Lezersbrief n.a.v. de beslissing van de strafuitvoeringsrechtbank van Bergen, 
                  die oordeelde dat Michèle Martin aan alle voorwaarden voldoet
                  om vervroegd te worden vrijgelaten.
-ingekorte versie in HLN van dinsdag 10 mei.
-hieronder de volledige versie.

 Something is rotten in the state of Justice.
Dat het niet lang geduurd heeft eer Michèle Martin nog eens een
aanvraag tot vervroegde vrijlating zou indienen, dat zal wellicht
weinigen verwonderen.
In 2OO4 werd ze veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf. We zijn
nog geen 8 jaar later en de strafuitvoeringsrechtbank heeft geoordeeld dat
ze de gevangenispoort achter zich mag laten. Haar vierde verzoek
(het eerste kwam er in 2007) werd dus door het Belgische gerecht ingewilligd.
Voor de strafuitvoeringsrechtbank is het blijkbaar niet meer dan een
fait-divers dat Michèle Martin in 1989 al eens veroordeeld werd wegens
mededaderschap aan verkrachtingen van minderjarigen. Ze werd toen
bedacht met een celstraf van 5 jaar. En, hoe raad je het, de handlangster
van Dutroux werd na drie jaar vervroegd vrijgelaten. We kennen de
gevolgen.
Vandaag kunnen we ons de vraag stellen wat de waarde is van het begrip
"recidive" voor de Belgische justitie.
De beloften, geuit door de politieke wereld na de Witte Mars van 1996, om
een adequatere en transparantere werking van justitie na te streven, zijn
ondertussen niet meer dan loze beloften gebleken.
De vele miskleunen, waarvan we het laatste decennium alleen al getuige zijn
geweest, liegen er niet om.
"De man in de straat wil wraak", hoor je bepaalde magistraten dan weer orakelen.
Natuurlijk reageert de man in de straat geschokt. Toch maar normaal zeker !
Is het niet in de eerste plaats aan justitie om er voor te zorgen dat gerechtigheid
geschiedt, dat een strafmaat wordt opgelegd én uitgevoerd die tenminste in
verhouding staat tot de gepleegde feiten? Is het niet wat té gemakkelijk om zonder
blikken of blozen te beweren : "Als iemand aan de 'voorwaarden' voor vervroegde
vrijlating voldoet, dan moet de wet GERESPECTEERD worden.
Ook voor Dutroux moet dat mogelijk zijn" (woorden van Ronny Baudewyn,
advocaat van Marc Dutroux). Maar met geen woord wordt gerept over respect
naar de slachtoffers en hun familie toe. Geen woord over "RECIDIVE". Ik wist
ook niet dat de wet op vervroegde vrijlating kon blijven toegepast worden, wat
eigenlijk inhoudt dat "recidive", althans in deze zaak, tot een waardeloos begrip
herleid werd.
Vervroegde vrijlating betekent dat justitie het aandeel van Michèle Martin in de
zaak Dutroux én de feiten enkele jaren daarvoor gepleegd simpelweg minimaliseert.
Niet vergeten dat zij nooit enige spijt heeft betoond voor de ontvoering, het seksueel
misbruik en de moorden op de meisjes, waaraan ze medeplichtig werd geacht.
Dit alles moet ongelooflijk hard aankomen voor de familie van de slachtoffers en
uiteraard ook voor de slachtoffers die overleefd hebben. Nu nog meer dan ooit
in een tijd waarin zoveel gezegd en geschreven wordt over het uitspreken van zware
straffen voor seksueel misbruik van kinderen (eender door wie gepleegd).
Hoe moeten zij verder leven met hun verdriet? Geef toe dat je je als mens bij
dit 'soort rechtspraak' (van het Belgische ONrecht) moeilijk kan neerleggen.
Eén van de voorwaarden bij haar vervroegde vrijlating houdt in dat ze 
geen verklaringen mag afleggen tegenover de pers. Kan tellen als 
voorwaarde, hé, als je weet dat ze al meer
dan eens "in the picture" van de media heeft gestaan.
In 2008 liet de ex van Dutroux immers een 'schandaalboek' publiceren.
 Ene Nicole Malinconi publiceerde een boek
waarin Michèle Martin schaamteloos stelt dat Julie en Melissa zelf uit de kelder
hadden kunnen ontsnappen. Zij, de 'bange moeder', had de deur half laten openstaan !?
Ze profileert zich (via de hand van de publicatieschrijfster) als het slachtoffer van een
reeks personen en instanties : haar moeder die haar manipuleerde (ze is nochtans onderwijzeres kunnen worden!?), Dutroux die haar sloeg, de media die van haar
een monster hadden gemaakt en justitie dat 'geweld' op haar pleegde door haar 3O
jaar cel te geven." Om een idee te geven van de teneur in het boek. Het was
allemaal de schuld van de anderen - voor de tweede keer dan !?
Een willoze vrouw in de handen van Dutroux, klonk het bij de verdediging tijdens
het proces. Heel raar dat iemand, die zich in de gevangenis opwierp als 
een persoonlijkheid (bevestigd door medegevangenen), zich ten tijde van de feiten niet
kon verzetten tegen de wil van Dutroux, ook niet toen hij achter de tralies zat.
Ik kan hier alleen maar concluderen dat de incompetentie van de Belgische justitie
en/of de onwil om bepaalde wetten aan te passen, voor de zoveelste keer dreigt in de
verf te worden gezet. Hopelijk wordt rekening gehouden met het cassatieberoep van
het Openbaar Ministerie.
***************************

Laatste berichten :
"De vrijlating is nog niet voor direct", klinkt het bij justitie.
Bij een eventuele vrijlating moeten alle maatregelen genomen worden om te kunnen
controleren of aan de vereiste voorwaarden wordt voldaan.
De Minister van Justitie bevestigde dat Martin, als ze vrijgelaten
wordt en als de Franse autoriteiten akkoord gaan,
naar een klooster in Frankrijk zal trekken.
(Kloosters blijken in trek te zijn de laatste tijd!)
 Over recidive alweer geen woord.
Procureur-generaal Claude Michaud maakt vandaag
10 mei bekend of cassatieberoep wordt aangetekend.
Laten we hopen dat de magistraat zich niet laat "misleiden" door
het zogenaamde "goeie nieuws" dat ze "vandaag" niet vrijkomt.

Vervolg :
IJdele hoop was dat !
Het parket-generaal gaat NIET in cassatie tegen de
vrijlating van Michèle Martin.
Conclusie : "La douce France" wenkt voor de ex
van Marc Dutroux. Benieuwd wanneer ze haar valiezen zal kunnen
pakken.
We staan dus weer met beide voetjes op de grond, maar mijn
gedachten en die van velen onder ons zullen toch naar de familie
van de slachtoffers gaan of naar hen die de "hel" overleefden.
Raar dat nu ineens geen procedurefouten kunnen ingeroepen worden
(die liggen hier anders voor het rapen!). In andere gevallen is men er 
er hier als de kippen bij om criminelen "buiten" te laten ...
Wens te eindigen met de titel van de lezersbrief :

"Something is definitely rotten in the state of Justice".

Volgend vervolg !

Zopas lees ik dat Frankrijk niet de intentie heeft om
Michèle Martin te "ontvangen". Het Franse Ministerie
van Justitie heeft dit laten weten aan het persagentschap AFP.
Anderzijds is er ook nog geen officiële aanvraag
vanuit België bij de Franse justitie aangekomen.
Die zou pas binnen twee weken verstuurd worden, wanneer
de termijn verstrijkt waarbinnen Michèle Martin zelf
cassatie kan aantekenen !
Dat wordt dus allicht nog enige tijd koffiedik kijken.
Wat als definitief blijk dat de Fransen niet wensen toe te zien
op de naleving van de voorwaarden voor haar vrijlating?
Michèle Martin blijft dus "tot nader order" in de cel.
Als Frankrijk haar weigert is het vonnis van de
strafuitvoeringsrechtbank VOORLOPIG (!?!?)
niet uitvoerbaar.
Heeft ons Belgisch gerecht zichzelf nu niet in de knoei
gewerkt, vooral omdat geen cassatieberoep werd
aangetekend tegen de vrijlating?
Staat justitie nu al niet "een beetje" met de billen bloot?

Hoe sarcastisch ook, eenieder zal zich de vraag stellen :
Waarheen met Michèle Martin ?

Wordt dus vervolgd !

Verdere informatie :
Nieuwsblad.be :
-De Clerck heeft dossier Martin 'informeel'
overgemaakt aan Frankrijk.
-Paul Marchal trekt langs Franse media.



***