en  alweer wordt het buitendonker en nat….,

eerste zondag van de advent vandaag, volgende week komt de sint en binnen  drie weken staat Sancta Lucia voor de deur...

November bracht ons weer de korte dagen, regen, maar nog geen koude: we hebben naar het schijnt een van de warmste novembers ‘sinds de metingen’ achter de rug.

Global warming of the earth … ????

who knows… ???

Maar hier in Wijgmaal is en blijft het druk.

We zijn in de herfstvakantie voor enkele dagen naar de Ardennen getrokken, in de buurt van Gedinne (nog steeds een van mijn favoriete streken in het Zuiden van ons land), de week erop ben ik met mijn buitenlandstudenten naar de omgeving van Spa  getrokken, en de week daarop was ik op een ‘seminar’ in Zweden, in de buurt van Göteborg (het diepe zuiden van zweden dus) bij een van onze partners. drukke dagen dus

Als de blog deze dagen mager blijft, weet je meteen waarom.

Johan vangt het allemaal wel erg goed op (neemt verlof als ik weg ben en kan zo ook de situatie erg goed onder controle houden.

Maar mijn frequente uithuizigheid blijft een probleem voor J., ze wordt na enkele dagen na mijn vertrek opnieuw erg druk, opstandig en nukkig en haalt weer kakapampers.  Die stormen gaan pas enkele dagen na mijn thuiskomst weer liggen. Toch maar mijn buitenlandmissies beperken of blijven geloven dat ze eraan moet leren wennen  dat ik telkens wel degelijk terugkom ? Goede raad in deze  is duur…

Ook vanuit school en CLB wordt bevestigd dat de drempel naar het eerste leerjaar effectief te hoog zal blijken, zodat we hier enkele zeilen zullen moeten bijzetten, al blijf ik een heilige schrik hebben om haar te overvragen, want dat zou wel eens erg contraproductief kunnen zijn .

En A. doet het inderdaad erg goed.

Op het oudercontact heb ik te horen gekregen dat hij zijn achterstand heeft ingelopen, en als een heel gewone en gelukkige kleuter  bij zijn klasje hoort, en dat is natuurlijk een opsteker van formaat.

OK, hij kan nog steeds erg stout en koppig zijn, maar  alle stoute en koppige jongetjes ‘at risk’ aanduiden gaat me toch wat te ver.

En wij doen het ook goed, blijven erin geloven en ook ervan genieten,  maar we blijven het doorgaans ook nog steeds een vermoeiende toestand vinden .

De kinderen waren dit WE naar hun papa en mama, en wij ….. hebben vandaag uitgeslapen tot 10.30 u.: dat moet ongeveer twee jaar geleden zijn. Maar het was eens ouderwets lekker, dat wel.

In alle geval, ik merk dat ik in herhaling val met mijn verhalen en dus...

...ik ga in de donkere weken die voor ons liggen op zoek naar inspiratie en naar nieuw materiaal, en, lieve en trouwe lezer, op die wijze naar een tweede adem voor de blog.

Ik hoop jullie te kunnen verrassen, maar ga nu onder de wol.

Met nog twee herfstfoto’s, waarvan eentje zelfs in pure nostalgie in het treintje naar de grotten van Han ….

tot de volgende ...

29-11-2009 om 00:00 geschreven door ben