Na een drukke vakantie heb ik mezelf wat tijd gegund om even de tijd te nemen voor mezelf. Deze week staat in functie van mijn 2 jongens al moet ik ze in het weekend delen want ze gaan een dagje naar Bobbejaanland met de papa. Het zal even een wel gekomen adempauze zijn na een weekje school. Lander had papieren mee om in te vullen maar is ze hier vergeten wat een blitse start. Volker heeft zijn zijn start niet gemist en hopelijk vind hij zijn draai in zijn nieuwe omgeving. Lander zijn stiften zijn er en zo kan hij weer mooie tekeningen maken iets wat hij heel graag doet en hij had de wens om een extra rode en zwarte stift te hebben want die zijn het snelste leeg.

Maar nu even tijd voor mezelf Na een drukke vakantie maar een leuke vakantie heb ik er wel wat nood aan. Volgende week heb ik afgesproken met een vriendin uit Gent en gaan we een paar leuke dagen tegemoet. Ik ga niet weg weg maar we gaan er een paar leuke dagen van maken. We gaan naar museum M en als topper het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren. Het is een museum dat ik al lang eens wil doen maar ik had er niet veel gegadigden voor. Zelf heb ik niets persoonlijk met Afrika maar het is een cultuur die me enorm fascineert. Zeker hoe het leven in Afrika was toen België Congo als kolonie hadden. Heel wat Afrikaanse rijkdommen zijn dan naar België gekomen maar hoe woelig die periode was en nu soms nog Congo heeft nog steeds een connectie met België.

Na de vakantie heb ik altijd wat tijd nodig voor mezelf. Ik moet even alles verwerken en verteren van de afgelopen 2 maanden en dan maak ik een inventaris van mijn ervaringen.

• Naar Walibi met Mijn jongens en mijn zus An met haar 4 jongste kerels. Het was leuk voor de kerels maar ik moet heel vaak wachten omdat iets niet toegankelijk is. Ik kan niet mee op attracties omwille van teveel drempels en te diep en geplooid zitten komt niet goed. Ook de plotse bewegingen kan mijn hoofd niet aan. Dan maar wachten aan de zijlijn en de wacht houden bij de rugzakken. Regelmatig zat An bij me maar ook niet. Gelukkig had ik iets bij om te lezen waardoor het geen nutteloze dag was. Alhoewel ik dit gewoon puur voor het genot van Lander en Volker doe.

• Ik ben naar een feest geweest en ik ben nog nooit zo vernederd geweest als toen. Het was een tof feest en sommige mensen waren echt oprecht geïnteresseerd zoals mijn neef Luc en zijn vrouw Katrien. Katrien vroeg me toen vlak af heb je je geluk terug gevonden? Het was een vraag dat ik niet had zien komen maar ze was was eerlijk en oprecht. Heb ik mijn geluk terug gevonden? Ja en neen. De ene keer gaat het me voor de wind en voel ik me goed in mijn vel maar andere keren voel ik me niet zo goed en denk ik ‘waarom ik’! We hadden een goede babbel over het grootouder zijn en het mama zijn. Hoe ze nu een hond in huis hebben en die ze koesteren. Een neef die ik heb leren kennen waarvan ik niet wist dat hij bestond. Met Peter, Bart, Kristel, Tante Jul en Tante Anna die ondertussen 92 jaar is. Een kranige dame en echt een lieve vrouw. Haar ogen begonnen te fonkelen als ze me zag. Ik heb heel goede herinneringen aan al deze mensen en het was fijn om elkaar nog eens te zien. Katrijn mijn meter was er ook en dan denk ik ik word echt oud alhoewel leeftijd is relatief.

  Maar ik was vooral verschoten van mijn zus en broer. Mijn zus deed heel betuttelend ik had er echt een slecht gevoel bij. Als ik zeg het lukt me wel om alles zelfstandig te nemen stond ze erop om met mij mee naar het buffet te gaan en alles te overlopen wat er was. Wil tomaatje, wil je wat sla, wil je een komkommerke,… Zo da verkleint praten en mijn bord dragen… Ik kan dit wel zelf en ok dan duurt het wat langer en dan! Zo erg is dit niet. Ze zette dan mijn bord dan ook bij al mijn ouder nonkels en tantes en ik heb niets tegen die mensen maar ik had graag bij mijn neven en nichten gestaan zodat ik mensen had die mijn leeftijd hadden. Ik ben dan maar een tafel opgeschoven en ben dan bij Els gaan zitten de vriendin van mijn neef Peter die MS heeft. Peter stond aan een andere tafel en bij Els en Serge was het fijn vertoeven. En toen was mijn zus er weer! Zullen we nog eens naar het buffet gaan? Ik had zoiets van ook al had ik nog wel een hongerke NEEN, dank u. En dan begon ze heb je wel genoeg gegeten, je hebt nog geen vlees gegeten, je hebt… Neen zus ik heb neen gezegd.

  Het begon al bij de receptie. Ze kwamen de hapjes brengen frietjes met amercian, bitterbal van rode biet, kroepoek met wasabi en iets vegetarisch en een carpaccio van rundvlees met een lekker augurkje. Allemaal heel lekker en toen kwamen ze met een soepje van courgettes. Ook heel lekker maar ik had echt geen zin in soep en toen vonden ze het nodig om te zeggen ‘maar inge jij eet toch courgette!’ Mag ik aub zelf beslissen wat ik eet en wat niet. Er werd niet geluisterd, ik werd niet gehoord en ik mocht al zeker niet meer voor mezelf beslissen wat ik wou en niet wou.

  • Er waren hoge tafels en gewone tafels en dat zus me aan de gewone tafels zette kon ik begrijpen maar ik beslis zelf nog wel aan welke tafel ik zit maar toen we gedaan hadden met eten ben ik even opzoek gegaan naar mijn neven en nichten en toen verschoot ik enorm van mijn broer en ook al weet ik hij bedoelde het niet zo maar het kwam heel hard binnen. Iedereen stond recht aan een hoge tafel en toen ik daar aankwam zei hij ‘Inge, je kan hier niets komen doen want deze tafels zijn te hoog voor u … en daar zat ik dan ik wou echt beginnen huilen. Ik heb nog even met Peter, Bart en Pol gebabbeld en niet veel later zijn we naar huis gegaan.

Ik was echt op die dag fysiek maar vooral emotioneel uitgeput om wat er gebeurt is. Ik zou ze moeten aanspreken en zeggen hoe gekwetst ik me voelde en nu nog maar ik durf niet. Ik weet al zo wat ze gaan zeggen. ‘Ach, Inge ik bedoelde da zo niet’ en ‘ach, Inge ik wou je helpen en ik bedoelde dat goed’. En ik weet dat ze dat allemaal niet zo bedoelen maar ik 44 jaar en inderdaad ik heb een lichamelijke beperking maar ik kan nog wel dingen voor mezelf beslissen en ook doen. Ik heb een eigen mening maar blijkbaar niet genoeg zelfvertrouwen om voor mezelf op te komen.