Verhalen (4) : Weesmeisjes met een roeping - deel 2.
******************************************
Zuster B. was al enkele dagen terug uit retraite. Op een avond meende ze gesnik te horen in
één van de kamers van de novices. Het aanhoudend wenen kwam uit de kamer van de
16-jarige S. Gezien de zuster zich al geruime tijd ontfermde over de drie meisjes, zij hun enige 
steun en toeverlaat was in de gesloten gemeenschap van het klooster, besloot ze na te gaan wat 
er aan de hand was.
Toen ze op retraite vertrok had ze al een bang voorgevoel dat van haar afwezigheid wel eens zou
kunnen geprofiteerd worden om de jonge meisjes "de duivel aan te doen". Ze wist maar al te goed 
tot wat ma mère, haar adjuncte en enkele andere zusters in staat waren, hoe ze er een sadistisch
genoegen in schiepen de meisjes voor een kleinigheid op een mensonterende manier te bestraffen.
Dat ze daar heel ver durfden in te gaan, dat had zuster B. toevallig met eigen ogen gezien. 
Bestraffingen die elke verbeelding tartten, die men voor onmogelijk hield in een "huis van gebed 
en meditatie". Geseling ... "boetedoening", waarbij de meisjes naakt tegenover het kruis om 
vergiffenis dienden te vragen, om niet te gewagen van andere sadistische praktijken waarbij ze hun
driften op de meisjes botvierden. Misschien waren ook wel andere zusters op de hoogte van deze 
walgelijke feiten, maar waren ze bang om iets te laten blijken ... uit schrik voor represailles van 
overste E. of haar adjuncte.
Zuster B. had de priores laten voelen dat ze op de hoogte was van de 
praktijken ... was ze daarom op retraite gestuurd? Dat de feiten zich ook maanden geleden al met
andere weesmeisjes hadden afgespeeld, daar twijfelde ze geen moment aan. 
...
Behoedzaam duwde zuster B. de kamerdeur open en zag de 16-jarige S. wenend op haar bed liggen.
Dit ging haar echt te ver en ze nam zich voor het meisje te overtuigen haar alles, maar dan ook alles
te vertellen. Dat duurde wel even ... de schrik zat er goed in, de angst voor strenge straffen omdat ze'uit de biecht' zou spreken.
 Uiteindelijk kon S. haar emoties de baas, besefte ze dat zuster B. de enige was die 
ze volledig kon vertrouwen en dat ze zonder schroom haar verhaal bij haar wel kwijt kon.

"Zuster B., u was nog maar een paar dagen op retraite vertrokken, toen het begonnen is. Ik stond op
een keer in de waskamer, was mij een beetje aan het kammen en spiegelen. Plots stond ma-mère
achter mij en ze riep kwaad : 'S., ge moet u niet schoonmaken voor de wereld, alleen voor Ons Heer
moet ge dat doen. Ik zal u die wereldse dwaasheden wel afleren.'
Moeder-overste gebood me dan na het avondeten naar haar kamer te komen. Toen ik binnenkwam
zag ik daar ook zuster L.in een zetel zitten. Ik verwachtte mij aan een bolwassing, maar tot mijn grote
verbazing waren zowel ma-mère als zuster L. heel kalm en vriendelijk.
Moeder-overste nam toen het woord en zei dat ik moest boete doen tegenover het kruis. Ik moest mijn
novicekleed uitdoen ... en in hemd en broekje moest ik knielen voor het kruis. Daarna moest ik ma mère
nazeggen : 'Heer, vergeef mij mijn dwaasheden, aan u alleen draag ik mijn lichaam op - zoals ik op deze
wereld kwam - ik mag geen schaamtegevoel hebben tegenover u, want dit zou een zwakheid betekenen
in mijn vurig geloof. '
Daarna moest ik plaatsnemen in de zetel naast zuster L. Ik wist niet wat doen van schaamte. Ik begreep
er niets van.
Plots legde zuster L. haar handen op mijn naakte schouders. Ze begon mij te strelen op de rug en de dijen.
Toen ben ik beginnen wenen ... van schaamte ... van schrik ..."

Wordt vervolgd.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++