|
We zijn er noggis
En na wat zich
aankondigde als een van de zachtste winters van de eeuw (met een bloeiende
camelia in de tuin op 4 januari) beleven
we nu toch wel een barbaars Siberisch offensief
waar Pieter Breugel nog inspiratie had kunnen uithalen. Net gehoord op de radio
dat overmorgennacht het kwik wel eens onder de -20°C zou kunnen duiken, nou
moe. en die camelia stond er zo mooi bij ...
Een zachte winter geeft meestal een gure lente en een hete
zomer, althans zo zeggen ze, maar wat moeten we hier nu van denken ? Ik vind dat februari al wat voorjaar,
krokussen, een zachte dag
. en zo moet geven
We zijn alleszins gelukkig al wat een heel eindje ver in de
winter geraakt: sinterklaas en de kerstvakantie zijn al een hele poos achter de
rug, kleine zus is enkele dagen komen logeren in de kerstvakantie, school is
alweer enkele weken bezig, en de dagen zijn serieus aan het lengen geslagen.
Nu, de kinderen zijn blij en hopen op een pak sneeuw, maar
die laat voorlopig nog even op zich wachten, op de paar cm van vrijdag jl. na, die erin geslaagd zijn om
op 2 uur tijd 1249 km file te doen ontstaan
wat zijn wij voor een volkje
? dat is nu al de derde keer dat sneeuw van
eigenlijk geen enkele betekenis de hele zooi ontreddert
in Zweden en Noorwegen
en andere sneeuwlanden zouden ze het niet geloven denk ik. Ik heb er vrijdag 3
uren over gedaan om de kinderen naar Tienen te brengen en terug. Zucht, normaal is die klus geklaard op minder
dan een uur.
Kinderen zijn sinds vanavond terug en Angelo heeft precies
een serieuze griep te pakken: is met 39.8° in bed gestopt. Waarschijnlijk wordt
dat thuisblijven morgen. We krijgen het gelukkig geregeld.
Hij doet het al bij al behoorlijk op school, heeft er vele
vriendjes en vond het niet zo leuk toen we zegden dat het morgen waarschijnlijk
thuisblijven zou worden. We zullen wel zien, maar ik vermoed dat 39,8 ° niet in
een nacht verwerkt zullen zijn.
Jennifer blijft het op school ook erg goed doen: haar nieuwe klasje heeft
inderdaad rust, voorspelbaarheid en minder frustraties met zich meegebracht.
Met weliswaar een drama: haar juf is tijdens de kerstvakantie plots en
onverwacht overleden: een jonge en gedreven juf van nog geen 30 jaar. En
Jennifer ziet af. Ze zit nog steeds met veel verdriet van Lala en nu ze haar juf Sofie
ook op een sterretje beland weet heeft ze het erg moeilijk: vorige week heeft ze
zeker 10 minuten hartstochtelijk op mijn school zitten huilen, ze denkt dat ze
ook gaat doodgaan, bij het minste ongemak is er paniek. Het is moeilijk om
juist in te schatten wat ze meemaakt, maar we weten wel zeker dat ze het er
enorm moeilijk mee heeft.
maar we werken wel flink aan de huistaakjes..., hieronder wat onvervalste huisvlijt:
We vertrekken binnen twee weken naar Zwitserland en ik hoop
dat de trip en het skiën een beetje helend mogen zijn. Vorig jaar is het alleszins erg goed
geweest. Daarover later meer.
We'll be back.
06-02-2012 om 00:57
geschreven door ben 
|
