johan en ben en jennifer en angelo wel en wee van twee zorgpapa's met hun twee zorgpagadders
13-07-2008
13 juli: groene groeten
13 juli reeds. juli al half om. niet te geloven. enerzijds gaat het allemaal heel snel, anderzijds gaat het erg traag. kids zijn in vakantieritme, slapen langer, genieten van de extra aandacht en eisen die gewoon ook op. vandaag effe balen: ik hou van een rustige zondagmiddag met krant, knack, en boek, lui in de zon de week die was vergeten en nog even niet denken aan de week die er aan zit te komen ...
vergeet het maar allemaal, ben !
kids willen aandacht, willen spelen, willen stoeien moeten om de 10 minuten uit elkaar gehaald worden want vechten en ruziën om niets en jennifer blijkt gewoonlijk na een standje in haar broek te doen...
en dan is zelfbeheersing een zeldzaam kruid ...
ik heb haar beloofd dat ze volgende keer haar slipje mag leegeten... en ik weet heus wel dat ik niet mag dreigen, dat strijd en terreur in deze niet helpen, maar .... ..... geduld is op zo een momenten even ver weg, vooral ook omdat broertje al twee weken zo flink en klokvast zijn gevoeg doet waar het hoort.
enfin ...
kort relaas van de laatste dagen:
11 juli naar Brussel om de Vlaamse feestdag te vieren. en in tegenstelling tot de hoera - berichtgeving in de pers vonden we er niks aan: veel willen maar niet kunnen, weinig elan, behalve als ik zou refereren naar een stelletje idioten met studentenpetten die het nodig vonden om op elke hoek de vlaamse leeuw te zingen. We zijn echt bewuste Vlamingen maar dit soort provocaties zint ons niet . Wel Luc Devos gezien op de markt en ook Milow, maar die traden op voor hoogstens 150 man. en als klap op de vuurpijl bleek de portefeuille van Johan gestolen in het centraal station. Naar huis in mineur dus. De portefeuille is intussen wel terecht: eerlijke (?) vinder heeft de van bankbiljetten beroofde portefeuille terug bezorgd en van de opgeluchte eigenaars er nog eens 50 er bovenop gekregen.
gisteren 12 juli : regen en koud en regen en koud. de tuin raakt met de dag meer verwaarloosd, het gras groeit als nooit tevoren: alles en iedereen ziet er hoe langer hoe groener uit . De kinderen vervelen zich en ons. Jennifer presenteert ons nog eens een volle kakbroek (na een standje) ..........normaal zit ik rond deze tijd van het jaar in de Provence... niet allemaal rozengeur en maneschijn dus.
vandaag 13 juli: zondag en naar BXL-centraal om Johan zijn portefeuille te gaan oppikken bij de eerlijke (?) vinder. dan naar steenokkerzeel om 'planespotting' te gaan doen. Indrukwekkend maar na 5 landingen bleken de kids het wel voor bekeken te houden. naar huis dus voor soep en een broodje en daarna voor (hoopten we) de nieuwe dvd (ratatouille) maar dat was buiten de energie van de pagadders gerekend: nadat ze hun nieuwe tent in de tuin ongeveer verscheurd hadden, waarop een standje volgde, waarop Jennifer .... juist ....
en ik wou even rustig de krant lezen ...
maar we houden de moed (moet ? ) erin. want er blijkt beter weer op komst. volgende editie heet dan ongetwijfeld:
het aantal bezoekers stagneert, maar daarmee hebben wij ongetwijfeld ook te maken: het is geleden van de verjaardag van angelo dat hier nog wat verschenen is. Het is natuurlijk erg druk geweest op school met examens, deliberaties en dies meer, en johan is nu eenmaal geen schrijver, maar ik moet ook toegeven dat als de kids in bed liggen, ik me meestal uitgeteld voel en weinig geïnspireerd. Maar de zomer is er (?????????) en het is alleszins vakantie... : ik zit dus vol goede vakantievoornemens om deze blog up-to-date te houden, al zal een dagelijkse bijdrage net iéts teveel gevraagd zijn denk ik.
eerst en vooral het goede nieuws: - Angelo is al bij al vrij plots (overdag) vlekkeloos zindelijk geworden, op enkele accidentjes na en -Jennifer is op goede weg naar zindelijkheid, maar beseft nog altijd iets teveel dat ze ermee een wapen uit handen geeft, dus ze heeft geen accidentjes, maar provocatietjes .....
hoe het (ons) gelukt is ? er is ongetwijfeld de aanzet: mersie juf Lut en juf Nicole want zonder jullie volgehouden en gestructureerde aanpak in het kleuterklasje was het ons nooit gelukt: we waren maar al te blij om te kunnen verderbouwen op jullie werk. En voor de rest (en voor de ingewijden): een combinatie van Skinner & Pavlow, met negeren en ja zelfs een klein beeje terreur ... , op individuele aanvraag doe ik een en ander wel uit de doeken in een tête-à-tête, anders krijgen we hier Wendy Bosmans op ons dak. En al zijn we er nog niet helemaal, we zijn er wel van overtuigd dat we begin september twee cleane kleutertjes aan de schoolpoort zullen kunnen afleveren., en dat maakt de stinkende smurriepampers van 's morgens al net iéts minder vervelend.
en verder: het is intussen vakantie en een ander ritme .. kids gaan een uurtje later slapen en staan (gelukkig) een uurtje later op. wat een luxe: uitslapen tot 07.30 u. !!!!
en de regen bezorgt ons niet meer kopbrekens dan aan andere ouders op dit moment denk ik: vorige week heeft johan van enkele dagen vrijaf geprofiteerd om met de kids voor drie dagen naar Blankenberge te trekken (zie foto's onder bericht 'pics Blankenberge), terwijl we eergisteren (ikke en de kids) naar Plankendaal zijn geweest, gisteren naar het atomium , en vandaag uitgebreid naar de carrefour. Toen Johan dan daarstraks om 1430 thuiskwam zijn we na het obligate gepoets met de fiets naar de stad getrokken tussen twee regenbuien door om een ijsje te gaan eten in de tiensestraat bij Viviane. Erg leuk: ik weet nog steeds niet waarvan de kids het meest genieten: van het fietstochtje achterop in hun nieuwe zitjes of van het ijsje; maar, en hiermee trap ik ongetwijfeld open deuren in: bezighouden is de boodschap en het beste recept blijkt er op uittrekken te zijn, al vrees ik een 'writers block' binnen maximaal twee weken. Je kan niet blijven de plaatselijke attracties frequenteren zonder een déja-vu - gevoel te maken en bovendien, als zelfs de plankendaalbeesten zich verveeld omkeren als ze ons zien aankomen begrijp je wel wat ik bedoel.
en het gaat hier al bij al nog redelijk goed, maar met af en toe tandengeknars en vertwijfelde blikken naar de hemel (waar zijn we in godsnaam aan begonnen) bij de zoveelste provocatie, en ik moet het toegeven, ze kunnen er wat van... Jennifer blijkt haar nieuwe situatie nog steeds als een strijdsituatie te beleven, terwijl angelo zich hier bij ons weliswaar settelt, maar anderzijds pathologisch koppig en driftig kan zijn. Frustratietolerantie is en blijft onbestaande bij allebei, en vertaalt zich bij jennifer in broekschijten (encopresis voor de ingewijde en geleerde collega's) en zichzelf én andere (kinderen) bijten, waar angelo zich in voorkomend geval ten gronde stort en krijst, spuwt, stampt en slaat. en dat gebeurt helaas nog net iets vaker dan ons lief is.
maar
we doen onverdroten verder, blik op oneindig en verstand ... ????
ik wil vandaag in schoonheid eindigen met een van de favoriete 'quotes' van mijn juf frans (van het CLT): merci christine
