|
Sinds weken
heb ik last van irritante fruitvliegen. Kleine vliegjes die overal opzitten en
vervelend rondvliegen. Al is het geluk bij die beestjes is ze zijn traag en dom
en de kans dat je ze doodmept is groot maar ze zijn toch beresterk. Je mept ze
dood en dan liggen ze even knock out op tafel en vliegen ze weg.
Met grote
middelen heb ik ze bestreden:
Alles
controleren en al dan niet vernietigen.
Alles deed
ik maar er kwam geen einde aan en ze bleven maar komen tot deze week. We hebben
de bron gevonden. Bij het weg zetten van de aardappelen zei ik ik heb een
patattenbak we kunnen de aardappel erin zetten en bij het opendoen hadden we
een aanval van fruitvliegen en een rotte patat. Alles uitkuisen bak in de roze
zak en nu zijn er niet zoveel vliegen meer. Hun dagen zijn geteld en de laatste
overlevers doen hun best maar mijn hand doet nog meer haar best.
Gisteren
was ik aan het lezen voor Lander en toen zat er een vlieg op mijn boekje pagina
180. KLAP boek toe en vlieg dood. Lander apentrots en zei toen lees nu maar
verder.
Het is iets
wat ik geleerd heb sinds mijn hersenstaminfarct. Dingen doen samen en voor mijn
jongens. Op maandagochtend lees ik een boek voor Lander terwijl hij zijn
ontbijtje neemt en zijn tanden poetst. De tijd die over is lees ik gewoon
verder terwijl hij tekent of even op de tablet speelt.
Ik probeer
niet zoveel schermpjestijd in te lassen maar af toe laat ik het toe. Maar geen
televisie s morgens op schooldagen. Vroeger deed ik dit wil omdat ik dan ook
moest gaan werken en als de kinderen klaar waren kregen ze ontbijt. Televisie
op en dan konden de papa en de mama zich rustig klaarmaken en beterhammen
smeren. Dan jas aan op de fiets of in de auto en naar school en de mama en papa
gaan werken. Tot
Het zijn
mooie momenten die ik zeker koester. Maar met het bezig zijn met mijn jongens
nu daar geniet ik nu meer dan bewust van. Omdat ik nu nog meer besef dat het
snel anders kan. 2011 toen ben ik letterlijk met mijn neus op de feiten
gedrukt. Wakker worden en dan ontdekken dat je je kinderen 10 weken niet gezien
hebt en dan niet kunnen babbelen of kunnen bewegen. 16 maanden weg van thuis en
dan alle nest erachter doet me nog meer beseffen dat ik er moet zijn voor mijn
2 kerels. En wat ook leuk is ze genieten er zichtbaar van.
Volker zijn
pubertijd dat nu wat getemperd is of dat we meer kunnen plaatsen. En Lander die
op en top Lander blijft met zijn leuke kanten maar ook soms wel moeilijke
momentjes heeft. Blijven luisteren naar je kinderen zou ik zeggen. Dan bereik
je de grootste dingen met je kinderen.
|
