7 jaren geleden werd mijn leven van de ene op de andere dag omvergeblazen en zwaar omvergeblazen en ik heb heel veel moeten afgeven.

Ik kreeg een toch wel een heel zware beperking en soms vraag ik me gewoon af ‘mag ik mijn waardigheid nog behouden’.

• Mijn absolute vrijheid WEG
• mijn relatie WEG
• ik werd ineens zorgbehoevend en kreeg een rolstoel mee naar huis.
• Ik word elke dag wakker met een verpleegster
• word gewassen
• ik word geholpen om mijn kleren aan te doen want ik heb al bijna 7 jaar mijn tenen niet meer aangeraakt en je mist pas iets als je het niet meer kan.
• ‘S avonds de omgekeerde weg en als de verpleegster er is moet ik gaan slapen.
• Elke week krijg ik hulp van een gezinshulp en/of een poetshulp

Ik ben die mensen heel dankbaar maar zoals ik al zei ‘ je mist pas iets als je het niet meer kan.

Ik heb in het ziekenhuis gelegen van maandag 8 januari tot 10 januari voor een onderzoek van 20 minuten een CT-scan van mijn darmen. Sinds die enge datum 7 jaar geleden ben ik incontinent.          

Incontinent zowel op stoelgang als voor mijn urine en daar hebben we de oplossing van de urostoma voor. Nu is het nog de stoelgang en daar zijn we nu mee bezig en daar wringt het nu een beetje. Ik drink geen koffie, ik drink geen thee, ik mag even geen sap drinken omdat er vezels inzitten ik mag niet eten enkel een nutri-drankje zonder vezels maar wel een ‘volledige maaltijd in een flesje van 125 ml die 3 dagen. Banaan vanille of chocolade en ik kon ook kiezen aardbei maar dat was niet zo mijn ding mar voor de rest best wel lekker maar na 2 dagen was ik het beu en snakte gewoon naar een boke met kaas of salami.

Het drinken van 1 liter Movicol was de eerste prioriteit, maar geen reactie maandag. Dinsdag werd er dan gestart met het drinken van 1 liter Moviprep en dat smaakt echt degoutant. Ik dronk dit maar na 1 glas om de 7 minuten in de late namiddag nog een liter en voor het slapen nog eens 1 liter maar na 1/2 L ben ik inslaap gevallen

• Ik word op een wc-stoel gezet in het midden van mijn kamer en ja ik krijg de laptop voor mijn neus en een boekske. Geen dekentje over mijn benen niets. Oh ja dat is de reden waarom ik geen bezoek wil. Want dieper kan je volgens mij niet zakken.

• Ik probeer me aan mijn dieet te houden geen brood, geen kaas, geen melk, geen vezels,… zelfs geen cola al drink ik cola als ik het vieze goedje moet drinken. Ik zit op een wc-stoel en daar wringt het ze brengen mijn ‘eten’ 1 bouillonnetje en zetten dit voor mij op tafel waar ik niet aankan. Na een half uurtje vragen ze moet je je bouillon hebben? Neen, ik moet geen koude bouillon. Mijn NUTRI drankje zal ik wel drinken als ik goesting heb.

• Bij elk glas Moviprep neem ik een slok cola omdat het echt vies smaakt. Vorige keer hebben ze daar geen probleem van gemaakt maar nu ineens is het een ramp dat ik een colake drink. Je mag niet overmatig koolzuurhoudende dranken gebruiken maar ik doe er een hele dag over voor 1 blikje en 1 blikje kan geen kwaad. Toen het wissel was van de verpleging kreeg ik het blikje wel. Vreemd denk ik dan bij jou wel bij die andere niet.

Het was heel raar maar ik voelde me niet deftig behandeld. Ik had zo het gevoel dat die mensen niet door hadden dat ik ook maar een mens ben. In het midden van de kamer zitten op een toiletstoel met de gordijn dicht als ze ze niet vergeten dicht te trekken. HET IS ECHT GEEN PRETTIG GEVOEL!!! Ik had het gevoel dat ze me altijd konden zien als mensen de kamer passeerden. Een beetje respect mag denk ik het was al goed dat dat ze met 2 verpleegsters waren want als ik die ene had moeten volgen dan had ik in het deurgat gezeten. En dan vergeten ze wel eens de gordijn dicht te trekken ik had er mooi gezeten want ik had ook geen dekentje om over mijn benen. Gelukkig zat ik achter het hoekje en had ik maar een gevoel. Maar ik kreeg een serieuze knak in mijn eigenwaarde.

Het onderzoek is goed gegaan. In de vroege ochtend nog een beetje Moviprep en contrastmiddel. Geen reactie en dan op weg naar het onderzoek. 2 dagen voorbereiding en een onderzoekje van 20 minuten. Het is goed gegaan en morgen heb ik een afspraak met de prof en krijg ik het resultaat.

Tijdens het onderzoek werden mijn darmen gevuld met lucht. Ze vroegen voel je dat je buik wordt opgeblazen. Neen sorry maar ik voelde wel dat mijn buik dikker werd met mijn hand erop toen ik naar beneden keek en voelde was het precies dat ik een zwangere buik had. Maar in mijn buik voelde ik niets. Voelen neen dat was er niet bij en weer merkte ik dat mijn darmen niet echt actief zijn. Wat de oplossing is weet ik niet maar ik hoop op een oplossing.  

Om 13 uur ben ik naar huis gekomen en mijn jongens waren er en ik vond het super dat ik ze zag. Ook al belde ik elke dag naar hen om gewoon te horen hoe het was met hen. Het is nu voorbij en wie weet wat is het volgende?