zoals beloofd: hier ben ik weer.

ik probeer ditmaal een goed overzicht te geven van de zomermaanden:

Gewerkt tot 8 juli.

Kinderen zijn in juli twee maal naar speelpleinen geweest, maar dat was niet echt een succes: traantjes én ongelukkige gezichtjes; waarschijnlijk zijn ze nog wat te jong en vonden ze het hele speelpleinsysteem net een beetje te bedreigend. Maar volgend jaar proberen we opnieuw.

en tussen 9 en 18 juli de tuin opgeruimd, die was er aan toe !!

Ook boodschappen gedaan, de was en de plas, en alles bijgehaald voor het vertrek op 18 juli.

En dan van 18 juli – 1 augustus naar Bretagne.

Zoals ik al gezegd heb: Bretagne blijft een ‘hit’:  ruimte, licht en lucht op eindeloze stranden waar kinderen hun hartje blijven ophalen met het exploreren van het zeeleven dat de vloed over'vloed'ig heeft achtergelaten.

Net als vorig jaar hadden we een gerieflijk huisje met een mooie ruime omheinde tuin ter beschikking, en de zee binnen wandelafstand.

Allemaal goed dus, al hadden de kids de eerste week aanpassingsproblemen: moeite met slapen, met gehoorzamen, met zindelijkheid (jaja !!).  Raar toch hoe het veranderen van woning niets meer of minder dan een bedreiging betekent.

Maar ze waren enthousiast hoor, en erg blij ook met alle aandacht die ze plots zowat exclusief van ons kregen. Angelo heeft bovendien bijna elke middag twee uren geslapen, en zelfs Jennifer deed af en toe mee.

De beroemde Bretoense keuken is ons ook deze keer grotendeels voorbijgegaan: we hebben eenmaal een ‘plateau de fruits de mer’ laten komen, we zijn een keer pizza gaan eten en hebben een keer pizza laten komen, en voor de rest variaties op gehakt, kip en tomatensaus,  maar toch ook wel wat vis en ook bijna dagelijks oesters, en zo goed als vers uit zee !!

Het weer was puur Bretoens: wolken, wind, zon en niet écht warm: rond 22 à 23 °C en ‘slechts’ twee regendagen. Geen strandweer dus, maar voor de kinderen prettig om hun dagelijkse strandexploraties vol te houden en bovendien leverde het ons aangename koele nachten.

En na twee weken: tijd om op te krassen: toen de kids hoorden dat we weer richting Wijgmaal trokken, zat er geen maat op hun vreugde en enthousiasme, ze hebben zowat twee uren gezongen en gedanst en gesprongen van vreugde. Blijft ons verbazen.

Van Wijgmaal naar Pleubian (ons dorpje, gesitueerd in het departement Côtes d’Armor, en ergens in het noordwesten van Bretagne, bij de ingang van  het Kanaal): net 800 km.

Kan toch wel tellen, want Bretagne klinkt heel wat dichterbij dan Milaan, en toch liggen beide bestemmingen even ver van Bxl. ..

Maar we zijn zowel bij heen als terugreis vertrokken om 0400 u ‘s morgens , met als gevolg dat de kids ongeveer halfweg echt wakker werden. Aankomst telkens rond 1330 u.

Aan te bevelen.

Ik voeg nog enkele foto’s toe, geniet mee …

En augustus heb ik uitgezweet, meestal met, maar af en toe ook zonder kids (met dank aan de kido: plaatselijke kinderopvang). In de augustuszondagen was er telkens speelstraat hier.

Om afkoeling (nu ja) te vinden enkele keren naar ‘de plas van Rotselaar’ getrokken: kids enthousiast en ik verbrand.

Ook nog eens Plankendaal, en ook nog eens Efteling.

Ik probeer ook hiervan wat te vertellen, en wat beelden toe te voegen, maar das voor binnenkort, al is intussen de school ook al twee weken ver. Maar dit lukt erg goed.

Kinderen zijn enthousiast vertrokken en enthousiast gebleven.

Ook hierover binnenkort meer.

Tot binnenkort.

13-09-2009 om 23:11 geschreven door ben