Op dit moment 7 jaar geleden begon mijn lichaam te kwakkelen. Verkouden, luchtweginfecties volgden elkaar op en ik voelde me niet goed in mijn vel maar niets deed vermoeden dat ik een maand later echt onderuit ging gaan. Ik bleef werken want 1 voor 1 vallen mijn collega’s ziek op het werk en ik ben net voltijds begonnen en ziek zijn kon ik me niet permitteren, vond ik. Tot ik op 23 februari ziek werd en opgenomen werd in het ziekenhuis. Maar weten nu wat er gaande was (toen niet).

16 maanden later ging ik naar huis met heel wat foutjes aan mijn lijf. Blind aan 1 oog links, doof aan 1 oor links, krachtvermindering in mijn armen, handen en schouders vooral rechts, rolstoelgebonden en na veel oefenen en oefenen en oefenen ben ik terug beginnen stappen mits ondersteuning. Wat me blijft achtervolgen is die incontinentie zowel voor pipi als voor stoelgang. Ik moet bescherming dragen en ook al onderga ik dit leuk is het NIET.

4 jaar geleden begin ik echt te zoeken naar oplossingen en ik kom terecht op urologie na dat ik doorgestuurd werd door mijn revalidatie arts. Ik kwam bij Frank terecht, onderging verschillende onderzoeken en stelde een urostoma voor en het is heel simpel ze maken een gaatje in mijn buik en door dat gaatje steek ik een 5 tal keer per dag een sonde en vang dan de pipi op. De enige complicatie was toen dat mijn wonde openviel en dat ze een VAC hebben geplaatst waardoor ik een 2 tal maanden niet kon sonderen en dat ik een permanente blaassonde had en een zakje aan mijn been om de urine op te vangen. Maar eens alles goed genezen was kon ik aan de slag met de sondes. Ik kocht een maatbeker en tekende er een verbodsteken op en schreef erbij NO FOOD. Zo kon ik enkele keren per dag zien hoeveel urine ik produceerde. Dit was in 2015 maar ik bleef urine verliezen, toen hebben ze in 2016 mijn urethra weggenomen en de urineweg afgesloten. Probleem opgelost en mijn levenskwaliteit is enorm erop vooruit gegaan.

Maar voor mijn stoelgang werd er geen oplossing gevonden. Bezoek aan abdominale heelkunde meer dan 2 jaar geleden. Gestart en vele onderzoeken verder met het nemen van medicatie, behandelingen maar alle acties hebben niet het gewenste resultaat. Op het ene reageer ik niet, op het andere reageer ik te fel maar een deftige dosering werd er niet gevonden. Soms werkte iets direct maar na 2 keer gaf het geen resultaat meer. De laatste weken kwam alles in een stroomversnelling en werden zware gesprekken gevoerd. Zowel door mij als met de dokter specialisten, als mijn huisarts, verpleging en psycholoog en werd er besloten om over te stappen op een stoma. Ik ben pas 43 jaar en nu al? Ja Inge dit kan wel eens de oplossing zijn maar eens de operatie heeft plaats gevonden is er geen weg terug.

Mijn leven ziet er naar uit dat ik door het leven moet met een zakje aan mijn lijf. Klinkt raar. Gisteren dinsdag 30 januari werd ik verwacht op heelkunde bij de stomaverpleegkundige en er werd gesproken over hoe alles werkte. Met foto’s, stomamateriaal, folders werd ik op de hoogte gebracht en na een gesprek van iets van een 45 minuten ging ik buiten met vele antwoorden op mijn vragen. Het was een beetje raar want ik kwam buiten en had geen vragen meer. Andere keren had ik vragen die ik kon stellen maar ik ging naar huis en had nog 101 vragen die er bovenop kwamen.

Ik heb er een goed gevoel bij en ja ik heb een beetje bang voor de wonde dat ze terug zal open vallen gelijk bij de urostoma en ik heb het gevoel dat het wel goed gaat komen en dat mijn levenskwaliteit omhoog gekrikt zal worden.

Het enige waar ik moet op letten is op mijn eten want champignons, asperges, prei verteren niet meer en daarom afgeraden om te eten. En ik eet dat zo graag. Ik heb zondag nog speciaal champignons gegeten en vandaag eet ik frietjes.

Om alles mooi af te sluiten gaan we vandaag nog feesten voor Lander zijn verjaardag. Het is uitgesteld maar uitstel is geen afstel. 6 jongens van z’n klas komen spelen terwijl ik moet zorgen dat de kinderen zich amuseren en ik mijn valies moet maken voor morgen.

Ik zie me al optrekken met een valies en een laptop richting ziekenhuis.