Dit weekend was fijn Lander is met Simon gaan kijken naar scholen want de inschrijvingen zijn voor de opendeurdagen. Dus moet je al in het 5^de leerjaar gaan rondneuzen in middelbare scholen. Lander, Simon en Jesse zijn toevallig in een klas verzeild geraakt waar ze latijn gaven en ze hebben geen kik gegeven heb ik gehoord. Lander vond het vooral saai maar hij zag het wel zitten. Hij mag eerst nog wat genieten van het einde van het 5^de leerjaar en dan breien we er nog een 6^de leerjaar aan en hij is vertrokken voor een grote stap in zijn leven. Een nieuwe stap in een nieuwe school.

Het was een aangename weekend. Volker en ik hebben een spelletje Trivial Persuit van de jaren 2000 gespeeld. Een spelletje Solo met Lander is altijd een hit. Solo is net als Uno maar met iets meer mogelijkheden. Ik heb het iets eenvoudiger gemaakt voor Lander. Omdat zijn handjes iets te klein zijn om al die kaarten vast te houden en als hij iets teveel kaarten heeft omdat hij teveel heeft moeten rapen dan is het nogal moeilijk om al die kaarten te hanteren, daarom heb ik een plankje gekocht dat je kaarten kan vasthouden. Echt handig, ook voor mij.

Maar in de loop van de namiddag kreeg ik telefoon van Kat een goede vriendin met een zeer spijtige mededeling. 2 Maanden geleden was haar oma overleden en zondagochtend haar mama. Het was heel lang geleden dat ik ze had gehoord en na vele berichtjes hoorde ik vorige week het slechte nieuws van haar oma. Ze had nog meer minder nieuws gekregen en ze heeft zich wat afgesloten en ze was er vooral voor haar familie. Wat meer dan normaal is.

Maandag hebben we even gebabbeld aan de telefoon en we hebben leuke herinneringen bovengehaald. Toen ik 12 jaar was werden Kat en ik de beste maatjes en ik werd als persoon warm onthaald bij haar ouders. 10 tallen keren ben ik er gaan logeren, we hebben vele films samen gekeken, we zijn naar Oostenrijk en Italië geweest met school en de laatste jaren dat we naar school of unief gingen. Gingen we 14 dagen een vakantiejob doen 2 weken Aye als onderhoudsploeg op een kamp van Top Vakantie. Als monitor verdiende je minder daarom onderhoud. Het was een leuke ploeg en je was vrij in de namiddag en avond na het avondeten. Op die 14 dagen mochten de ouders 1 keer komen en Kat haar ouders waren zeker van de partij.

Haar mama stond altijd klaar voor ons en ze nam ons overal mee. We zijn ooit naar Brussel geweest en ik ben een paar keer gaan eten met hen. Het moet ook grappig geweest zijn want ik was een moeilijke eter en denk dat ze moet gedacht hebben hoe kan Inge zich in leven houden ze lust niets. Ik was er altijd welkom en het was super.

Ik keer per jaar was het filmdag in de Studio’s en gingen Kat en ik als filmfanaten en filmmarathon doen om 10 uur waren we van de partij en konden we 5 of 6 films kijken. Rond 18 uur kwam ze broodjes brengen.

Toen ik fertiliteitsproblemen had ben ik met de mama en papa gaan praten omdat ze ook lang geprobeerd hebben om kinderen te krijgen. Kat en haar broer zijn er komen na veel onderzoeken maar een echte behandeling was er toen nog niet. Het was een warm gesprek en ze gaf ons hoop en niet zomaar. Het waren warme realistische woorden .

De laatste jaren hadden we minder contact. Haar gezondheid was niet zo goed waardoor ze weinig buiten kwam maar omgekeerd ook. Ik zag Kat maar ik ben nooit meer bij Kat thuis geweest sinds de scheiding. We verloren elkaar uit het oog. En nu denk ik ‘ik had meer moeite moeten doen om meer contact te hebben met haar’. Maar ik ben ik ben hier dan ook wel in de fout te gaan

Ik heb één goede raad voor Kat, haar broer en papa. Ze moeten goed zorg dragen voor elkaar. Want het is nu dat ze elkaar nodig gaan hebben.