zondagmiddag hier en even rust.
de kinderen zijn naar hun ouders : dat doen ze om de twee weken van zaterdagmorgen tot zondagavond.
even rust dus. en dat mag, want al was het een mooie en boeiende week, ze was ook erg vermoeiend.
we moeten nog steeds aan elkaar wennen, want als we zeggen dat wij aan de kids moeten wennen en hun gebruiksaanwijzing nog moeten leren kennen, dan geldt dat uiteraard in omgekeerde richting ook.
daarom was het erg goed nieuws dat ik op school de komende weken halftijds kan gaan werken wegens pleegzorgverlof. Ik kijk met waarderende blik naar Joke (Maes) en Chris (Vanhees), die hiervoor al het nodige werk hebben gedaan.
ik ben er zeer mee in mijn schik dat dat mogelijk is, want het is hier wennen en nog eens wennen: waar tot voor 10 dagen alles zowat op het laatste moment kon geregeld worden, merken we nu dat een gezin met twee kleutertjes en voltijds werkende zorgpapa's een kleine KMO is: school, buitenschoolse opvang, boodschappen, de was en de plas, de kindjes op tijd in en op tijd uit bed, badkamergedoe en ook nog regelmatig verpamperen,... en dit alles dan nog eens in combinatie met wat er op de werkvloer van ons verwacht wordt... soms duizelt het even.
En al ben ik blij met de pleegzorgverlofregeling, toch wil ik ook niet volledig weg van het werk, niet dat ik mezelf of wat ik doe als onmisbaar beschouw, maar full-time huismanschap is écht niet aan mij besteed.
De erg vaste structuur die door dit alles noodgedwongen wordt opgelegd aan het dagelijkse leven hier in huis helpt dan ook niet alleen de kinderen maar ook mezelf om het overzicht te bewaren; en ik moet toegeven: Johan is een geboren organisator, het is net of hij heeft zijn hele leven niets anders gedaan.
Maar, op jullie vraag: we zien het nog steeds zitten. .
Angelo is reeds een beetje aan het 'aankomen': hij wordt een blij en gelukkig manneke, dat gisterenmorgen zingend vanuit zijn bed de dag heeft ingezet, en al was het nog maar halfzeven: het was bij ons vooral goed voor een glimlach. Hij doet zichtbaar moeite en zijn best om zelf binnen wat hij als grenzen aanvoelt te blijven, en al lukt het nog niet altijd, we merken het wel. Hij heeft ook al enkele keren zelf naar het potje gevraagd voor pipi, wow flink kereltje ! (dat het een zingend potje is, is daar meer dan waarschijnlijk niet vreemd aan, maar toch...)
Jennifer is er nog niet op dezelfde manier: ze kan heel lief en aanhankelijk doen, maar we zijn er niet zeker van of dat ook van diep komt ofwel deel uitmaakt van een overlevingsstrategie. Als ze een berisping of opmerking krijgt vraagt ze meestal naar haar mama. Alles wat neigt naar of lijkt op zindelijkheidstraining lijkt op dit moment onbespreekbaar, en al willen we hierin niks forceren, toch hebben we ook al een bescheiden suksesje gehaald: na broertje wou ze ook op het potje en heeft er met veel moeite drie druppels uitgeperst, waarop tot haar grote ontgoocheling het potje niet spontaan begon te zingen (want daarvoor moet de bodem onderstaan): we hebben dan maar wat geholpen met een bekertje water en eind goed al goed.
's morgens heeft ze meestal een kanjer van een ochtendhumeur, maar hier redt Lala meestal de meubels, ze gaat geduldig naast het bed liggen en geeft troostende aanwezigheid terwijl broertje gewassen en gestreken wordt, (Lala de supernanny voelt de kinderen bijzonder goed aan en verdraagt er heel veel van.)
Maar 10 dagen is uiteraard nog niet veel om reeds verregaande conclusies te trekken: we blijven bereid om haar alle tijd te geven die ze nodig heeft.
over de eerste schoolweek dus:
We hebben J&A maandag voor het eerst naar de gemeenteschool in Wijgmaal gebracht, allebei trotse dragers van een nieuwe rugzak (met noggis dank aan onze buren) met daarin hun splinternieuwe eetdoos, een doosje met koekjes, een flesje fruitsap, een stel pampers, vochtige doekjes én een pakje zakdoekjes. Angelo zit in het zomerklasje bij juf Nicole met zo een 25-tal lotgenootjes, en zus Jennifer zit in het eerste kleuterklasje bij juf Lut.
En ze doen het er prima...al waren beiden er maandagmiddag in geslaagd om eventjes aan het toezicht te ontsnappen en in een van de kleuterklasjes een ganse doos visvoeder in de visbak te kieperen; daarom zijn sindsdan de klasjes vanaf nu allemaal op slot tijdens de middagpauze.
Reeds vanaf dinsdag bovendien gaat angelo net als de meeste andere kindjes op het potje ...: ongetwijfeld tengevolge van de eigenschap dat hij nooit wil onderdoen voor anderen
Donderdagavond is er een oudercontact met de kleuterleidsters: ik ben nieuwsgierig.
ik merk dat ik kan blijven vertellen, maar ik ga stoppen voor vandaag.
ik hou jullie graag verder op de hoogte, al was het maar omdat de blog al 317 keer is geopend: ('hits' noemt men dat in de blogwereld)
tot één van de volgende dus ...
13-04-2008 om 14:55
geschreven door ben 
|
