Dag lezer

We zijn inmiddels al meer dan een week terug in het land, na onze derde vakantie op rij in Bretagne;

Het was de  Morbihan ditmaal, dat is het zuidelijke departement van Bretagne, en we  verbleven er in  Riantec, een kleine gemeente in de buurt van Lorient.  Mooie locatie, het dient gezegd, en we betrokken er  een mooi en comfortabel -zij het eerder klein- huisje met een erg charmant tuintje.

Op 50 m van de deur stonden we met onze voeten in ‘la petite mer de Gâvres’, een soort binnenzeetje dat dagelijks twee maal vol- en weer leegliep op het ritme van eb en vloed.

Vanuit de slaapkamer hadden we volgend  prentkaartzicht :

Ons verblijf duurde van 17-31 juli, met zowel voor heen als terugreis opstaan om 03.30 u, vertrek om 04.00 u en aankomst (na 840 km) in de vroege namiddag.

De kinderen hebben zich voorbeeldige reizigers getoond, hebben vooral op terugreis erg lang geslapen (de ‘Pont de Normandie’ lag al achter ons), en gedurende de tijd dat ze wakker waren hebben de nintendo’s , in combinatie met de tv-schermpjes op de rugleuning van de voorste zetels uitstekend werk verricht.

En tussen aankomst en vertrek hebben we zoals gezegd van twee weken Morbihan kunnen ‘genieten’, en al is deze streek niet zo spectaculair mooi als de twee andere (Finistère en Côtes d’Armor) kustdepartementen, het was er vrij uitgesproken zonnig en redelijk warm (tussen  een behoorlijke 22° en 26°), met als gevolg dat er in verhouding redelijk veel naar zee en strand getrokken is dit jaar. De Atlantische oceaankust lag op een zestal kilometer van ons huisje, met een prachtig zandstrand en een kristalheldere oceaan, met bovendien een watertemperatuur van ongeveer 20°. De kinderen hebben er de tijd van hun leven gehad, waarbij Jennifer niet uit het water weg te krijgen was en Angelo vooral beroep deed op mijn bouwkundig vernuft om (in zijn ogen dan toch) reusachtige zandkastelen te bouwen op de vloedlijn.  Goed voor de knie was het geenszins en mijn rug doet er nog zeer van, maar genoootennnn dat hij heeft, dolenthousiast is een understatement.

De kinderen waren ongecompliceerd gelukkig, uiteraard met het mooie weer en het leuke huisje, maar vooral met de exclusieve aandacht die ze van ons kregen en ook weer elke dag wisten te versieren, zelfs op te eisen. Het slaapuur verschoof naar 21.00 u, met als gevolg dat we ook meestal ’s morgens mochten ‘uitslapen’ tot zowat halfnegen, een ongekende luxe. De nintendo’s en meegebrachte boekjes zorgden  in de voormiddag voor wat rust, zodat voorwaar de krant nu eens niet alleen diende om naar de vliegen te meppen. Toch even vermelden dat ‘de standaard’ als vakantieservice de krant van abonnees op het vakantieadres laat toekomen, een jaarlijks weerkerende aangename service: nieuws uit België, zij het een dag later, maar toch prettig. Aan te bevelen en bovendien makkelijk digitaal te regelen, en voor vakantiebestemmmingen in Frankrijk een gratis service. Chapeau.

Voor de rest de klassieke ingrediënten en bezigheden: een zeiltocht van een dag, bezoek aan enkele kindvriendelijke tentoonstellingen, oa een heuse onderzeeboot, een marktje meepikken, eens een pizza gaan eten,  wat winterkleren voor de kids kopen, wat langer slapen, wat lezen… (ik ben er zelfs in geslaagd om twee delen van de ‘Millennium trilogie’ te lezen, samen toch een 1200  pp.,  al weet ik niet of ik de moed/tijd ga hebben om me nog aan deel 3 te wagen. Ik vind het een weliswaar  goed geschreven detective, maar wat vergelijkbaar met de ‘da vinci code’, die ander hype van enkele jaren geleden. Blijven hangen doet het niet, maar meer moet een goed vakantieboek  misschien ook wel niet leveren).

Twee blije kinderen dus, en twee tevreden woonpapa’s.

En bovendien alle vier tevreden met onze terugkeer in wijgmaal, al mis ik de eerste dagen altijd een beetje ‘le grand large’: de zilte lucht, het diepe blauw en de het overweldigende licht van  de oceaan.

Hieronder alvast een eerste serie sfeerbeelden: alweer gelijkend op die van vorig jaar, maar opnieuw alweer verschillend, en mooi om zien hoe onze kleuters groeien en van jaar tot jaar telkens iets meer zelfverzekerd in de lens kijken.

09-08-2010 om 00:00 geschreven door ben