Verhalen (6) : De lijdensweg van Ann - slot.
****************************************************
De oude pastoor is diep onder de indruk, maar hij laat er geen gras over groeien. Er moet nu eenmaal vliegensvlug
gehandeld worden. De feiten zijn té ernstig en al véél te lang aan de gang. Hij moet snel een
oplossing zien te vinden. Het is nu al helemaal uit de hand gelopen, gezien het meisje kost
wat kost de ouderlijke woning wil verlaten. Een drama voor het gezin, want niemand is op de
hoogte van de vreselijke feiten die zich tussen vader en dochter hebben afgespeeld.
In eerste
instantie moet hij Ann daar kunnen weghalen.
Hij zou de politie of rijkswacht er wel willen buitenhouden, maar gezien de ernst van de
feiten, valt zoiets niet meer te overwegen. De kans is immers groot dat de vader tot het
plegen van nog ergere feiten zou kunnen overgaan, dat ook het meisje vroeg of laat zou overgaan
tot andere daden. Hij durft er niet aan te denken. Hij zou het zichzelf nooit vergeven. Nee, er mag hier geen tijd meer verloren gaan.
...

Bisdom en Procureur des Konings worden telefonisch op de hoogte gesteld. De pastoor neemt
ook al contact op met een gesticht in de provincie, zodanig dat Ann binnen de kortste keren het 
huis zou kunnen verlaten. 
... 
De rijkswacht van ... krijgt korte tijd nadien de opdracht zo spoedig mogelijk contact op te nemen
met de pastoor.
...
Voor ons is het meteen duidelijk dat het om een uiterst ernstige zaak moet gaan.
Die hoogdringendheid van geestelijkheid én gerechtelijk apparaat tegelijkertijd waren we niet
gewoon. We hadden al meermaals ondervonden dat kerkelijke autoriteiten de zaken liefst zelf
oplosten, zonder tussenkomst van rijkswacht en gerecht, niet alleen wanneer het seksueel misbruik van kinderen door geestelijken betrof, maar ook bij seksueel misbruik gepleegd door een of andere vrome parochiaan.

Nog geen uur later zitten  we al in de pastorij,
in het privévertrek van de pastoor, die vrij snel zijn opwachting maakt. Zenuwachtig steekt hij een sigaar op, slaakt een heel diepe zucht en nodigt ons uit te gaan zitten. Hij brengt ons dan op de
hoogte van wat zich allemaal heeft afgespeeld in de kleine arbeiderswoning, niet zo ver van de 
pastorij gelegen. Ook het bezoek van Ann aan de pastorij doet hij uitvoerig uit de voeten. 
Geen detail wordt over het hoofd gezien.
...

Het komt er nu op aan het verder onderzoek op een zo discreet mogelijke manier te doen verlopen.
Niet gemakkelijk in een kleine dorpsgemeenschap, waar iedereen iedereen kent, en altijd iemand 
iets heeft gezien of gehoord. Het minderjarige meisje mag niet méér in opspraak gebracht worden
dan noodzakelijk. 
In samenwerking tussen pastoor, parket en rijkswacht wordt Ann in de pastorie aan een grondig 
verhoor onderworpen. Daar staat zelfs al een reiskoffer klaar voor het meisje. 
Op dat moment is het al geweten waar Ann terechtkan. Voor het verhoor wordt haar 
de zekerheid gegeven dat zij niets meer hoeft te vrezen en spoedig zou mogen vertrekken.
Het meisje vertelt haar verhaal tot in de kleinste en gruwelijkste details, met de pastoor als getuige en een oude oom
van Ann, die men met enige moeite heeft kunnen contacteren. Het meisje is immers minderjarig. 
Je kan zo de opluchting van haar gezicht aflezen als ze haar verklaring heeft beëindigd. 
"Nu kan ik toch vertrekken, hé", voegt ze er nog aan toe. "Het kan mij niet schelen. Hij is toch mijn 
vader niet meer. Hoe rapper hij sterft hoe liever, en des te beter voor mijn moeder... mijn moeder
die nog van niets weet. Ik vind het spijtig, maar ik durf in dat huis niet meer te blijven."
...
De ouders wisten uiteraard niets van de getroffen maatregelen.
Hun dochter moest beschermd worden
tot de laatste minuut. We kregen de opdracht het meisje tot aan het station van ... te begeleiden.
Dat diende te gebeuren in burgerkledij, zodat ze in alle rust en sereniteit kon vertrekken.
Daarna wachtte ons een nog moeilijkere opdracht : Het gezin op de hoogte brengen. Niet bepaald een
opdracht om naar uit te kijken, dat hoeft geen betoog.
...
Na fabriekstijd moest de ouders bij hun thuiskomst meegedeeld worden dat hun 15-jarige dochter
van huis was vertrokken en in een instelling werd opgevangen. De vader werd lijkbleek en aan zijn blik kon je zien dat hij dacht : "Heeft mijn dochter dan toch durven spreken?".  Moeder had zich zo dikwijls afgevraagd hoe het kwam dat Ann de laatste tijd zoveel van haar levenslust had verloren, maar dit ... !  Totaal overstuur zakte ze in de zetel neer. We hadden onze voorzorgen genomen. Voor we naar de woning trokken werd een arts in vertrouwen genomen die ons zou vergezellen bij de uitvoering van deze delicate opdracht. De arme vrouw kende op dat moment nog niet de ware toedracht van de zaak ... waarom haar kind de ouderlijke woning had verlaten.
Plots kreeg de vader een woedeaanval en begon te roepen : "Mijn kind wegdoen zonder dat ik van iets weet. Ik ben hier de baas. Dat zal niet gebeuren!" Hij bleef maar verder razen. "Ik wil weten waarom mijn meisje van huis weg wil." Toen riep één van de rijkswachters :"Moeten we soms eens luidop roepen wat er hier allemaal gebeurd is ... dat uw vrouw en alle geburen het goed kunnen horen!?"
De man kromp ineen en begon binnensmonds te vloeken. Op dat moment werden hem de handboeien aangedaan, werd hij naar buiten gebracht, in de rijkswachtersjeep geduwd en overgebracht naar de gevangenis van ...  
Moeder werd door de pastoor en de oom van Ann opgevangen en beetje bij beetje op de hoogte gebracht van wat zich in haar woning al die tijd had afgespeeld. Zes maanden lang is de vrouw ziek geweest, hebben we nadien vernomen.
...
Ann was goed aangekomen in ... en kon aan haar nieuwe leven beginnen. 
...
Vader werd veroordeeld voor incest en geweldpleging op zijn minderjarige dochter.
...

De strafmaat staat niet vermeld in het verhaal, maar van de man werd niets meer gehoord. 
Kort nadat Ann haar intrek had genomen in het gesticht te ... bracht de pastoor vader een bezoek bij ons thuis in de rijkswachtkazerne. Het was een officieus bezoek, dat ik me zelf nog heel goed herinner ...
 
Vervolg : Nabeschouwing.
*****************************************************************************************************