Verhalen (10) : Scrupules opzij voor het geld - slot.

De Procureur des Konings werd op de hoogte gebracht van de geslaagde inval en de aanhoudingen. Hij feliciteerde 
ons met de manier waarop we deze zaak hadden afgehandeld en gaf ons de opdracht met de verhoren te beginnen.

*Aan het woord is de oudste van de twee meisjes : Nora, 14j. en 1O maand  - ingeschreven te ... (Brussel) :

 "Ik en mijn jongere zus Hilde verbleven op de bovenverdieping bij een oude tante van ons, en dat voor twee maanden.
 Om naar buiten te gaan moesten we wel altijd door het café, maar we bleven daar nooit. Maar toen ik op een dag eens 
 terugkwam van boodschappen voor tante, vroeg madam mij om later nog eens terug naar beneden te komen. 
 Ik dacht dat het zou zijn om haar hondje eens buiten te laten. Toen ik in het café kwam zag ik daar twee jongemannen
 zitten. Madam zei : "Ziet ge wel dat ik kalfsvlees in huis heb". Ze bood me een limonadeke aan en ze vroeg me tussen 
 de twee mannen te gaan zitten. Ik durfde geen nee zeggen en zag daar ook geen kwaad in. Ik was nog niet echt in contact geweest met jongens of mannen.
 Een beetje later hoor ik madam tegen de jongemannen zeggen :"Kom, zet jullie maar in dat kamertje ginder. Hier in het 
 café is het te gevaarlijk". Ik begreep madam niet op dat moment. Ze ging met ons mee tot in het zijkamertje, maar dan
 liet ze me alleen met die mannen. Ik riep nog naar haar, maar ze zei alleen iets tegen de mannen : "Opgepast zulle, want 
 dat zal geld kosten!" Zij begonnen toen mijn kleren uit te trekken. Ik probeerde hen te beletten 
 verder te doen. Ik durfde niet te roepen uit schaamte. Ze begonnen mij te betasten. Ik was blij dat madam plots binnenkwam
 en zei dat het genoeg was geweest ... want ze moesten voorzichtig zijn.
 Ik kreeg toen 250frank van haar en ze zei dat ik hier met niemand mocht over praten, ook niet met tante. Dat gebeurde 
 ongeveer vijf, zes weken geleden. 
 Maar tegen mijn zusje kon ik niet verzwijgen hoe ik aan zoveel geld kwam. Zo is alles begonnen ...  
 Ik besefte wel dat het niet goed was wat ik deed ... maar ik was zo bang dat alles zou uitkomen. Dan was het voorgoed 
 gedaan met de vakanties aan zee voor mij en mijn zusje. en er was het drinkgeld ...
 Van dan af riep madam mij en mijn zustertje regelmatig naar beneden. Wij zegden tegen tante dat wij een wandelingske gingen maken. 
 Op een avond stuurde madam ons met twee heren van rond de vijftig naar het zijkamertje. Zij trakteerden ons de hele tijd. Ik had
 ook gezien dat madam de voordeur op slot had gedaan. De mannen waren dronken en overrompelden mij en mijn zusje.
 We
 kregen daarna allebei 25Ofrank drinkgeld. Samen met mijn zus moest ik zo twee à drie keer per week met mannen naar het 
 zijkamertje gaan."

*

 Op dat moment maakten wij Nora duidelijk dat ze door een arts zou onderzocht worden. Toen ze dat hoorde begon ze direct
 te wenen.
 
 "Ik zal het nu maar vertellen", vervolgde het meisje snikkend. "De dokter zal het toch zien. Ik ben drie keer verkracht geworden. 
 Ik kon mij niet verdedigen en mijn zusje moest er zitten op kijken. Ze kon mij niet helpen, want de andere man pakte haar dan 
 vast en overrompelde haar. 
 Madam wist het ook dat ik verkracht werd, want zij was kwaad en ik hoorde haar tegen de mannen zeggen : 'Ge hebt toch opgelet,
 want dat is gevaarlijk'.
 Ik ben akkoord dat ik door een dokter onderzocht word. Mijn zuster werd niet verkracht, maar ze werd dikwijls volledig 
 uitgekleed. We hadden niet mogen toegeven aan madam. We waren veel te jong.
 De namen van de mannen die mij verkracht 
 hebben ken ik niet meer. Ik weet dat ik heel veel pijn heb gehad in mijn vrouwelijkheid en soms was ik er ziek van.
 Madam heeft ons naar haar café gelokt en ze heeft ons bedrogen. Nu weet ik dat het een slechte vrouw is. Ze is de schuld
 van alles. Ik heb heel veel spijt ... ik was zo dom en onwetend. Ik beloof dat nooit meer te zullen doen."

Na voorlezing volhardt en tekent samen met een assistente van het gerecht.

*Verhoor van het jongste meisje Hilde : 13jaar oud en eveneens ingeschreven te ... (Brussel) :

"Ik ben met mijn zuster meegegaan naar het café omdat ze het me vroeg. En madam, die zei tegen mij : 'Hildeke, straks zijt ge
 ook al goed voor de stiel". Ik voelde me zo groot en fier en ik heb dikwijls 200 of 25Ofrank van haar gekregen. Ik heb enkele 
 keren gezien wat die mannen met mijn zus deden. Ze staken hun ding in haar. Nora weende dan de hele tijd en ik kon niets 
 doen, Ik kon haar niet helpen want de andere man viel me lastig. De dingen die ze met Nora deden hebben ze met mij nooit gedaan,
 maar ik werd dikwijls helemaal uitgekleed. Als ik madam riep om mij te helpen, deed ze alsof ze niets hoorde. Ik heb dikwijls gezien
 dat ze de buitendeur op slot ging doen. Ik weet dat ik niet had mogen meekomen. Maar madam beloofde ons zoveel drinkgeld en we
 waren bang dat, als we niet luisterden en niet met de mannen mee wilden gaan, we niet meer op vakantie zouden kunnen komen bij tante.
 Ik heb veel spijt van wat ik gedaan heb.
 Ik ben akkoord me te laten onderzoeken door een dokter."

Na voorlezing volhardt en tekent samen met de assistente.

*Verhoor van madam F. (52), barhoudster te Damme :

"Ik weet van niets", begon de uitbaatster. De meisjes liegen en overdrijven. Het zijn twee slechte meisjes ... en de jongste is nog de 
 ergste. Ik heb nooit geld gegeven en heb nooit de deur van het café op slot gedaan als de meisjes in het café waren. De mannen die de
 meisjes limonade betaalden ken ik niet. Het is zomerseizoen en dan komen hier zoveel onbekenden binnen. Ik weet van geen
 verkrachting. Dat is gelogen. Ik heb wel af en toe eens gezegd tegen de meisjes dat ze moesten zwijgen over mijn café. Het gaat
 slecht in onze stiel de laatste tijd. De grote cafés op het marktpleintje mogen alles doen ... en daar wordt niets tegen gedaan. 
 Ik wil verder niets meer verklaren, want de twee slechte meisjes zullen toch geloofd worden."

Na voorlezing volhardt en WEIGERT te ondertekenen.

*


Dat we niet al te veel zouden te weten komen van de geroutineerde barhoudster, dat wisten we vooraf. Het enige waarvoor ze 
haar best deed was het beschuldigen van de meisjes.

Korte tijd nadien werden de twee zusters onderzocht door een aangewezen arts.
In de diagnose stond o.a. vermeld :

-Nora (14jaar en 1O maand oud) :
 Ontmaagd en meermaals verkracht in de laatste weken.
 Blauwe plekken op buik en dijen als gevolg van gewelddadige behandeling.
-Hilde (13jaar oud) : 
 Niet ontmaagd, maar vertoont meerdere blauwe plekken op het lichaam als 
 gevolg van gewelddadige behandeling.

*

Zo hadden enkele naamloze brieven dan toch geleid tot een onderzoek dat nog net kon afgewerkt worden
voor we naar onze brigade konden terugkeren, terug naar het gezin en de vertrouwde omgeving.

*

Twee maanden later werden we opgeroepen om te gaan getuigen in deze zaak voor de rechtbank te Brugge.

Madam F. kreeg van de rechter levenslang verbod om nog een drankgelegenheid open te houden. 
                 Ze werd bovendien veroordeeld tot twee jaar celstraf. Ze werd ter zitting aangehouden
                 en overgebracht naar de gevangenis.
De twee zusjes Nora en Hilde werden in het heropvoedingsgesticht van Brugge-Sint-Kruis geplaatst.
Het feit dat ze toegegeven hadden aan de uitbaatster en niets gezegd hadden over de feiten tegen hun tante speelde
daar een grote rol in.
Maar wat zou er met hen gebeurd zijn zonder die anonieme brieven, zonder het onderzoek, dat hen toch uit de
klauwen van "madam" had gered? Een gewetenloze vrouw, die er uitsluitend op uit was zoveel mogelijk winst te maken, 
er niet voor terugschrok daarvoor twee minderjarige meisjes voor haar kar te spannen, hen in haar macht te krijgen met 
drinkgeld, hen onder druk te zetten door te dreigen alles aan hun tante te vertellen, wat het einde van hun vakanties aan zee zou betekenen. Een vrouw zonder scrupules had het leven van twee jonge meisjes gebrandmerkt, maar het had 
voor Nora en Hilde veel slechter kunnen aflopen. 

******************* 

PS.:
****
Gezien vader en zijn collega kort na deze zaak naar hun "thuisbrigade" konden terugkeren, 
ontbreken een aantal details van verdere verhoren, allicht door collega's van Moerkerke afgenomen, of mogelijks door het Brugse parket. 
De twee jongemannen, die bij de inval konden geïdentificeerd worden, werden uiteraard ook gerechterlijk vervolgd. De namen van de oudere heren waren niet bekend. Madam had de lippen stijf op mekaar gehouden.
Ook over de ouders van de meisjes werden geen details vermeld. Ze woonden in een randgemeente van 
Brussel. 
Het feit dat ze de kinderen twee maanden op vakantie lieten gaan bij een bejaarde tante, die niet 
in staat was om het reilen en zelen van Nora en Hilde naar behoren te volgen, laat vermoeden dat ook 
de huiselijke situatie niet ideaal was. Maar dat is alleen een veronderstelling.

In de "thuisbrigade" wachtten alweer nieuwe zaken van seksueel misbruik. Een aantal van de 
verhalen op dit blog spelen zich trouwens in diezelfde periode af.

***