johan en ben en jennifer en angelo wel en wee van twee zorgpapa's met hun twee zorgpagadders
02-10-2011
shame on me
dag beste en trouwe lezer en blogfanaat
ik ben het aan jullie trouwe bezoeken verplicht om de blog van zuurstof (lees nieuws) te voorzien. inmiddels al zes weken geleden sinds mijn laatste bijdrage. niet dat er geen nieuws is, hier beweegt immers altijd van alles en nog wat. maar ons leven is druk, twee voltijdse jobs in combinatie met onze twee.... en sinds begin september eigenlijk alleen maar gewerkt, geslapen en met de kids bezig geweest. en agenda's op elkaar afstemmen. de (jonge) ouders onder jullie (her)kennen het ongetwijfeld.
maar het (na)zomert eindelijk, na een zomer die er geen geweest is. net alsof na de stralende lente zowat half juni de herfst begonnen was, tot zowat half september... en nu dit.... pfwwt: hoe mooi en meedogenloos, dit sint-michielszomertje ...
de kinderen zijn inmiddels al een maand naar school. Voor Angelo is de overgang naar het eerste leerjaar nogal moeilijk gelopen: hij is nog erg speels en vond de al bij al abrupte overgang naar de gestructureerde aanpak van het eerste leerjaar moeilijk te verteren: doet zijn best in de klas, maar zat daarbuiten vol explosieve energie, met uitbarstingen thuis en op de speelplaats. Na vier weken komt het echter allemaal blijkbaar wat in rustiger vaarwater, angelo past zich aan en heeft er schik in dat hij écht leert lezen en met cijfers werken. Het komt dus (blijkbaar altijd) goed met ons kereltje. Jennifer is nu in type 1, en ook dat is blijkbaar goed, ze is een ander kind geworden: kalmer, aangenamer, veeeeel minder uittestend, en bovendien geen vuile broeken meer .... We merken dat het haar goed doet dat ze niet meer het gevoel heeft dat ze boven haar mogelijkheden moet presteren. ikzelf denk dat het op dit moment een beetje onder haar niveau zit, maar anderzijds gun ik haar ten volle de rust waarin ze is terechtgekomen.
ik kom heel binnen kort terug met meer nieuws, met wat foto's , maar moet dit hier en nu even stoppen: het Goddelijk Monster weet u wel, en daarna Spartacus ... ik ben niet echt een diehard, maar ben alsnog voldoende geprikkeld om nog even te blijven volgen.
tot de volgende dus ... bij deze bent u alvast verzekerd van meer binnenkort
