Gisteren ik volle met volle moed naar school van Lander. Op tijd vertrokken met de boodschappentrolley. Het was echt fijn weer buiten. Vlug de winkel binnen een paar dingen gekocht: aardbeien, komkommer, appelmoes kip, poffertjes, spa met een smaakje, … De school binnen en lander ophalen. Hij vond het super dat ik er was hij was met de fiets en ik gewapend met de Wheeldrive kon ik zelfsandig opweg met de gezinshulp in mijn kielzog en met Lander naast me hadden we veel te vertellen Lander en ik. Het was echt fijn om te doen met hem. Maar toen ik bijna thuis was….

… wouden we oversteken. Er waren 2 Engelse dames voor ons met een valies en wij er direct na er was een auto gestopt en en we gingen samen over eerst die meisjes en wij erna. Die man was duidelijk niet van plan te wachten op zoveel mensen. Na die meisjes is hij gewoon vertrokken toen wij nog aan het oversteken waren. Hij week gewoon uit en hij reed zonder problemen over mijn linker voet. Mijn voet werd van mijn voetsteun getrokken en die man is over mijn voet gereden. Ik voel niet alles maar deze pijn kwam wel door. Mijn gezinhulp is er achteraan gegaan en heeft de man aangesproken en het enige wat die man zei ‘SORRY’ en reed gewoon door.

Lander stapte naast mij en hij was enorm verschoten. We zijn naar huis gegaan en ik merkte dat mijn rolstoel was geraakt en toen ik thuis zag ik hoe het kwam. Mijn linkerwiel is gebogen en raakt de grond niet meer. Weer eens de transfer in de groene rolstoel en Brecht is gekomen om de banden op te pompen.

Eens we thuis waren hebben we de dokter en de politie gebeld en hebben ze een proces verbaal opgesteld. Ik mijnen uitleg gedaan en de dokter heeft me onderzocht. Maandag een foto van de voet al heeft ze niet het gevoel dat het gebroken is en ook ik denk dat het niet het geval is. Mijn voet doet wel pijn maar ook geen pijn er is een constant gevoel dat er iets geraakt is maar ook niet meer.Moest het echt pijn doen dan moet ik naar de spoed. Maar liever niet. Je weet dat je binnen gaat maar niet wanneer je terug bent 7 jaar geleden was ik pas thuis na 16 maanden.

Soms heb ik het gevoel waarom ik altijd? Een vriedin zei me voor ne keer dat het gene bal is.