Soms lijkt het alsof ik mezelf voorbij race. Soms neem ik iets teveel hooi op mijn vork omdat iedereen die iets vraagt wil helpen. 9 op 10 keer zeg ik ja en geen probleem en soms komt alles op een hoopje. Ik kan kei goed met de computer overweg en dat weten de mensen. Ik verlies mezelf en dan smeek ik om 1 dagje voor mezelf waar ik even kan doen wat ik wil. De therapieën die ik doe blijf ik doen en zie ik niet als een last. Als mijn jongens er zijn ben ik er voor hen maar voor de rest vergeet ik mezelf.

De grootste taak die ik nu op mij heb genomen is een nieuwe PowerPoint maken voor een vriendin. Ze gaat vrijwilligerswerk doen voor GRIP en Grip is een vzw dat staat voor Gelijke rechten voor iedere persoon met een handicap. Een mensenrechtenorganisatie van en voor personen met een handicap. Het is iets wat er zeker moet zijn want mensen met een beperking worden weleens vergeten. Mensen met een beperking willen kansen krijgen om te zijn wie ze zijn, ze willen alles wat valide personen willen een gewoon leven met een eventuele relatie, een eigen plekje, een eventuele job, een eigen… Dit heb ik proberen uitleggen met dit werkje. Die vriendin is 30 jaar en is te vroeg geboren. Op 25 weken kwam ze al piepen en heeft heel wat watertjes doorzwommen als kind. Met een hersenverlamming moet ze nu verder en ze doet het toch ze is naar school gegaan om dan nog op haar 18^de nog eens opnieuw te starten in het gewone BSO onderwijs. Super knap maar dat enorm veel werk en een inlevingsvermogen van mij verijst. Want ik moet het op papier zetten hoe zei het kan vertellen. Zowel de feiten op papier moeten kloppen maar ook de manier van vertellen moet zij zijn. Ik heb dit kunnen bereiken en de PWP doet wat ze moet doen een sfeer scheppen. Het is geen PWP met een samenvatting van informatie maar een PWP dat haar wereld laten zien.

En dit moet ik dan combineren met mijn jongens die op de 1^ste plaats komen en dat geeft een giftige combinatie.

De druk om die presentatie te maken, de zorg voor mijn 2 kerels en dan mezelf hoe doe ik dit?

De jongens blijven op de eerste plaats komen en ik wijk daar niet af tenzij de jongens met andere dingen bezig zijn. Chiro, Lego’s is een kans om op de pc te komen maar dan probeer ik enkel aan de PWP te werken omdat tekst schrijven teveel energie vraagt en ik verlies de tijd dan uit het oog. Ik ben nu een paar weken verder en ik beschouw het als af en ik ben echt wel trots op wat ik geschreven heb. Het is nu wachten op mijn voorzitter die het even gaat nakijken op spelling. Ze zal dezelfde fouten tegenkomen die ik in de blog gebruik en ook al herlees ik de tekst even ik blijf puzzelen aan de tekst en vaak zie je de fouten niet eens meer. Maar dan is de voorzitter er weer.

Ik ben nu blij dat ik terug wat tijd heb voor mezelf want het was echt nodig want het al even geleden dat ik voor de blog heb geschreven maar deze week ga ik er werk van maken want er staat heel wat op het programma de komende week.