LEZERSBRIEF (maandag 18 oktober) :
*********************************
DOLGELUKKIG WAARVOOR ?
=========================
"Ik heb de indruk dat u de aartsbisschop niet wil verstaan", stelt deken F.V.M. in Dialoog van maandag.
Nu waren de uitspraken van monseigneur ook niet bepaald genuanceerd of in elk geval heel ongelukkig
geformuleerd : "Aids is een vorm van immanente rechtvaardigheid."
Hoeveel slachtoffers van aids zouden er niet zijn als gevolg van verkrachtingen in de vele burgeroorlogen
die woeden in verschillende continenten? Dat feit alleen al doet de wenkbrauwen fronsen bij zijn
vergelijking met het roken dat leidt tot longkanker. Of kan aan verkrachting gemakkelijker weerstand
geboden worden dan aan het roken?
Marie-Paule R. stelt zonder blikken of blozen (ook in Dialoog) :"Het zijn de zelfverklaarde moraalridders
die hun verontwaardiging uitschreeuwen, DOLGELUKKIG (!) zijn dat ze ALWEER (?) een uit zijn
context gerukte uitspraak hebben ONTDEKT om een kerkraam in te gooien".
Uit deze redenering blijkt nog maar eens hoe graag men de zwarte piet van al het "onheil" dat over de
kerk is gekomen naar de zogenaamde "kerkhaters" doorschuift, zij die de kerk willen beschadigen  (termen
die in eerdere reacties werden gebruikt om de snoodaards aan te duiden die het seksueel misbruik van
kinderen door geestelijken aan de kaak stelden).
Eerst en vooral, WIE heeft zich in de loop van de geschiedenis opgeworpen als de "zelfverklaarde
moraalridders" ? WIE heeft zich steeds opgeworpen als dé verdedigers bij uitstek van de (hun) morele waarden
in onze samenleving? WIE heeft daarvoor in de loop van de geschiedenis zelfs de brandstapel en de guillotine
bijgehaald?
Zijn nu die "zelfverklaarde moraalridders", om bij de hedendaagse geschiedenis of beter de actualiteit te
blijven, ook niet die priesters, die in hun functie van leerkracht kinderen seksueel hebben misbruikt? Hebben
zij zichzelf niet tot "moraalridder" geslagen bij hun "wijding". Of werden ze niet "gewijd" door vooraanstaande
kerkelijke autoriteiten die ook niet vies waren om kinderen te bepotelen en die bovendien daders van seksueel
misbruik jarenlang de hand boven het hoofd hebben gehouden?
Zijn de getuigenissen van slachtoffers allemaal subjectieve verklaringen? Waren de daden van die
geestelijken ook allemaal uit de context gerukt? Of mogen wij dat met alle mogelijke middelen opgelapte
kerkraampje niet langer meer ingooien?
Om terug te komen op de uitspraken van monseigneur, dolgelukkig voelt een mens zich niet bij zoiets, intriest,
ja, kotsmisselijk ook bij een redenering waarbij zovele mensen zich terecht gekwetst voelen.
En als we het dan toch over kerkramen willen hebben : Zijn het niet in eerste instantie de geestelijken die
kinderen soms jarenlang seksueel misbruikt hebben, EN de kerkelijke autoriteiten die deze misdrijven
decennialang hebben toegedekt, EN de daders in kwestie hebben beschermd (waardoor verder seksueel misbruik
in de hand werd gewerkt), EN zijn het niet de kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders (de paus inbegrepen - cfr.
bezoek aan de UK), die door hun ongenuanceerde uitspraken de eigen kerkramen hebben doen sneuvelen?

PS.: Deze bijdrage werd niet gepubliceerd in Dialoog. Op té veel tenen getrapt blijkbaar !
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++