Verhalen (4) : Weesmeisjes met een roeping.
************************************
Eerste helft van de jaren '60.
Het nonnenklooster van de Zusters ... was gelegen in een vrij bosrijke omgeving, een oase van rust en stilte,
amper enkele kilometers verwijderd van de "grote stad". Een wereld op zichzelf, waarin gebed en meditatie
het leven van elke dag uitmaakten.
Onder de plaatselijke bevolking niets dan goeds, bewondering en veel respect voor de nonnetjes.
Schijn en realteit ... hoever kunnen ze uit elkaar liggen ? Geen mens had ook maar een flauw vermoeden van
de "harde realiteit" die zich achter de hoge kloostermuren afspeelde.
...
De leiding van het klooster was in handen van moeder-overste E., als zuster een vrij forse verschijning, en
bovendien hardvochtig in haar optreden tegenover haar ondergeschikten. Ze gaf altijd de indruk nooit tevreden
te zijn, zeker niet tegenover een drietal jonge meisjes van 16 tot 19 jaar oud. Weesmeisjes die nog niet zo heel lang
geleden bij de Zusters ... waren beland omdat ze gekozen hadden voor "de roeping van
kloosterzuster". Door iedereen verlaten in de harde wereld bood het kloosterleven hen een zekerheid voor de toekomst. 
In tegenstelling tot de kloosterzusters droegen de meisjes nog een soort novicekledij. Tijdens het "proefjaar" 
stonden ze rechtstreeks onder toezicht van moeder-overste E. Hun doen en laten werd volledig bepaald door 
de priores, die over iedereen de scepter zwaaide in het klooster en geen tegenspraak duldde, noch van de meisjes,
noch van de andere kloosterzusters. 
Ondanks het strenge regime was er toch één zuster die over voldoende karakter beschikte en die het durfde op
te nemen tegen het tirannieke beleid van de kloosteroverste. De moedige zuster B. nam geregeld de verdediging 
op zich van haar medezusters en de toekomstige kloosterlingen in geval van een of ander conflict, of wanneer één 
van hen niet volgens de "huisregels" had gehandeld. 
Nee, zuster B. had helemaal geen schrik van moeder-overste, integendeel ! Maar niet alleen haar karaktersterkte 
lag aan de basis van haar stoutmoedigheid. Zuster B. was een en ander te weten gekomen van haar overste dat
"het daglicht niet mocht zien". Dat zorgde natuurlijk wel voor een zekere spanning in het klooster ... een spanning 
die vroeg of laat tot een uitbarsting zou leiden. 
...
Enkele maanden geleden was zuster B. bepaalde feiten te weten gekomen over moeder-overste E. en haar 
adjuncte, zuster L. Maar haar verdraagzaamheid, haar trouw aan de Orde en ook een immens gevoel van 
schaamte zorgden er voor dat ze de lippen stijf op mekaar hield, maar zich ook veel meer kon permitteren 
tegenover de priores. 
...
Welk geheim droeg zuster B. met zich mee? Hoe kwam het dat zij zo gemakkelijk invloed kon uitoefenen op moeder-
overste?
Op een bepaald moment werd zuster B. opgeroepen om "op retraite" te gaan in een ander klooster. Ze was er 
absoluut van overtuigd dat "ma mère" (de gangbare benaming voor moeder-overste) en haar adjuncte van haar
afwezigheid zouden gebruik maken om hun "praktijken" uit te voeren. Ze bleef worstelen met haar geweten, 
maar besliste dan uiteindelijk toch verder te zwijgen en op "retraite" te gaan.

Wordt vervolgd.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++