|
Het
lijkt of het rustig is in mijn leven er is weinig tot geen reden om
veel te schrijven maar toch ga ik er mee door. Een tijdje geleden
keek ik naar Het Huis met Marc Herremans en ik ben niet voor de Marc
maar ik ben er ook niet tegen. Zijn ongeval heeft hem gemaakt wie hij
nu is en ik moet zeggen dat ik toch wel in positieve zin ben verrast.
Ik
ben ook die week weer eens met mijn voetjes op de grond terecht
gekomen voor de 1000ste keer. Ik ben tot het besef gekomen dat het
over 2 maanden 9 jaar geleden is geweest dat ik mijn griepke,
longontsteking en blijf zo maar doorgaan had. We weten wat het
resultaat is.
Ik
ben eens blijven stil staan bij wat ik nog kan maar ook wat ik
verloren ben. En nu besef ik maar al te goed wat ik ben verloren.
Maar wat ik ben verloren zal ik niet terug krijgen en tot dat besef
komen en het dan nog eens aanvaarden is een grote stap. Ik hou er
niet zo van maar het is wat het is denk ik dan en er lang bij stil
staan heeft echt geen nut net zoals het zoeken naar de schuldige die
er niet is in deze situatie. Maar wetende dat ik echt pech heb gehad
voelt als falen voor mezelf. Maar goed genoeg van die negatieve
gedachten.
Op
maandag om de 14 dagen heb een poetshulp in huis gedurende 4 uren en
dat loopt goed. Christophe en ik zijn echt een goed team Ik help waar
ik kan en we hebben een beetje dezelfde humor. Laatst had ik wat
groenten en we hebben samen soep gemaakt met balletjes. Ik snee de
groenten en hij stoofde de groenten en dan water en bouillonblokjes
er op (1 bouillonblokje op 500 cl). De soep was kei lekker en ja
Christophe heeft mogen proeven. Het is niet fijn dat ik dit voor heb
maar het is wel leuk dat ik rond mij mensen heb verzameld die de
dingen doen die ik niet meer kan zoals poetsen. Christophe doet de
poets, Sabrina en Sarah doen de was, de strijk, boodschappen, koken
en af en toe ook wat opruimen. Ik vind het fantastisch wat ze doen
voor mij. Vroeger heb ik even dit soort werk gedaan maar ik vond het
maar niets en ben vlug een andere job gaan doen werken als gezinshulp
gaf me niet zo een fijn gevoel. Bij 2 gezinnen voelde ik me goed en
voelde ik me gewaardeerd in wat ik moest doen. Maar bij de anderen
vond ik het maar niets. Ik probeer voor Sabrina en Sarah zoveel
mogelijk variatie brengen door dingen af te wisselen. Koken en
strijken voor Sarah, Koken en wassen voor Sabrina en boodschappen doe
ik samen met hen en ook al is het weinig samen gaan we even buiten.
Kerstavond
heb ik samen met mijn jongens en oma gevierd. We aten gourmet en er
waren cadeautjes. Het spijtige is dat ik rond 20.45uur een SMSje
krijg sonderen of 15. Dan moet ik plassen en met daarop volgend
de bel die gaat en vlieg ik in mijn bed. Nu de kinderen er zijn neem
ik de tablet mee en kijk ik nog even televisie online. Om dan nog
even te genieten van mijn dag als de jongens iets nodig hebben ben ik
aanwezig.
De
laatste maanden sliep ik heel slecht en neem ik nu een slaaphormoon
om mijn nachtritme terug op orde te krijgen en een half uurtje voor
ik ga slapen neem ik het in. Vorig jaar kocht ik een nieuw
slaapshirtje en daar was een oogmaskertje bij. Ik heb het aan mijn
bed gelegd voor als ik eens in een zotte bui was. Maar Zaterdag op
zondag kreeg ik een migraineaanval en heb ik 36 uren met barstende
koppijn gezeten. Ik heb wat pijnmedicatie genomen en die avond ben ik
op tijd gaan slapen. Ik nam nog mijn laatste pijnstiller en ik vond
dit maskertje op mijn rekje en dacht waarom niet. Ze zeggen als je
migraine hebt ga dan in de donkerte liggen. Die nacht heb ik
fantastisch goed geslapen 2 keer moeten plassen en voor de rest heb
ik geslapen als een baksteen. Sinds dien slaap ik met een
gezichtsmaskertje en slaap ik als een baksteen. Een echte aanrader
doe zoals die domme Amerikanen en draag een maskertje. Ik heb het
gevoel dat ik veel alerter ben eb meer energie heb.
|
