Dag trouwe lezer

Ik merk zonet tot mijn aangename verrassing dat we met de blog over de 8000 ‘hits’ zijn,  en dat er dus  een trouwe kern blijft,  die onze belevenissen  met blijkbaar heel wat interesse min of meer op de voet volgt.

Ik voel me dus verplicht, maar  ook, ik doe het wel graag hoor.

Je weet waarschijnlijk dat J. en A. vanaf 3 oktober intussen reeds anderhalf jaar bij ons zijn, en zoals ik vorige keer reeds aangaf, in die anderhalf jaar zijn we niet alleen aan elkaar gewend, maar verder dan dat ook dik aan elkaar gehecht geraakt. Waarover dadelijk meer.

Intussen  zijn we in oktober beland, hebben we reeds drie vorstnachten achter de rug en kunnen we de zomer definitief uitwuiven en opbergen. En om de zomer in stijl op te bergen hieronder nog enkele vakantiekiekjes (efteling voor de nostalgici en leuven kermis voor de kleuren ..)

En opnieuw verplaatst het leven zich naar binnen, naar de verlichte keukentafel en naar het tapijt in de leefkamer.

Kids gaan inmiddels reeds 6 weken naar school, en doen het daar wel.

Angelo is en blijft een ongecompliceerd gelukkig kereltje, blij met zijn vriendjes en vriendinnetjes, met juf saskia, en met zijn hele leventje hier.

Ook Jennifer komt wat beter aan , maar bij haar blijft het dansen op de slappe koord: de minste verandering of wijziging in haar vaste structuur (ik ben half september 4 dagen naar een congres in madrid geweest,  juf katrin is ziek geworden, en haar klas ontdubbeld met nieuwe juf Krista) brengt haar nog steeds danig uit evenwicht met kakabroeken en –pampers, met ongehoorzaam-uittestend gedrag tot gevolg, en pas als het evenwicht hersteld is gaan  deze stormen liggen.  Bovendien krijgen we signalen dat de overgang naar het eerste leerjaar misschien niet zo vanzelfsprekend zal lopen o.m.gezien de opgelopen achterstand. We gaan dat heel goed in het oog houden en waar mogelijk ondersteunen, evenwel zonder haar hierin te overvragen, omdat het resultaat anders wel eens omgekeerd zou kunnen zijn van wat we willen bereiken. En we willen voor en boven alles dat ze zich goed en veilig voelt, wat trouwens meer en meer lijkt te lukken.

En ze groeien en groeien dat het bijna niet te geloven is dat kinderen zo kunnen groeien:

zo is Jennifer is van april tot september van schoenmaat 28 naar maat 30 gesprongen en kan Angelo  nog net in zijn zomeranorak, die ik hem gekocht had met de overtuiging dat die het wel twee seizoenen zou doen ..

Johan en ik groeien ook in onze rol: we zijn erg vanzelfsprekend complementair en genieten evenveel van ons zorgpapa-zijn als de kinderen van ons genieten. Formeel afspreken moet amper, want we raken/zijn erg goed op elkaar ingespeeld, tenminste wat de twee kids betreft.

En zoals beloofd, nog enkele zomer -  Efteling  - beelden:

En nog enkele  van leuven – kermis:

Zo, that’s that;

Ik doe mijn best om snel terug te komen, met wat ongetwijfeld een full-herfst – bijdrage zal zijn.

18-10-2009 om 22:48 geschreven door ben