Al meer dan 12 jaar ben ik een mama en dat is de grootste verrijking in mijn leven. Mijn jongens zijn het allerbelangrijkste. Ze geven me energie om verder te gaan, ze geven me levenskracht, als ik mijn jongens hoor of zie dan zie ik 2 kerels die er mogen zijn. Lander die nu 9 jaar is geniet ervan om samen dingen te doen.

• Samen lezen we boeken op bed, aan tafel overal waar we kunnen en als we het maar met ons tweeën is. Lander en ik maken er dan ook een gewoonte van. Nu zijn we een boek aan het lezen ‘Mijn Hamster is een Spion’. Hij leest een stuk ik lees een stuk en samen komen we tot op het einde. Lander heeft niet altijd zin maar sinds hij met Volker mee naar de BIB gaat is hij gemotiveerder.

  • Zo hebben we samen de boeken van ‘De Waanzinnige Boomhut van … verdiepingen’ gelezen en bij de laatste stond er op elke pagina een koe in het mini en die moesten we dan zoeken. Een snoet, een staart, een poep, 2 paar poten… het was zo grappig.

• Af en toe knutselen we samen zo hebben we zondag vogelhuisjes versierd. Ok ik heb geen tuin maar het staat in huis en heeft een mooie decoratieve huiselijke sfeer in huis.

  • Het is soms moeilijk Volker hierin te betrekken. Hij vindt het vooral SAAI. Maar gisteren was hij erbij om er iets leuks van te maken. Het kan niet snel genoeg gaan maar hij is super goed om kleuren bijeen te zoeken die passen.

• Samen spelen we een spel. Meestal ben ik de vragende partij en soms krijg er 1tje mee en soms 2. Bij Volker mag het niet te lang duren en vooral hij wilt winnen. Het is niet altijd mogelijk maar soms lukt het wel en dan heeft iedereen het geweten.

  • In het weekend hadden Lander en ik even gelezen en het was nog te vroeg om te gaan slapen. Samen hebben we op bed SOLO gespeeld. Solo is net als UNO maar iets leuker.

Volker krijgen we soms mee en zoals ik schrijf moet het vooruit gaan. Ik ben al blij als hij mee in het spel zit. Hij is de kampioen om regeltjes te verzinnen maar ook kampioen als hij 6 gooit maar 4 stappen vooruit gaat omdat hij gewoon zet zonder te tellen.

Lander is een tactische kerel en komt er vaak ook wel hij denkt vooruit en staat open voor advies. Volker doet maar en advies dat heeft hij niet nodig.

Maar al meer dan 12 jaar ben ik mama van 2 fantastische kerels die ik heel graag zie. Ik hou van de kleine momentjes en de grote momenten. Ik heb nog steeds Volker zijn eerste schilderdoek die we samen hebben gemaakt. Hij was toen bijna 1 jaar. Volker in zijn kinderstoel, de doek voor hem en dan overal vlekjes handverf en dan maar uitstrijken. Genoten heeft hij van dit avontuur gedaan. En achterna heb ik  zijn luier uitgedaan en in bad gezet want van boven tot onder was hij bedekt met verf. Zijn handen met vingers, zijn armpjes met schouders, zijn benen voeten en buik en natuurlijk zijn hoofd, haren, oren en zijn mond van binnen en van buiten tot op zijn neus. Het was super en zeker achterna als ik alles moest opkuisen. De tafel, zijn stoel, de grond mezelf,… Het was een echte georganiseerde kladboel.

Samen dingen maken zo hebben we ook veel getekend en gekleurd, met de klei gespeeld en binnen kort gaan kleien we kleien met echt klei die we moeten afbakken. Om dan te moeten schilderen zelf wil ik 2 sculpturen maken voor op de kast een koe en nog een ander dier maar ik weet nog niet de welke. Lander kan er al over dromen wat ik ook ga maken is een fruitschaal... 10 kg klei om dingen mee te doen Het lijkt me wel fijn. De klei heb ik al en binnenkort ook het materiaal om de klei te bewerken. Het lijkt me wel tof om te doen en dit gaan we doen in het Hemelvaartweekend. 

Maar dat zijn leuke creatieve momenten maar er zijn ook andere momenten waarbij de spanningen soms hoog oplopen. De sfeer is dan gespannen in huis en je weet je dan ook geen houding meer te geven.

Hoe heet die periode nu ook al weer het begint met het tiener worden en bij de ene is het al vroeger dan de andere. Maar bij mijn oudste kerel is het op zijn 12^de begonnen. Zich afzonderen, enorm op zichzelf gericht zijn, ontwikkeling van zijn taalgebruik dat al dan niet toepasselijk is op dat moment, dominantie voor alles wat kleiner, jonger en zwakker is dan zichzelf. Oh dat heet dan pubertijd.

Het is een periode waar ik door moet met mijn kleine vent want Lander en Volker zullen altijd mijn kleine ventjes blijven. Al zit we nu in een periode dat ik Volker zo niet meer mag zien. Volker is vooral opzoek naar zichzelf. Volker is opzoek naar de persoon die hij wilt zijn als hij groot is. Hij voelt zijn lichaam veranderen en het voelt allemaal een beetje raar aan. Zijn stem slaat soms een noot over en piept dan hier en daar,… Hij denkt nu dat hij een grote man is die wel eens de baas kan spelen over iedereen terwijl Volker steeds een rustige jongen is die optrekt met de rustige bende van de klas.  

Wat ik kan doen is mijn puberende jongen begeleiden. Ik moet heel wat structuur in zijn leven brengen een houvast. Een basis waar hij altijd kan naar terug vallen. Luisteren en de nodige rust gunnen met bepaalde vrijheden. Ik moet steeds zijn handje vasthouden, neen ik moet af en toe hem iets zelfstandig laten doen. Naar de winkel gaan, naar de BIB of gewoon hem eens naar de film te laten gaan met een vriend.

Bij elke grofgebekte taal die hij gebruikt moet ik even er iets over zeggen maar ik mag er geen discussiepunt van maken want dan stopt het nooit en voor je het weet sta je te brullen tegenover elkaar.

Achterna word het uitgesproken maar de discussie is er wel weer eens geweest.

Op maandagochtend praten we dan gewoon met elkaar om de plooien glad te strijken. Opstaan 7.10uur – verse kleren aan – wassen en tanden poetsen en iets eten. Ondertussen praten we met elkaar over gewone dingen maar ook over het weekend. De goede dingen maar ook de slechte dingen.

Het is soms moeilijk als ouder maar ook als puber je fout in te zien en toe te geven als je fout zat. En het is nog moeilijker om sorry te zeggen. Ach zo zullen er nog momenten komen maar het belangrijkste is dat je kleine grote vent een thuis heeft waar hij steeds kan op terug vallen.