Groeten uit de ziekenboeg …

Johan en ik sukkelen allebei al meer dan een week met een sinusitis, annex verkoudheid die maar niet wil overgaan. Ook de kinderen zijn verkouden geweest, maar zij maken het voor het moment beter .  De apothekers doen gouden zaken deze dagen.

Ben intussen ook bij de orthopedist op bezoek geweest: ik sukkel al enkele maanden met een pijnlijke rechterknie en heb een MR-scan laten nemen.  Het verdict is duidelijk: kraakbeen onder knieschijf is grotendeels weggesleten en bot tegen bot geeft  pijngevoel. Kan wat gecorrigeerd worden met een kijkoperatie en wat vijlen en afplatten, maar een mirakel zit er niet in .

Operatie zit er aan te komen na de paasvakantie, eerder was er geen plaats.

En door scheef te lopen is ook mijn rug aan het opspelen. Lage rugpijn, wat u zegt …

En alsof dat alles nog niet genoeg is:  maandag zat ik  thuis, met de bedoeling een heleboel werk op te halen, tot er uit de school een telefoontje kwam: angelo op zijn kin gevallen, diepe slip en of ik niet met hem naar de dokter kon.

Dokter (– stagiair ) duidelijk op zijn  ongemak (ik vermoed de eerste naaipraktijkervaring) en verder dan de plaatselijke verdoving zijn we niet geraakt. Toen  A. zag wat hij van plan was, was het neen.

En wat de dokter nog niet wist, maar nu ook, dan is het dat neen bij angelo ook neen is en blijft.

Wij naar spoed dan maar, waar  na twee uren wachten de  zaak beslecht werd met vier steekjes en beduidend/verwonderlijk weinig weerstand.

Kort  en bondig:  De vreugde kan niet op hier.

Ook zijn intussen onze vermoedens mbt de schoolrijpheid van J  vanuit de kleuterschool bevestigd: we hebben het advies gekregen om J. volgend jaar naar een ‘speelleerklasje’ in de buurt te laten gaan. Haar ontwikkelingsritme ligt lager dan dat van haar klasgenootjes, waardoor de kloof steeds groter wordt. Het derde kleuterklasje laten overdoen is geen optie, J. functioneert best in een kleine groep met weinig afleiding en gedoseerde taakspanning, en het speelleerklasje biedt hiervoor de beste garanties.

Het goede aan de boodschap is dat ze nog steeds verder ontwikkelt, en niet tot stilstand is gekomen.

Het minder goede is natuurlijk dat ze van school zal moeten veranderen, en gezien haar sterke gehechtheid aan al wat vertrouwd is  voorzien we nu al grote stormen in september.

Enfin, we kunnen alleszins reeds nu al wat voorbereidend werk doen, en dat zal nodig zijn.

En verder wachten we allemaal op het voorjaar: het was zo uitgesproken snijdend koud vandaag dat zelfs de sneeuwklokjes en krokussen (die nu eigenlijk al zouden moeten zijn uitgebloeid) aanstalten maakten om terug onder de grond te verdwijnen.

Eén ding staat gelukkig vast in deze gure dagen: ons vakantiehuisje is geregeld: we trekken nog maar eens naar Bretagne,  de Morbihan ditmaal, en we zitten in de buurt van Lorient, tussen de menhirs van Obélix.

En omdat ik vermoed dat de blog ook gevolgd wordt owv de foto’s:  hieronder nog eens drie uit onze Domburg-reeks.

Tot binnenkort

07-03-2010 om 22:26 geschreven door ben