Het weekend was gevuld met hard werken maar allemaal voor een goed doel. Er kwamen nieuwe klerenkasten in de jongenskamer en in mijn kamer. Ik was er al een tijdje mee bezig en zaterdag was de grote dag. Mijn broer is ze gaan halen in de IKEA maar ik had de voorbereidingen gemaakt. Alles werd gemeten en er werd gepuzzeld. Het was hard werken al van vorige week om alles voor te bereiden. Kleren uit de kasten halen, alles stokkeren in dozen en bakken of de kledij op het bed van Volker leggen. Volker en Lander vragen steeds om samen te slapen en nu hadden ze de kans en het is bij 1 nacht gebleven. Volker heeft de volgende 2 nachten op de luchtmatras geslapen. Mijn broer en 2 maten van hem waren ook van de partij.

De neefjes kwamen ook helpen en ook al vroegen de jongens kan ik iets doen. Neen, ze werden steeds wandelen gestuurd tot een moment dat mijn broer er iets van zei. Ik heb het over mij laten glijden op die moment maar het raakte me wel. 1 ding heb ik gedaan ik ben opgekomen voor Volker en Lander als een leeuwin voor haar welpjes. Als ik 6 keer vraag kan ik iets doen en ze zeggen 6 keer neen dan vraag ik het ook geen 7^de keer. Zelf vond ik het enorm frustrerend dat ik niet kon helpen met ineensteken.

Maar mijn idee is dat mijn kinderen kinderen mogen zijn. Sinds ik rolstoelgebonden ben in 2011-2012 waarvan ik 16 maanden gehospitaliseerd was waarvan 13 maanden revalidatie hebben mijn kerels heel wat dingen moeten opgeven door er te zijn voor mama en papa. Van de 1 op de andere dag moesten mijn jongens dingen in huis doen. We moesten op de jongens kunnen rekenen. Ineens moesten ze school, thuis, huiswerk, spelen, mama bezoeken allemaal combineren en ze werden meegesleurd in een stroom dat hen sneller wat groter maakt. Ze horen dingen als ziek zijn, mama is zwaar ziek en we weten niet wat ervan gaat komen… De jongens zaten toen met zoveel emoties dat ik zei als ik thuis ben ‘mogen of moeten mijn kinderen kinderen kunnen zijn!’. En zo denk ik nu nog. Ik moet dan weer    op bepaalde gebieden op mijn jongens kunnen rekenen. Bv. alles opruimen als ze spelen, als ze spelen moet ik door kunnen met de rolstoel, ze mogen iets eten of snoepen maar je moet opruimen, als we weggaan blijven we samen … Er zijn nu eenmaal nadelen aan verbonden aan het leven met een persoon in een rolstoel.

Maar er hangen ook heel wat voordelen aan vast.

·         Samen spelen we gezelschapsspelletjes

·         Samen maken we huiswerk en ik zit bij hen aan tafel.

·         Samen praten we over leuke dingen

·         Samen doen we gewoon dingen

Mijn jongens mogen of moeten alleen kunnen spelen of de 2 broers samen. Maar er is hier ook ruimte om samen dingen te doen. Samen een spel spelen, samen eten maken, samen …, gewoon samen dingen doen. Samen dingen ontdekken. Wat een toffe gedachte als je dat kan meenemen. Ik heb nog liever dat er een beetje rommel blijft staan om iets tof te doen met Lander en Volker.

Soms speel ik gewoon alleen met Lander of Volker een spel of praat ik alleen met 1 van hen. Ik vind die quality time heel belangrijk. Ik heb dit vaak op vrijdagavond met Lander als Volker naar de tekenles is en op zaterdag met Volker als Lander naar de zwemles is. 

Op alle maandagochtenden zitten we samen aan tafel. De jongen eten cornflakes of een boterham, stuk fruit en dan praten wij over hoe het weekend is geweest. Geen PC, geen TV gewoon dingen vertellen tegen elkaar. Deze ochtend was het natuurlijk over  hun kamer en nieuwe inrichting.

Maanden heb ik centen aan de kant gezet om uiteindelijk dit resultaat te krijgen. Lander, Volker en ik zijn dan ook blij met het resultaat en deze week moet ik alles bij elkaar zetten en sorteren en in de kasten leggen. Samen met Kristel heb ik al een deel gedaan. De living is nu kleding vrij maar de rest moet nog uitgepakt worden. De kousenkast is ok, de kast met medische hulpmiddelen is ok (kompressen, verbanden, steunkousen, kleine hulpmiddelen,…) Mijn kousen en ondergoed zitten niet meer in een bakje maar in een schuif kousen apart, broekjes en BH samen enkel moet er in de lange kast nog leggers komen. Maar daar word aan gewerkt volgende week ofzo. Het is te zien wanneer de deskundige dit kan komen fixen.

Sinds gisteren ben ik aan de bouw begonnen van een Knex helikopter die Volker heeft gekregen hij kon er niet zo goed aan uit  aan het plannetje en hij vroeg mama wil jij helpen maar ik wil wel helpen maar bij zoiets vin ik dit wel moeilijk maar nu zit ik met de gebakken peren en zei Volker maak jij hem mama. Ik probeer er elke dag er een uurtje aan te werken en hopelijk vliegt hij binnenkort in de lucht want naar het schijnt kan hij vliegen.