Vandaag om 9.30 uur werd ik 15 jaar geleden mama van Volker die dus vandaag 15 jaar wordt. Mijn kleine vent van 190cm. De avond voordien hadden we in de Lunchgarden gegeten vol au vent met frietjes onder het motto binnenkort zijn we met 3 en zeker in het begin gaan we dit zeker niet meer doen. Die 6de januari 2005 gingen we slapen en om 22.30 uur barste er een ballonnetje in mijn buik. Mijn vliezen waren gebroken en al snel begonnen de weeën opgang te komen. We snelden ons naar het ziekenhuis en we kregen een kamer. Ik vroeg een epidurale verdoving die nacht heb ik niet geslapen maar lag wel op bed om te rusten voor de arbeid kwam. Om half 10 werd Volker geboren en alles liep zoals het moest lopen. Ik wou borstvoeding geven. Volker was een voorbeeldig ventje die alles op het juiste moment deed. Hij at zijn papjes fruit en groente en hij hield af en toe van een zoetje. Maar eens hij vaste voeding kon eten had hij heel graag stukjes fruit. Hij wandelde rond op de leeftijd van 1 jaar en hij was echt een goedlachse baby en peuter.

Toen 3 jaar later zijn broertje kwam was hij een beetje jaloers. Ik kon dit plaatsen want Volker was zo gewenst dat we alles deden om het ventje gelukkig te zien want we wisten niet dat er een 2de ging komen. Volker die gekomen is door een fertiliteitsbehandeling maakt erna alles onzeker. 2 jaar later ging we terug het IVF-traject aangaan maar dat was buiten Lander gerekend die zich op dat moment in mijn buik nestelde. Ook hij werd verwacht op 7 januari in 2008 maar wachte tot 14 januari.

Maar nu Volker het is een kerel die in de wereld staat als hier ben ik dan. Een beetje zeker maar vooral heel verlegen en wil niet echt in de kijker lopen. Hij is een jongen die graag inzet voor de dingen dat hij graag doet en weet. Als hij interesse heeft zal hij alles willen weten en gaat dan zelf op onderzoek uit. Hij weet enorm veel geschiedkundige feiten en hij weet ook graag hoe dingen werken. Op zijn leeftijd is hij enorm gekluisterd aan schermen. Pc, tablet, laptop en gsm het heeft geen geheimen voor hem. Soms is het echt frustrerend want soms moet je hem echt wel wegtrekken van het scherm. Ik hoop dat dit eruit zal gaan al denk ik dat dit nog even zal wel duren.

Ondanks wat er is gebeurt met mij is 2011 met met mijn Mexicaanse griep en zo is hij vooral Volker gebleven. Ik vond dit ook belangrijk dat mijn kinderen kinderen konden blijven. Het had wel een impact op mijn jongens en ze zijn inderdaad op korte tijd ‘groot geworden’ maar ze hebben alles kunnen beleven zoals een kind moest doen. Spelen, gaan spelen, verlangen, lijstjes maken van wat ze wilden voor hun Kerst, van de Sint, voor hun verjaardag ze konden het allemaal en indien mogelijk ging ik er graag op in. Nu is hij 15 jaar en zijn cadeaus zijn gevorderd. Nu vraagt hij grote dingen en indien mogelijk zeg ik ja en andere dingen zeg direct neen, soms leg ik samen met zijn vader omdat hij al enkele maanden zelfs jaren iets vraagt.

Maar ach kleine jongens worden groot net als deze kleine vent die ooit in mijn schoot lag rond te kijken en dacht amai alles is zo groot.

Proficiat met je 15de verjaardag Volker.