Wat een week vrijdag die auto die over mijn voet is gereden. Die kerel die dan vluchtmisdrijf heeft gepleegd. Mijn voet die geraakt is, mijn rolstoel die geraakt is aan mijn wiel, de dokter voor de vaststellingen te doen, de politie voor een klacht neer te leggen, een RX van mijn voet, de verzekering. Wat een geregel. Nu moet ik de nodige stukken verzamelen en dan kan iedereen hun werk doen.

En ik … ik moet wachten want die kerel die over mijn voet is gereden is een Pool en heeft vluchtmisdrijf gepleegd.

Ik heb het nodige gedaan om mijn rolstoel te herstellen en gelukkig heb ik nog een reserve rolstoel. Kikker doet het nog goed.

Wat die man duidelijk niet beseft toen hij me aanreed was die mevrouw is niet zwaar gewond ik laat het zo maar wie de rolstoel raakt raakt ook mijn mobiliteit. Als ik geen rolstoel heb ben ik gedoemd om steeds te blijven zitten op een stoel. Ik kan dan enkel lezen of naargelang ik ook zit op de pc kan.

Maar dan moet alle bij mij staan. Eten, drank, plassonde,… om mijn zelfstandigheid de verhogen.

Maar ik mag van geluk spreken morgen krijg ik mijn rolstoel terug en hersteld er waren 2 bouten scheef getrokken en de plastiekjes die aan mijn voetsteunen zitten zijn losgekomen.

Maar ik mag zeker van geluk spreken want de dokter dacht aan eventueel een barst of een breuk in mijn voet maar alles is ok het is enkel gekneusd.

Na het horen van het resultaat was ik heel blij en heb ik mijn gangrevalidatie in het gang gezet en heb ik al enkele tientallen meters gedaan met krukken. De verzekering kan nu haar werk doen.

En heb ik pijn? Ja en neen, ik heb het gevoel dat er een auto over mij heeft gereden