Wat als je opzoek bent naar activiteiten en je ontdekt dat sommige dingen echt niet lukken. Het is heel raar maar ik ben nog steeds opzoek naar activiteiten die mijn leven kunnen verrijken. Een tijd geleden kwam ik een paar studenten tegen die bewegingsleer deden in functie van G-sport en sport i.f.v. revalidatie. Ze moesten een interview afnemen van een persoon met een fysieke beperking en aan de hand van die informatie die ze meekregen van de persoon gaan ze opzoek naar sportmogelijkheden. Zo ook deze keer. Elk jaar heb ik het 1 of 2 keer aan mijn been.

2 Nederlandse meisjes hadden de eerste eer voor het interview. Ze kwamen tot bij me thuis en bekeken samen met mij mijn dagindeling en wat ik vroeger graag deed en waarom. Ik deed mijn verhaal hoe het komt dat ik een beperking heb opgelopen en wat de gevolgen zijn en aan de hand van mijn vroegere intresses en hobby’s zochten ze een sport. Ze moesten een 3 tal sporten zoeken in functie van mijn beperking: rolstoel gebonden, verminderde gezichtsfunctie geen dieptezicht en geen volledig beeld van mijn omgeving,...

Fietsen met een handbike met het bewegingsproject Jion To Bike van UZ Pellenberg. Vroeger fietste ik enorm graag kleine boodschappen met de fiets, gaan werken met de fiets, af en toe de jongens met de fiets naar school brengen,… Op zich is dit de leukste. Maar ik weet niet of dit mogelijk is. Ik ben gaan praten met mijn kine en even advies vragen kan geen kwaad. Ik heb 4 kine’s en bij 3 van de 4 ga ik vragen wat ze ervan denken.

De eerste kine die me kent vanaf de het moment dat ik thuis ben uit revalidatie raad het me af. Door de ossificaties in mijn knieën en bekken. De transfer naar de fiets en dan mijn been over de fiets slaan is het eerste obstakel. Mijn voeten en benen in die beurgels krijgen is een probleem want ik kan mijn benen niet spreiden. De ligfiets aandrijven op armkracht kan enkel als het tandwiel met pedalen kort bij mijn bovenlichaam zit en de onnatuurlijke houding weet ik niet of ik dit kan maar ook het shocken van de fiets op een niet zo een vlakke ondergrond is echt niet goed voor mijn bekken en knieën.

Rolstoeldans daarop hebben ik en mijn kine direct neen gezegd. Omdat ik zelf geen ritme heb en ook ik heb totaal geen interesse. Dans en Inge gaat niet samen. Toen ik nog een wandelend wonder was en ik ging opstap was ik echt een tegelplakker. Mijn voeten stonden aan grond genageld en mijn knieën gingen op en neer en mijn armen hingen gewoon aan mijn lijf. Dat was opstap gaan ergens aan de kant of ‘toog’ hangen en als we een goed plekje hadden zeker blijven zitten.

Boccia was de 3de mogelijkheid en om eerlijk te zijn zag ik dit helemaal niet zitten. Het is voor personen die lijden aan hersenverlamming of een zware motorische beperking hebben. Boccia is een variant van petanque maar dan voor personen met een beperking. Je werkt in individueel of in team, je hebt een witte bal die je gooit en het is de bedoeling om zo dichtmogelijk met een rode- of blauwe ballen zo dicht mogelijk bij de witte bal te geraken. Je mag met je handen of met je voeten werpen en je mag eventueel een hulpmiddel en/of assistentie werken. Die persoon mag enkel het hulpmiddel stabilliserenen mag geen contact hebben met het spel en moet dus met de rug naar het speelveld staan. Zo zit het een beetje in elkaar.

Boccia zie ik niet zitten omdat ik veel te goed ben. Ok de kracht die zit echt niet goed bij mij maar het richten en gooien van een bal zonder dieptezicht is echt ne moeilijke voor mij en dat is ook een van de redenen om neen te zeggen tegen deze sport.

Dus sta ik qua extra nog enkel op conditietraining en dat geef ik niet op.

Nochtans heb ik deze week echt forfait moeten geven. Zaterdag ben ik met 39,9°c koorts opgestaan en ik voelde me echt ziek. Mijn verpleegster vond me badend in het zweet in bed en ik voelde me echt slecht. Ik hoeste en reutelde je kon me overal horen zitten want het hoesten en reutelen ging gewoon verder. Ik nam mijn ochtendmedicatie want er zit een pijnstiller die ook koortswerend bij. Om 8 uur heb ik de dokter van wacht gebeld want keer op keer als ik mijn huisarts nodig heb zit ze in New York of is ze op vakantie. Rond 9.30 was de dokter er en ze vermoede een blaasontsteking. Een pipistaal en alles dat kon opkleuren bij de test is opgekleurt. De hoest en het snot was iets waar ik me geen zorgen over moest maken. Direct opgestart met antibiotica en die dag ben ik echt fysiek op mijn bed gaan liggen en ik heb echt 2 uren geslapen. Lander is ondertussen gaan zwemmen en oma is even komen babysitten. Ik heb me verplicht om op te staan om 13 uur omdat ik ook de volgende nacht moet slapen maar dat was zeker geen probleem geweest. Het was lang geleden dat ik zo ziek ben geweest het is de 2de keer in mijn leven dat ik de dokter van wacht heb moeten bellen omdat ik ziek was en dat was nu. We zijn nu 6 dagen verder en ik ben nog steeds niet op mijn plooi. De hoest is er nog steeds en sinds vandaag kleurt mijn urine licht geel met de neiging tot kleurloos. Ook had ik vandaag enorm veel hoofdpijn en mijn ogen voelen enorm zwaar en ik heb het gevoel ik wil slapen.

Daarom dat ik een tijdje niet van mij heb laten horen. Eerst had ik niet zoveel zin en inspiratie dan ben ik beginnen schrijven op donderdag 23 mei en toen was het 25 mei en dan had ik echt niet de moed om te schrijven maar ook geen zin om nog maar te computeren geen scherm geen afleiding en kel mijn kussen en wakend tussen slapen en...