, want verdwenen kraakbeen komt niet meer terug.

Allemaal heel technisch, maar de eerste dagen na de operatie vooral erg pijnlijk. Nu is de pijn weg, maar de knie is nog steeds gezwollen, al is de zwelling afgenomen, vergeleken met een week geleden.  Ik moet nog twee weken krukken lopen, in combinatie met dagelijks kine, ijs leggen en oefeningen doen om het zaakje weer soepel te krijgen.

Ik hoop dat het allemaal achter de rug is op 30 mei, tot dan heb ik ziekverlof,en  ik zou niet graag te horen krijgen dat dit verlengd moet worden.

Genoeg over de knie.

Jennifer is 6 geworden, en dat zal ze geweten hebben.

Vrijdag 30 was ze het feestvarken in de klas, en ze heeft er getrakteerd met cake.

Zaterdag waren hier 14 vriendjes uit de klas voor een heus snoep- en schminkfeest met springkasteel. En dat alles gelukkig onder een stralend lentezonnetje. Dank voor het duimen.

zo zag het er uit:

En zondag waren papa en mama en kleine zus hier, blij en fier.

Onze kleine meid wordt groot: ze ontgroeit de kleuter-size (is de 120 cm voorbij en nadert schoenmaat 30) en wordt een (erg mooi) meisje. look and see.

De logopedie doet goed: op school en op de opvang krijgen we te horen dat haar taal er merkbaar op verbetert. Ook de andere vooruitgang is onmiskenbaar: ze voelt zich hier blijkbaar eindelijk wat meer thuis  (lees veilig en vertrouwd) en haar uittestend gedrag mindert merkbaar. Emotioneel wat meer stabiliteit, zo lijkt het alleszins toch. Al is er toch nog wel eens een vuile broek, en nu ze me beneden weet (knie) vindt ze het toch nodig / pretttig om te weten te komen hoever ze Johan kan krijgen bij (vooral) het bad en het slapengaan.

Er is erg veel geduld voor nodig geweest, en het zal blijkbaar nog heel wat geduld vragen.

Wat betreft schoolrijpheid: we zien dat ze er nog niet is.

Spijtig, maar ja .

De filosofie achter het speelleerklasje, en de info die we op de school gekregen hebben, sterken ons in de overtuiging dat we er een goede beslissing mee nemen, al is het niet vanzelfsprekend. Het zal moeite kosten om de overgang te doen verteren, J. is heel erg gehecht aan wat vertrouwd en voorspelbaar is. Dus  we zullen de overgang moeten ‘coachen ‘met wijsheid, verstand en geduld. Maar we denken ook dat het op termijn een goede beslissing zal gebleken zijn.

Daarvan houden we jullie op de hoogte.

O ja, en volgend weekend ‘het belang van Limburg’ kopen… we worden  BL’s.

Kijk maar.

Tot de volgende.

09-05-2010 om 23:30 geschreven door ben