Vorige week is er een vriendin enkele dagen komen logeren en het was echt fijn. We hadden er echt naar uitgekeken met als masterplan het Afrika Museum in Tervuren bezoeken op donderdag. Na mijn ochtendbad was ik er helemaal klaar voor. Een klein ontbijt genomen met verse croissants en een lekker drankje. Om 10.30 was mijn chauffeur van DAV er om ons te brengen. Als persoon met een beperking kreeg ik een ferme korting maar de persoon die bij me was kreeg dezelfde korting. Het was een aangename meevaller. Ik zei tegen Greta moeten we onze spullen niet in een locker steken toen we opweg gingen? Ik had enkel mijn rugzakje aan de rolstoel bij en Greta haar handtas. Greta zei me direct ‘Inge, jij kan dat niet doen want al je spullen die je nodig hebt zitten erin. Zoals je sondes om te plassen en een deel van het stomamateriaal’. Eens aangekomen en betaald te hebben wat een meevaller was. Een persoon met een beperking betaald 4€ en een valide persoon 12€ maar omdat Greta bij me was en mijn begeleider was moest ze maar ook maar 4€ betalen. Waw 8€ om binnen te gaan. Jeannine een goede vriendin heeft me een vervroegd verjaardaggeschenk gegeven door onze ingang te betalen waarvoor dank Jeannine. Greta en ik vonden dit echt top zo konden we nog een leuker geschenkje kiezen voor Lander en Volker en natuurlijk ook voor mezelf. Zo koop ik overal waar ik kom een magneet. Zo heb ik er al enkele Amsterdam, Artis, Rijksmuseum en Stedelijk museum in Amsterdam, Zoo Antwerpen en Planckendael,…

Eens we binnen waren gingen we naar -1 en moesten we ons ticketje laten scannen. We gingen binnen maar er was een groep voor ons en 1 persoon moest haar rugzak in de lockers steken. Greta en ik mochten gewoon binnen en toen kregen we een gans Franstalig relaas over ons heen omdat ik mijn rugzak mee binnen mocht nemen. De man van de controle verdedigde mij en zei tegen die mevrouw heeft een beperking waarop Greta die te hulp schoot en zei maar mevrouw in die rugzal zitten wel dingen die ze nodig heeft. Maar ze was niet te stoppen en ik verstond wat ze zei maar ik kan niet terug reageren in het Frans omdat het veel te complex is om uit te leggen. Die gang was zeker 50 meter lang en ze bleef gaan echt verschrikkelijk en het was echt niet fijn. Eens in het museum had ik het gevoel dat ze bleef plakken tot ik Greta zei kom we zijn naar een andere zaal. En dan pas kon ons leuke bezoek aan ons stukje geschiedenis beginnen. We hebben vele dingen gezien muziek, Afrikaanse tradities, de dieren met insecten en andere vieze kruipbeestjes, steden in Midden Afrika… Het was een hele ervaring en we hebben echt genoten. Ik had me even vergist van uur waardoor we even buiten in de zon hebben moeten wachten op mijn vervoer maar we hadden zo moor weer en het was zalig om eens bij de Olifant te zitten met een flesje water in de zon.

We waren opstap en ik heb me niet laten kennen en ik heb heel wat zelfstandig gedaan. Alleen gaan plassen normaal gaat er iemand mee om even snel de deur te sluiten maar dat is niet altijd even handig. Omdat ik me niet deftig kan naar voor brengen kan ik moeilijk aan de klink en omdat die deuren voor een toilet voor personen met een beperking breder zijn kon ik bijna niet aan de klink. Dat is echt effe taffelen maar het is me gelukt.

Het was een topdag met dat ene staaltje onverdraagzaamheid.

Toen ik dit deze ochtend vertelde aan Ingrid mijn verpleegkundige zei ze ‘je had je trui omhoog moeten doen en haar de stoma moeten laten zien en zeggen ‘als dit een bedreiging is ...’. Maar ja zo zit ik in elkaar maar dan zou ze de volgende keer 2 keer nadenken voordat ze begint af te geven tegenover een persoon met een beperking. Nu ook mensen zonder een zichtbare beperking hebben soms een ‘rugzakje mee’ en daar hoeft niemand over te oordelen. Er is al zo een groot taboe rond dat 1 opmerking je helemaal van wijs brengt.