Met pijn in het hart heb ik vrijdag afscheid genomen tot woensdag van mijn jongens en zijn naar papa gegaan. Het waren 8 prachtige dagen deze krokusvakantie. Maar dan moeten ze weg en val ik in een zwart gat. Er volgt een rustige avond waar ik niets doe dan lezen en hangen.

Zaterdag word een dag van lang slapen. Ingrid stond iets voor 6 aan mijn bed maar een uurtje later lig ik al terug te slapen. Op zo een dag heb ik een kou over mij en leg ik een dekentje over mijn benen (net zoals bij oude mensen).

Maar op zo een dag haal ik wat tv-momenten in. Zo kijk ik naar Bargoens, Rond de Noordzee, een docu over de wetdokters, Pano en wat ik zeker eens moet bekijken is Undercover,…. S’avonds ben ik gewoon te moe en ik lig gewoon te vroeg in bed om echt dingen te volgen. Ik kan de tablet meennemen maar voor dat uurtje vind ik dit niet de moeite en ik heb het principe geen tv op de kamer.  Het lukt me perfect al moet ik dit wel wat nuanceren omdat ik toch wel mijn gsm en e-reader bij heb. Ik kan wel ‘surfen’ op het net met de e-reader maar het scherm is kleiner en zwart-wit. Niet zo aangenaam en ik doe er ook geen moeite voor. Op de gsm heb ik wel een paar spellekes staan en moet ik me verplicht verbieden en zeggen Inge je mag niet spelen. Ik merk wel aan mezelf dat ik echt minder aan de computer zit. Het kan me gewoon niet meer bekoren.

Ik lees de krant, ik kijk naar dingen die ik moet inhalen en maar een spelleke spelen zit er niet zo in. Vroeger kon ik spelen van s’morgens tot ik ging slapen maar nu ‘neen’. Ik lees wel een pak meer dan vroeger. Soms laat ik me nog eens verleiden tot een spelleke maar nu duurt het een uurtje vroeger 8 tot 10 uren op een topdag anders een uur of 3. Niets om trots op te zijn denk ik nu en ik weet nu ook dit was niet gezond. Maar ik heb het toch gehad. Als mijn jongens er nu zijn dan ga ik bijna niet op de pc. Soms wel eens om mijn rekeningen te betalen of een pizza te bestellen, maar zelden voor andere dingen. Ok ik heb de laptop maar daar schrijf ik vooral mijn schrijfsel op. Lang leven de blog. Al denk is soms val ik niet steeds in herhaling? Word het niet een beetje saai? Daarom wacht ik ook soms een paar dagen om iets te posten al moet ik wel toegeven ik doe het wel graag. Ik schrijf en ondertussen staan mijn ‘gemiste’ programma’s op. gelukkig is dit niet elke dag.