De herfst is echt in het land het is bewolkt, het regent vaak en het is koud. De thermostaat staat terug een graadje hoger. Het is best gezellig en we spelen al snel eens een gezelschapsspel. Op zondag maken Lander en ik huiswerk en leren we nog eens de Franse woorden. Maar daar ga ik het niet over hebben.

Weet je leven met een beperking heeft voordelen maar vooral veel nadelen. Natuurlijk ‘profiteer’ ik van de voordelen. Ik heb een parkeerkaart waardoor ik gratis kan parkeren. Al gebruik ik die kaart niet zoveel toch gebruik ik ze. Nu gaan ze er werk van maken door de kaarten te controleren als je staat geparkeerd. Er zijn nog heel wat mensen die de kaart van hun overleden partner of grootouder gebruiken of misbruiken. Ze hebben ze niet binnen gestuurd om ze nietig te laten verklaren. Nu gaan ze  deze kaarten beginnen controleren en de niet-geldige kaarten eruit halen.

Want sommige mensen gaan gewoon staan op een plaatsen voor personen met een beperking gewoon omdat ze niet willen betalen of niet ver willen stappen. Maar het is ook zo dat ik vroeger dacht dat sommige mensen met wel een geldige kaart niet genoeg beperkt zijn. Ik ben dit anders gaan bekijken. Mensen die bv. de ziekte van crohn hebben ook het recht op een kaart en dat is meer dan normaal. Je ziet niet aan hen dat ze een beperking hebben maar als ze plots last krijgen van de darmen moeten ze snel bij hun wagen zijn.

Sociaal tarief bij nutsvoorzieningen telefoon, elektriciteit, een verhoogde terugbetaling bij medische zorgen.

Maar er zijn ook wel nadelen.

Soms overvalt het me en besef ik dat moment dit is voor altijd. Die rolstoel waardoor mijn mobiliteit toch wel hard gekrompen is en waardoor ik niet ga en sta waar ik wil.

Het  blind en doof zijn aan 1 zijde waardoor ik niet alles goed kan inschatten. Een deel dat ik gewoon niet zie maar ook mijn hoofd die niet altijd mee wilt door snel dingen te vergeten, vermoeidheid, emoties die soms doen wat ze willen met mij,…

Maar ook het soms bekeken of nagekeken worden en dat is niet door mijn mooie looks. ;-), het soms niet au serieus genomen worden of zelfs niet gehoord worden is echt vervelend. Soms ben ik hier en heb ik bezoek en dan komt er nog iemand binnen en voor ik het wel en goed besef zit ik er voor spek en bonen bij en wordt er naast mij gepraat. Het is geen fijn gevoel en dan verval ik al snel in mijn eigen wereldje en speel ik een spel of begin ik te lezen en denk ik aan andere dingen.

Dat vind ik nu eens een groot nadeel. Veel groter dan de rolstoel op zich, mijn doof- en blindheid aan 1 zijde. Maar ook de zorg die dagelijks bij me langs komt. 2 keer per dag verpleging die me letterlijk elke ochtend om 6 uur me uit mijn bed zetten en me ’s avonds rond 21 uur terug in bed leggen. Elke keer me bloot moeten geven: slaapkleedje uit wassen of wassen in bad, kleren aan, gaan zitten in de rolstoel waardoor ik om 6.15 uur in de living zit. soms slaap ik nog een beetje maar voor 8 uur doe ik geen inspanning. Gewoon zitten of hangen en om 8 uur kinesist en dan vlieg ik er in. Op dinsdag en vrijdag ik krijg ik wat meer rust en heb ik kine ergens tussen 10 en 11uur en op vrijdag zit ik op de middag. Ook heb ik om de 14 dagen psy,… De verplichte dingetjes moet ik blijven doen al is dit laatste niet verplicht mar wel best ok dat ik dat heb. Meestal heb ik de dingen stevig in handen maar soms val ik gewoon even over het randje en is het handig dat ik mevr. psy naast me heb staan.