De onderpastoor gaf voorlichting.

Het verhoor :"De onderpastoor was bij ons zoals thuis. Hij was een vriend van ons allemaal.  Hij kwam drie, viermaal
per week bij ons in de villa.
Alles is eigenlijk een drietal maanden geleden begonnen. Wij waren zo eigen geworden aan hem? en hij
begon me meer en meer aan te spreken met M...tje van hier en M...tje vandaar. Als hij 's avonds afscheid
nam gaf hij ma en pa een handdruk. Mij gaf hij een kus op het voorhoofd en een kruiske. Ik vond dat
gewoon voor een geestelijke.
Toen ik enkele weken later de pastoor op een avond buitenliet, verwachtte ik terug een kus op het voorhoofd
en een kruisje. Maar toen we aan de voordeur kwamen - het was al heel donker geworden - nam hij mij plots
in zijn armen en gaf me een lange kus op mijn mond. Ik was verrast en wist echt niet wat ik daar moest van
denken. Ik was zo beschaamd. Ik zegde niets aan mijn ouders toen ik terug in de woonkamer kwam. Ik zweeg
omdat ik zou uitgelachen worden. Ik had dat reeds ondervonden. De pastoor was in hun ogen een god. Hij kon
niets misdoen en was onfeilbaar.
Van dan af was ik niet meer gerust als hij op bezoek kwam. Ik was nog zo dom, en kon geen uitleg vragen aan
mijn ouders.
Als wij samen in de woonkamer zaten te babbelen, en mijn ouders enkele wijntjes dronken met meneer pastoor,
dan gebeurde het soms dat hij mij op zijn knieën trok. Ik was klein en woog niet veel. In het begin had ik daar
niets tegen, maar sinds die kus voelde ik mij niet meer op mijn gemak. Toen hij mij tijdens zijn volgende bezoek
terug op de knieën wilde nemen sprong ik weg en riep :"Nee, meneer pastoor, ik ben veel te oud om nog op de
knieën te zitten. " De pastoor bekeek me met grote ogen, zonder één woord te spreken. Mijn ma en pa vonden dat
totaal ongepast en vonden mij onbeleefd.
De volgende morgen werd ik door mijn ma uitgescholden voor "domme gans", een snotneus met veel fantasie, enz.
Mijn ouders begrepen me niet. De pastoor had steeds gelijk.

Een andere keer weigerde ik om boodschappen (groenten en fruit) af te geven op de pastorij, en weer kreeg ik van
mijn ouders onder mijn voeten.
De week ervoor was ik ook al naar de pastirij gemoeten, en hij had toen tegen mij gezegd : "M...tje, ge zijt al een groot
meiske geworden. Ge moet opletten van de jongens. Volgens zijn spreken zou hij mij volledig op de hoogte brengen
van alles. Mijn ma zou hem dat gevraagd hebben. Toen liet hij mij enkele vuile foto's zien. Ik was beschaamd en wist
niet wat doen. Toen heb ik besloten niet meer naar de pastorij te gaan. Thuis durfde ik daar niets over vertellen. Ik was het 
beu uitgescholden te worden door mijn ouders. 
Dag en nacht zag ik die foto's voor me. Ik kon niet meer slapen, voelde me zo alleen.
Zo'n tweetal weken geleden liet ik de pastoor terug buiten, bang en vol achterdocht. Toen stelde hij me voor om met 
hem 's nachts eens naar de kapel te gaan. Hij zou me verder voorlichten. Hij wou dat doen zonder mijn ouders, omdat die
te oud waren. Ze zouden het niet begrijpen.
Ik weigerde, maar hij bleef proberen. Tweemaal stond hij rond middernacht onder mijn venster. Ik bleef dood van de
schrik in mijn bed liggen en liet hem staan. Na een halfuur vertrok hij opnieuw. Ik was zo bang dat de meid of mijn
ouders iets zouden gehoord hebben.
Gisterennacht stond hij daar terug en wierp hij steentjes tegen mijn venster om mij te verwittigen. Ik kreeg zo'n schrik dat
iedereen zou wakker worden. Ik begon te wenen, wou dat alles doen ophouden, ben opgestaan en heb een peignoir 
aangetrokken over mijn nachthemdje. Ik heb het raam opengedaan en ben naar buiten geklommen en ben het laddertje 
afgedaald. Ik dacht dat hij mij weer zou kussen en die foto's laten zien. Verder dacht ik niet ... ik kon me niet inbeelden 
dat meneer pastoor iets anders met mij zou doen.  
...
Wordt vervolgd.
************************************************************************************************