Opvoeden het gaat met ups-and-downs. Dat is nu iets dat niemand verbaasd, denk ik. Zeker als je verschillende karaktertjes met verschillende leeftijden in huis hebt. Zo ook hier.

Mijnen oudste Volker is al 13 vrolijke lentes en Lander 10 vrolijke lentes. Lander mijn kleine vent geniet nog van zijn zorgeloos bestaan en op school gaat het goed. Hij mag volgend jaar de stap wagen naar het hoogste graad in zijn school. Het 5^de leerjaar. Met een nieuwe juf in een nieuwe gang. Hij is al eens gaan proeven bij zijn nieuwe juf. Het zal wennen zijn want 2 jaar bij meester Wout waren prachtig. Lander die op school in een Freinetschool zit, zit een volledige graad dus 2 jaar bij dezelfde juf of meester. Hij heeft hard gewerkt bij zijn meester en hij is er klaar voor. Hij zal een nieuwe taal leren want Frans komt erbij en de oefeningen en getallen worden oneindig. Maar eerst vakantie.

En dan hebben we de grootste vent. Die ik mijn kleine ventje blijf noemen. Het maakt trouwens niet uit grote vent of kleine vent ik zie mijn 2 jongens ongelooflijk heel graag.

Maar Volker dus die heeft al het waanzinnige cijfer 13 op zijn teller staan. Met alle voor en nadelen die erbij komen als tiener

Zijn groeispurt is hij aan het maken en hij lijkt al ontzettend groot wat ook is. Zijn beste vriend vanop school is een klein ventje tegen over Volker. Hij krijgt meer spiermassa en zijn borstkas zet uit. Hij heeft de baard in de keel en zijn hormoonhuishouding ligt danig in de war. Hij krijgt haartjes op verschillende plaatsen wat hij niet zo fijn vind maar best wel stoer. Je mag er niet naar vragen want dat is vervelend en dan raak je even een verkeerde snaar.

Maar vooral zijn gedrag is wispelturig. Hij kan van het ene moment blij naar boos gaan zonder dat hij weet waarom hij boos wordt. Als je er achteraf naar vraagt weet hij het niet meer en gaat  hij gewoon weer verder met zijn leven terwijl iemand anders verdrietig achter blijft en denkt wat heb ik nu weer fout gedaan.

Soms speelt hij met Lander maar omdat hij zo snel groeit en veel kracht bij krijgt kent hij zijn eigen kracht niet en komt er al snel ruzie van en hoor ik regelmatig stop of neen. Hij is ook goed bespraakt en kan je zo onder tafel babbelen en wat er soms uit zijn mond komt tja dat is niet altijd zo proper.

Ik zeg dan al snel hij heeft last van zijn hormonica. Maar het raakt ons allemaal en soms neem ik echt Lander in bescherming. Ik leg dan uit dat Volker dit niet expres doet maar dat hij in zijn pubertijd zit een speciale fase bij het opgroeien.

Ook vraag ik aan Volker waarom doe jij zo? Maar daar heeft hij geen antwoord op en vaak volgt er ook een sorry bij maar ondertussen heeft hij je weer onderuit gehaald en denk ik ‘mama zijn is moeilijk’. Toen ik nog werkte als opvoeder dan leek het allemaal zo simpel maar nu bij mezelf lijkt het allemaal zoveel moeilijker. Je zegt niet tegen je vent ‘ach jong, ga weg! Je zegt wel ‘ga maar even op je kamer tot rust komen’. Er is 1 zinnetje verschil de kinderen van op je werk die je graag hebt maar bij je eigen kinderen komt het zinnetje houden van te pas en dat maakt opvoeden zo moeilijk.