dit is effe balen mijn computer doet het even niet. Hij is beginnen fouten maken die ik niet meer opgelost krijg waardoor ik genootzaakt ben om een nieuwe setup te doen. Na een mislukte poging van een systeemherstel ben ik mijn mooie stukje blog kwijt dat ik aan het schrijven was.

Donderdag had ik afgesproken met een vriendin afgesproken die ik ken van tijdens mijn revalidatie in Pellenberg. We hadden 1 groot gemeenschappelijk ding dat ons verbond en dat was dat we beide in dezelfde gemeente woonde en nog steeds. Ze is iets ouder dan ik en ik heb ze zien komen en zien gaan in Pellenberg. Wat ik toen niet eerlijk vond omdat ik veel mensen zien komen en gaan heb.

Toen ik van eetzaal verhuisde kreeg ik een plaats bij haar maar ik heb toen zelfs gevraagd om te wisselen van tafel omdat ze veel te stil was. Maar als ik ze zag sloegen we altijd een praatje. Eens ze naar huis was hadden we geen contact meer maar ineens was ze er op de conditietraining en toen ze we er helemaal voor gegaan. We vormen vaak samen een team als er per 2 iets gedaan moet worden en aangezien ze een halfzijdige verlamming heeft kan ze niet alles optimaal doen. Maar we passen alles gewoon aan. Bv. ik zie niet goed en ik heb niet genoeg kracht in mijn armen dus zien we dat we de oefening op maat van onze beperking doen. Donderdag kwam het er eindelijk van om eens bij elkaar op bezoek te komen. Ze woont in een belle-etagewoning en ik moet zeggen ze hebben dit geweldig gedaan. Er is een personenliftje van de grond naar het 1ste verdiep (living en keuken) en een stoeltjeslift naar het slaapgedeelte. We zaten in de kelder die ze hadden ingericht als een zithoek. Een tafeltje stoelen en er was een gigantische venster die je kon open schuiven. Ook de boven hebben we bezochten en ik moet zeggen ze hebben dit fantastisch gedaan die 2. Heel veel dingen hebben ze zelf gedaan. Dit ga ik zeker nog eens doen en in september zien we elkaar weer als we ze ons verwachten op het Sportkot.