Hier ben ik dan weer zo eens per week zet ik me voor mijn laptop en begin ik te schrijven. Woensdag is mijn huisarts langs gekomen en alles is goed. Iedere maand komt ze langs om mijn medicatie op te lijsten zodat ik een maand verder kan. In deze coronatijden is het iets spannender. Ze komt binnen met steriele handschoenen en een mondmasker. Om zo weinig mogelijk contacten te hebben worden de voorschriften elektronisch aan de apotheker doorgegeven. Het is een hele onderneming. Wat ze niet niet kan niet kan overslaan is het nemen van mijn bloeddruk en mijn longen beluisteren. Omdat ik in 2011 een deel van mijn long ben verloren door een gevolg van een een longontsteking. Wat maakt dat ik in de risico zit. Nu is Lander bij me en we amuseren ons we maken onze taken in de zin van hij maakt zijn taken en ik kijk het na en ik leg eventueel dingen uit. Bv. breuken vind hij niet altijd simpel en dan help ik hem hierbij. We doen taal, Frans en ik heb een website gevonden met oefeningen voor kinderen van het 6de leerjaar waar hij even wat afwisseling heeft. S’morgens werkt hij 2 uren aan zijn weekwerk en in de namiddag 1 uurtje aan zijn weekwerk en dan een uurtje op de pc. Tijdens die 2 uren in de voormiddag moet hij ook lezen. Op woensdag namiddag hoeft hij niets te doen en in het weekend ook niet. Op zaterdag verbeter ik zijn weekwerk en steek ik reminders van wat hij nog moet doen of zeker eens moet herhalen. Soms vraag ik dan heb dit wel gesnapt? En indien neen leg ik het nog even uit. Het loopt goed onder ons 2 en ja ik mis Volker enorm zoals ook oma en mijn andere vrienden die af en toe eens binnen wippen. Als alles voorbij ga ik toch eens iets fris gaan drinken op een terraske met een goeie kameraad. Dagelijks komt de verpleging binnen, 3 keer per week komt mijn gezinshulp en dat is het enige fysieke contact dat ik heb met mensen. Ik kom niet buiten om naar de winkel te gaan en ik mis dit gewoon even die frisse lucht opsnuiven. Ik kan mijn terrasdeur eens open zetten maar dat is niet hetzelfde. Het is leuk om andere mensen even fysiek te zien. Maar ook ik mis mensen van de conditietraining, ik mis de beweging die zo belangrijk is voor mijn welbevinden. Ik doe wel oefeningen hier in huis voor mijn armen en 2 keer per week komt mijn kine die me oefeningen geeft die ik op de andere dagen kan doen. Lander doet dan mee en het is super grappig. Hij staat er niet op te springen want het is een beetje saai. Als alternatief heb ik hem gezegd dat hij 10 keer op en af de slaapkamer tot in de keuken moet lopen. Ik sta dan in de keuken hij staat naast mij en loopt dan tot aan de slaapkamer hij komt terug en loopt rond mij. Hij vond het toch wat vermoeiend want het is lopen remmen een bocht maken, rennen,… ik vind het wel top dat ik hem gemotiveerd krijg om dit te doen.

Maar het begint door te wegen en ik op het einde van de week was ik doodmoe. Gewoon van me zorgen te maken. Ik hoor er zijn zoveel doden gevallen, er zijn zoveel zieken, er is een kind overleden ten gevolgen van. Elke keer die cijfers en enge berichten het doet er niet goed aan en op het einde zeggen ze terwijl niemand meer luistert er zijn zoveel mensen ontslagen uit het ziekenhuis. Ach ja zoveel wil ik me er niet op focussen maar je hoort of ziet de cijfers.

Zolang ik mezelf bescherm en de nodige voorzorgen neem kan ik bijna gerust zijn want ik ben zelf niet buiten gekomen maar er zijn mensen die wel in contact komen met mensen die besmet zijn met corona. Was regelmatig je handen, geef geen hand en snuit je neus in papieren zakdoek.