Het was een hele drukke week deze week en de komende weken zal het er niet op minderen maar op een dag als vandaag kan ik best mijn rust gebruiken. Wat hangen, tv kijken en een spelleke. Maar dit weekend had ik andere plannen. Een vriendin was naar Ikea gegaan omdat ze een huis heeft gekocht en ze had wat inrichting nodig. Ze had me gevraagd of ik iets nodig had. Ik had een paar dingen in mijn hoofd en maakte ik een boodschappenlijstje: een magneetbord, een rekje, boekenbakjes en plantjes klein en groot. Ik ben wild van grote planten en wat meer groen in huis daar ben ik voor te vinden.

Heldhaftig als ik ben begon ik de bakken ineen te zetten maar het liep al fout bij de eerste vijs omdat ik niet genoeg kracht heb om de vijzen erin te draaien de eerste cm is ok maar dan liep ik gewoon vast. De beperking heeft blijkbaar meer kapot gemaakt dan enkel … De krachtvermindering in mijn armen en handen is enorm en een domme vijs indraaien gaat gewoon niet meer. Elke keer ik iets moet indraaien verschiet ik ervan van wat ik niet kan. In het dagelijkse leven heb ik er niet zoveel last van tenzij ik naar buiten ga ik heb te weinig kracht om lange afstanden al te leggen. Een elektrische  rolstoel zou wonderen doen maar dat weiger ik. Gelukkig heb ik nog steeds het alternatief de Wheeldrive. Maar die doet niets als ik een vijs moet indraaien.

Daarom heb ik een vriend gevraagd me te komen helpen en tegen 11 uur verwacht ik hem met zijn elektrische schroevendraaier. Ik zal me dat ook eens moeten aanschaffen maar voor die paar keren! Toch niet.

Maar merken dat ik te weinig kracht heb om een gewone vijs in te draaien valt echt tegen en is niet goed voor mijne moraal en werd ik weeral geconfronteerd wat ik niet kan. Ik kan altijd terug vallen op vrienden of mijn broer, zus, mama maar fijn is het niet. Achterna heb ik wel mijn ding kunnen doen en de meeste dingen een plaatje kunnen geven. Mijn boekenrek is meer uitgebreid en mijn plantjes hebben een leuk plekje gekregen.

En dat geeft me een fantastisch gevoel dit kan ik nog wel ook al duurt het wat langer om dat plekje in te richten. Sjouwen met de bakjes, boeken op zijn plaats zetten, denken ga ik mijn koeien ook een plekje geven? Maar het is gelukt. De onderste drie houten kisten staan op z’n zij op elkaar met boeken in en de bovenste bak die ook op zijn zijkant ligt met plantjes en koeien. Ik ben trots op mijn resultaat.

Teleurgesteld en fierheid liggen kort op elkaar.