zondagmorgen.
even rust. de kinderen zijn naar de ouders , dat doen ze om de twee weken van zaterdagmorgen 0930 u tot zondagavond 1700 u, en hier is olympische rust neergedaald.
Oef.
Want na de vakantie is het aanpassen geweest: voor mezelf alweer een drukke opstart op school in Hasselt en ook Johan is in een nieuwe job gestapt op Gasthuisberg: dagelijks 08.00 u -16.30 u, dus bijna geen vroeges of lates meer, met alle voor- en nadelen van dien.
En de kinderen moeten opstaan, kleren aan, ontbijt, haren kammen, en om 08.30 ten laatste de deur uit. Dat wil zeggen dat ze er om 0730u uit moeten en als ik vroeg (0830) in Hasselt moet zijn is dat zelfs 07.30 in de opvang, en dat betekent voor hen opstaan om 06.45 u.
Best stressy af en toe: het leven van jonge gezinnen ...
Maar het lukt allemaal best aardig:
Jennifer is erg goed aangekomen in haar kleuterklasje bij juf Anita, en zo te zien kunnen beiden het erg goed met elkaar stellen.
Ze doet verder met ophalen van achterstand: ze raakt geïnteresserd in tellen, al bakt ze hier nog niet erg veel van, ze slaagt er steeds beter in om binnen de lijntjes te kleuren, en begint te oefenen op de voltooide deelwoorden (begint sterke en zwakke werkwoorden correct van elkaar te onderscheiden), ze articuleert meer verzorgd, begint soms spontaan (en graag) te puzzelen en vertelt steeds meer. Dat is voor ons fijn om zien en mee te maken.
Angelo heeft zijn opwachting gemaakt bij Juf Lut, en heeft moeten vaststellen dat zijn koppigheid niet tegen haar kordate aanpak opgewassen blijkt.Maar hij doet het goed in het klasje, al heeft hij nog steeds extra aandacht nodig tijdens speeltijd en vrije momenten.
Mentaal lijkt hij nog steeds even ver of misschien zelfs iéts verder te staan dan zijn zusje: tellen gaat reeds, en hij is erg secuur aan zijn taal (juiste uitspraak) aan het werken. Maar hij doet nog steeds zijn zinnetje: is nog altijd vastbesloten om in opstand te komen tegen elke onderwerping aan gezag, van wie ook.
In hun relatie tot ons zitten ze opnieuw/nog steeds in een uittestfase : het lijkt wel of ze ons incasseringsvermogen tot het ultieme willen uittesten: elk verbod, elke neen, elke regel wordt nog altijd tot in de treure overschreden. Het lijkt voorlopig uitgesloten om ze in vertrouwen te laten varen op een soort intern kompas. Vertrouwen dus als sleutelwoord.
Maar natuurlijk en gelukkig kunnen ze ook net zoveel erg grappig, lief en vertederend zijn. Erg blij als we ze komen halen op school of in de opvang, en al wijzen ze meestal knuffels af, samen met ons gek doen en stoeien vinden ze meestal het einde en té gek.
en ze zijn na drie weken school nog steeds erg moe 's avonds: gaan zonder problemen slapen om resp 19.00 u en 19.30 u en slapen door tot we ze wakker maken 's morgens. Ook eten doen ze goed: de boterhammendoos komt steeds leeg terug en ook 's avonds eten ze meestal flink en en in één ruk hun bordje leeg.
Dus, lieve lezer en sympathisant, zij het genuanceerd, we blijven positief.
ongetwijfeld tot binnenkort
21-09-2008 om 11:47
geschreven door ben 
|
