Het is ongeveer half december beginnen vriezen.

De kou heeft geduurd tot ongeveer half maart  (ik denk dat we niet veel dagen met middagtemperatuur > 5° hebben mogen meemaken) en bovendien heel wat sneeuw- en dagvorstdagen.  Het hele gedoe met de opwarming van de aarde lijkt dan even veraf.  

Maar kijk.

Een voorzichtige poging voor drie weken niet te na gesproken zaten we er plots middenin:  vorige woensdag zomaar even 20 ° !!!   je  zou voor minder euforisch worden. ..

En plots schiet alles in gang en in leven:  op enkele dagen wordt het gras groener dan groen, lopen alle bomen en struiken in bot, en kleuren  paaslelies, viooltjes en forsythia  in één klap onze horizon en zowat elke zichzelf respecterende (vlaamse)  tuin  met een assertief geel onder een stralend en niet minder assertief voorjaarslicht:  er is geen mooier en sterker licht dan dat van deze tijd van het jaar.  Alleen dit licht blijkt in staat om de hele natuur uit de winterslaap te wekken, en het hoeft dus ook geen verbazing dat het  telkens opnieuw weer lukt.

Wat geel hieronder.

Vanmorgen ook naar de palmzondag-mis geweest.

Hoe gek het ook klinkt: het hele ritueel, met zegening van palm en met voorlezen van het integrale passieverhaal  past gewoon in het hele  lenteplaatje.  Het goed gevoel blijft dus.  En knoopt bovendien aan bij (verdrongen ?) herinneringen van meer dan 40 jaar oud.  Hèhè…

En verder merk ik  dat ik in de toekomst toch heel wat voorzichtiger moet zijn op mijn terras:  op drie of vier exemplaren na hebben alle bloemknoppen van de camelia  zich laten verrassen door de winterkou, ze zijn gewoon herleid tot bruine bolletjes die bij aanraking loslaten en op de grond vallen; en ik heb daarenboven mijn grootste twijfels over de olijfboom, die eveneens de winter zonder extra bescherming buiten heeft doorgebracht.  Of hoe allochtonen toch wel wat extra aandacht (en warmte) kunnen gebruiken ..

En zaterdag is het hier feest: (reeds) twee jaar pleegzorg hier ten huize.

En zoals jullie hebben kunnen volgen, met wisselend succes maar met een overwegend positieve tussenbalans:  Angelo doet het buitengewoon goed, wat vorige week op het oudercontact in het kleuterklasje nog eens bevestigd werd, en Jennifer doet het op haar eigen manier ook wel goed, maar  dat is dus wat moeilijker, wat meer  ‘cappriciosa’,  maar de laatste weken toch ook met meer genegenheid en minder streken dan wat we de voorbije twee jaren van haar gewoon zijn geweest, maw we blijven er ook voor haar in geloven.  Binnenkort meer daarover .

We gaan enkele dagen naar zee (Blankenberge) in de tweede week van de paasvakantie en voor de rest zien we wel: er is zowel voor de kids als voor ons allebei gewoon nood  aan extra zuurstof, aan buiten ravotten,  aan lente en zomer …

En dat alles zit er aan te komen.

Tot de volgende.

28-03-2010 om 22:07 geschreven door ben